پاورپوینت کامل پیش‌بینی و پیشگویی در علوم اجتماعی ۵۶ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل پیش‌بینی و پیشگویی در علوم اجتماعی ۵۶ اسلاید در PowerPoint دارای ۵۶ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل پیش‌بینی و پیشگویی در علوم اجتماعی ۵۶ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل پیش‌بینی و پیشگویی در علوم اجتماعی ۵۶ اسلاید در PowerPoint :

پوپر توطئه‌ها به ندرت موفق هستند، نتایج حاصله معمولاً به شدت متفاوت از نتایج مورد نظر است. چرا نتایج حاصله‌ی توطئه‌ها معمولاً به شدت متفاوت از نتایج مورد نظر هستند؟ چون این چیزی است که معمولاً در زندگی اجتماعی رخ می‌دهد، چه برحسب توطئه‌ها باشد و چه نباشد. این تذکر فرصتی را به ما می‌دهد که وظیفه‌ی اصلی علوم اجتماعی تئوریکی را تعیین کنیم. باید واکنش‌های اجتماعی غیرعمدی کنش‌های عمدی انسان‌ها را دنبال کرد.

جایگاه نظریه توطئه در پیشگویی‌های علوم اجتماعی

پوپر توطئه‌ها به ندرت موفق هستند، نتایج حاصله معمولاً به شدت متفاوت از نتایج مورد نظر است. چرا نتایج حاصله‌ی توطئه‌ها معمولاً به شدت متفاوت از نتایج مورد نظر هستند؟ چون این چیزی است که معمولاً در زندگی اجتماعی رخ می‌دهد، چه برحسب توطئه‌ها باشد و چه نباشد. این تذکر فرصتی را به ما می‌دهد که وظیفه‌ی اصلی علوم اجتماعی تئوریکی را تعیین کنیم. باید واکنش‌های اجتماعی غیرعمدی کنش‌های عمدی انسان‌ها را دنبال کرد.

مقاله حاضر بخش دوم مقاله پیش‌بینی و پیشگویی در علوم اجتماعی است. پوپر بحث خود را در ۱۱ بخش مطرح کرد که ۶ بخش ابتدایی آن در مطلبی با عنوان «نومیدی تاریخیگران ناامید» در همین سایت منتشر شد و باقی بحث در این بخش خواهد آمد.

۷

پس اگر وظیفه‌ی علوم اجتماعی پیشگویی حوادث نیست پس چیست و چگونه ‌این علوم می‌توانند سودمند باشند؟ در پاسخ به این سؤال پیش از آنکه ما به کارکرد علوم اجتماعی بپردازیم، نخست توضیح مختصری درباره‌ی دو نظریه‌ی اجتماعی ساده و خام خواهم داد.

نخست نظریه‌ای است که بیان می‌دارد علوم اجتماعی رفتار اجتماعی را در کل مطالعه می‌کند، نظیر گروه‌ها، ملت‌ها، طبقات، تمدن‌ها و غیره. کل‌های اجتماعی به‌مثابه چیزهای (

objects

) تجربی (عینی) تلقی می‌شوند که علوم اجتماعی در مطالعه‌ی خود از همان راه و روشی استفاده می‌کند که بیولوژی بدان طریق حیوانات یا گیاهان را بررسی می‌نماید.

این نظر به سبب خام بودنش مردود است، چون این واقعیت را کاملاً نادیده می‌گیرد که این به‌اصطلاح کل‌های اجتماعی انگاره‌های اساسی نظریه‌های اجتماعی عامه‌پسند هستند و نه مصادیق تجربی؛ و تا زمانی که چنین مصادیق تجربی به‌عنوان انبوهی از مردم دور هم گرد آمده‌اند کاملاً غلط است که نام‌هایی نظیر «طبقه متوسط» را در خصوص چنین گروه‌های تجربی به کار بریم، این‌گونه نام‌های کلی برای نامیدن مصادیق ایدئالی مناسب هستند که وجود آن‌ها مبتنی بر فرضیه‌های تئوریکی است. طبق این امر، اعتقاد بر وجود کل‌های اجتماعی یا کل‌های اشتراکی که احتمالاً از آن‌ها به‌عنوان گروه‌های اشتراکی اولیه نام برده می‌شود باید جای خو را به این ادعا بدهند که پدیده‌های اجتماعی ازجمله اشتراکی‌ها باید برحسب افراد و کنش‌های آنان و روابط آنان مورد تجزیه و تحلیل قرار گیرند.

