پاورپوینت کامل معنای تازه‌ای از «آواز» در شاهنامه ۳۶ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل معنای تازه‌ای از «آواز» در شاهنامه ۳۶ اسلاید در PowerPoint دارای ۳۶ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل معنای تازه‌ای از «آواز» در شاهنامه ۳۶ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل معنای تازه‌ای از «آواز» در شاهنامه ۳۶ اسلاید در PowerPoint :

معنی اصلی آواز در فارسی و پهلوی « صوت و صدا »ست و در فارسی از این معنی اصلی چند معنی دیگر نیز برآمده است، همچون « نعره، آواز خوش و نغمه، نام، شهرت و آوازه (نیک یا بد)، خبر و آگاهی، عقیده و رأی، دعویِ بی‌برهان ». در شاهنامه یک معنی انتزاعی دیگر آن « پی، سبب و بهانه » است که در برخی از دستنویس‌های شاهنامه آمده است و در برخی دیگر به واژه‌ای دیگر گشتگی یافته است و در تصحیح‌های کنونی شاهنامه، از جمله تصحیح نگارنده، یا اصلاً نیامده و یا اگر یکی دوباری آمده است

یکی معنی انتزاعیِ دیگر از آواز و گشتگیِ آن در برخی از دستنویس‌ها و چاپ‌های شاهنامه
معنی اصلی آواز در فارسی و پهلوی « صوت و صدا »ست و در فارسی از این معنی اصلی چند معنی دیگر نیز برآمده است، همچون « نعره، آواز خوش و نغمه، نام، شهرت و آوازه (نیک یا بد)، خبر و آگاهی، عقیده و رأی، دعویِ بی‌برهان ». در شاهنامه یک معنی انتزاعی دیگر آن « پی، سبب و بهانه » است که در برخی از دستنویس‌های شاهنامه آمده است و در برخی دیگر به واژه‌ای دیگر گشتگی یافته است و در تصحیح‌های کنونی شاهنامه، از جمله تصحیح نگارنده، یا اصلاً نیامده و یا اگر یکی دوباری آمده است، غالباً در اثر پیروی از دستنویس اساس و بدون آگاهی دقیق بر معنی آن بوده است. در زیر پنج مثال آن را که بنده تاکنون شناخته‌ام معرفی می‌کنم، ولی محتمل است که در شاهنامه و در متون دیگر فارسی باز هم به کار رفته باشد،‌ ولی نگارنده فعلاً به علت قلّت وقت از جستجوی بیشتر معذورم.
۱- در آغاز پادشاهی نوذر آمده است که چون نوذر بیدادگری پیشه کرد، نظام اجتماع برهم ریخت، چنان که کدیور (در این جا یعنی مردم کشاورز) جزو سپاهیان درآمدند و دلیران و پهلوانان سپاه به خیال پادشاهی افتادند (یکم ۷/۲۸۵):
کدیور یکایک سپاهی شدند *** دلیران سزاوار شاهی شدند
در مصراع دوم سزاوار که در متن ما آمده است به پیروی از ف (برای نشانه‌ی دستنویس‌ها به تصحیح نگارنده رجوع شود) و هشت دستنویس دیگر است. این ضبط اگرچه معنی را می‌رساند، ولی ضبط اصلی نیست و ضبط اصلی بر آواز است که در پنج دستنویس دیگر آمده و در یک دستنویس دیگر به بر آزار گشتگی یافته است. و اما آواز در این جا برآمده از معنی اصلی « صوت و صدا »، به معنی « پی و دنبال » است و بر حرف اضافه است: دلیران در پی پادشاهی شدند، به خیال پادشاهی کردن افتادند. توجه شود که براساس بینش ایران قدیم که در شاهنامه نیز منعکس است، پهلوانان هیچ گاه سزاوار پادشاهی نیستند، مگر آن که چنین معنی کنیم که آن‌ها خود را به غلط سزاوار پادشاهی دانستند. ولی مثال‌های دیگر نشان می‌دهند که ضبط اصلی برآواز بوده و در اثر نشناختنِ معنی آن تغییر کرده است.

