پاورپوینت کامل قدسیان اندوهگین، مساله رنج در تشیع ۵۴ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل قدسیان اندوهگین، مساله رنج در تشیع ۵۴ اسلاید در PowerPoint دارای ۵۴ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل قدسیان اندوهگین، مساله رنج در تشیع ۵۴ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل قدسیان اندوهگین، مساله رنج در تشیع ۵۴ اسلاید در PowerPoint :

ادیان و مسأله رنج: همانطور که قبلاً هم ذکر شد، مهمترین منبع برای حل مسأله رنج (ناآگاهی، دردها و تناقض‏های اخلاقی)، ادیان و نظام نمادهای مقدس است. به تعبیر دیگر گفتمان‏های دینی با توجه به ویژگی‏های درونی‏شان عمده‏ترین و کهن ترین پاسخ‏ها را به مسأله رنج داده‏اند. این پاسخ ها در یک طیف قرار دارند، از یکسو، زندگی امری رنج آور تلقی شده و دستور به طرد و نفی آن داده می شود، و از سوی دیگر زندگی امری رنج آور است، لذا باید سعی کرد به حداکثر خوشی و تفریح و شادمانی دست یافت. البته عموما پاسخ های ادیان به سمت وجه اول این طیف متایل بوده اند. در طی تاریخ و با توجه به ویژگی‏های ساختار اجتماعی و فرهنگی جوامع مختلف، این پاسخ تنوع و تحول خاص خود را داشته‏اند.

ادیان و مسأله رنج: همانطور که قبلاً هم ذکر شد، مهمترین منبع برای حل مسأله رنج (ناآگاهی، دردها و تناقض‏های اخلاقی)، ادیان و نظام نمادهای مقدس است. به تعبیر دیگر گفتمان‏های دینی با توجه به ویژگی‏های درونی‏شان عمده‏ترین و کهن ترین پاسخ‏ها را به مسأله رنج داده‏اند. این پاسخ ها در یک طیف قرار دارند، از یکسو، زندگی امری رنج آور تلقی شده و دستور به طرد و نفی آن داده می شود، و از سوی دیگر زندگی امری رنج آور است، لذا باید سعی کرد به حداکثر خوشی و تفریح و شادمانی دست یافت. البته عموما پاسخ های ادیان به سمت وجه اول این طیف متایل بوده اند. در طی تاریخ و با توجه به ویژگی‏های ساختار اجتماعی و فرهنگی جوامع مختلف، این پاسخ تنوع و تحول خاص خود را داشته‏اند. از نظر مردم ابتدائی، رنج و آزردگی علل گوناگونی دارد، ممکن است علتش جادویی باشد که دشمن به کار بسته است، یا بر اثر شکستن یکی از محرمات یا به علت ورود به حریمی ممنوع و خطرناک یا بر اثر خشم یکی از خدایان و یا گاهی ناشی از اراده خدایان بدی‏ها و یا هنگامی که هر احتمال دیگری باطل می‏نماید، از مشیت یا غضب ایزد برین ناشی شده باشد. انسان‏های ابتدائی و سایر گروه‏های انسانی نمی‏توانند تصور کنند که مصیبتی بی‏سبب و به خودی خود حاصل شده باشد. از نظرشان رنج شان رنج یا از خطای خود شخص حتی در حین یک عمل عبادی ناشی شده است یا از بدخواهی دیگران، به هر حال همیشه در پس هر محنت و رنجی، خطایی نهفته است و یا حداقل علتی (الیاده، ۱۳۷۸: ۸-۱۰۷).

در مجموع ادیان ابتدائی با توسل به جادو، خشم خدایان طبیعت و یا ارواح اجداد مورد پرستش و یا اراده خدایان بدی‏ها، مسأله شر را حل می‏کرده‏اند. اما نکته اصلی در تاریخ رنج در ادیان بالاخص در حوزه شرقی و منطقه سواحل مدیترانه و بین النهرین، وجود یک کهن الگوی نخستین بوده که می‏توانسته به آلام و رنجهای انسان‏ها مفهوم و واقعیت بخشد و در عین حال آنها را بصورت امری طبیعی و به هنجار درآورد. این نمونه نخستین در اسطور تموز دیده می‏شود. رنجهای تموز و قیام او از میان مردگان از یکسو نمونه‏ای بوده برای مصایبی که بعدها به ایزدان دیگر نیز نسبت داده شد و از سوی دیگر بیانگر این واقعیت است که همه ساله این ماجرای دردناک توسط شاه مملکت تقلید و تکرار می‏ِشده است.

سوگواری‏ها و شادمانی‏های دسته جمعی که هر سال به یاد بود مصایب، مرگ و احیای مجدد تموز بر پا می‏شد، تأثیر عمیقی در ذهن انسان‏های مشرق زمین داشته و دارد، و اهمیت آن بیش از همه به این خاطر بوده که مصایب تموز برای هر یک از افراد، خاصیت تسلی بخشی داشته و برای آنها، هر رنجی را با یادآوری اسطوره تموز و رنج او می‏شد تحمل کرد. نکته بسیار مهم این اسطوره برای مقاله حاضر در اینست که ماجرای تموز رنج های مردان صالح و پارسایان را توجیه می‏کرد. مطابق افسانه تموز، این ایزد که اغلب خدا و با عناوین صالح و معصوم یاد شده، بی‏گناه دچار رنج شد. در حقش اهانت روا داشته، خوارش کردند و… . خاطره این اسطوره تسلی بخش که مصایب خدا و اهل خدا را بازگو می‏کرد، مدت درازی در ذهن مردم مشرق بجای مانده است (ناس ۱۳۸۸: ۱۲۱-۸).

