پاورپوینت کامل ترانه و ترانه‌سرایی در ایران ۳۴ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل ترانه و ترانه‌سرایی در ایران ۳۴ اسلاید در PowerPoint دارای ۳۴ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل ترانه و ترانه‌سرایی در ایران ۳۴ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل ترانه و ترانه‌سرایی در ایران ۳۴ اسلاید در PowerPoint :

ترانه‌ها یا همان دو بیتی‌های روستایی، یکی از گوهرهای گرانبها و نازنین «فرهنگ مردم» در سرتاسر ایران است. قالبی مهربان و آرام و کوتاه ومالامال از عشق و بیتابی، شادی و شوق به زندگی و یا اندوه و اشک؛ اما نه یأس و دلزدگی و دل بریدن از آینده. زبان احساس و عاطفه پاکترین و بی‌آلایش‌ترین مردم این سرزمین، روستاییان، کوه‌نشینان، ساکنین ایلات و عشایر، باشندگان سختکوش دامنه‌ها و دامون‌های جنگل، پویندگان افق‌های طولانی صحرا و بیابان‌ها…حکایتگران مهر و بی‌مهری، وصول و هجر، وفاداری و گاه بی‌وفایی و به طور خلاصه جان و جوهر زندگی و همبستگی‌های انسانی در سروده‌های نامکتوب و شفاهی این شاعران ناشناخته و این عاشقان گمنام به مؤثرترین شکل ممکن، منعکس شده است.

ترانه‌ها یا همان دو بیتی‌های روستایی، یکی از گوهرهای گرانبها و نازنین «فرهنگ مردم» در سرتاسر ایران است. قالبی مهربان و آرام و کوتاه ومالامال از عشق و بیتابی، شادی و شوق به زندگی و یا اندوه و اشک؛ اما نه یأس و دلزدگی و دل بریدن از آینده. زبان احساس و عاطفه پاکترین و بی‌آلایش‌ترین مردم این سرزمین، روستاییان، کوه‌نشینان، ساکنین ایلات و عشایر، باشندگان سختکوش دامنه‌ها و دامون‌های جنگل، پویندگان افق‌های طولانی صحرا و بیابان‌ها…حکایتگران مهر و بی‌مهری، وصول و هجر، وفاداری و گاه بی‌وفایی و به طور خلاصه جان و جوهر زندگی و همبستگی‌های انسانی در سروده‌های نامکتوب و شفاهی این شاعران ناشناخته و این عاشقان گمنام به مؤثرترین شکل ممکن، منعکس شده است.

در این دوبیتی‌ها، یا ترانه‌ها، یا «بایاتیلار» (به قول هموطنان آذری‌زبانمان) با گویندگانی مواجهیم که هرگز نخواسته‌اند نامی ـ در این ارتباط ـ ازآنها به جا ماند. داعیه شاعری هم هرگز نداشته‌‌اند؛ وای بسا که در این انتقال از سینه‌ای به سینه‌ای و زبانی به زبانی دیگر، تغییرات و تحریفات زیادی هم پیدا کرده باشند و در لهجه‌های گوناگون، نقل‌های متفاوت داشته باشند.

مرحوم حسین کوهی کرمانی که مدیر نشریه نسیم صبا بود، با حمایت مرحوم استاد محمدعلی فروغی و همفکری و همرایی زنده یاد استاد محمدتقی ملک‌الشعرای بهار، در سال ۱۳۱۷ شمسی کتابی با قطع کوچک اما نسبتاً قطور منتشر کرد با عنوان «۷۰۰ ترانه روستایی ایران» که کار نمایان و پیشتازانه‌ای بود در گردآوری و اعراب‌گذاری تعداد متنابهی از گنجینه ارجمند فرهنگ منظوم عاشقانه روستاهای ایران.

