پاورپوینت کامل شعر جز خود هدفی ندارد ۴۶ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل شعر جز خود هدفی ندارد ۴۶ اسلاید در PowerPoint دارای ۴۶ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل شعر جز خود هدفی ندارد ۴۶ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل شعر جز خود هدفی ندارد ۴۶ اسلاید در PowerPoint :

کتاب «جنون هشیاری» نوشته داریوش شایگان سه محور مهم دارد: اهمیت این کتاب؛ پرداختن به مفهوم «ملال» بودلر در مقایسه با مفاهیم مالیخولیای سارتر، سوداد و ناآرامی پسوآ و مضمون «بهتر بود به (این) دنیا نیامده بودیم» سیوران؛ فلسفه و هنر زیستن.

نگاهی به «ملال» بودلر، شاعر پاریس و مدرنیته

شعر جز خود، هدفی ندارد و نمی‌تواند هدفی دیگر داشته باشد.

بودلر

کتاب «جنون هشیاری» نوشته داریوش شایگان سه محور مهم دارد: اهمیت این کتاب؛ پرداختن به مفهوم «ملال» بودلر در مقایسه با مفاهیم مالیخولیای سارتر، سوداد و ناآرامی پسوآ و مضمون «بهتر بود به (این) دنیا نیامده بودیم» سیوران؛ فلسفه و هنر زیستن.

۱ لازم نیست استاد شایگان را معرفی کنم، او از فرزانگان کشور و فرهنگ ماست. در ضمن، ایشان به روز است، یعنی تو باغِ پژوهش معاصر قرار دارد و این امر نیز او را از سایرین تفکیک می‌کند. کافی است که همین «جنون هشیاری» را بخوانیم و منابع و تحلیل‌‌های دست اول آن را مرور کنیم تا متوجه شویم که این نوشته پربار، کتاب مرجع اهل ادب و دانش خواهد شد. زیرا نه‌تنها شناخت ما را از بودلر و شعرورزی او بیشتر می‌کند بلکه تأثیر گسترده این شاعر را بر نویسندگان و هنرمندان اروپا نشان می‌دهد. ویکتور هوگو می‌گوید، بودلر «لرز جدیدی» در پیکر شعر معاصر ایجاد کرده است. علاوه بر این دانشجویان و اهل فرهنگ، درکی ژرف‌تر از قرن نوزدهم و مدرنیته پیدا خواهند کرد، عصری که غول‌های ادبیات و هنر غرب مانند بایرون، واگنر، ادگار آلن پو، ویکتور هوگو، داستایوفسکی، دلاکروآ، نیچه، کوربه، ریلکه، رودن، الیوت، مانه و… مطرح می‌شوند. این فضای استثنایی اروپای پیشتاز را شایگان با مهارت ترسیم کرده و خواننده ایرانی می‌تواند دنیای ادبی و هنری مدرنیته را مجسم و کم‌وبیش لمس کند. اما شارل بودلر مدت‌ها در خودِ فرانسه شاعری ملعون محسوب می‌شد و پس از نهضت سورآلیسم (بروتون، آراگون، الوآر) است که محافظه‌کاران وزارت فرهنگ فرانسه مجبور می‌شوند خالق «گل‌های شر» را -که عنصری تکفیرشده و یاغی محسوب می‌شد، در فهرست بزرگان شعر و میراث ادبی کشور قرار دهند.

ایرانیان با اشعار بودلر به مرور آشنا شدند و بنابر مقدمه شایگان بر «جنون هشیاری»، پذیرش این شاعر فرانسوی بیشتر از طریق ترجمه‌های وثوق‌الدوله، خانلری، هنرمندی، نادرپور و اسلامی ندوشن صورت می‌گیرد. رضا سیدحسینی نیز در «مکتب‌های ادبی» (۱۳۳۴) و حسن هنرمندی در «بنیاد شعر نو در فرانسه» (۱۳۳۷) معرفی بودلر را تداوم می‌بخشند. می‌توان گفت که در دهه سی به این شاعر توجه خاصی می‌شود. به یاری دوستی اهل ادب، م. سلطانیه، نگاهی به شماره‌های سخن (سال‌های ۱۳۳۱ و ۱۳۳۶) انداختم و متوجه شدم که گردانندگان مجله، یک مسابقه ترجمه برای شعر «سعودِ» (

Elévation

) بودلر ترتیب داده بودند. در میان شرکت‌کنندگان دو نام آشنا دیدم: محمدعلی سپانلو و محمدتقی غیاثی. برندگان این مسابقه جالب، آقای دکتر محمد وحیدی و خانم ش.د. (که خواسته گمنام بماند!) بودند. بنابر گزارش مجله ترجمه وحیدی، منظوم و زیبا و برگردان خانم ش.د. منثور و فصیح ارزیابی شده است. پس از این دوران در محافل فرهنگی ایران، بودلر کمتر مورد توجه قرار می‌گیرد. هرچند که در سال ۱۳۴۷، مهدی فولادوند نیز چند شعر از بودلر در زیباترین اشعار ادبیات فرانسه ترجمه و چاپ می‌کند و در آخرین اثرش، «حافظ دل‌ها» (۱۳۹۱) اهمیت این شاعر ناب را یادآور می‌شود.کتاب داریوش شایگان اما، نه‌تنها کارهای پیشین را تکمیل می‌کند، که درباره تأثیر بودلر بر هدایت و نیز برداشت‌های بودلرشناسان معاصر را در اختیار نسل جوان و پر«ملال» ایران کنونی قرار می‌دهد.

