پاورپوینت کامل فتح بابی برای «هجی کردن» هگل ۵۵ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل فتح بابی برای «هجی کردن» هگل ۵۵ اسلاید در PowerPoint دارای ۵۵ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل فتح بابی برای «هجی کردن» هگل ۵۵ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل فتح بابی برای «هجی کردن» هگل ۵۵ اسلاید در PowerPoint :

اگرچه از دهه‌های پیش روشن‌فکری ایرانی پیوسته اقبالی به فلسفه‌ی هگل نشان داده است، اما به‌رغم ترجمه‌هایی که از برخی نوشته‌های فیلسوف آلمانی به زبان فارسی صورت گرفته و انتشار کتاب‌هایی درباره‌ی فلسفه او -اعم از نوشته و ترجمه از زبان اروپایی- کمابیش می‌توان گفت که هنوز در زبان فارسی هیچ اثر معتبری در این باره وجود ندارد. تا زمانی که حمید عنایت (استاد پیشین دانشگاه تهران، ۱۳۴۹) ترجمه‌ی فارسی کتاب استیس انگلیس را منتشر کرد، کتابی درباره‌ی فلسفه‌ی هگل وجود نداشت. ۱ البته اندکی پیش از آن، حمید حمید رساله‌ی کوتاهی را به‌عنوان هگل و فلسفه‌ی جدید منتشر کرده بود که اهمیتی جز اینکه نخستین نوشته‌ی به زبان فارسی بود، نداشت.

اگرچه از دهه‌های پیش روشن‌فکری ایرانی پیوسته اقبالی به فلسفه‌ی هگل نشان داده است، اما به‌رغم ترجمه‌هایی که از برخی نوشته‌های فیلسوف آلمانی به زبان فارسی صورت گرفته و انتشار کتاب‌هایی درباره‌ی فلسفه او -اعم از نوشته و ترجمه از زبان اروپایی- کمابیش می‌توان گفت که هنوز در زبان فارسی هیچ اثر معتبری در این باره وجود ندارد. تا زمانی که حمید عنایت (استاد پیشین دانشگاه تهران، ۱۳۴۹) ترجمه‌ی فارسی کتاب استیس انگلیس را منتشر کرد، کتابی درباره‌ی فلسفه‌ی هگل وجود نداشت. ۱ البته اندکی پیش از آن، حمید حمید رساله‌ی کوتاهی را به‌عنوان هگل و فلسفه‌ی جدید منتشر کرده بود که اهمیتی جز اینکه نخستین نوشته‌ی به زبان فارسی بود، نداشت. ۲ اصل انگلیسی کتاب فلسفه‌ی هگلِ استیس در سال ۱۹۲۳ در ایالات متحده آمریکا منتشر شده بود و شرح و تفسیری کم‌وبیش کم‌اهمیت از فلسفه‌ی هگل بر پایه‌ی بخش‌های سه‌گانه‌ی دانشنامه‌ی علوم فلسفی او بود. کتاب استیس حتی اگر در اصل اعتباری می‌داشت، در زمانی که به فارسی برگردانده شد، کم‌وبیش اهمیت خود را از دست داده بود و جز برای مبتدیان در فلسفه سودمند نبود.

والتر ترنس استیس اهل انگلستان بود، در انگلستان و اسکاتلند درس خوانده بود و استاد فلسفه در دانشگاه پرینستون بود؛ اما آشنایی او با فلسفه‌ی هگل مانند اکثر مفسران انگلیسی‌زبان امریکایی و انگلیسی، از حد نه‌چندان بالای پژوهش‌های فلسفه‌ی قاره‌ای -‌به‌ویژه ایدئالیسم آلمانی- در کشورهای انگلیسی‌زبان فراتر نمی‌رفت. بااین‌همه، ترجمه‌ی فارسی عنایت از این اثر به‌عنوان تحقیقی با این تفصیل درباره‌ی فیلسوفی اروپایی در نوع خود کاری مهم به شمار می‌آمد و زبانی که عنایت برای ترجمه انتخاب کرده بود در مقایسه با بسیاری از ترجمه‌های آن زمان، گامی به پیش بود. چند سال پس از آن عنایت بخشی کوتاهی از پدیدارشناسی روح هگل را نیز با شرح الکساندر کوژو بر همان بخش به فارسی ترجمه کرد، ۳ اما آن جزوه به‌صورتی‌که عرضه شد معلوم نبود برای خواننده‌ای که درباره‌ی پدیدارشناسی و تفسیر کوژو از آن هیچ نمی‌دانست چه سودی می‌تواند داشته باشد. به احتمال بسیار، عنایت با توجه به شهرت درس‌های کوژو در میان اهل‌فلسفه (به‌ویژه در فرانسه) به سراغ بازنویسی آن‌ها رفته بود و بخش خدایگان و بنده را نیز ازاین‌حیث برای ترجمه انتخاب کرده بود که رگه‌های مارکسیستی-اگزیستانسیالیستی در آن بیشتر به چشم می‌خورد و می‌توانست با حال‌وهوای پیکار سیاسی «رد تئوری بقا» در دهه‌ی ۴۰ خورشیدی سازگارتر باشد.

