پاورپوینت کامل ساختار وحیانی قرآن ۴۷ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل ساختار وحیانی قرآن ۴۷ اسلاید در PowerPoint دارای ۴۷ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل ساختار وحیانی قرآن ۴۷ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل ساختار وحیانی قرآن ۴۷ اسلاید در PowerPoint :

قرآن کریم و روایات متواتر، بر این نکته تصریح کرده‌اند که قرآن به طور کامل، و به لفظ و معنا، از سوی خداوند نازل شده و از نظر ساختار و چینش، در تمامی جمله‌ها و عباراتش، ساختاری وحیانی و ساخته‌ای آسمانی است و هیچ دست دیگری، نه از جانب جبرئیل امین و نه از سوی پیامبر کریم(ص)، در ساختن آن دخالتی نداشته است.

ترجمه جواد ایروانی: قرآن کریم و روایات متواتر، بر این نکته تصریح کرده‌اند که قرآن به طور کامل، و به لفظ و معنا، از سوی خداوند نازل شده و از نظر ساختار و چینش، در تمامی جمله‌ها و عباراتش، ساختاری وحیانی و ساخته‌ای آسمانی است و هیچ دست دیگری، نه از جانب جبرئیل امین و نه از سوی پیامبر کریم(ص)، در ساختن آن دخالتی نداشته است. اکنون آیاتی را که بر این مطلب تصریح کرده‌اند، یادآور می‌شویم: بخشی از آنها، آیاتی است که به صراحت اعلام می‌کند قرآن سخن خداست،۱ و سخن را به کسی نسبت ندهند جز آنکه چینش و تألیف، و لفظ و معنا، کار او باشد.

همچنین تصریح شده که قرآن را خداوند بر پیامبر قرائت فرمود،۲ و قرائت، جز با تلاوت تمامی آیات آن، شدنی نیست و صرف القای معانی را قرائت نمی‌گویند؛ زیرا این کار، نه «قرائت» قرآن، که فقط القای مفاهیم است.

مشابه آنها، آیاتی است که از «اقراء» [: توانمند کردن بر قرائت صحیح و به دور از خطا و فراموشی]۳ قرآن بر پیامبر(ص) یاد نموده است.۴ چنین است آیاتی که نشان می‌دهد پیامبر(ص) قرآن را از خداوند دریافت می‌دارد،۵ و دریافت قرآن، با لفظ و ساختارش می‌باشد و نه صرف معانی آن؛ زیرا قرآن چیزی است که قرائت می‌شود، نه آنچه صرفاً فهم و درک می‌گردد. به‌سان همین آیات، آیاتی دیگر تصریح دارند که پیامبر(ص) قرآن را قرائت می‌فرمود، نه آنکه صرفاً بدان تکلّم نماید.۶ افزون بر آن، قرآن معجزه جاوید اسلام است و بشریت را یارای آن نیست که به مانند آن بیاورد، حتی اگر به یاری یکدیگر برخیزند. نیک روشن است که این موضوع، خود پیامبر را نیز در بر می‌گیرد و او به عنوان یکی از افراد بشر، توانایی ساختن سخنی به سان قرآن را ندارد. پس چگونه ممکن است قرآن، ساخته دست خود حضرت باشد در حالی که حتی با پشتیبانی همه مردم نیز، از آوردن مانند آن ناتوان است؟!

به نظر می‌رسد کسی که این نظریه را مطرح کرده و چنین پنداشته که قرآن، سخن بشر است و نه سخن الهی و معجزه او، مورد سوءاستفاده و دسیسه تردیدپیشگانی قرار گرفته که با دستاویز قراردادن آن، تلاش نمودند در بزرگترین ستون از ستونهای اسلام، شبهه ایجاد نمایند.

سه نظریه

بدرالدین زرکشی می‌نویسد: از سمرقندی۷ نقل کرده‌اند که وی، سه نظریه را پیرامون آنچه بر پیامبر(ص) نازل شده، گزارش نموده است:

نخست: نظریه رایج که آنچه بر پیامبر(ص) نازل گردید، لفظ و معنا توأمان بود، آن سان‌که قرآن تصریح فرموده است.

دوم: اینکه جبرئیل صرفاً معانی را فرود آورد و این پیامبر اکرم(ص) بود که آن را به ساختار زبان عربی در آورد. طرفدار این نظریه، به ظاهر سخن خدای تعالی استناد کرده که فرمود: «نزل به الرّوح الامین علی قلبک: روح الامین آن را بر دلت نازل کرد» (شعراء، ۱۹۳ـ۱۹۴) نیز: «فانّه نزله علی قلبک: او [جبرئیل] به فرمان خدا، قرآن را بر دلت نازل کرد». (بقره، ۹۷) با این پندار که آنچه را قلب دریافت می‌دارد، صرف معانی است و نه الفاظ ویژه‌ای که با حس شنوایی قابل درک است.

