پاورپوینت کامل خرد سیاسی در زمان توسعه نیافتگی ۵۸ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل خرد سیاسی در زمان توسعه نیافتگی ۵۸ اسلاید در PowerPoint دارای ۵۸ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل خرد سیاسی در زمان توسعه نیافتگی ۵۸ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل خرد سیاسی در زمان توسعه نیافتگی ۵۸ اسلاید در PowerPoint :

باید دید که اکنون ما چه نسبتی با علم و عقل داریم؟ ما عادت کرده‌ایم که لفظ علم و عقل را به معنای مشهورش مطلق علم و عقل بدانیم و درباره آنها بی هیچ نقد و نقادی حکم کنیم.
ما معمولاً نمی‌‌پرسیم عقلی که هم اکنون از آن بهره داریم و راهنمای ما در کار علم و عمل است، کدام عقل است و چه راهنما‌یی‌هایی از آن گرفته‌ایم و می‌‌گیریم؟ یا علمی‌ که داریم، چیست و چگونه حاصل شده و چه دستاوردی داشته است؟ ما نام علم و عقل را دوست می‌‌داریم و کاری نداریم که اینها کجا هستند و ما چه بهره‌ای از آنها داریم! عقل صرف یک مفهوم یا یکی از قوای نفسانی نیست، بلکه آن را در تفکر و زبان مردمان و در نظم امور و در علم و فرهنگ و تعلیم و تربیت و سازمان‌دهی و در صنعت و کشاورزی و آینده‌بینی باید یافت و بازشناخت.

باید دید که اکنون ما چه نسبتی با علم و عقل داریم؟ ما عادت کرده‌ایم که لفظ علم و عقل را به معنای مشهورش مطلق علم و عقل بدانیم و درباره آنها بی هیچ نقد و نقادی حکم کنیم.
ما معمولاً نمی‌‌پرسیم عقلی که هم اکنون از آن بهره داریم و راهنمای ما در کار علم و عمل است، کدام عقل است و چه راهنما‌یی‌هایی از آن گرفته‌ایم و می‌‌گیریم؟ یا علمی‌ که داریم، چیست و چگونه حاصل شده و چه دستاوردی داشته است؟ ما نام علم و عقل را دوست می‌‌داریم و کاری نداریم که اینها کجا هستند و ما چه بهره‌ای از آنها داریم! عقل صرف یک مفهوم یا یکی از قوای نفسانی نیست، بلکه آن را در تفکر و زبان مردمان و در نظم امور و در علم و فرهنگ و تعلیم و تربیت و سازمان‌دهی و در صنعت و کشاورزی و آینده‌بینی باید یافت و بازشناخت.
من به جای اینکه پیروی از مفهوم مبهم عقل را سفارش کنم، عقلی را که در کوچه و بازار و رفت و آمد و ساخت و ساز و خرید و فروش و مصرف و علم و پژوهش و مدیریت و سیاست و… دیده و دریافته‌ام، در نظر داشته‌ام. من این جستجو را اخیراً و بی‌مقدمه آغاز نکرده‌ام، بلکه از جوانی در جستجوی فهم معانی و درک صورتهای عقل در تاریخ بوده‌ام و با آرای فیلسوفان و متکلمان و فقیهان و عارفان و صوفیان و حکیمان اندکی آشنا شده‌ام. این طوایفی که نام بردم، معمولاً وقتی از عقل سخن می‌‌گویند، از یک امر کلی مبهم نمی‌‌گویند، بلکه از عقل معین و متعیّن می‌‌گویند. در زمان ما که عقل و عقلانیت بیشتر از هر زمانی در دهان‌ها می‌‌گردد و همه داعیه برخورداری از آن را دارند و دیگران را به پیروی از آن دعوت می‌‌کنند، از آنها چندان اثر و نشانی نمی‌‌بینیم. به عبارت دیگر عقل و عقلانیت که لفظش همه جا هست، جلوه‌اش در کار و بار و زندگی هرروزی و حتی در علم و پژوهش و مدیریت کمتر پیداست! در این نوشته سعی شده است از وجهه‌نظر پدیدارشناسی به جلوه‌های خرد و بی‌خردی مخصوصاً در وضع توسعه‌نیافتگی نظر شود و بنابراین در آن در ابتدا اوصاف جهان توسعه‌نیافته و مردم آن آمده و سپس پرسش شده است که؟ فلسفه و علوم انسانی در پاسداری از خرد چه می‌‌توانند بکنند و چه می‌‌کنند؟ و باز از روستای زمستان‌زده فلسفه عصر به شهر و دیار پر ملال زندگی عادی بازآمده است تا ببیند در کار توسعه و سامان‌بخشی به سیاست و اقتصاد و فرهنگ چه کرده‌ایم و چه می‌‌کنیم و چه مشکل‌ها داریم و تا چه اندازه در فکر راهجویی برای خلاصی از گرفتاری‌ها و نشستن در مقام طمأنینه و اطمینان که در رؤیایش به سر می‌‌بریم هستیم.
