پاورپوینت کامل هیروگلیف بودلر ۵۸ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل هیروگلیف بودلر ۵۸ اسلاید در PowerPoint دارای ۵۸ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل هیروگلیف بودلر ۵۸ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل هیروگلیف بودلر ۵۸ اسلاید در PowerPoint :

هیچ شعری دیگر از بودلر و احتمالا هیچ شاعر دیگری تا این حد بر ادبیات مدرن تأثیر نگذاشته است. هرچند که «تطابقات» در آغاز چندان توجهی برنینگیخت و مقبول طبع معاصران واقع نشد. در این شعر، خبری از بودلریسم نیست. نه دغدغه مرگ و زشتی در میان است و نه کلنجار با شیطان و بیماری و ملال. صدای برخاسته از شعر هم نه به ملعنت دچار آمده است و نه آلباتراس خنده‌آمیزی است که تخته‌بند زمین شده باشد. بودلر در چهارمین شعر از کتاب «گل‌های بدی (/شر)» به رمزگشای تطابقات مبدل می‌شود. شعر حتی در فرم و چینش کلمات به جلوه «ترجمه»ای از رازهای جهان درآمده است. در این شعر بودلر، حواس را به هم آمیخته است.

یادداشتی درباره ترجمه «تطابقات» در «جنون هشیاری» داریوش شایگان

هیچ شعری دیگر از بودلر و احتمالا هیچ شاعر دیگری تا این حد بر ادبیات مدرن تأثیر نگذاشته است. هرچند که «تطابقات» در آغاز چندان توجهی برنینگیخت و مقبول طبع معاصران واقع نشد. در این شعر، خبری از بودلریسم نیست. نه دغدغه مرگ و زشتی در میان است و نه کلنجار با شیطان و بیماری و ملال. صدای برخاسته از شعر هم نه به ملعنت دچار آمده است و نه آلباتراس خنده‌آمیزی است که تخته‌بند زمین شده باشد. بودلر در چهارمین شعر از کتاب «گل‌های بدی (/شر)» به رمزگشای تطابقات مبدل می‌شود. شعر حتی در فرم و چینش کلمات به جلوه «ترجمه»ای از رازهای جهان درآمده است. در این شعر بودلر، حواس را به هم آمیخته است.

ظاهراً عنوان شعر ملهم از سوئدنبرگ، عارف سوئدی است که گویا بودلر با میانجی بالزاک با او و اندیشه‌هایش آشنایی داشته است. طبق نظر سوئدنبرگ، صوت و گفت‌های عارفانه در طبیعت در مکالمه با یکدیگر به سر می‌برند. به بیان دیگر، عالم غیب و عالم شهود، ماده و روح در تطابق با هم‌اند و هریک به طنین‌ها و ارتعاشات دیگری پاسخ می‌دهند. اما بودلر، برخلاف سوئدنبرگ از «تطابق» صرف سخن نگفته است. بلکه آن را جمع بسته است. استانلی برنشاو، بر این نظر است که «تطابق» بودلری افزون بر آنچه مد نظر سوئدنبرگ بوده است، سه تطابق دیگر را نیز دربر می‌گیرد: تطابق فلسفی، تطابق حسی و تطابق زمانی. علاوه بر این، در لحن و ضرباهنگ شعر نظمی هندسی و دقیق حاکم است. بودلر، «تطابقات» را در چهار بند سروده است که دو بند نخست هر کدام چهار سطر دارند و دو بند پایانی دو سطری‌اند. اما در دوبند اول کلماتی به کار رفته است که به کندی پیش می‌روند. مکث‌ها و سکته‌های زیاد، سرعت خواندن شعر را کند می‌کند. در بند دوم، حواس و در کنارش هنرها، به‌منزله ترجمه‌ای از ذات واحد طبیعت‌اند. یکی از ویژگی‌های منحصر به فرد «تطابقات» این است که هر حسی در آن، ترجمه حسی دیگر است. به عبارتی، ترجمه کردن بر سرودن پیشی گرفته است. در دو سطر آغازین- «طبیعت معبدی است که ستون‌های زنده‌اش/گاه می‌گویند کلمات گنگی را»- با معبدی سروکار داریم که ستون‌های آن هیروگلیف‌هایی حجاری‌شده است. برای فهم معنای این هیروگلیف‌ها لازم است که پیشاپیش با نشانه‌ها و علائم آن آشنا باشیم. با این همه، این علائم برای اکثر رهگذران و بینندگان معنای خاصی دربر ندارد. تفاوت شاعر با دیگر مردمان از همین‌جا شروع می‌شود. شاعر در نظر بودلر، موجودی است که می‌تواند هیروگلیف‌های ستون‌های معبد طبیعت را دریابد. در نتیجه، مثل شعر رمانتیک دیگر به شاعر الهام نمی‌شود، بلکه او خود در مقام مترجمی است کتیبه‌خوان. در سطر سوم از کسی سخن به میان می‌آید که از «جنگل انبوه تمثیل‌ها» (

