پاورپوینت کامل تأملی در مفهوم انقلاب سمبلیک بوردیو ۷۶ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل تأملی در مفهوم انقلاب سمبلیک بوردیو ۷۶ اسلاید در PowerPoint دارای ۷۶ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل تأملی در مفهوم انقلاب سمبلیک بوردیو ۷۶ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل تأملی در مفهوم انقلاب سمبلیک بوردیو ۷۶ اسلاید در PowerPoint :

گروه مطالعات فرهنگی و دینی انجمن مطالعات فرهنگی و ارتباطات نشستی را با موضوع انقلاب سمبلیک برگزار کرد که در این نشست «سارا شریعتی» به بحث انقلاب سمبلیک از نگاه بوردیو پرداخت؛ در ادامه مشروح این سخنرانی می‌آید.

فاطمه امیراحمدی: گروه مطالعات فرهنگی و دینی انجمن مطالعات فرهنگی و ارتباطات نشستی را با موضوع انقلاب سمبلیک برگزار کرد که در این نشست «سارا شریعتی» به بحث انقلاب سمبلیک از نگاه بوردیو پرداخت؛ در ادامه مشروح این سخنرانی می‌آید.

«سمبل‌ها» در مقابل «ایده‌ها»

در این جلسه قرار است در مورد «انقلاب سمبلیک» صحبت کنم؛ این مفهوم را از ترم گذشته با دانشجوهای «جامعه‌شناسی هنر» در مقطع دکترا شروع کردیم. دلیل اینکه این مفهوم برایم جذاب شد این بود که در سفری که به فرانسه در سال ۲۰۱۴ داشتم، دیدم درس‌های پیر بوردیو که در کالج «دو فرانس» تدریس می‌شد چاپ شده است؛ دو کتاب به نام «مانه و انقلاب سمبلیک» و «درباره‌ی دولت» (این دو کتاب در سال ۲۰۱۳ به چاپ رسید). در این سفر هر دو کتاب را گرفتم، کتاب اول برایم مهم‌تر بود، این کتاب هنوز انعکاس انگلیسی ندارد و ترجمه نشده است.

هدف من از این مطالعه این است که اولاً مفهوم «انقلاب سمبلیک»، انقلاب استاتیک (

Static

) و انقلاب زیباشناسی را وارد حساسیت‌ها کنم. ما نسل ایده‌ها هستیم و در زمان ما ایده‌ها و اعتقادات دارای بار زیادی بودند و وزن داشتند. هرچه از انقلاب می‌گذرد به نظر می‌رسد وزن اعتقادات و ایده‌ها کمتر می‌شود و چیزهای دیگر وزین و دارای اهمیت می‌شوند؛ این فرم‌ها، رنگ‌ها، احساسات، سمبل‌ها، نمادها و نشانه‌ها هستند که در حال اهمیت یافتن هستند، شاید به ضرر و در مقابل ایده‌ها. به نظر می‌رسد احساسات در حال مطرح کردن خود در مقابل ایده‌ها هستند و شاید به همین دلیل است که در حوزه دین‌داری می‌بینیم که مداحان در برابر واعظان شکل می‌گیرند؛ گویا یک نیازی هست به رفتن و پیمودن راه‌های دیگری جز ایده‌ها و اعتقادات.

انقلاب سمبلیک چیست؟

در نتیجه‌ی این مباحث، پرسش من این بود که «یک انقلاب سمبلیک چیست»، «چگونه عمل می‌کند»، «چگونه اتفاق می‌افتد» و «چه زمانی اتفاق می‌افتد»؟

من در مطالعاتم به دنبال این هستم که ببینم آیا انقلاب سمبلیک در ایران اتفاق افتاده است و اگر اتفاق افتاده است در چه میدانی اتفاق افتاده است و چه زمانی اتفاق افتاده است و چگونه اتفاق افتاده است و چه تأثیراتی داشته است؟ در این باره در ابتدا سعی می‌کنم توضیح دهم که بوردیو در کتاب خود چه چیزی را بیان می‌کند.