او اولین کسی بود که به‌طور جدی و علمی به این کار پرداخت. همو هفت سال پیش تر از این کتاب، مجموعه دیگری به سال ۱۳۱۰ با عنوان ترانه‌های ملی ایران (فهلویات) منتشر کرده بود و بی‌شک فضل تقدم در این مورد برای آن پژوهنده سختکوش و میهن‌دوست و مردمگرای محفوظ است.

جز او کسان دیگری هم برای گردآوری این ترانه‌ها تلاش و تکاپو داشته‌اند؛ از جمله م.ع فرزانه، پژوهشگر دقیق آذربایجانی که در کتاب دو جلدی «بایاتیلار» خود، دوبیتی‌های عامیانه مردم روستایی و طایفه‌نشین آذربایجان را تهیه و تدوین و به سال ۱۳۸۵ منتشر کرد.

در همین جا باید از زنده‌یاد صمد بهرنگی، نویسنده آزاده و مردم‌دوست خطه ارجمند آذربایجان هم نام ببریم که در کنار قصه‌های پر مفهوم و زیبایش (چه برگرفته‌ از فولکلور وچه برخاسته از ذهن و زبان خودش)‌ برای کودکان ایرانی، در تهیه و گردآوری فرهنگ عامه آذربایجان نیز مستقلاً و با کمک همقدمان و همقلمانش سعی بلیغ داشت که قصه کچل کفترباز از آن جمله است.

در تنظیم ادبیات منظوم فولکلوریک آذربایجان، خوشبختانه چون بهرنگی شاعر نبود، عیناً آن منابع را از سینه مردم به صفحه کاغذ منتقل کرد؛ یعنی این‌که چیزی نه بر آنها افزود و نه کاست و نه ویرایششان کرد.

در میان گویندگان مشخص و معرفی شده دوبیتی‌های ناپیوسته یا همان نوع شعر و قالبی که به ترانه شهرت دارد؛ معدودی فقط در این ژانر و قالب طبع‌آزمایی کرده و صاحب معروفیت شدند که مهمتر از همه باباطاهر عریان همدانی است. شاعر عارف پاکباز و عاشق وارسته ای که نیاز به معرفی ندارد و دیوانش یا مجموعه همان دوبیتی‌های او به فراوانی در دسترس مردم است.

دیگری فائز دشتستانی است؛ متولد ۱۲۰۰ (احتمالاً) و متوفای ۱۲۹۰ هـ . ق. شاعری مردمی اهل دشتستان در جنوب ایران که دو بیتی‌های عاشقانه و زیبا و جذابش در میان مردم شهرهای حاشیه خلیج‌فارس و بوشهر از شهرت و محبوبیّت خاصی برخوردارند و به نحوه مخصوص و غم‌انگیزی خوانده می‌شوند.

البته تحریف‌ها و تخلیط‌هایی هم مثل آثار هر شاعر مردمی و پرمخاطب دیگر در آنها به وجود آمده است.‌ خواندن و ترنم سروده‌های فایز که به آن فایزخوانی یا شَروه (بر وزن همزه) هم می‌گویند؛ لحن و لهجه ویژه‌ای است که در آن مناطق کاملاً رواج دارد. در دو بیتی‌های این شاعر مردمی، اندوه، غربت، عشق،‌ فراق، ملال، ترس، دلشوره و بسیاری از حس‌های پاک و ناگزیر بشری و عواطف زلال انسانی، نمودار است.

محمد صمصامی در سال ۱۳۴۹ مجموعه‌ای در ۱۴۴ صفحه متنی و ۲۲ صفحه از شعرهای او را گردآورد و از سوی دفتر پرورش افکار اصفهان منتشر کرد. عبدالمجید زنگویی دبیر ادبیات سابق ساکن اصفهان و اینک بازنشسته ساکن تهران نیز ترانه‌های فایز دشتستانی را جمع کرد و به چاپ رساند.

همان‌طور که گفته شد، اشعاری که در قالب دوبیتی توسط سرایندگان باسواد یا بی‌سواد و عمد