پاورپوینت کامل تاریخ تمدن ایران در رفتار با محیط‌زیست ۵۱ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل تاریخ تمدن ایران در رفتار با محیط‌زیست ۵۱ اسلاید در PowerPoint دارای ۵۱ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل تاریخ تمدن ایران در رفتار با محیط‌زیست ۵۱ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل تاریخ تمدن ایران در رفتار با محیط‌زیست ۵۱ اسلاید در PowerPoint :

ایرانیان باستان شادی مردمان را توأم با شادمانی زندگی برای جانوران و گیاهان و زمین و جهان می‌دانستند و به این پرسش که «کدام زمین شادتر است» پاسخ مینوی خرد یا همان روح عقل چنین بوده است: «نخستین زمین شادمان، زمینی است که مرد پارسا در آن زندگی کند. دو دیگر زمینی که در آن آتشکده‌ها سازند. سه دیگر آنجا که در آن گاوان و گوسفندان خوابند. چهارم زمینی که در آن کشاورزی کنند. پنجم زمینی که لانه جانوران زیانکار را در آن ویران سازند.

ایرانیان باستان شادی مردمان را توأم با شادمانی زندگی برای جانوران و گیاهان و زمین و جهان می‌دانستند و به این پرسش که «کدام زمین شادتر است» پاسخ مینوی خرد یا همان روح عقل چنین بوده است: «نخستین زمین شادمان، زمینی است که مرد پارسا در آن زندگی کند. دو دیگر زمینی که در آن آتشکده‌ها سازند. سه دیگر آنجا که در آن گاوان و گوسفندان خوابند. چهارم زمینی که در آن کشاورزی کنند. پنجم زمینی که لانه جانوران زیانکار را در آن ویران سازند. ششم زمینی که آمد و شد نیکان و نیایش یزدان در آن باشد. هفتم زمین ویرانی که آباد کنند. هشتم زمینی که از آن بدان به دارایی نیکان درآید. نهم زمینی که از بر و حاصل آن در راه یزدان به نیکان و ارزانیان (مستحقان) بهره رسانند. دهم زمینی که در آن زوهر (آبی که با آفرین و ستایش بر زمین می‌ریختند و بدین‌گونه زمین را شادمان می‌کردند) ستایش کنند.»۱

همچنین در این دیدگاه زمین هنگامی آزرده می‌شود که دوزخی باشد، یعنی در آن زندگانی بد ساخته شود. زمینی که خون مرد پاک و بی‌گناه ریخته شود، در آن دروغ باشد، بتکده ساخته شود، بر آن مردم بدکار زندگانی کنند،… آبادانی آن را ویران سازند و در آن شیون و زاری نمایند. در این باره در «وندیداد»۲ که یکی از کتابهایی است که پیش از زرتشت نوشته شده و گزیده آن در زمان هخامنشیان تا ساسانیان نگاشته شده و اکنون در دست است، چنین می‌خوانیم: «نخستین زمین شادترین زمین، زمینی است که در آن موبدان، مهرِ دارای چراگاه و رام دارنده رمه‌ها را ستایش کنند… زمینی که مرد پرهیزگار خانه بسازد و آتش و گاو گوسفند و زن و فرزند و آرد و علف ستور و سگ و ابزار زندگی خویش در آن بسیار باشد… زمینی که در آن بیشترین غلّه و سبزی و کشاورزی باشد، و زمین خشکی که از آن آب برآورند، یا باتلاقی که آن را خشک سازند.»۳

ایرانیان نخستین کسانی بوده‌اند که از نظر آنان جهان مانند «پیکر یگانه» بوده که در آن همه چیز به مثابه اندامهای مردمان بوده است. جهان بزرگ «مِهْ‌جهان» و جهان خُرد یا به تعبیر آنها «کهْ‌جهان» تن مردم بوده و اهمیت داشته است. در متون ایران باستان نظیر «بُندَهش» به این دو جهان سوگند یاد می‌شده است. در آنها «روان انسان به اهوره‌مزدا در جهان، پوست مردم به زمین در جهان، رگها به رودها، استخوان‌ها به کوهها، گیسوان به بیشه‌ها، و…» تشبیه شده است.۴ در چنین فرهنگی آب‌دهان بر زمین افکندن و زمین را پلید ساختن، آب را آلودن و هوا را گرد و خاک و دود پلید آزردن و… از زمره گناهان به‌شمار می‌رفته است.

ضرورت توجه به تمدن ایران

به گواهی اسناد، ایرانیان قبل از اسلام با الهام از تعالیم مذهبی آیین زردتشت، به طبیعت، به‌ویژه خاک و آب و آتش و هوا و گیاه به مثابه عناصری مقدس می‌نگریسته‌اند که نه تنها آلودن آنها گناه شمرده می‌شد، که پاک نگهداشتن و پاک نمودن آنها وظیفه‌ای دینی بوده است، ضمن آنکه علاوه بر وجه ظاهری و دنیایی، وجهی معنوی و آسمانی نیز برای آنها قائل بودند.

