پاورپوینت کامل چند نکته دربار? عروض نجفی ۳۵ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل چند نکته دربار? عروض نجفی ۳۵ اسلاید در PowerPoint دارای ۳۵ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل چند نکته دربار? عروض نجفی ۳۵ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل چند نکته دربار? عروض نجفی ۳۵ اسلاید در PowerPoint :

استاد ابوالحسن نجفی تا آخرین روزهای عمرش به عروض می‌اندیشید و بیش از آنکه در فکر ثبت آراء و نظراتش باشد، می‌کوشید تا گرهِ نکات جدیدی را بگشاید که در این حوزه با آنها مواجه شده بود. در اینجا به‌اختصار به چند نکته در عروض نجفی اشاره می‌کنم که تصور می‌کنم توجه به آنها برای درک هرچه بیشتر آراءِ جدید او لازم باشد. ابتدا بحث می‌کنم که چرا قاعد قلب را نباید از زُمر اختیارات شاعری دانست، سپس دو راه تازه‌ یافت نجفی را در گسترش‌بخشیدن به تعداد اوزان فارسی شرح می‌دهم، و در پایان دربار دو شیو طبقه‌بندی اوزان، و مخصوصاً دایر نجفی که این روزها بسیار دربار آن سخن می‌گویند، بحث خواهم کرد.

مقدمه
استاد ابوالحسن نجفی تا آخرین روزهای عمرش به عروض می‌اندیشید و بیش از آنکه در فکر ثبت آراء و نظراتش باشد، می‌کوشید تا گرهِ نکات جدیدی را بگشاید که در این حوزه با آنها مواجه شده بود. در اینجا به‌اختصار به چند نکته در عروض نجفی اشاره می‌کنم که تصور می‌کنم توجه به آنها برای درک هرچه بیشتر آراءِ جدید او لازم باشد. ابتدا بحث می‌کنم که چرا قاعد قلب را نباید از زُمر اختیارات شاعری دانست، سپس دو راه تازه‌ یافت نجفی را در گسترش‌بخشیدن به تعداد اوزان فارسی شرح می‌دهم، و در پایان دربار دو شیو طبقه‌بندی اوزان، و مخصوصاً دایر نجفی که این روزها بسیار دربار آن سخن می‌گویند، بحث خواهم کرد.

