پاورپوینت کامل حریق مهیب در پارلمان! ۳۹ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل حریق مهیب در پارلمان! ۳۹ اسلاید در PowerPoint دارای ۳۹ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل حریق مهیب در پارلمان! ۳۹ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل حریق مهیب در پارلمان! ۳۹ اسلاید در PowerPoint :

دیباچه‌ای بر شکل‌گیری یک «تشکیلات سودمند» در تاریخ معاصر ایران

کدام آتش‌سوزی بزرگ در تهران، زمینه را برای راه‌اندازی اداره اطفائیه فراهم کرد

دیباچه‌ای بر شکل‌گیری یک «تشکیلات سودمند» در تاریخ معاصر ایران

کدام آتش‌سوزی بزرگ در تهران، زمینه را برای راه‌اندازی اداره اطفائیه فراهم کرد

«موضوع دیگر عدم وسائل اطفائیه است. ما واقعا وقتی فکر کنیم ما هیچ وسایل اطفائیه نداریم. ما یک اداره به خصوص اطفائیه می‌خواهیم برای اینکه به مجرد وقوع حریق و صدا کردن زنگ تلفن آن اداره، سوت اتومبیل‌های اطفائیه هم از طرفی بلند شود. متاسفانه تاکنون در این قسمت توجهی نشده است و مامورین نظمیه و بلدیه باید با نبودن وسایل کافی خود را در خطر حریق بیندازند. علی‌ایحال امیدواریم اداره محترم بلدیه زودتر در صدد تهیه وسایل کافی برای اطفاء حریق و تهیه چند دستگاه اتومبیل‌های اطفائیه و اداره و بودجه به خصوص برای این منظور برآید که از مشقت کارکنان و مامورین محل اطفائیه و خطرات آن کاسته شود و همانطور که ما طالب کسب تمدن جدید دنیا هستیم باید لوازم آن را نیز از هر جهت فراهم کنیم».

هشدار روزنامه اطلاعات به تاریخ ۸ مهر ۱۳۰۷ درباره لزوم تجهیز بلدیه «وسایل اطفائیه» و راه‌اندازی «یک اداره به خصوص اطفائیه»، پس از یک آتش‌سوزی خطرناک در خیابان لاله‌زار، می‌تواند سرآغاز ایجاد آتش‌نشانی یا به تعبیر آن زمانه، اطفائیه، در ایران به شمار آید. آتش‌سوزی یادشده، ساعت ۱۹:۳۰ در سالن مدرسه صنعتی در خیابان لاله‌زار در زمان نمایش سینما رخ داد و موجب شد سالن سینما و تالار مجاور آن آتش بگیرند. سالن تئاتر از جمعیت «خواتین محترمه» سرشار بود. آتش‌سوزی وحشت و اضطراب خانم‌ها را موجب شد. ماموران نظمیه برای «استخلاص زن‌ها و اطفای حریق» در آنجا حضور یافتند و سیم چراغ برق لاله‌زار فورا قطع شد زیرا «بیم مخاطره می‌رفت». خاموش کردن آتش یک ساعت زمان برد و تلفاتی نیز دربرنداشت. نکته‌ای که اما در این میانه جالب توجه می‌نمایاند «عدم وسایل اطفائیه کامل» بود «بر اثر اطلاعی که به بلدیه و قشون داده شده بود عده زیادی مامورین بلدیه و گردان مهندسی قشون در محل وقوع حریق با ادوات لازم حاضر گردیده با کمک مامورین پلیس با کمال جدیت مشغول اطفاء حریق شدند و ساعت هشت و نیم بعدازظهر با وجود عدم وسایل اطفائیه کامل موفق به خاموش کردن و جلوگیری از سرایت آن به عمارت مجاور شدند».

