پاورپوینت کامل تاملی در منش و روش سید حسین فاطمی ۴۱ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل تاملی در منش و روش سید حسین فاطمی ۴۱ اسلاید در PowerPoint دارای ۴۱ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل تاملی در منش و روش سید حسین فاطمی ۴۱ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل تاملی در منش و روش سید حسین فاطمی ۴۱ اسلاید در PowerPoint :

« برو ‌ای خائن که تو را آنقدر اجانب نیز پست و حقیر شناخته‌اند که دیگر برای این جنایت هولناک که ورق آخر و برگ نهایی ۱۲ سال سلطنت توست و به اشاره و دستور مستقیم آنان صورت گرفت مزدی به تو نخواهند داد. اکنون از غارتی‌های پدر و از دلارها و لیره‌های یغماشده خویش باید خرج کاباره‌های اروپا را تامین کنی.» اینها تنها چند سطر از یکی از سه سرمقاله تند و تیز سید حسین فاطمی است که در شماره ۲۶ مرداد باختر امروز خطاب به محمدرضاشاه پهلوی که در آن زمان تنها ۳۵ سال داشت، نوشت. فاطمی، روزنامه‌نگار تند و تیزی بود و شاید به دلیل همین تعابیر تند و طرح شعار جمهوریت بود که در دادگاه نظامی بعد به استناد مواد ۳۱۶ و ۳۱۷ کیفرخواست دادستان به اعدام محکوم شد.

« برو ‌ای خائن که تو را آنقدر اجانب نیز پست و حقیر شناخته‌اند که دیگر برای این جنایت هولناک که ورق آخر و برگ نهایی ۱۲ سال سلطنت توست و به اشاره و دستور مستقیم آنان صورت گرفت مزدی به تو نخواهند داد. اکنون از غارتی‌های پدر و از دلارها و لیره‌های یغماشده خویش باید خرج کاباره‌های اروپا را تامین کنی.» اینها تنها چند سطر از یکی از سه سرمقاله تند و تیز سید حسین فاطمی است که در شماره ۲۶ مرداد باختر امروز خطاب به محمدرضاشاه پهلوی که در آن زمان تنها ۳۵ سال داشت، نوشت. فاطمی، روزنامه‌نگار تند و تیزی بود و شاید به دلیل همین تعابیر تند و طرح شعار جمهوریت بود که در دادگاه نظامی بعد به استناد مواد ۳۱۶ و ۳۱۷ کیفرخواست دادستان به اعدام محکوم شد.

سید حسین فاطمی «پیشانی جبهه مبارزه ملی در دوران نخست‌وزیری مصدق بود»؛ سیاستمداری که به تعبیر رزا ناظم، نویسنده کتاب «سید حسین فاطمی و تحولات سیاسی ایران» می‌توان او را «مرد شماره دوی دوران مبارزه ملی به ویژه از سال‌های ۱۳۲۹ تا ۱۳۳۲محسوب کرد.» بی‌دلیل نیست که چنان که «اسناد نشان موجود نشان می‌دهد، انگلیس خواهان اعدام او بود و شاه نیز کینه سختی از او در دل داشت و در گفت‌وگو با روزولت در نخستین روزهای پس از کودتا از ضرورت اعدام او سخن گفت.» اگرچه بعدها در کتاب پاسخ به تاریخ «اعدام فاطمی را به برخلاف میل خود و به دلیل کمونیست بودن او می‌داند.» اسناد نشان می‌دهد که شاه حقیقت را نمی‌گوید. فاطمی بعد از اعلام حکم اولیه دادگاهش تقاضای فرجام کرد، دادگاهی که سه تا چهار روز به طور غیرعلنی برگزار شد و در طول دادگاه فاطمی روی برانکار خوابیده بود، علت آن نیز این بود که «پس از دستگیری در حین انتقال به زندان در حالی تحت محافظت ماموران حکومت نظامی قرار داشت، مورد حمله قرار گرفت و به سختی مجروح شد.» محمد علی کاتوزیان در اقتصاد سیاسی ایران می‌نویسد که در این توطئه به احتمال قریب به یقین شخص شاه دست داشته و مجری این حمله شعبان جعفری (بی‌مخ) معروف بوده است، اما شعبان جعفری در خاطرات خود منکر چاقو زدن می‌شود و فقط کتک زدن فاطمی را تایید می‌کند. جالب است که بعدا سازمان مجاهدین خلق در ۶ مهر ۱۳۵۱ بسزای این عمل می‌کوشند شعبان جعفری را ترور کنند، اما نتیجه‌ای از این اقدام حاصل نمی‌شود (شعبان جعفری در آینه اسناد، تهران ۱۳۸۰: صص ۲۰۴-۲۰۵). شرایط زندان فاطمی نیز چندان مساعد نبود. مکری در کتاب خاطرات من از زنده‌یاد دکتر حسین فاطمی درباره شرایط زندان فاطمی می‌گوید: از لحاظ جسمی بسیار ضعیف بود مواد غذایی مثل سوپ و پالوده که خیلی نرم و روان بود نمی‌توانست مصرف کند و معده‌اش آن را برمی‌گرداند، اما اراده‌ای چون کوه داشت و اقرار می‌کند که هیچ کس را به این استواری و استحکام در زندان ندیده است. در دوران زندان مخارج روزانه خانواده فاطمی از طریق آیت‌الله سیدرضا زنجانی و حاج حسن شمشیری تامین می‌شد.