اما شاید همین ادعا به سادگی موجب بروز یک نظر اشتباه دیگر شود که مهم‌تر از این دو نظر است و باید از دستش خلاص شد و می‌توان آن را نظریه‌ی توطئه‌ی جامعه توصیف کرد؛ این، عبارت از نظریه‌ای است که می‌گوید هر اتفاقی که در جامعه رخ دهد -ازجمله چیزهایی که مردم طبق قاعده دوست ندارند نظیر جنگ، بیکاری، فقر، کمبود مواد- همه نتیجه‌ی مستقیم طرح برخی افراد یا گروه‌های قدرتمند هستند. این نظر بسیار گسترده است، اما بی‌شک چیزی از نوع خرافات ابتدایی است، این قدیمی‌تر از تاریخیگری است (که شاید بتوان گفت حتی از مشتقات نظریه‌ی توطئه است) و در شکل نوین خود نتیجه‌ی خاصی از غیردینی‌شده (

secularization

)، خرافات مذهبی است. اعتقاد به خدایان هومری که توطئه‌های آنان مسئول تغییر دادن نتیجه جنگ تروا بود، اما اکنون به جای خدایان هومر در کوه المپوس (

Olmypus

) سالمندان دانای صهیون یا انحصارگرایان، یا سرمایه‌داران، یا امپریالیست‌ها نشسته‌اند.

در خصوص نظریه‌ی توطئه‌ی جامعه، البته من نمی‌گویم که توطئه‌ها هرگز رخ نداده‌اند، اما من دو چیز را تأیید می‌کنم، نخست، این رخدادها چندان مکرر نیستند و خصوصیت زندگی اجتماعی را تغییر نمی‌دهند. فرض اینکه توطئه‌ها باید متوقف شوند، ما هنوز با مشکلات اساساً مشابه آن‌هایی مواجه هستیم که قبلاً همواره بودیم. دوم، من تأکید می‌کنم که توطئه‌ها به ندرت موفق هستند، نتایج حاصله معمولاً به شدت متفاوت از نتایج مورد نظر است (به توطئه‌ی نازی توجه کنید).

۸

چرا نتایج حاصله‌ی توطئه‌ها معمولاً به شدت متفاوت از نتایج مورد نظر هستند؟ چون این چیزی است که معمولاً در زندگی اجتماعی رخ می‌دهد، چه برحسب توطئه‌ها باشد و چه نباشد. این تذکر فرصتی را به ما می‌دهد که وظیفه‌ی اصلی علوم اجتماعی تئوریکی را تعیین کنیم. باید واکنش‌های اجتماعی غیرعمدی کنش‌های عمدی انسان‌ها را دنبال کرد. یک مثال ساده را نقل کنم: اگر شخصی می‌خواهد با عجله خانه‌ای را در یک منطقه معینی بخرد، ما می‌توانیم به سادگی فرض کنیم که هدفش بالا بردن قیمت مسکن در بازار این منطقه نیست، اما واقعیت این است که چون او به‌عنوان خریدار وارد بازار مسکن می‌شود قیمت‌ها در این منطقه میل به افزایش می‌گذارند؛ تذکرات مشابهی برای فروشنده رخ می‌دهد. یا یک مثال بسیار متفاوتی را ملاحظه کنیم: اگر شخصی تصمیم بگیرد که زندگی‌اش را بیمه کند، مطمئناً در نظر ندارد که مردم را تشویق کند که در سهام بیمه سرمایه‌گذاری کنند، بااین‌وجود، او این کار را انجام می‌دهد.

