پاورپوینت کامل هما ناطق؛ مورخی که بی‌طرف نبود ۳۳ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل هما ناطق؛ مورخی که بی‌طرف نبود ۳۳ اسلاید در PowerPoint دارای ۳۳ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل هما ناطق؛ مورخی که بی‌طرف نبود ۳۳ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل هما ناطق؛ مورخی که بی‌طرف نبود ۳۳ اسلاید در PowerPoint :

دکتر هما ناطق (۱۳۹۴-۱۳۱۳) یکی از برجسته‌ترین مورخین تاریخ معاصر ایران بود که نامش همراه با نام دکتر فریدون آدمیت از خاطره تاریخ‌نگاران زدوده نخواهد شد. ناطق در زمره نخستین مورخانی بود که تاریخ‌نگاری را پایه‌ای قرار داد برای نیل ایرانیان به نوعی «آگاهی تاریخی»؛ به عبارت دقیق‌تر او تاریخ‌نگاری بود که تاریخ را نه برای آکندن انبان ذهن از اطلاعات متشتت و عمدتاً غیرمرتبط به هم، بلکه برای «ایضاح و فهم» جایگاه ایران زمین در تاریخ جهانی سده نوزدهم و بیستم مورد توجه قرار می‌داد.

دکتر هما ناطق (۱۳۹۴-۱۳۱۳) یکی از برجسته‌ترین مورخین تاریخ معاصر ایران بود که نامش همراه با نام دکتر فریدون آدمیت از خاطره تاریخ‌نگاران زدوده نخواهد شد. ناطق در زمره نخستین مورخانی بود که تاریخ‌نگاری را پایه‌ای قرار داد برای نیل ایرانیان به نوعی «آگاهی تاریخی»؛ به عبارت دقیق‌تر او تاریخ‌نگاری بود که تاریخ را نه برای آکندن انبان ذهن از اطلاعات متشتت و عمدتاً غیرمرتبط به هم، بلکه برای «ایضاح و فهم» جایگاه ایران زمین در تاریخ جهانی سده نوزدهم و بیستم مورد توجه قرار می‌داد. اگر همکار او دکتر آدمیت که هما ناطق ایشان را «استاد» خویش می‌خواند، وجهه همت خویش را معطوف به فهم تاریخ اندیشه در ایران معاصر قرار داده بود و تلاش می‌کرد «سرچشمه‌های» این اندیشه‌ها را به روایت خویش به خوانندگان منتقل نماید، دکتر ناطق تلاش می‌کرد پرتوی بر تاریخ اجتماعی و اقتصادی ایران دوره معاصر بیفکند و اهمیت این موضوع را برای خوانندگانی که به عادت مألوف تاریخ‌نگاران گذشته فقط نقل‌کننده «بی‌فکر و ذکر» وقایع تاریخی بودند، روشن سازد.
دکتر هما ناطق با اتکاء بر اسناد منتشر نشده ایران و فرانسه، نسخ خطی و منابع اصیل، پرتوی نوین بر تاریخ‌نگاری ایران افکند. او فقط راوی حوادث و وقایع نبود و در زمره کسانی بود که خط بطلانی بر توهم «بی‌طرفی» مورخ به هنگام نقل روایات تاریخی کشید. نگاه ناطق درست نقطه مقابل اندیشه‌ای بود که در توهم «آنچه خود داشت»۱، نسبت به تحلیل «حال حاضر» توانایی نداشت. ناطق بر اساس فهمی از تاریخ می‌خواست نشان دهد «از ماست که برماست»۲؛ یعنی «حال حاضر» ما محصول گذشته‌ای تاریخی است که «هم اکنون» هم بر دوش ما سنگینی می‌کند. این گذشته تاریخی الزاماً در همه مقاطع تحسین‌برانگیز نیست، اما نباید از این گذشته تاریخی گریخت – آنطور که نیچه نشان داده بود – بلکه باید آن را ماده‌ای قرار داد برای هرگونه نگاه سازنده به آینده.
تاریخ‌نگاری ناطق، فارغ از هرگونه نگاه جزم‌اندیشانه ایدئولوژیک بود، یعنی اینگونه نبود که او ابتدا ایدئولوژی خاصی را پذیرفته باشد و بعد برای توجیه ایدئولوژی مورد نظر خویش، حوادث و وقایع تاریخی را به استخدام خود درآورد. به عبارتی با اینکه هماره در نقد عملکرد استعمار غرب کوشا بود به گونه‌ای که نگاه تاریخی او به نوعی چپ‌گرایی میانه پهلو می‌زد، اما هرگز برخلاف اندیشه زمانه خود از تعابیری مثل زیربنا و روبنا استفاده نکرد و هیچ‌گاه تلاش ننمود تا اندیشه‌های خود را در قالب کلیشه‌های رسمی مأخوذ از ماتریالیسم تاریخی سامان دهد. برخلاف آکادمیسین‌های چپ‌گرای زمان خود، هرگز مدلی از پیش پذیرفته شده را بر حوادث تاریخی ایران تحمیل نکرد و سعی ننمود تا صورت‌بندی‌های اقتصادی برده‌داری و فئودالیسم را بر تاریخ ایران پیش از اسلام تا زمان خود تحمیل نماید، کمااینکه هرگز از مفاهیمی مثل نظام سرمایه‌داری و نیز بورژوازی برای تحلیل ساختارهای اقتصادی و اجتماعی ایران عصر قاجار به بعد استفاده نکرد. کاری که هما ناطق انجام داد، به مراتب از تقلید کلیشه‌های زمانه برای فهم تحولات تاریخی فراتر می‌رفت، او کار بسیار دشوار و عظیم تحلیل محتوای اسناد تاریخی را بر دوش گرفت تا بتواند افق جدیدی برای تاریخ‌نگاری ایران ارائه نماید؛ در این راستا او اسناد را «به سخن درمی‌آورد»، به صرف نقل آن‌ها بسنده نمی‌کرد، بلکه تلاش می‌نمود مضمون و محتوای اسناد را «معنی‌دار» کند.
پس با اینکه نگاه تاریخی او از روایت‌های ایدئولوژیک و کلیشه‌ای فراتر می‌رفت، لیکن همانطور که بالاتر آمد، مقصود این نیست که ناطق هیچ‌گونه «نگاه پیشینی» نسبت به مقولات تاریخی نداشت، زیرا بدون این نگاه، «شرط امکان تاریخ‌نگاری» به هیچ وجه مهیا نیست. در همین چارچوب بود که توضیح دادیم در تاریخ‌نگاری بی‌طرفی وجود ندارد و ناطق هم در تاریخ‌نگاری خویش بی‌طرف نبود. دکتر هما ناطق نسبت به کارنامه استعمار در ایران حساسیت داشت، در همین راستا کتاب «چهره استعمارگر» آلبر ممی را با مقدمه ژان پل سارتر ترجمه کرد، کتابی که در نقد استعمار فرانسه نوشته شده بود. لازم به توضیح است که ممی در سال ۱۹۲۰ در تونس زاده شده و عمری طولانی داشته و هنوز در قید حیات است. همچنین او نگاه جیمز موریه در حاجی بابای اصفهانی را در بوته نقد قرار می‌دهد، به همین سیاق در کتاب‌هایی که بعد از انقلاب در داخل و خارج کشور منتشر کرد، به ویژه کتاب‌های «کارنامه فرهنگی فرنگی در ایران»، «ایران در راهیابی فرهنگی» و «بازرگانان در دادوستد با رژی تنباکو و بانک شاه