اما «انقلاب سمبلیک چیست» و «چگونه عمل می‌کند»؟ بوردیو می‌گوید: «هم می‌خواهم انقلاب را بفهمانم و هم آثاری که منجر به انقلاب شدند و ایده‌ی انقلاب سمبلیک را قابل فهم کنم. یک انقلاب سمبلیک مثل یک انقلاب سیاسی ساختارهای شناختی را تغییر می‌دهد و حتی گاه ساختارهای اجتماعی را. مقصود از انقلاب سمبلیک، انقلابی در ساختارهای شناختی، زیباشناختی، اخلاقی و در نتیجه ربط گاه مستقیم و غیرمستقیم با انقلاب سیاسی و اجتماعی است؛ انقلاب سمبلیک نظم زیباشناسی را تغییر می‌دهد».

پرسش من این بود که انقلاب سیاسی که در ایران در سال ۵۷ اتفاق افتاد آیا نظم زیباشناسی را تغییر داد؟ آیا ما یک استاتیک متفاوت از قبل از انقلاب تا بعد از انقلاب داریم؟ استاتیکی که الآن رایج و حاکم است به چه معناست؟

بوردیو از مانه شروع می‌کند -مانه نقاش قرن شانزدهم است که هنر مدرن را بنیان گذاشت- او از مانه و فلوبر به‌عنوان بنیان‌گذار میدان بحث می‌کند و معتقدست هر دو یک میدان ایجاد کردند: میدان نقاشی و میدان ادبی.

چه کسی می‌تواند میدان ایجاد کند؟ کسی که می‌تواند میدان خودمختاری (

Autonomy

) ایجاد کند. بوردیو می‌گوید مانه در مقابل ۴ جریان ایستاد. در فرانسه یک هنر دولتی وجود دارد، سالن و موزه وجود دارد، انستیتو هست و نیز جایزه هست که به بهترین کار داده می‌شود. مانه اولین کاری که انجام می‌دهد این است که با هنر آکادمیک تعیین تکلیف می‌کند، در شرایطی که آکادمی دچار بحران است.

اولین سؤال من این بود که «یک انقلاب سمبلیک چه زمانی اتفاق می‌افتد؟» پاسخ من به این سؤال این است که در دوران بحران. برخی از افراد فکر می‌کنند انقلاب اراده‌گرایانه است درصورتی‌که این

‎

طور نیست، انقلاب یک موقعیت و شرایط اجتماعی است، در واقع پاسخی است به یک شرایط اجتماعی. مثل هر انقلابی، انقلاب سمبلیک نیز زمانی اتفاق می‌افتد که یک ناهنجاری (

anomalies

) هست. در آن دوره، دانشگاه فرانسه دچار بحران است، بحران بین چیزی که به نام دموکراتیزاسیون (

Democratization

)، یعنی همه بتوانند بیایند و در دانشگاه ثبت‌نام کنند. بحران دیگر به نام

sélection

یعنی گزینش و انتخاب برای ورود به دانشگاه، چیزی به نام کنکور که در ایران هم برای امروز وجود دارد.

ایستادن مانه در مقابل پوپولیسم و انتلکتوئلیسم

در ادامه بحث بالا، مانه همچنین با جریان هنر تجاری نیز تعیین تکلیف می‌کند؛ هنری که خودش را بازاری می‌خواهد و به هر قیمتی می‌خواهد خودش را بفروشد. او به معیارهایی که هنر تجاری خودش را به آن تحمیل می‌کند، جواب نمی‌دهد. مانه با آن چیزی که بوردیو اسم آن را پوپولیسم رئالیسم می‌نامد، تعیین تکلیف می‌کند و همه‌ی کتاب‌های هنر به این سه توجه می‌دهند و اشاره می‌کنند. چیزی که برای من جالب بود این بود که بوردیو می‌گوید مانه در نهایت در مقابل امپرسیونیسم‌ها نیز هست، درصورتی‌که در اغلب کتاب‌های هنر، مانه جزو جریان امپرسیونیسم شناخته می‌شود.