اهل فلسفه معمولاً به گزارش آنچه هست، اکتفا نمی‌‌کنند. آنها به نقد وضع موجود می‌‌پردازند. من در نقد جهان موجود شاید برای تسکین و تسلای خاطر خود همه نارسایی‌ها را به گردن جهان توسعه‌نیافته و اقتضاهای آن انداخته‌ام! سیاست جهان توسعه‌نیافته مثل اقتصاد و تکنولوژی و علمش بنیاد محکم ندارد؛ اما ناتوانی آن را ناتوانی اهل سیاست و سیاستمداران نباید دانست، بلکه ریشه ناتوانی را در جای دیگر باید جست. برای روشن شدن این مطلب لازم بود که در باب ظهور سیاست جدید و تفاوت آن با سیاست قدیم توضیحی داده شود. پس به اشاره و اجمال سه سیاست یعنی سیاست دینی، سیاست اسلامی‌ و سیاست جدید با هم قیاس شده است.

کار و سیاست
در فصل کار و سیاست که نمی‌‌دانم چرا ناتمام مانده است، نسبت میان کار و سیاست در جامعه یونانی بیان شده است. این رفت و آمد میان بحث و نظر و عمل سیاسی تا پایان کار ادامه یافته است تا اندکی معلوم شود که مثلاً چرا ما با اینکه هفتاد سال تمرین برنامه‌ریزی و برنامه‌نویسی کرده‌ایم و اشخاص درس‌خوانده و دانشمندی در این کار دخیل بوده‌اند، نمی‌‌توانیم برنامه بنویسیم. وقتی دانشمند و دانش هست و با دانش می‌‌توان پیش‌بینی کرد، باید دید چه شده است که در کمتر طرح و اقدامی‌ به آثار فردای آن می‌‌اندیشند گویی محکوم به تکرار امروزند. گاهی هم اگر از آینده می‌‌گویند، حرفهایشان رؤیایی و احیاناً رقّت‌آور است. کسی که این نوشته را می‌‌خواند، شاید بگوید نویسنده‌اش با اینکه بیش از شصت سال در دانشگاه بوده، بدبین است و گویی به چیرگی خیر بر شر و دانایی بر نادانی اعتقادی ندارد. این درست نیست؛ راقم سطور منکر استعداد جوانان و دانش دانشمندان‌مان نیست؛ ولی چه می‌‌توان کرد که فضای بیابان جهان در حال توسعه را «سراسر مه گرفته است» و چشمها جز پیش پا را نمی‌‌بیند!
در این نوشته‌ها از هیچ ایدئولوژی و سیاستی دفاع نشده و نویسنده در مقام ردّ و مخالفت رأی و نظری نبوده است؛ زیرا سالهاست که به کنار آمدن با جهان و اغتنام فرصت برای تفکر آماده‌گر می‌‌اندیشد. بنابراین در سیاست هم نه به ایده‌ال‌ها، بلکه به امکان‌ها و ضرورت‌ها و حداقل‌ها نظر دارد و ایده‌آلیسم در تجدد به پایان راه رسیده است. در وضع کنونی سیاست هر چه باشد، نمی‌‌تواند از نان و آب و بهداشت مردم و از مدرسه کودکان و نوجوانان و از صلاح و فساد اداری و سازمانی غافل باشد و البته از علم حتی اگر بخواهد هم نمی‌‌تواند رو بگرداند. اگر سیاست مقام تصمیم‌گیری است، تصمیم‌های سیاسی معمولاً باید ناظر به مقصد و غایتی رسیدنی باشند یا اگر شرایط رسیدن به مقصد فراهم نیست، نباید دور از دسترس و نرسیدنی باشد و بالآخره این مقصد و مقصود باید خیر و صلاح کشور و مردم و تأمین رضایت آنان باشد، حتی تصمیم‌های خطیر و بزرگ سیاستمداران هم برای محافظت از کشور و مصالح مردم است.