۲- در داستان جنگ هاماوران، پادشاه هاماوران که قبلاً دختر خود سوداوه را به کیکاوس داده بود، پس از آن که شبانه بر داماد خود می‌تازد و او و سران لشکرش را گرفته و به زندان می‌افکند، سپس زنان خود را پیش دخترش می‌فرستد تا مگر او را راضی کنند که از کیکاوس جدا گردد، ولی سوداوه راضی نمی‌شود و فرستادگان را با ناسزا از خود می‌راند (دوم ۱۷۴/۷۹):
فرستادگان را سگان کرد نام *** سمن کرد پُر خون از آن ننگ و نام
مصراع دوم برابر ضبط ف است. در ل آمده است: همی ریخت خونابه بر گل مدام (که واژه‌ی مدام خود گواه بر عدم اصالت آن است). در ق: چنین گفت کز من نیابید کام. در و: همی ریخت خون و همی راند کام. در س: نشد اندر آن کار بدرای رام. در هفت دستنویس دیگر: سمن را پر از خون (زار پر خون، پر ز خون و، دلبران چون) برآورد کام. در ل ۲: سمن پر ز خون و پر آواز کام. و در لن: سمن را پر از خون بر آواز کام.
متن درست، ضبط لن است که در پایان ثبت گردید (ولی محتمل‌تر به گونه‌ی: سمن کرد پر خون بر آواز کام): فرستادگان را سگ نامید و بر رخسار همچون سمن خود از پی کام (یعنی به خاطر آرزو میلِ دل به کیکاوس) خون بارید. در این جا کمترین گشتگی از برآواز به پُرآواز انجام گرفته است و سپس به برآورد و پس از آن در دستنویس‌های دیگر به کلی از چهره‌ی اصلی خود دور شده است.

۳- در داستان سیاوخش، پس از آن که کیکاوس به خیانت سوداوه پی می‌برد، نخست قصد کشتن او را دارد، ولی سپس با خود می‌اندیشد که این کار سبب جنگ با هاماوران خواهد شد (دوم ۳۶۹/۲۲۷):
ز هاماوران زان پس اندیشه کرد *** که آشوب خیزد از آزار و درد
در مصراع دوم، متن ما برابر ضبط ف، و، لن است. در س آمده است: برآشوب و از جنگ و از دار و برد. در ل: که آشوب ازو بود و تیمار و درد. در نُه دستنویس دیگر: که آشوب خیزد ز آواز و (ز آواز، ز آوای، هم آزار و، پرآزار و، به آزار و) درد. و در ق: که آشوب خیزد برآواز درد.
در این جا ضبط درست، متن ق است که در پایان ثبت شد. یعنی: از پی (به خاطر، به سبب) دردی (که از مرگ سوداوه به پدرش شاه هاماوران خواهد رسید)، آشوب و جنگ برخواهد خاست. در این جا برخی از دستنویس‌ها آواز را دارند و فقط حرف اضافه‌ی پیش از آن را تغییر داده‌اند و یا و عطفی افزوده‌اند و در برخی دیگر آواز نیز به آزار گشتگی یافته است.
۴- در پادشاهی قباد آمده است که قباد به سبب اختلافی که با سوفزا داشت، شخصی را به شهر ری می‌فرستد تا از شاپور رازی کمک بگیرد، ولی برای آن که کسی از مأموریت این شخصی آگاه نگردد، به او سفارش می‌کند که به بهانه‌ی نخچیر کردن برود (چاپ مسکو ۵۲/۳۲/۸):
به نزدیک شاپور رازی شود *** بر آواز نخچیر و بازی شود
در این جا از ضبط همه‌ی دستنوی