forets de symbols

) عبور می‌کند. برای کلمه «سمبل» داریوش شایگان معادل «تمثیل» را بر معادل‌های دیگری از قبیل «نشانه‌ها»، «رمزها» و حتی خود «سمبل» ترجیح داده است. البته این ترجیح بی‌دلیل نیست. بودلر این کلمه را با دامنه‌ای وسیع از دلالت‌های مختلف در شعر خود آورده است. از یک سو، «سمبل» حاکی از بیان طنزآلود و توأمان جانبدارانه از جنبش سمبولیستی شعر فرانسه است و از سوی دیگر، از منظر واژه‌شناسی سمبل در زبان یونانی مأخوذ از فعلی با معنای تحت‌اللفظی پرتاب‌کردن است. (چندان که از همین ریشه کلمات دیگری مثل

parable

،

hyperbole

، و

problem

نیز در زبان‌های غربی مصطلح است.) دلیل آن که شایگان «تمثیل» را برگزیده است، شاید این باشد که در بین متفکران غربی از افلاطون و پولس رسول گرفته تا فیلسوفان و متألهان مدرن، سمبل بر وجهی از جهان حاضر و معلوم دلالت می‌کند که گواهی است بر عالمی دیگر، عالمی غیبی یا نامرئی. شاعر در «تطابقات» مدعی آن است که به قصد خواندن متن رازآلود طبیعت و جهان، ترجمه بر الهام اولویت دارد. راز اشیا تنها در صورتی آشکار می‌شود که شعر به جای روایت یا توصیف، رمزگشایی کند و پرده از طبیعت حقیقی اشیا بردارد. آنچه در ظاهر همگان می‌بینند ظهورهایی وهمناک است. جهان پیرامون هیروگلیف خاص خود را داراست و این در ید شاعر است که هیروگلیف ستون‌های این معبد را بازخوانی کند. احتمالا از آنجا که بودلر در برخی از شعرها و مکتوباتش، خود را «مفسر تمثیل‌ها» معرفی کرده است، شایگان معادل «تمثیل» مستوفا دانسته است.