مانه در مقابل جریان پوپولیسم و انتلکتوئلیسم می‌ایستد. از نظر بوردیو هر دو جریان، دو روی یک سکه هستند. پوپولیسم چه زمانی به وجود می‌آید؟ زمانی که مردم می‌فهمند که از یک هنری حذف شدند و در واکنش خود هنر را حذف می‌کنند؛ یعنی قبل از اینکه ما پوپولیسم را رد کنیم باید در ابتدا آن را بفهمیم. بوردیو می‌گوید، پوپولیسم زمانی پیش می‌آید که می‌بیند حذف شده است و او پیشاپیش حذف می‌کند. انتلکتوئلیسم چیست؟ انتلکتوئلیسم هم مصادر هنر می‌کند به‌عنوان بی‌غرضی و بی‌نفع بودن؛ درصورتی‌که نفع نمادین آن در همین است. پوپولیسم و انتلکتوئلیسم هر دو در مقابل هم هستند و این دوگانه برای من جذاب بود، چون در ایران معمولاً یکی در برابر دیگری خوانده می‌شود.

در کار بوردیو، پوپولیسم در برابر انتلکتوئلیسم نیست، بلکه هر دو با هم تعریف می‌شوند. گاه واکنش پوپولیستی پاسخی به کنش انتلکتوئلیسم هست و این را شما در کار بوردیو می‌بینید؛ او می‌گوید من خوب حرف می‌زنم در نتیجه هستم و قدرت دارم. بنابراین تمام کسانی که حذف می‌شوند در برابر این امر واکنش نشان می‌دهند و می‌ایستند؛ و کار مانه در برابر این دو است.

دومین سؤال این هست که «انقلاب سمبلیک را چه کسانی می‌توانند ایجاد کنند؟» کسی که خودش جزو میدان است و کسانی که مشروعیت در میدان دارند و بعد می‌آیند قواعد را به هم می‌ریزند. زمانی که بوردیو این صحبت را می‌کند چند اصطلاح لاتین به کار می‌برد و سپس می‌گوید چرا من این اصطلاح‌های لاتین را به کار می‌برم -قبل از این با زبان ساده در حال توضیح مانه و کارهای اوست- و در پاسخ می‌گوید به این دلیل که به شما بگویم لاتین می‌دانم.

این بحث من را یاد این موضوع انداخت که -چون من همیشه یک جابه‌جایی بین هنر و دین انجام می‌دهم- در بحث دین، انقلاب سمبلیک در دین را چه کسی می‌تواند شروع کند و چه زمانی به وجود می‌آید. به قول بوردیو کسانی که یا در درون آن هستند یا در خارج از آن؛ «لوتر» می‌تواند یا «کالون». پاسخ مانه پاسخ لوتر است. لوتر راهب اگوستینی است و جزو نهاد کلیساست و این لوتر است که می‌تواند انقلاب کند. بنابراین اگر تحولی در دین به وجود بیاید دین‌دار است که می‌تواند این تحول را ایجاد کند (دین‌دار به معنی روحانی، متعلم و کسی که در نهاد دینی قرار دارد)؛ درصورتی‌که کالون روحانی نیست و خارج از نهاد دین است. یا برای اینکه تحول در میدان موسیقی به وجود بیاوریم باید در درون میدان باشیم یا خارج میدان؟ باید قواعد آن را بشناسیم و سپس علیه آن انقلاب کنیم یا خیر از خارج از آن می‌توان انقلاب را ایجاد کرد؟

بنابراین پرسش دوم من این بود که «چه کسی می‌تواند انقلاب سمبلیک انجام دهد؟» بوردیو با تکیه بر مورد مانه، می‌گوید که باید از درون باشد، مانه می‌تواند انجام دهد، چراکه او شاگرد «توماس کوتر» هست و کارهای کلاسیک را می‌شناسد و به‌این‌ترتیب می‌تواند کار جدی را بیافریند.

در انقلاب سمبلیک، سومین نکته‌ای که برای من جالب بود این بود که بوردیو انقلاب سمبلیک را در میدان هنر تصویر می‌کند و در تمام سال‌هایی که در این زمینه در حال تدریس است در واقع در حال وارد شدن به دنیای هنر برای گفت‌وگوست، گفت‌وگویی جامعه‌شناسانه با دنیای هنر، گفت‌وگوی ناممکن جامعه‌شناس است با دنیای هنر.