در ادیان غیر ابراهیمی، دو مذهب جین و بودیسم، بیش از همه به مقوله رنج پرداخته اند. این دو مذهب، زندگی را امری رنج آو دانسته اند، بودیسم مهمترین و اولین مساله خودش ار رنج و واقعیت آن در زندگی می داند. این دو مذهب، با همه تفاوت هایی که دارند، سعی کرده اند که پاسخی برای زندگی و رنج پیدا کنند. مذهب جین، گاه در حالت افراطی به نفی زندگی می پردازد، و بودیسم، سعی می کند مواجهه ای متعادل تر با رنج داشته باشد. بودا رنج را با نفی زندگی حل نمی کند، بلکه با نفی تعلقات زندگی حل می کند. به همین سبب در بودیسم اولیه و در آموزه های بودا، باید از هرآنچه که تعلق به زندگی و امور آن را برای انسان ایجاد می کند، پرهیز کرد. به دلیل همین تعلقات است که از دست دادن آنها موجب اصلی رنج می شود. در نهایت رهایی از زندگی به مثابه امری رنج آور را، رسیدن به نیروانا یا فنای در حقیقت می داند (در این زمینه ر.ک. هاردی، ۱۳۸۵ و دورانت، ۱۳۸۵).

تلاش‏های ادیان باستانی برای حل مسأله رنج در ادیان الهی نیز ادامه پیدا می‏کند. در این ادیان، وجود خدای واحد و برین مهمترین مبنای توجیه رنج و تحمل پذیر ساختن آن بوده است. قوم بنی اسرائیل، نخستین قومی بودند که مفهوم تاریخ به عنوان تجلی الهی را به کار بردند. از نظر این قوم هر فاجعه تاریخی و مصیبت و بلائی که دچارش می‏شدند، مشیت الهی بود که به علت معصیت و گناهی که این قوم انجام داده بودند، خدای بر سر خشم آمده کیفرشان می‏داد. لذا مصیبت‏های تاریخی تنها راه بازگشت قوم به راه یهوه بود. برای این قوم وقایع رنج آور تاریخی، آیاتی از خشم الهی بوده است (الیاده، ۱۳۷۸: ۳-۱۱۲). در سنت مسیحی این موضوع بسط بیشتری پیدا کرد و تلاش متالهان برای حل مسأله شر و وجود آن، با وجود خدای یکتای مطلق تحولات بسیاری به خود دیده است. بنابر دین مسیحیت، شر کاملاً واقعی است و به هیچ وجه وهم و خیال نیست. می‏توان به سه نوع پاسخ عمده مسیحی به مسأله شر اشاره کرد، پاسخ اوگوستینی که حول مفهوم هبوط انسان از پاکی و خلوص نخستین می‏گردد، پاسخ ایرنائوسی (

Irenean

) که حول مفهوم خلق تدریجی انسانیت متکامل در طی حیات در جهانی فوق العاده ناقص می‏گردد و پاسخ الهیات پویشی جدید که بر پایه مفهوم خدائی استوار است که قادر مطلق نیست و در واقع قادر نیست از شرور که یا از دست انسان یا رخدادهای طبیعی صادر می‏گردد، جلوگیری کند (هیک، ۱۳۷۶: ۷-۹۶).

در تمام تحلیل‏ها و راه حل‌های مساله رنج، دو نکته اصلی وجود دارد: بحث اختیار انسانی و بحث وجود یا عدمی بودن شر. هر کدام از این رویکردهای سه گانه فوق، نظر خاصی در اینباره دارند که از حوزه این مقاله خارج است.

در اسلام و بالاخص در تشیع، این مسأله صورت بندی دیگری متفاوتی پیدا می‏کند. در تشیع و بالاخص در مباحث کلامی متأخر مسأله شرور تحت عنوان ظلم مطرح شده و در حوزه مباحث عدل الهی و حکمت الهی مورد بحث قرار می‏گیرند. اهمیت طرح مسأله شرور در حوزه عدل الهی از اینجا آشکار می‏شود که عدل الهی از اصول مبنایی مذهب تشیع به شمار می‏رود (مطهری، ۱۳۷۷: ۷-۸۶). از نگاه شیعی، شر، امری وجودی نیست، شر امری نسبی است و همه مصادیق شر، از نوع عدمیات و فقدانات هستند، زیرا بدی عین نیستی است. وجود شرور، از نوع وجود کمبودها و خلاءها است و از این جهت شر هستند که خود، نابودی، نیستی و یا کمبود و خلاء هستند و یا منشا نابودی و نیستی و کمبود و خلا هستند (قبلی، ۱۵۰). نکته مهم و ظریفی که در الهیات شیعی برای حل مسأله رنج وجود دارد نوعی نگاه دوگانه به آنست. در سطح خرد و روزمره، مصادیق شرور، مفهوم شر را برای انسان می‏رسانند، اما تشیع با طرح سطح دیگری از نگاه به مسأله شرور، یعنی یک سطح متعالی و استعلالی، این مسأله در نگاهی کلان‏تر و عام تر به تصویر کشیده می شود. انسان دست پرورده اسلام [تشیع]، اینگونه درک می‏کند بلاها و رنج‏ها و مصیبت ‏ها که در یک دید، زشت و نامطلوب هستند، در نظری بالاتر و دیدی عمیق‏تر، همه لطف و زیبائی است (قبلی، ۹۱). لذا این ایده مطرح می‏شود که بلایا نشانه قرب الهی هستند و در احادیث نیز آمده که به تعبیر امام صادق، خدا زمانی که بنده‏ای را دوست بدارد، او را در دریای شدائد غوطه ور می‏سازد (بحارالانوار، ج۱۵، جزء اول، ص ۵۵) و یا نوعی تناسب میان سلسله مراتب معنوی انسانها و میزان بلایا مطرح می‏شود، هر چه مرتبه انس