دادگاه فاطمی تیرماه ۱۳۳۳ برگزار شد. با دستور دادستان نظامی فاطمی از بیمارستان به زندان در لشکر ۲ زرهی انتقال یافت. او را با برانکار به زندان منتقل کردند و پزشکان معالج صورتجلسه‌ای را امضا کردند که حکایت از ضرورت ادامه معالجات می‌کرد که صورت نکرد. فاطمی چند روز پیش از محاکمه به آیت‌الله سید رضا زنجانی نامه نوشت و در آن نوشت: «بنده مریضم، چاقو خورده‌ام، زن و بچه و خواهر و برادرم چه می‌گویند، بلکه آن چیزی را در نظر بگیرید که ما به خاطر و حمایت آن جهاد کرده و به این روز افتاده‌ایم… آرمان‌ها و آرزوهای هزارها و صدها هزار هموطن خود را بیشتر رعایت کنند. حضرت آقا، به جد اطهر هر دومان قسم که یک کلمه از آنچه عرض کردم مجامله و تعارف نیست. درست است که من رنج فراوان در این مدت مریضی و قبل از آن کشیده‌ام ولی آرزو دارم که نفس‌های آخر زندگی‌ام نیز در راه نهضت و سعادت هموطنانم صرف شود. به هر حال در دادگاه ما می‌توانیم بسیاری از حقایق را فاش کنیم، داغ باطله بر کنسرسیوم و حامیان او بزنیم… در تاریخ و در پرونده باقی خواهد ماند و فردای روشن ممکن مورد استفاده نسل‌های آینده و همین نسل معاصر قرار گیرد…»بعد از تایید حکم اعدام فاطمی در دادگاه تجدیدنظر، فاطمی در برانکار حکم را امضا و تقاضای فرجام کرد. بنا بر قانون آیین دادرسی ارتش، حق رسیدگی به فرجام‌خواهی محکوم در دادگاه نظامی منوط به تصمیم و اراده شخص شاه بود و محمدرضاشاه این کار را نکرد و حتی به گفته غلامرضا نجاتی زمان اعدام فاطمی را خودش تعیین کرد. بعد از قطعی شدن حکم عده‌ای تلاش کردند راهی برای جلوگیری از اعدام فاطمی بیابند. برای مثال نزد آیت‌الله بروجردی رفتند، اما ایشان گفت: «انگلیسی‌ها نسبت به او کینه دارند، شاه هم ضعیف است نمی‌شود کاری کرد.»در نهایت نیز روز ۱۹ آبان ۱۳۳۳ خورشیدی، سرتیپ آزموده و چند تن از افسران به زندان فاطمی رفتند. نجاتی در کتابش می‌گوید آزموده در مراسم اعدام او گفت: «اعلیحضرت با تقاضای فرجام شما موافقت نکردند وصیتی دارید بفرمایید.» و به طعنه اضافه کرد: «شما که مکرر فرمودید من از مرگ ابایی ندارم و مرگ حق است». فاطمی در جواب گفت: «آری، آقای آزموده، مرگ حق است و من از مرگ باکی ندارم، آن هم چنین مرگ پرافتخاری، ‌من می‌میرم تا نسل جوان از این مرگ درس عبرت گرفته و با خون خود از وطنش دفاع کرده و نگذارد جاسوسان اجنبی در این کشور حکومت کنند.»

سید حسین فاطمی دو دوره، معاونت سیاسی-پارلمانی و وزارت امور خارجه را در یکی از مهم‌ترین برهه‌های تاریخ سیاسی ایران به عهده داشت. دورانی که نهضت ملی با نخست وزیری دکتر مصدق در اوج بود. و