یکی دیگر از ویژگی‌های «تطابقات» پرهیز بودلر در به‌کاربستن استعاره است. کم‌و‌بیش استعاره‌ای در تطابقات به چشم نمی‌خورد. برخی بودلرشناسان بر این نظراند که شاعر در این شعر بی-استعاره یا کم-استعاره درصدد آن بوده تا از رمانتیسم زمانه‌اش فاصله بگیرد و تا حد ممکن شعر را به شکل آثار کلاسیک عرضه کند. عده‌ای دیگر معتقدند که بودلر می‌کوشیده تا با هیچ تمهیدی مخاطبان خود را شگفت‌زده نکند. اما اگر استعاره در «تطابقات» تا حد ممکن تقلیل یافته است، در عوض تشبیه و قیاس به وفور به کار رفته است. در سطر ششم، برای موصوفی انتزاعی-«وحدت»- دو صفت به کار رفته است. در بند دوم، بودلر با اصوات کاری کرده است تا پژواک برخی آواها را در سطرهای بعدی دوباره بشنویم. مسلماً، این جلوه‌های «تطابقات» ترجمه‌پذیر نیستند. از اینجا معلوم می‌شود که «تطابقات» بودلری با «تطابق» عرفانی سوئدنبرگ متفاوت است. در اینجا ماده و روح به صورت بی‌واسطه با یکدیگر تطابق پیدا نمی‌کنند؛ بلکه این حواس پنج‌گانه‌اند که هرکدام با دیگری می‌آمیزد. زبان شعر و در مفهومی وسیع‌تر، زبان هنر طبیعت را بی‌واسطه درک نمی‌کند. بلکه زبانی است موازی که شعر را به ترجمه‌ای از طبیعت مبدل می‌کند. به بیان دیگر، شعر وجه غیرطبیعی طبیعت است. در آخرین سطرهای شعر، حس بویایی غلبه می‌کند. پروست معتقد بود که بویایی برای بودلر مهم‌ترین حس انسانی است، زیرا به تداعی‌های متوالی دامن می‌زند و علاوه‌ بر این از حس لذت تا اشمئزاز را به خوبی القا می‌کند. محمدعلی اسلامی‌ ندوشن در مقدمه‌ای که بر ترجمه خود از شعرهای بودلر نوشته است، به مشابهت‌های نقش بو در شعر بودلر و حافظ پرداخته است. هرچند دلایل و زمینه این شباهت صوری در آثار هر یک از این دو شاعر متفاوت است. بو در «تطابقات» توأمان تازگی و گندیدگی را به ذهن متبادر می‌کند. در سطر آخر شعر- «می‌سرایند هیجان حواس و شور روان را»- بودلر شیوه تازه‌ای برای آفرینش شعر پیشنهاد می‌دهد. شاعر در قدم اول به اشیا جان می‌بخشد و در ادامه اشیا جان‌یافته با دیگر جان‌ها تماس برقرار می‌کنند. داریوش شایگان در ترجمه خود از سطر آخر شعر ترجیح داده است که برای هریک از موصوف‌های حواس و روان، صفت‌های جداگانه‌ای («هیجان» و «شور») به کار ببرد. حال آن‌که بودلر برای هر دو

(

de l’esprit

و

des sens

) تنها یک صفت (

transports

) را به کار برده است. تفاوت موصوف‌ها در شعر بودلر تنها با مفرد و جمع‌بودن آنها معلوم می‌شود. به نظر می‌رسد شایگان بنابر دلالت‌های فرهنگی مشخصی هیجان مختص حواس و شور را برازنده روان تلقی کرده است. در «تطابقات» همان‌طور که اشاره کردیم، الهام جای خود را به ترجمه می‌دهد. شاعر به جای آن‌که به سیاق رمانتیک‌ها از طبیعت الهام بگیرد، طبیعت را ترجمه می‌کند. طبیعت، هیروگلیفی است که تنها شاعر می‌تواند آن را بخواند. ازاین‌رو سرودن بیش از آن‌ که نوشتن و خلق متن اولیه باشد، حاکی از خواندن و ترجمه متنی به متن دیگر است. این متن بین حواس دست به دست می‌شود. یگانگی روان، عبارت است از تفاوت ترجمه‌های حسی متفاوت. حس‌ها با هر بار تکرار به حس دیگری مبدل می‌شوند و دیفرانسیل این تکرار‌ها است که روان را می‌سازد.

یوجین هالند در کتاب «بودلر و شیزوآنالیز: بوطیقای اجتماعی مدرنیسم»، «تطابقات» را مظهر به‌خواب‌رفتن رمانتیسم و بیدار‌شدن مدرنیسم معرفی می‌کند. به زعم وی، طبیعت، طبیعی نیست. از این بابت «تطابقات» طبیعتی را به تصور درمی‌آورد که در حکم قلمرو میان دو سرحد «طبیعی» و «انسانی» است. این قلمرو بینابین مثل معبد است. یوجین هالند از تکرار کلمه «مثل» (

comme

) چنین نتیجه می‌گیرد که در قلمرو طبیعتی-که به هیچ روی طبیعی نیست- هر چیز به طور بالقوه با چیز