اینکه در فاصله‌ی انتشار ترجمه‌ی کتاب استیس تا انتشار خدایگان و بنده بر عنایت چه گذشته بود، من نمی‌توانم بدانم. من در سال‌های ۴۹ تا ۵۰ در فاصله‌ی فراغت از تحصیل تا عزیمت برای ادامه‌ی تحصیل به فرانسه ۳-۲ باری عنایت را در دانشکده‌ی حقوق و علوم سیاسی برای صحبت درباره‌ی کتاب استیس دیدم، اما با شگفتی متوجه شدم که او جز چند کتاب نامعتبر که به انگلیسی وجود داشت، نمی‌شناسد. عنایت فرانسه می‌دانست و من که از زمان فراغت از تحصیل در سال ۴۷ بیشتر متن‌هایی را که در کتابخانه‌های تهران در اختیار بود و نیز از طریق نمایندگی شرکت فرانسوی لاروس به دستم می‌رسید، خوانده بودم، از او پرسیدم چرا متنی معتبرتر را برای ترجمه انتخاب نکرده و وقتی سخنی از همین عنوان‌های معتبر به میان آمد متوجه شدم که او هیچ‌یک از آن‌ها را نمی‌شناسد.

باری، می‌توان با تورق متن تفسیر کوژو و آوازه‌ی مارکسیست‌مآب او حدس زد که عنایت به‌عنوان استادی «مترقی» نمی‌توانست در جریان شکل‌گیری گروه‌های چریکی نباشد، او گمان کرده بود که آن ترجمه می‌تواند برای پیکارهای سیاسی در حال تکوین سودمند باشد. این بخش از تفسیر کوژو سرنوشت شگفت‌انگیزی در تاریخ فلسفه‌ی معاصر داشته است. هگل از زمان حیات خود در محافل دانشگاهی فرانسه شناخته شده بود. ویکتور کوزن، استاد کرسی فلسفه در سوربن -که در واقع همان جایگاهی را در پاریس داشت که هگل در برلین- با هگل دوستی داشت و آن دو در پاریس و برلین یکدیگر را دیده و گفت‌وگو کرده بودند. از همان زمان نیز فرانسویان برخی از رساله‌های هگل را ترجمه کرده و گاهی شرح‌هایی مهم بر آن‌ها نوشته بودند، اما تا دهه‌ی ۳۰ سده‌ی بیستم، سوربن و کرسی‌های فلسفه بیشتر در تصرف کانتی‌های فرانسوی باقی ماند. در فاصله‌ی میان دو جنگ، محفل کوژو در بیرون سوربن در مدرسه‌ی تتبعات عالیه به کانونی برای گرد آمدن جمعی از فرانسویان (به‌عنوان مثال، ژرژ بتای نویسنده،‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌ آوردن جامعه‌شناس، کربن دانش‌آموخته‌ی فلسفه‌ی قرون‌وسطی و آلمانی جدید و مترجم بعدی نخستین اثر هایدگر به فرانسه ۴ و…) تبدیل شد و با پایان آن درس‌ها نیز که ۶ سال تحصیلی به طول انجامید، شرحی از آنچه نویسنده‌ی فرانسوی ژان گئنو تهیه کرده بود، با عنوان درآمدی بر قرائت هگل انتشار پیدا کرد و از آن پس نیز شهرتی به هم رساند و به زبان‌های اروپایی ترجمه شد. برخی از تاریخ‌نویسان فلسفه‌ی جدید بر آن هستند فلسفه‌ی معاصر فرانسوی با این درس‌ها و متن بازنویسی‌شده‌ی آن‌ها آغاز شده است.

