پاورپوینت کامل چهره شاعر مدرن ایرانی در چشم انداز تاریخ ۳۴ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل چهره شاعر مدرن ایرانی در چشم انداز تاریخ ۳۴ اسلاید در PowerPoint دارای ۳۴ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل چهره شاعر مدرن ایرانی در چشم انداز تاریخ ۳۴ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل چهره شاعر مدرن ایرانی در چشم انداز تاریخ ۳۴ اسلاید در PowerPoint :

تایماز افسری نیما دقیقا در دوره‌ای که شاعران مشروطه با زبان و فرم کهن از دغدغه‌های روز می‌گفتند، با زبان خراسانی شعر می‌گوید، اما بعد از مشروطه نیما که در مدرسه سنت لویی فرانسوی‌ها در تهران درس خوانده، متاثر از شاعران رمانتیک و سمبلیک فرانسه افسانه را می‌سراید که در آن وزن‌های عروضی را تغییر می‌دهد؛… نیما پای تاریخ را به شعر باز می‌کند که فهم آن مستلزم بررسی شعر رمانتیک‌های فرانسوی است.

تایماز افسری نیما دقیقا در دوره‌ای که شاعران مشروطه با زبان و فرم کهن از دغدغه‌های روز می‌گفتند، با زبان خراسانی شعر می‌گوید، اما بعد از مشروطه نیما که در مدرسه سنت لویی فرانسوی‌ها در تهران درس خوانده، متاثر از شاعران رمانتیک و سمبلیک فرانسه افسانه را می‌سراید که در آن وزن‌های عروضی را تغییر می‌دهد؛… نیما پای تاریخ را به شعر باز می‌کند که فهم آن مستلزم بررسی شعر رمانتیک‌های فرانسوی است.

فرهنگ امروز/ معصومه آقاجانپور: در ادامه برنامه‌های پنجشنبه‌های مؤسسه مطالعات سیاسی اقتصادی پرسش، سمینار وضعیت ترجمه در ایران با حضور سیاوش جمادی (تبارشناسی ترجمه در ایران)، محمد مالجو (ترجمه در چارچوب دانشکده‌های اقتصاد: راه‌حل یا جزیی از معضل)، عادل مشایخی (ترجمه، زبان، اندیشه)، مراد فرهاد‌پور (ترجمه در آینه تجربه)، صالح نفی (سوژه مترجم) و تایماز افسری (ترجمه: چهره شاعر مدرن ایرانی در چشم‌انداز تاریخ) برگزار شد. تاکنون پنج گزارش از این سمینار ارائه شده است. گزارش ششم که درواقع آخرین گزارش این سمینار است به سخنان تایماز افسری اختصاص دارد.

عنوان سخنرانی تا اندازه ای حدی از ایهام را به همراه دارد از این جهت که در وهله اول منظورم از شاعر مدرن ایرانی چهره‌هایی چون نیما یوشیج و احمد شاملو است و می‌کوشم به سیر کرونولوژیک و زمان‌مند وقایع تاریخ بپردازم و شعر نیما و شاملو را در این سیر زمان‌مند بررسی کنم. لایه معنایی دیگر این بحث چهره‌ای است که این شاعر مدرن در مواجهه با دیگری و جریان‌های ادبی و شعری دیگر برای خودش می‌سازد. بنابراین ادعای این بحث نگاه کردن به نیما و بعد شاملو به عنوان بازنگری کردن به رخدادی نیما و کار اوست که باعث پیوند خوردن تعبیر شعر نو به او است. اما برای اینکه به بحثم وجه تاریخی بدهم ناگزیر هستم تا حدودی به عقب بروم و تا حدودی وضعیت شعر ایرانی و نثر را نشان دهم که در حوالی قاجار و پهلوی که به نوعی نیما و شاعران این دوره شروع می‌کنند وضعیت زبان ادبیات ایران چه شکلی بود. از طرفی ما در شعر با بحث اسحاق‌پور خیلی خوب می‌توانیم چهره شعر فارسی دوره‌های قبل از دوره مدرن را از نظر بگذرانیم. از فرن شش و هفت به قول اسحاق‌پور ما با ظهور و سلطه مکتب عشق مواجه می‌شویم. به این معنا که شعر فارسی عملا هر نوع رابطه‌ای با تاریخ را کنار می‌گذارد و در یک رنسانس فرمی شاعر در یک ظرفیت ذهنی و خیالی جهان شعر را فرو می‌برد. تمام ابژه ها به نوعی بی‌تفاوتی می‌رسند و عملا انگار نه غم و نه شادی با هم فرق ندارد و فقط لذت بردن از وحدت خیالی حاکم بر شعر عرفانی ایرانی است که اسحاق پور به آن نام مکتب عشق می‌دهد و هنوز هو سیطره آن بر شعر نیما هم وجود دارد و هنوز جهان شعر فارسی نتوانسته از آن جهان خیالی و از سوز و گداز بیرون بیاید. این ایده را در شعر فارسی می‌توان تا حدودی قبول کرد مخصوصا در شعر زمانه ما اما با در نظر گرفتن چند استثنا که من فکر می‌کنم نیما و شاملو استثناهای برسازنده این قاعده محسوب می‌شوند. بنابراین نیاز دارد ما به بررسی دوره تاریخی آن بپردازیم. بعد از قرن ششم و هفتم با یک فضایی درگیر هستیم که هم زبان شعر در یک زبان اندرونی و با فاصله از زبان کوچه و خیابان قرار دارد و هم فضای نثر فارسی. اولین بار در اوایل قرن ۱۳ هجری است که ترجمه چهره این نثر را به هم می‌زند و درواقع عباس میرزا اولین بار با چند متن پراکنده در دست سفیران برخورد می‌کند که اصطلاحا علوم مفیده نامیده می‌شدند. ترجمه‌های پراکنده‌ای از این متن‌ها صورت گرفت. با تاسیس دارالفنون ترجمه نظام و انسجام بهتری می‌گیرد و تلاش می‌شود با جایگزینی واژه‌ها و انتخاب متن‌ها دقتی بشود. از این لحظه به بعد نثر هم مجبور می‌شود به فیگورهای غریبه راه بدهد. نثر با درگیر شدن ترجمه متون علمی یک چهره تازه ای به خود می‌گیرد. شکل خاص زبان فارسی در این دوره دیده می‌شود. هرچه به سمت قاجار نزدیک تر می‌شویم تکلف و سجع آن بیشتر می‌شود. پس بررسی دوره تاریخی نشان می‌دهد ما با یک سنت نثر فارسی مواجه هستیم و دوم با زبان عربی. حتی واژه‌های عربی در تهران به کار گرفته می‌شد بدون آنکه حتی خود اعراب هم از آن استفاده کنند مثل کلمه رمیه به جای پرتابه. مساله سوم متن‌های آلمانی است چراکه امیرکبیر معلم از آلمان و اتریش می‌آورد اما مترجم های دارالفنون چون در فرانسه درس خواندند و گرایش به زبان فرانسوی دارند در ترجمه خود گرایشی به برگرداندن زبان به فرم فرانسوی دارند. برای همین این شبح چند لایه است. یعنی هم زبان و نثر آلمانی در ترجمه وجود دارد هم زبان فرانسه و خود عربی هم که به شکل بومی استفاده می‌شود. به یک معنا دوره قاجار نشان دهنده یک وضعیتی است که نثر فارسی در یک فاصله خیلی مشخص از زبان کوچه و بازار و محاوره در حال استفاده است که با نگاه