سوم: آنکه جبرئیل، خود وحی را به قالب الفاظ زبان عربی می‌ریخت و سپس به پیامبر(ص) القا می‌نمود؛ از این روی، آسمانیان به قرآن جبرئیل گوش فرا می‌دادند و آن را به زبان عربی قرائت می‌کردند. این دیدگاه هیچ گونه مستندی ندارد جز پندار آنان از روایات نزول دفعی قرآن به بیت‌المعمور یا بیت‌العزه در آسمان دنیا یا آسمان چهارم و سپس نزول تدریجی آن بر رسول خدا(ص) در طی بیست سال.۸

دو قسم وحی

جوینی۹ می‌گوید: وحی بر دو قسم است: یکی بدین صورت که خداوند به جبرئیل فرمان می‌دهد تا به پیامبر(ص) بگوید: این کار را انجام ده یا خداوند به چنین چیزی فرمان داده است. در این صورت، جبرئیل معنا را از خداوند دریافت و بر دل پیامبر القا می‌کند. قسم دوم آن است که خداوند به جبرئیل می‌گوید: این مطلب را بر رسول خدا قرائت کن. در این صورت، جبرئیل لفظی را که از خدا دریافت می‌دارد، بی‌هیچ دگرگونی، به پیامبر القا می‌نماید، آن سان ‌که پادشاهان نامه‌هایی می‌نویسند و آنها را به دست فرستادگان، گسیل می‌دارند، آنان نیز بدون کمترین تصرف یا تغییری، آنها را به مقصد می‌رسانند…

جلال‌الدین سیوطی پس از نقل سخن جوینی می‌نویسد: «قرآن، از قسم دوم است؛ جبرئیل آن را در قالب الفاظ از خداوند دریافت می‌کرد و به همان شکل بی‌هیچ تصرفی در لفظ یا معنای آن، بر پیامبر القا می‌نمود، و برای او روا نبود که صرفاً معنا را القا کند. راز این مطلب در این است که از یک سو، مقصود از قرآن، متعبّد بودن به لفظ آن در کنار تعبد به عمل به مفهوم آن است، از دیگر سوی، قرآن دلیل اعجاز است؛ بنابراین هیچ کس ـ نه جبرئیل و نه غیر او ـ توان آن را ندارد که لفظی جایگزین قرآن بیاورد، و از سوی سوم، در درون هر حرفی از قرآن، اهدافی بی‌شمار وجود دارد، آن سان که هیچ کس نمی‌تواند جایگزینی بیاورد که اهداف یادشده را در برداشته باشد…»۱۰

زرقانی می‌گوید: برخی از مردم با خیال واهی خود چنین پنداشته‌اند که جبرئیل، معانی قرآن را بر پیامبر(ص) فرود می‌آورد و رسول خدا(ص) آنها را به زبان عربی بیان می‌فرمود. گروهی دیگر نیز چنین پنداشته‌اند که لفظ قرآن، از آن جبرئیل است و خداوند صرفاً معنا را به او وحی می‌فرمود؛ لیک این هر دو نظریه، بی‌اساس و گناه آلود است و در تعارض با صریح کتاب و سنت و اجماع، و حتی ارزش مرکبی را که بدان نوشته می‌شود، ندارد. باور من آن است که این گونه پندارها، توطئه‌ای علیه مسلمانان می‌باشد که مخفیانه به کتابهای آنان وارد نموده‌اند، و گرنه چگونه ممکن است قرآن را معجزه بدانیم در حالی که لفظ آن، از محمد یا جبرئیل باشد؟! و چگونه نسبت دادن آن به خداوند صحیح می‌باشد در حالی که لفظ آن از خداوند نیست؟!۱۱

مراد از قلب

و اما آیاتی که قائل به این نظریه بدان استناد کرده، برخلاف مطلوب او دلالت بیشتری دارد؛ زیرا مراد از «قلب» در این آیات، شخصیت باطنی رسول خدا(ص) است که شایستگی دریافت وحی را از سوی خداوند دارد، نه این عضو صنوبری شکل پنهان در قفسه سینه؛ چه، دستگاههای ادارکی ما، برای دریافت چنین القاهای از ورای جهان ماده ساخته نشده‌اند، بلکه صرفاً در چارچوبی محدود کار می‌کنند. نظیر این محدودیت در جهان ماده، امواج بی‌سیم است که دستگاههای خاصی آنها را گرفته و بدین وسیله، الفاظ و حتی صورتها، شکلها و رنگها را از مکانی دور، دریافت می‌کنند، در حالی که دریافت آنها با حواس ظاهری معمولی امکان‌پذیر نیست. و این چنین‌اند جانهای آماده‌ای که شایستگی ادراک مطالبی را دارند که حواس معمولی، به سبب پوشش مادیت و نرسیدن به قدسیت متناسب با جهان بالا، از درک آنها ناتوانند.

افزون بر آن، آیه یاد شده از سوره شعراء: «نزل به الروح الامین، علی قلبک… بلسان عربی مبین: روح‌الامین آن را بر دلت نازل کرد … به زبان عربی روشن» (شعراء، ۱۹۳ـ۱۹۵) ت