۱. قاعد قلب
رباعی در زبان فارسی دارای دو وزن گوناگون زیر است:
۱.مستفعلُ مستفعلُ مستفعلُ فع(یا به تقطیع سنتی: مفعولُ مفاعیلُ مفاعیلُ فعل=بحر هَزَجِ مُثَمَّنِ اَخرَبِ مَکفُوفِ مَجبُوب).
۲. مستفعلُ فاعلاتُ مستفعلُ فع(یا به تقطیع سنتی: مفعولُ مفاعلن مفاعیلُ فعل= بحر هَزَجِ مُثَمَّنِ اَخرَبِ مَقبوضِ مَکفُوفِ مَجبُوب)
از هرکدام از این دو وزن براساس اختیارِ شاعریِ «تسکین» (اختیارِ «یک کمّیتِ بلند به جای دو کوتاه»)، ۱۰ وزن فرعی دیگر منشعب می‌شود که با همین دو وزن اصلی کلا می‌شود ۱۲ وزن. اما در مورد وزن رباعی قاعد دیگری نیز وجود دارد که به شاعر اجازه می‌دهد تا این دو گون متفاوت را نیز با هم در درون یک رباعیِ واحد به کار ببرد؛ به این قاعده، قاعد قلب می‌گوییم. این قاعده را از آن‌رو قلب می‌نامیم که تفاوت دو وزن اصلی فوق تنها در ترتیب یک کمیت کوتاه و بلند در رکن دوم آنهاست که یکی معکوس دیگری است:
…- – ه ه…
…- ه – ه…
مثلاً در رباعی زیر مصراع‌های ۱ و ۲ و ۴ به وزن اصلیِ (۲) و مصراع‌ ۳ به وزنِ اصلی (۱) است:
۱. هنگام سپیده‌دم خروس سحری
۲. دانی که همی چرا کند نوحه‌گری
۳. یعنی که نمودند در آیین صبح
۴. کز عمر شبی گذشت و تو بی‌خبری
(ابوسعید ابی‌الخیر)
خانلری قاعد قلب را از زُمر اختیارات شاعری می‌دانست (خانلری ۱۳۲۷: ۱۴۱-۱۴۰)، نجفی نیز در مقال «اختیارات شاعری» (۱۳۵۲) به پیروی از خانلری این قاعده را ذیل اختیارات شاعری گنجاند، اما به‌تدریج به این نتیجه رسید که قاعد قلب ربطی به اختیارات ندارد زیرا «مطرَّد» نیست، یعنی«شمول ندارد و کاربرد آن… تابع شرایط بسیار محدود است» (نجفی، ۱۳۹۴: ۱۰۴). استدلالِ نجفی در ردِّ قاعد قلب در مقام نوعی اختیار، برای برخی چندان قانع‌کننده نبود، اما با استدلال دیگری نیز می‌توان صحت نظر او را ثابت کرد: می‌دانیم که استفاده از اختیارات باعث پدیدآمدنِ گونه یا گونه‌هایِ مختلف برای یک وزن اصلی و واحد می‌شود، به عبارت دیگر، شاعر با استفاده از اختیارات، دو وزن گوناگون را کنار یکدیگر نمی‌آورد، بلکه یک وزن واحد را به دو یا چند شکل گوناگون به‌کار می‌برد. درحالی‌که در مورد قاعد قلب در رُباعی، چنان‌که دیدیم دو وزن گوناگون از دو خانواد کاملاً متفاوت در کنار یکدیگر ظاهر می‌شوند: یکی وزن متفق‌الارکان «مستفعلُ مستفعلُ مستفعلُ فع»، و دیگری وزن متناوب‌الارکانِ «مستفعلُ فاعلاتُ مستفعلُ فع».

۲. راه‌هایِ گسترش تعدادِ وزن‌ها
نجفی در آخرین سال‌های حیاتش به دو امکان گوناگون برای گسترش‌بخشیدن به تعداد وزن‌های شعر فارسی پی برد. در اینجا به این دو امکان که ظاهرا بیشتر به اشعار معاصر مربوط می‌شود، می‌پردازیم.
۲. ۱. نجفی مجموع اوزان فارسی را به دو گروه اوزانِ متفق‌الارکان و متناوب‌الارکان تقسیم می‌کند و آنچه را در این مجموعه بگنجد موزون و مطبوع، و آنچه را در این مجموعه نگنجد، ناموزون و نامطبوع می‌نامد. وی تنها یک استثناء بر قاعد فوق برمی‌شمارد و آن اینکه «وزنی که با U-U شروع شده باشد اگر به جای هجای کوتاه آغازی آن هجای بلند قرار دهیم، وزنی به دست خواهد آمد که اولاً موزون و مطبوع است بی‌آنکه با آن هم‌وزن باشد (یعنی نشستن –U بر جای U-U از زُمر اختیارات شاعری نیست)، و ثانیاً درون مجموع اوزان او نمی‌گنجد (نجفی ۱۳۹۴: ۱۷۳). مثلاً:
الف) زمین به ناخن باران‌ها تن پرآبله می‌خارید (نادر نادرپور)
مفاعلن فعلاتن فع
ب) آهویِ پرده نگاهم کرد با سرم سود جادویی (سیمین بهبهانی)
مستفعلن فعلاتن فع
یا:
الف) زمین فصاحت برگ چنار را به باد خست پاییز می‌سپرد (یدالله رؤیایی)
مفاعلن فعلاتن مفاعلن
ب) ای همچو خون به رگم ای طپش مرا بشنو حدیث چنین جوشش مرا (پروین جزایری)
مستفعلن فعلاتن مفاعلن
وی سپس تصریح می‌کند که با توجه به این امکان مجموع وزن‌های شعر فارسی از حد ۴۰۰ وزن متفق‌الارکان و متناوب‌