هرچند برخی پژوهش‌ها و منابع تاریخی برآن‌اند که راه‌اندازی نخستین واحد اطفائیه در تهران به سال‌های ۱۳۰۳ یا ۱۳۰۴ بازمی‌گردد اما تاکید گزارشگر روزنامه اطلاعات بر لزوم وجود اداره اطفائیه در سال ۱۳۰۷ خورشیدی، دو موضوع را در این زمینه بیانگر است؛ یکی نبود مرکزی برای «اطفائیه» و دیگری، آشنایی نویسنده روزنامه با موضوع اطفائیه بوده است. حسین محبوبی اردکانی در کتاب «تاریخ موسسات تمدنی جدید در ایران» برآن است که شالوده اداره آتش‌نشانی در اوایل سال ۱۳۰۵ یا در سال ۱۳۰۴ و در زمان تصدی سرلشکر بوذرجمهری در شهرداری تهران ریخته شده است «عده‌ای از شوفرهای مستعد نقلیه قشون و گروهبان‌های قدیمی هنگ‌های بهادر و آهنین به این موسسه منتقل شدند و به امر [پهلوی اول] یک نفر آلمانی به نام «هانری فردریش دوئل» به ریاست فنی و یکی از افسران روس سفید به نام «کلنل وربا» به ریاست نظامی آتش‌نشانی تعیین شدند و سپس این موسسه تحت نظر روسای ایرانی که غالبا از افسران بودند قرار گرفت». چنانچه این تاریخ را برای ایجاد اداره اطفائیه در بلدیه تهران بپذیریم، شواهد و اسناد نشان می‌دهد این تشکیلات دست‌کم تا ۵ سال بعد، هویت و حضوری مستقل نداشته است، زیرا در گزارش‌هایی که روزنامه‌های آن زمان از دو آتش‌سوزی بزرگ تا سال ۱۳۱۰ به دست می‌دهند، نه تنها به وجود چنین تشکیلاتی اشاره نمی‌شود، که، به نبود تجهیزات مناسب در این زمینه، انتقاداتی وارد می‌آید.

کلانتران محله‌ها، تبریزِ همیشه پیشگام و باز هم امیرکبیر

تا پیش از راه‌اندازی اطفائیه در بلدیه تهران در نخستین سال‌های سده چهاردهم خورشیدی، چندان روشن نیست که حکومت و ماموران آن چگونه با آتش‌سوزی‌ها رویاروی می‌شده‌اند. در میان گزارش‌های کلانتران محله‌ها در دوره قاجار، به مواردی برمی‌خوریم که از رخداد آتش‌سوزی در برخی محله‌های تهران و دیگر شهرها سخن رفته، اما این که آتش چگونه مهار و خاموش شده، اشاره‌ای نیامده است. احتمالا خود مردم با همکاری مامورانی که وظیفه نظم و انتظام شهری را برعهده داشتند، در نبود تشکیلاتی منسجم برای این کار، به خاموش کردن آتش همت می‌گماشتند. اندیشه ایجاد آتش‌نشانی در ایران را به امیرکبیر نسبت می‌دهند اما هیچ سندی در این‌باره نمی‌توان یافت.

تبریز به روایت اسناد و منابع تاریخی، نخستین شهر در تاریخ ایران به شمار می‌آید که به اطفائیه و تجهیزات آن مجهز شده است، حدود ۸۰ سال پیش از راه‌اندازی اداره اطفائیه در پایتخت؛ رخدادی که البته یک دستاورد ایرانی برشمرده نمی‌شود. نیروهای روسی حاضر در شهر تبریز در سال ۱۲۲۱ خورشیدی نخستین تشکیلات خاموش‌کردن آتش را در این شهر بنا نهادند. این تاسیسات در سال ۱۲۹۶ خورشیدی به کوشش قاسم خان والی گسترش یافت. برج یانقین به عنوان نخستین برج دیده‌بانی آتش‌نشانی در ایران، دستاورد این تلاش به شمار می‌آید. انگلیسی‌ها نیز برای محافظت از تشکیلات نفتی خود در جنوب ایران به ویژه در مسجدسلیمان و آبادان، واحدهای درونی برای مهار آتش راه انداخته بودند. با ایجاد تشکیلات اطفائیه در پایتخت، شهرهای دیگر نیز ضرورت راه‌اندازی مرکزی برای خاموش کردن آتش را دریافتند. اداره اطفائیه بدین‌ترتیب پس از تهران در شهرهای قزوین، اهواز، بندر انزلی، رشت، مشهد، قم، زنجان و اصفهان راه‌اندازی شد.

گورستانی که مرکز آتش‌نشانی پایتخت شد

نخستین مرکز اطفائیه در تهران، در سه‌راه امین‌حضور در گاراژ حسینی ایجاد شد. این تشکیلات در سال ۱۳۱۱ به چهارراه