ایرانیان به شخصیتی مانند کوروش مفتخرند که به نظر ما بهترین عقیده درباره وی آن است که او همان «ذوالقرنین» قرآن کریم و از پایه‌گذاران حقوق بشردوستانه، و رعایت اصول انسانی و حمایت از منابع زیست‌محیطی در زمان جنگ و درگیری مسلحانه است. سلاطین آشور قبل از وی به ویران ساختن محیط‌زیست مباهات می‌کردند. در کتیبه آشور بانیپال که پس از تسخیر عیلام تنظیم شده، آمده است: «خاک شهر شوشان و شهر ماداکتو را به آشور کشیدم و در مدت یک ماه و یک روز کشور عیلام را به تمامی عرض آن جاروب کردم. من این مملکت را از عبور حَشم و گوسفند و نیز از نغمات موسیقی بی‌نصیب ساختم»، ولی در اعلامیه کوروش پس از فتح بابل آمده است:

«هنگامی که من به آرامش به بابل درآمدم، مردم مرا با سرور و شادمانی پذیرفتند… سپاه بی‌شمار من بی‌مزاحمت در میان بابل حرکت کرد…،‌ من به هیچ‌کس اجازه ندادم که سومر و آکد را دچار هراس کند… من نیازمندی‌های بابل و همه پرستشگاههای آن را در نظر گرفتم و در بهبود وضعشان کوشیدم… من یوغ ناپسند مردم بابل (برده‌داری)‌را برداشتم. خانه‌های خراب آنان را آباد کردم. من به بدبختی آنان پایان بخشیدم… من همه ساکنان آنها را گرد آوردم و خانه‌های آنان را به آنان بازپس دادم.»۵

ساختمان‌های باقی‌مانده از ایران باستان نشان می‌دهد که آنان نسبت به مصرف کردن منابع طبیعی قناعت می‌کردند و کاملاً جانب احتیاط را رعایت داشته و منابع طبیعی را از هر گونه آلودگی محفوظ می‌داشتند و این‌گونه تفکر، محصول تعالیم دینی زرتشت بود. نقل است که کوروش کبیر گفته است: «به فهم آب رسیدن و گندم را گرامی داشتن، این آیین من است. پس هر که رونده‌ای را بیازارد، جهان را آزرده است. او که درختی را بیفکند، بی‌اجاق خواهد مرد. او که آب را بیالاید، روان خویش را آلوده است.»۶ ایرانیان پس از اسلام هم با هشدار قرآن مجید نسبت به اجتناب از فساد در زمین روبرو بوده‌اند. ساختمان‌های روستایی به‌جا مانده از سالها پیش، نشان‌دهنده احترام قداستی است که مردم این سرزمین نسبت به منابع طبیعی داشته‌اند و همه معلول تربیت دینی و ملی بوده است.

قرآن مجید «فساد در ارض» را در کنار «سفک دماء» انسانها آورده و نیز هلاک حَرث (یعنی روییدنی‌ها) را در کنار هلاک نسل برشمرده است که به دست یاغیان و طاغیانی صورت می‌گیرد که با رسیدن به قدرت از ولایت الهی خارج می‌گردند و خود را مستقل می‌انگارند: «و اذا تولّی سعی فی ‌الارض لیُفسد فیها و یهلک ‌الحرث و النسل و الله لا یحب ‌الفساد: هرگاه به قدرت برسد، به تباهی در زمین و نابودی کِشت‌ و نسل می‌کوشد و خداوند تباهی را دوست ندارد.» (البقره: ۲۰۵) تعبیرات قرآنی نشان‌دهنده آن است که تهاجم علیه طبیعت و کشتار انسانها یک منشأ دارد و آن عبارت است از پشت کردن و غفلت نسبت به خالق آسمان و زمین و انسان و فرورفتن در گرداب طغیان و پرستش طاغوتیان.۷

در جای جای ایران عزیز به‌خصوص در مناطقی که مظاهر باستانی دست نخورده محفوظ مانده، ساختمان‌های نیاکان و اجداد ما نشانه‌هایی است از قناعت و صرفه‌جویی از یک‌سو و از سوی دیگر حفظ محیط‌زیست طبیعی و تمهیدات لازم برای این منظور که نشان می‌دهد این اندیشه، یعنی صرفه‌جویی، بهره‌وری و حفظ مظاهر طبیعت، بن‌مایه‌های دینی داشته است؛ مثلاً‌ در استانهای یزد و اصفهان و روستاهای اطراف، هنگامه‌هایی از هنر معماری دیده می‌شود که هیچ انگیزه دیگری جز سیاست حساب‌شده برای صرفه‌جویی و نیز محافظت از مظاهر طبیعت، نداشته است. در یزد و اصفهان، ساخت کبوترخانه‌ها و معماری‌های دقیقی که در آن به‌کار رفته نشان‌دهنده، نوعی اندیشه حساب شده در این راستاست.

کبوترخانه‌ها

ابن‌بطوطه مراکشی (۷۰۳قر۱۳۰۴م)، ظاهراً‌ اولین سفرنامه‌نویسی بوده که درباره کبوترخانه ایرانی سخن گفته است. او در سفر طولانی خود به ایران در حدود پنج قرن قبل می‌گوید این کبوترخانه‌ها را بین راه قریه فیلان و اصفهان دیده است: «قیلان قریه بزرگی است که بر روی رودخانه عظیمی ساخته شده و در کنار آن مسجد زیبایی وجود دارد. آن روز تیر از وسط باغها و آبها و روستاهای زیبا که برجهای کبوتر زیادی داشت، به مسیر خود ادامه دادیم و پسین روز به اصفهان رسیدیم.»

در قرنهای بعد نیز سیاحان بسیاری راجع به برجهای کبوترخانه اصفهان و یزد مطالب بسیاری