پاورپوینت کامل نگاهی به تلقی‌های روشنفکران از مفهوم روشنفکر ۲۸ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل نگاهی به تلقی‌های روشنفکران از مفهوم روشنفکر ۲۸ اسلاید در PowerPoint دارای ۲۸ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل نگاهی به تلقی‌های روشنفکران از مفهوم روشنفکر ۲۸ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل نگاهی به تلقی‌های روشنفکران از مفهوم روشنفکر ۲۸ اسلاید در PowerPoint :

گفتن حقیقت به قدرت

سده بیستم را قرن روشنفکران خوانده‌اند؛ عصری که با نامه مشهور امیل زولا، نویسنده و دیگر چهره‌های ادبی و هنری سرشناس فرانسوی با عنوان جنجال‌برانگیز «من متهم می‌کنم» آغاز شد. آنها با این نامه در امر سیاسی و عمومی دخالت کرده بودند و دادرسی و محکوم کردن دریفوس را تقبیح کردند. در این شرایط سیاستمداران راستگرا در مقاله‌ای که ۲۳ ژانویه ۱۸۹۸ در روزنامه L› Aurore منتشر شد، با عنوانی که به گمان خودشان تحقیرآمیز بود، هواداران دریفوس را «روشنفکران» Intellectuel خطاب کردند. به باور این سیاستمداران روشنفکران آدم‌هایی آرمان‌طلب و غیرواقع‌گرا هستند که خودشان را برتر از دیگران می‌دانند، اما در واقع اسیر پندارهای خام و خیال‌های وهمناک‌شان هستند.

گفتن حقیقت به قدرت

سده بیستم را قرن روشنفکران خوانده‌اند؛ عصری که با نامه مشهور امیل زولا، نویسنده و دیگر چهره‌های ادبی و هنری سرشناس فرانسوی با عنوان جنجال‌برانگیز «من متهم می‌کنم» آغاز شد. آنها با این نامه در امر سیاسی و عمومی دخالت کرده بودند و دادرسی و محکوم کردن دریفوس را تقبیح کردند. در این شرایط سیاستمداران راستگرا در مقاله‌ای که ۲۳ ژانویه ۱۸۹۸ در روزنامه

L› Aurore

منتشر شد، با عنوانی که به گمان خودشان تحقیرآمیز بود، هواداران دریفوس را «روشنفکران»

Intellectuel

خطاب کردند. به باور این سیاستمداران روشنفکران آدم‌هایی آرمان‌طلب و غیرواقع‌گرا هستند که خودشان را برتر از دیگران می‌دانند، اما در واقع اسیر پندارهای خام و خیال‌های وهمناک‌شان هستند. خیلی زود البته این برداشت سطحی و طعنه‌آمیز جای خود را به مباحث جدی‌تر اندیشمندان علوم اجتماعی و صد البته کسانی داد که خودشان به واقع با تعاریف مختلف در دسته‌بندی روشنفکران قرار می‌گرفتند و در همین راستا کتاب‌های متعددی نوشته شد. در واقع باید گفت که در این قرن هم چنان که روشنفکران به یکی از تاثیرگذارترین گروه‌های اجتماعی در عرصه سیاسی و اجتماعی بدل شدند، بحث درباره آنها و ماهیت‌شان نیز اوج گرفت، تا جایی که یکی از مباحث اصلی روشنفکری در این سده تعریف خود مفهوم روشنفکری، کارویژه‌های آن و عملکرد روشنفکران بود، تا جایی که کسی که امروز بخواهد تاریخ روشنفکری را بنویسد، لابد باید بحثی جامع و مفصل را نیز به تحولات خود این مفهوم و بازتاب آن در آثاری که با این عنوان نوشته شده‌اند، اختصاص دهد.

برای مثال نویسنده لهستانی واسلاو ماچاژسکی در سال ۱۹۰۵ کتابی با عنوان کارگر روشنفکر نوشت. ماچاژسکی در این کتاب جنبش رادیکال و سوسیالیستی را نتیجه فعالیت روشنفکران ناراضی دانسته است، ایده اصلی ماچاژوسکی را هارولد لاسول متفکر چپگرا به این صورت بیان می‌کند که روشنفکران انقلاب‌های جدید را هدایت می‌کنند تا خود به قدرت برسند. این نگرش منفی به روشنفکران البته در آثار دیگر نویسندگانی که درباره روشنفکران نوشته شده نیز وجود دارد. معروف‌ترین آنها اثر مشهور ژولین بندا (۱۸۶۷-۱۹۵۶) با نام خیانت روشنفکران است که در سال ۱۹۲۷ منتشر شد، اگرچه سه سال پیش از آن نوشته شده بود. بندا روشنفکران را یک فرقه (

Les clercs

) خوانده بود و معتقد بود که کار روشنفکر دفاع از ارزش‌های جهانشمول و رویکردهای اخلاقی روشنگری است. او در پی این تعریف تجویزی از مقوله روشنفکری روشنفکران اروپایی و به ویژه فرانسوی در سه دهه آغازین سده بیستم را به منفعت‌طلبی و کوته‌نظری فردی متهم کرده بود. این نگرش آرمان گرایانه بندا راهنمای متفکران رادیکالی چون سی. رایت. میلز و ادوارد سعید بود. میلز در کتاب قدرت، سیاست و مردم (۱۹۶۳) نوشت: «هنرمندان و روشنفکران مستقل از جمله چهره‌های انگشت شماری هستند که هنوز ابزاری در اختیار دارند تا در برابر رفتارهای قالب و در نتیجه نابودی آنچه به راستی زنده است پیکار کنند. » ادوارد سعید نیز در کتاب مهم و تاثیرگذار «بازنمایی‌های روشنفکران» (۱۹۹۳) یکی از وظایف روشنفکر را کوشش در جهت نابود کردن برداشت‌های قالبی و الگوهای تحقیرآمیزی می‌داند که اندیشه و ارتباطی انسانی را محدود می‌کنند.

دیگر متفکر مهمی که در این قرن درباره روشنفکری و تعریف آن اندیشیده آنتونیو گرامشی، متفکر نامدار چپگراست. او در کتاب مهم دفترهای زندان (۱۹۷۵) روشنفکران را به دو دسته تقسیم