پاورپوینت کامل جایگاه ساختاری ترجمه ۴۸ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل جایگاه ساختاری ترجمه ۴۸ اسلاید در PowerPoint دارای ۴۸ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل جایگاه ساختاری ترجمه ۴۸ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل جایگاه ساختاری ترجمه ۴۸ اسلاید در PowerPoint :

در ادامه برنامه‌های پنجشنبه‌های مؤسسه مطالعات سیاسی اقتصادی پرسش، سمینار وضعیت ترجمه در ایران با حضور سیاوش جمادی، محمد مالجو، عادل مشایخی، مراد فرهاد‌پور، صالح نجفی و تایماز افسری برگزار شد. دو گزارش پیشین این نشست به سخنان عادل مشایخی (ترجمه، زبان، اندیشه) و صالح نجفی (سوژه مترجم) اختصاص داشت. گزارش پیش رو سخنان مراد فرهادپور در این نشست است. فرهادپور در این سخنرانی بیش از هر چیز بر این امر تاکید کرد که مترجم پیش از آغاز ترجمه باید از خود بپرسد چرا من این متن را الان می‌خواهم ترجمه کنم؟

معصومه آقاجانپور: در ادامه برنامه‌های پنجشنبه‌های مؤسسه مطالعات سیاسی اقتصادی پرسش، سمینار وضعیت ترجمه در ایران با حضور سیاوش جمادی، محمد مالجو، عادل مشایخی، مراد فرهاد‌پور، صالح نجفی و تایماز افسری برگزار شد. دو گزارش پیشین این نشست به سخنان عادل مشایخی (ترجمه، زبان، اندیشه) و صالح نجفی (سوژه مترجم) اختصاص داشت. گزارش پیش رو سخنان مراد فرهادپور در این نشست است. فرهادپور در این سخنرانی بیش از هر چیز بر این امر تاکید کرد که مترجم پیش از آغاز ترجمه باید از خود بپرسد چرا من این متن را الان می‌خواهم ترجمه کنم؟

ترجمه به عنوان یک مفهوم یا استعاره فلسفی یا حتی به عنوان یک کلمه ساده مبین نوعی فاصله و شکاف و جدایی میان فرهنگ‌ها و زبان‌هاست و کاملا مبین بحث زمان و فاصله زمانی و تاریخ و تاریخ‌مندی است. حتی خود من ایده ترجمه-تفکر را مطرح کردم، به دنبال آن بودم که بسط این ایده متضمن این باشد که این تاریخ‌مندی و شکاف به نحوی به درون خود ترجمه انتقال یابد. یعنی اگر در آغاز طرح این ایده صرفا تکیه بر این بوده که ترجمه نوعی واسطه برای یک شکاف است و مستلزم نوعی پل زدن است، اما در ادامه دیدیم که خود این شکاف خوردن و زمانمند بودن به درون این پل هم انتقال پیدا می‌کند و تصویر ساده آن پل را کنار می‌زند. بهتر است با توجه به تجربه تاریخی که خود من به دست آورده‌ام و فرسودگی‌ای که این تاریخ به وجود آورده، از این شیوه هگلی برگرداندن زمانمندی به درون خود زمانمندی بگذرم و بحث ساده‌تری را مطرح کنم. یعنی از تجارب شخصی‌ام به عنوان مترجم بگویم تا شاید ارایه آنها بتواند تا اندازه‌ای سویه‌های آنچه را به عنوان بحران مترجم می‌خوانیم روشن کند.