اما اثر مهم حمید عنایت در پژوهش‌های هگلی، ترجمه‌ی مقدمه‌ی درس‌های هگل بر فلسفه‌ی تاریخ بود که ویراستار آلمانی آن درس‌ها را با عنوان «عقل در تاریخ» منتشر کرده بود. ۵ ترجمه‌ی فارسی این کتاب که اثری مهم در فلسفه‌ی جدید به شمار می‌آمد، اهمیت بسیاری داشت، زیرا افزون بر اینکه خود عنایت در یک دهه‌ی میان انتشار فلسفه‌ی هگلِ استیس و عقل در تاریخ، آشنایی بیشتری با فلسفه و زبان هگل پیدا کرده بود، رساله‌ی اخیر را با نگاهی به متن آلمانی و نیز به ترجمه‌ی کمابیش دقیق فرانسه به فارسی برگردانده بود که موجب می‌شد ترجمه‌ای دقیق و خوش‌خوان در اختیار خواننده قرار گیرد. عنایت با ترجمه‌ی این اثر آشنایی بیشتری با فضای فلسفه‌ی هگلی پیدا کرد و اگر اجل مهلت می‌داد، ترجمه‌های دقیق‌تر دیگری نیز به خوانندگان عرضه می‌کرد. بااین‌همه، اگر از خلاصه‌ای از فلسفه‌ی هگل که محمدعلی فروغی در سیر حکمت در اروپا عرضه کرده بود صرف‌نظر کنیم، ترجمه‌ی فارسی همین اثر اخیر برای نخستین بار این امکان را به خواننده‌ی فارسی‌زبان می‌داد که به‌دقت با برخی از مباحث عمده‌ی فلسفه‌ی هگل و اصطلاحات خاص این فلسفه آشنایی به هم رساند، اما شگفت اینکه این اثر تا دهه‌های اخیر مغفول ماند و توجهی به آن نشد. انتشار این اثر اندکی پیش از اوج‌گیری حوادث انقلاب ۵۷ صورت گرفته بود و از آنجا که ناشر آن دانشگاهی دولتی بود و نسخه‌های آن نیز به‌درستی پخش نشد بود، توجه چندانی را جلب نکرد و تا سال‌ها پس از انقلاب نسخه‌هایی از آن در کتاب‌فروشی‌ها به ثمن بخس روی جلد دهه‌ی پیش قابل دسترسی بود. ۶

تا نیمه‌ی نخست دهه‌ی ۶۰ خورشیدی از گروه فلسفه‌ی دانشگاه مادر (و فرزندان خلف آن در دانشگاه‌های شهرستان‌هایی که گروه فلسفه‌ای داشتند و بیشتر کارمند ثبت احوال تولید می‌کردند) هیچ نوشته‌ای درباره‌ی هگل صادر نشد و از چند مقاله‌ای نیز که استادان آن گروه نوشته بودند هیچ‌یک اعتبار علمی نداشت. از نیمه‌ی دوم همان دهه به بعد، ناگهان نظرها به هگل جلب و نوشته‌هایی از او و درباره‌ی فلسفه‌ی او انتشار پیدا کرد که ارزیابی آن‌ها فرصت فراخ دیگری می‌طلبد. به‌اجمال می‌توان گفت که اگر از چند رساله‌ای از هگل و درباره‌ی او که از زبان فرانسه ترجمه شده است صرف‌نظر کنیم، عمده‌ی تولید درباره‌ی فلسفه‌ی هگلی در زبان فارسی از طریق زبان انگلیسی صورت گرفته است. احمد آرام نیز درباره‌ی فلسفه‌ی هگل نمی‌دانست، متن فرانسه‌ی ترجمه‌ی احمد آرام انباشته از بدفهمی‌هایی است که من در جای دیگری به برخی از آن‌ها