اتخاذ چنین تصمیم‌ها جز از عهده خردمندان و صاحبان خرد عملی و سیاسی برنمی‌‌آید و این خرد، خرد فردی و شخصی نیست، بلکه خرد زمان و تاریخ است. معنی ظهور خرد در تاریخ هم این است که این هر دو با هم تحقق پیدا می‌‌کنند؛ یعنی خرد با اینکه در رتبه و شرف تقدم دارد، پیش از علم و عمل موجود و محقق نیست و مردمان تاریخ را با خرد آماده‌ای که در اختیارشان است نمی‌‌سازند، بلکه ساختن تاریخ با ظهور خرد و فهمی‌ که پدید می‌‌آید و تحول می‌‌یابد، آغاز می‌‌شود. خرد وسیله و ابزاری آماده در اختیار اشخاص نیست، بلکه فهم همزمان جهان و امکان‌های علم و عمل در آن است. این خرد را نمی‌‌توان آموخت؛ البته درس برنامه‌ریزی یا درست بگویم فنون آن آموختنی است؛ اما با آموختن فنون، کسی ضرورتاً طراح برنامه نمی‌‌شود.

خرد تجدد و عقل جهان توسعه‌یافته
جهان توسعه‌نیافته در طراحی‌های خود توسعه علمی‌ و اجتماعی و اقتصادی و فرهنگی و اداری می‌‌خواهد و این توسعه باید بر وفق برنامه‌ای که همه شئونش با هم تعادل و تناسب دارند، محقق شود. چه کسانی می‌‌توانند چنین برنامه‌ای را تدوین و اجرا کنند؟ انسان جهان توسعه‌نیافته گرچه هوش و استعداد این را دارد که علم بیاموزد و دانشمند شود و هنر و فرهنگ گذشته و جهان موجود را بشناسد و اوصاف نظام‌های اجتماعی و سیاسی و آرا و فلسفه‌ها را فراگیرد، اما شاید به آسانی درنیابد که علم در جهان کنونی چه مقامی‌ دارد و چگونه قوام می‌‌یابد و به کجا می‌‌رود و او با علم چه می‌‌تواند بکند و علم با او چه کرده است. فهم فرهنگ از فهم معنی و جایگاه علم هم دشوارتر است. مخصوصاً توجه کنیم که علم و فرهنگ و جامعه جدید با خرد قبل از تجدد و عقل جهان توسعه‌نیافته ساخته نشده است.
جهان جدید خرد سازنده خاص خویش داشته است و دارد و با این خرد است که می‌‌توان تا حدی علم و فرهنگ جدید را شناخت. درست است که جهان توسعه‌نیافته علم و فرهنگ جدید را می‌‌تواند فرا‌ ‌گیرد، اما چون زندگی‌اش با علم ساخته نشده و به آن بستگی ندارد، در یگانه‌شدن با علم و راه‌بردن توسعه دچار زحمت می‌‌شود. وقتی می‌‌گویند «علم پژوهش است»، مراد اثبات کارسازی علم جدید است، نه اینکه پژوهش صرف وقت برای گردآوری آمار و ارقام و ترتیب جدول‌ها و فراهم کردن مواد برای نوشتن مقالات باشد! گاهی وقتی چنین تذکری داده می‌‌شود، مدعیان با لحن و نگاه فیلسوفانه می‌‌گویند: «ما دانشمند و اهل پژوهشیم و به اثر و نتیجه و فایده کاری نداریم»! درست می‌‌گویند، دانشمند نباید در سودای سود و نتیجه باشد؛ اما خاصیت و صفت و شأن پژوهش، کارسازی و سوددهی است؛ البته اگر