من اوایل دهه ۱۳۷۰ این نکته را مطرح کردم که برای ما شکل حقیقی تفکر ترجمه است. شاید نکته‌ای که به آن توجه نکردم این بود که گفتن این حرف می‌تواند به این معنا باشد که ترجمه دقیقا به این دلیل که فکری از تفکر است، می‌تواند شکلی از عدم تفکر یا فکر نکردن هم باشد. در دهه ۱۳۸۰ ترجمه به خصوص ترجمه کتاب‌های نظری مازاد تاریخی و تا حد زیادی سیاسی در خودش داشت که تردیدی نیست که این مازاد امروز کمرنگ و کمرنگ‌تر شده تا جایی که تقریبا چیزی از آن باقی نمانده است. اما در آن دوران این مازاد هاله‌ای به ترجمه می‌بخشید و این شاید باعث می‌شد که خواه‌ناخواه در سطح غیرفلسفی یعنی جایی که ما با ترجمه به معنای اخصش یعنی ترجمه از متون غیرفارسی به فارسی سر و کار داریم، دچار نوعی توهمات یا اغراق‌ها شویم که احتمالا خود من هم مثل بقیه در آن مسئول بودم. این تا حد زیادی به مازادی بازمی‌گردد که در خود کنش ترجمه وجود داشت. ولی الان ندارد و به شکلی می‌توان گفت نگاه کردن به ترجمه در شرایط حاضر از آن دید قبلی می‌تواند یکی از زمینه‌های بحران ترجمه‌ای باشد که با آن روبه‌رو هستیم. یعنی اغراقی که قبلا بوده و در آن شرایط تاریخی شاید معنای تاریخی- سیاسی خودش را داشته اما الان ندارد و در نتیجه ما با انبوهی از کتاب‌های به ویژه نظری روبه‌رو می‌شویم که با ترجمه‌های نارسا و غلط و با تیراژهای پایین به فضایی پرتاب می‌شوند که کسی هم آنها را نمی‌خواند و اثری هم نمی‌گذارند و تا حد زیادی کنش و سوژه ترجمه و موضوع ترجمه و ابژه ترجمه جنبه روانی و شخصی پیدا می‌کند و برمی‌گردد به علاقه‌مندی افراد برای آنکه اسم‌شان را روی ورق کاغذ ببینند که از قضا این نکته هم در فضای جدید دیجیتالی که کاغذ و امثالهم فقط برای آدم‌های قدیمی مثل من معنا دارد، بی‌معنا می‌شود. نمی دانم چه علاقه ای به دیدن اسم بر روی کاغذی است که دوران تاریخی آن هم سپرس شده است. بنابراین مساله اصلی برای ما این است که پاورپوینت کامل جایگاه ساختاری ترجمه ۴۸ اسلاید در PowerPoint کجاست؟ این پرسش مترجم، ناشر، خوانندگان، متن ترجمه شده و… را در بر می‌گیرد و از ابعاد جمعی و فردی می‌پرسد. از این جایگاه است که می‌توان به خیلی از پرسش‌ها پاسخ داد. مثل اینکه چرا من این کتاب خاص را در این لحظه برای این افراد ترجمه می‌کنم یا نه؟ ما پاسخی برای این سوالات نداریم. منظور من پاسخ‌های پوزیتیویستی – ژورنالیستی نیست. هر کس می‌تواند بگوید همه کتاب‌ها خوبند که ترجمه شوند و پشت هر کتابی هم از اهمیت آن کتاب نوشته شده است. برعکس منظور من پاسخی استوار بر جایگاهی است که می‌شود از آن با واژه سنت استفاده کرد. یعنی پشت مترجم و ترجمه باید سنتی باشد تا بتواند این سوالات پاسخ دهد. سنت چیزی است که از قضا در کشور ما اصلا نداریم، به ویژه سنت فکری. به همین خاطر است که می‌گویم ترجمه تنها شکل حقیقی تفکر است، زیرا تاریخ ما چنان آکنده و سرشار از قدرت عریان و محض است که جایی برای چیز دیگری اعم از سنت یا سنت فکری باقی نمی‌ماند. نبود سنت بود که باعث شد زمانی در بحثی که با صالح نجفی داشتیم این پیشنهاد را مطرح کنم که باید با انبوه ترجمه‌های نظری که وارد بازار می‌شود برخورد کرد. خصوصا ما که شاید با برخی اغراق‌های دوره قبلی مسئول این باشیم که تعداد زیادی آدم اکثرا جوان که به هیچ سنتی متکی نیستند، متونی را که معلوم نیست چرا انتخاب شده را برمی‌گزینند و ترجمه می‌کنند و شاید وظیفه ما است که برای جبران مسوولیت قبلی که به این مساله بپردازیم. راهش نیز شاید این بود که بخش‌هایی از این کتاب‌های ترجمه شده را بخوانیم و نشان دهیم که غلط ترجمه شده و مترجم نفهمیده و این سوء فهم شامل کل کتاب می‌شود. یعنی چون جایگاه و سنتی نیست، هنوز به بحث دعوای وفاداری یا انتقال معنا نمی‌رسیم. بنابراین در متون نظری یافتن خود این غلط‌ها و سوءتفاهم می‌تواند نشانگر این بحران باشد و مترجم جایگاهی ندارد و از جایگاهی تاریخ‌مند صحبت نمی‌کند و شخصا و فردا به دلایل فردی ترجمه می‌کند. اتفاقا نقدهایی که صالح نجفی در روزنامه‌ها نوشته تا حدی توانست جلوی این موج «هر کس از مادرش قهر کرده، کتاب ترجمه کند» را بگیرد و نشان دهد که اگرچه این کتاب‌ها اصلا خوانده نمی‌شوند، اما گاهی آدم‌هایی هستند که بی‌خودی گیر می‌دهند و از قضا کتاب‌ها را باز می‌کنند و می‌خوانند و می‌فهمند که مترجم به کل متن را غلط فهمیده است. مساله به سن و نسل نیز باز نمی‌گردد، اما چاره‌ای جز پرداختن به نمونه‌های عینی ندارم. البته طبیعی است که آدم معمولا مشکوک می‌شود که یک فرد ۲۵ ساله در این سن هم یک زبان خارجی را به خوبی فراگرفته و هم آنقدر خوانده و تجربه سیاسی داشته که بتواند بگوید من به سنتی تعلق دارم و به همین خاطر این متن را انتخاب کرده‌ام. حتی اگر یک نابغه هم داشته باشیم که در سن ۲۵ سالگی بر یک سنت مسلط باشد، اما مترجم باید چند بعدی باشد یعنی ابعاد مختلف تاریخی، ژورنالیستی، ادبی و نظری زبان را بداند و صرف حفظ کردن مثلا لاکان کافی نیست. موارد عجیبی از اشتباه به خاطر این بوده که مترجم رمان نخو