به نظرم می‌رسد که -با بررسی مسیر کار بوردیو- روزبه‌روز هنر در کار او اهمیت بیشتری پیدا می‌کند. بوردیوی اول، هنر را تنها یک انیمیشن می‌داند و هیچ جنبه‌ی انتقادی و اعتراضی نمی‌تواند داشته باشد. بوردیوی دوم، هنر را جدی‌تر می‌گیرد و یک اتونومی برای میدان هنر قائل می‌شود. با خواندن کتاب انقلاب سمبلیک به بوردیوی سومی می‌رسیم که در نزد او هنر اهمیت بسیاری پیدا می‌کند.

چرا بوردیوی سوم مطرح می‌شود؟ به این دلیل که در شاگردان بوردیو و کسانی که بعدها در حوزه‌ی کار بوردیو کار کردند، می‌بینیم که می‌خواهند به نقد هنر بپردازند. به نظر من هنر در کارهای آخر بوردیو اهمیتی پیدا کرده است که در بوردیوی جوان وجود ندارد.

انقلاب سمبلیک در ادبیات علوم اجتماعی

بوردیو انقلاب سمبلیک را انقلابی می‌داند که در قرن نوزدهم ادوارد مانه با به وجود آوردن نقاشی مدرن ایجاد کرده است؛ اما یک جا -من روی ترم‌ها و کلمات حساسیت دارم- بوردیو اشاره می‌کند انقلاب سمبلیک مثل همان چیزی است که در می ۱۹۶۸ اتفاق افتاد. این موضوع توجه مرا به خود جلب کرد که مطالعه کنم، ببینم از

term

(اصطلاح) انقلاب سمبلیک در ادبیات علوم اجتماعی ما چه استفاده‌هایی شده است؟ ۳ مورد پیدا کردم؛ انقلاب سمبلیک در هنر (مانه-کار بوردیو)، انقلاب سمبلیک در سیاست، انقلاب سمبلیک در دین.

انقلاب سمبلیک در هنر، کتاب «مانه و انقلاب سمبلیک» است که در ۲۰۱۳ به چاپ رسیده است.

انقلاب سمبلیک در سیاست نیز، بوردیو از می ۱۹۶۸ نام می‌برد که البته بعدها دیدم که زمینه‌ی اصلی برای «میشل دوسرتو» بوده و اوست که از می ۶۸ به‌عنوان یک انقلاب سمبلیک نام می‌برد. میشل دوسرتو می‌گوید ما در می ۶۸ میلادی

parole

(گفتار) -حق سخن گفتن- را گرفتیم، همان‌طور که در سال ۱۷۸۹ باستیل را گرفتیم.

سومین مورد، کتاب «انقلاب سمبلیک، مبارزه‌ی گونه‌های پروتستان‌ها و بازسازی کاتولیک‌ها» که اشاره دارد به انقلاب سمبلیکی که پروتستان‌ها علیه کاتولیک‌ها انجام دادند.

به‌این‌ترتیب، از اصطلاح «انقلاب سمبلیک» در سه

text

(متن) نام برده شده است، در هر سه این انقلاب یک چیز تغییر کرده است. مانه در انقلاب سمبلیک هنر چه چیزی را تغییر داد؟ نظم و هنجارهای آکادمیک نقاشی را متحول ساخت، کمپوزیسیون، پرسپکتیو را تغییر داد و امر عامه را وارد کار کلاسیک کرد. شاید این جمله خیلی خوب نباشد، اما کثیفی را وارد تمیزی کار آکادمیک کرد.

در می ۱۹۶۸ چه اتفاقی افتاد؟ به تعبیر کریستین بولتانسکی دو نقد فعال شد؛ نقد اجتماعی و نقد استاتیک. نقد اجتماعی را از بولتانسکی کارگران و نقد استاتیک را دانشجویان پیش بردند. اما بوردیو و میشل دوسرتو در کارش می‌