۲ بودلر در نوشته‌های خود، مفهوم «ملال» را بسیار به‌کار برده است و اغلب هم در برابر مضمون آرمان و ایده‌آل. شاعر دوزخی «گل‌های شر» و مترجم داستان‌های شگفت انگیز ادگار آلن‌پو، خواسته ملال و تنهایی یا انزجار خود را از زیستن بیان کند. او واژه «سپلین» (ملال) را از زبان انگلیسی گرفته تا روحیه پریشان و زیست بحرانی انسان مدرن را نمایان کند. درواقع اندوه و ملال بودلری مربوط به «فرد» گسسته از آیین، سنت و روستا است. حال و احساسی مختص عصر سرمایه‌داری صنعتی و کلان‌شهرها، و نمی‌توان آن را با نگرانی، اضطراب و سرگشتگی موجود در ذهنیت آدم‌های جوامع باستانی، فئودال یا سنتی یکی دانست. مدرنیته بودلری ترکیبی از «وجه گذرا و فرّار و نیز وجه ابدی و ثابت» است، پس هنرمند مدرن که در زمانه‌ای جدید زندگی می‌کند، با سنت فرسوده در جدال است. او میان دیروز (سنت) و امروز (تجدد) تکاپو می‌کند. «سپلین» نشانگر بحران ارزش‌های فرد (نیست‌انگاری) در گذار به مدرنیته است. برای رهایی از پریشانی، گسستگی و تنهایی شهروند هنرمند می‌کوشد با آفرینش و خلاقیت، مهر ازل را بر زمانه ناپایدار بزند و به‌ قول بودلر «از وجه گذرای مدرنیته، وجه ازلی را بیرون کشد». بدین‌ترتیب، «سپلین» و ملالِ شاعر اروپایی قرن نوزدهم می‌تواند از طرفی، بیانگر روحیه کسالت‌بار او باشد و از طرف دیگر زمینه‌ای برای عروج معنوی او. به‌ خصوص که از نظر بودلر، انسان میان سعود، والایی و زیبایی (=آرمان‌خواهی) و نزول، سقوط، و شر (=ملال‌زدگی) مدام در نوسان است. در زبان فارسی می‌توان برای کلمه «سپلینِ» بودلر، معادل‌های گوناگونی در نظر گرفت: اندوه، دلتنگی، افسردگی، دلمردگی، سودا، غربت، مالیخولیا و یا ملال (در ترجمه شایگان). برای اینکه مفهوم اساسی سپلینِ بودلر را بهتر درک کنیم دست به چند مقایسه می‌زنیم:

الف. سارتر می‌خواست عنوان کتاب «تهوع» را مالیخولیا بگذارد ولی با مخالفت ناشرش روبرو شد. سارتر که به نقاشی «مالیخولیا» اثر دورِر (۱۵۰۴م.) علاقه‌مند بود -اثری پر رمز و راز که یک فرشته متفکر و غمگین را نشان می‌دهد- همین عنوان را مناسب کتابش می‌دانست. زیرا تا حدودی بیانگر اضطراب وجودی (

angoisse existentielle

) یا «شوریده‌دلی» نویسنده بود. از زاویه نویسند «تهوع»، شاید بتوان گفت به «ملالِ» بودلری، به نوعی شوریده‌دلی و بیزاری از زیستن اشاره دارد.

ب. فرناندو پسوآ، نویسنده برجسته پرتغالی و مؤلف «بانکدار آنارشیست»، به پیروی از بودلر و شیفتگی‌اش به پاریس، یک رابطه شاعرانه با شهر لیسبون برقرار کرد. و در آثارش از سوداد (که شاید همان سودای ما باشد) یا اندوه و تنهایی خود سخن گفت، مفهومی که در فرهنگ پرتغال جا افتاده و خلأ یا فقدان عاطفی انسان را بیان می‌کند. پسوآ اثری به‌نام «کتاب ناآرامی» نیز نوشته که عنوان و محتوایش یادآور مضمون ملال یا سپلینِ بودلر است. بدین‌ترتیب، با توسل به متون فرناندو پسوآی بودلرمسلک، می‌توان مفهوم «سپلین» را نوعی سودا، ناآرامی یا نوستالژی شخصی ارزیابی کرد.

ج. سیوران، فیلسوفی که شایگان او را خوب می‌شناسد، همچون شوپنهاور دل‌چرکین نیست. او کتابی دارد که می‌توان آن را «بهتر بود به دنیا نیامده بودیم» ترجمه کرد. سیوران در این کتاب «نبودن» انسان را بر «بودن» او ترجیح می‌دهد و در‌واقع مانند سیلن در «زایش تراژدی» نیچه، به پرسش «بالاترین نعمت برای انسان چیست؟» جوابی تراژیک می‌دهد: «به دنیا نیامدن بالاتری