ما در اینجا به وضوح مشاهده می‌کنیم که همه‌ی نتیجه‌ی کنش‌های ما نتایج مورد نظر ما نیستند. همچنین نظریه‌ی توطئه‌ی جامعه نمی‌تواند درست باشد، چون این نظریه اظهار می‌دارد که همه‌ی حوادث، حتی آن‌هایی که در نگاه اول به نظر نمی‌رسند که از طرف کسی عمدی بوده باشند، نتایج مورد نظر کنش‌های افراد هستند که علاقه‌مند به این نتایج بودند. در همین رابطه باید متذکر شد که کارل مارکس یکی از نخستین کسانی بود که اهمیت این نتایج غیرعمدی را برای علوم اجتماعی مورد تأکید قرار داد؛ او در یکی از بیانات مهم خود می‌گوید که ما همگی در تور نظام اجتماعی گرفتار هستیم. سرمایه‌داری یک توطئه‌گر شیطانی نیست، اما کسی که برحسب مقتضیات زمانی مجبور می‌شود چنین رفتار کند بیشتر از پرولتاریا مسئول وضع موجود نیست.

این نظر مارکس شاید به دلایل تبلیغاتی فراموش شده است و یک نظریه‌ی توطئه‌ی مارکسیسم عامیانه وسیعاً جایگزین آن شده است؛ این یک افت برای نظریه‌ی مارکسیسم است، یک افت از مارکس به گوبلس (یک آلمانی مُبلّغ نازی

Goebbels

,) . اما آنان که باور دارند که می‌دانند چگونه می‌توان زمین را به بهشت تبدیل کرد، واضح است که اتخاذ نظریه‌ی توطئه از طرف آنان اجتناب‌ناپذیر است؛ تنها تبیینی که برای شکست آنان در ایجاد بهشت می‌توان ارائه داد عبارت از مقاصد شریرانه‌ی شیاطینی است که در جهنم سرمایه‌گذاری کرده‌اند.

۹

این نظر که وظیفه‌ی علوم اجتماعی کشف نتایج غیرعمدی کنش‌های افراد است، این علوم را به علوم طبیعی تجربی بسیار نزدیک می‌کند. در اینجا نمی‌توان متذکر شد که هر دو علم، ما را به فرموله‌کردن قواعد تکنولوژیکی عملی هدایت می‌کنند که نشان می‌دهند چه چیزی را ما نمی‌توانیم انجام دهیم.

قانون دوم ترمودینامیک را می‌توان به‌مثابه اخطار تکنولوژی نامید؛ «نمی‌توان دستگاهی درست کرد که صددرصد بازده داشته باشد.» قاعده‌ی مشابهی در خصوص علوم اجتماعی این است که «نمی‌توان بدون افزایش باروری، درآمد واقعی قشر کارگر را افزایش داد.» مثالی از فرضیه‌ی نویدبخش در این زمینه که وسیعاً پذیرفته شده است -یا به‌عبارت‌دیگر، مسئله‌ای که هنوز باز است- عبارت است از: «نمی‌توان بدون تورم، سیاست اشتغال کامل داشت». این مثال‌ها شاید راهی را نشان بدهند که در آن علوم اجتماعی کارکرد بسیار مهمی داشته باشند. این علوم به ما اجازه نمی‌دهند که پیشگویی‌های تاریخی داشته باشیم، اما شاید این اندیشه را به ما بدهند که چه کاری را می‌توان در سیاست انجام داد و چه کاری را نمی‌توان.

ما دیده‌ایم که آموزه‌های تاریخیگری غیرقابل دفاع هستند، اما این واقعیت نمی‌تواند به ما اجازه دهد که ایمان خود را نسبت به علم یا عقل از دست بدهیم، بلکه برعکس، ما اکنون می‌بینیم که آن موجب افزایش یک بینش روشن‌تری در نقش علم در زندگی اجتماعی می‌شود. نقش عملی آن نقش معتدلی است که به ما کمک می‌کند که حتی نتایج جزئی‌تر کنش‌های ممکن را بفهمیم.

۱۰

حذف آموزه‌های تاریخیگری، مارکسیسم را تا آنجا که «ادعاهای علمی بودنش ادامه دارد، بالکل نابود می‌کند، اما کل ادعای سیاسی و تکنیکی مارکسیسم را از بین نمی‌برد؛ مثلاً ادعاهایی نظیر اینکه تنها انقلاب اجتماعی (تجدید بنای کامل سیستم اجتماعی) می‌توان