پاورپوینت کامل مقدمه «تاسیس» اندیشه سیاسی جدید ایران ۳۸ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل مقدمه «تاسیس» اندیشه سیاسی جدید ایران ۳۸ اسلاید در PowerPoint دارای ۳۸ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل مقدمه «تاسیس» اندیشه سیاسی جدید ایران ۳۸ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل مقدمه «تاسیس» اندیشه سیاسی جدید ایران ۳۸ اسلاید در PowerPoint :

پیش از این، در جایی دیگر، به اجمال اشاره کرده بودم، به نظر نگارنده، اَغراض نویسنده سه‌گانه تاملی درباره ایران، که از آن تاکنون دو جلد منتشر شده، تاسیس اندیشه سیاسی جدید ایران از درون «بحران ایران» است. «آگاهی از بحران» به عنوان درِ تنگی که خروج از آن، جز از طریق تدوین نظام فلسفی آن تاسیس، امکانپذیر نیست، نیازمند دستگاهی از مفاهیم است که توضیح‌دهنده بحران و راه‌های خروج از آن باشد.

پیش از این، در جایی دیگر، به اجمال اشاره کرده بودم، به نظر نگارنده، اَغراض نویسنده سه‌گانه تاملی درباره ایران، که از آن تاکنون دو جلد منتشر شده، تاسیس اندیشه سیاسی جدید ایران از درون «بحران ایران» است. «آگاهی از بحران» به عنوان درِ تنگی که خروج از آن، جز از طریق تدوین نظام فلسفی آن تاسیس، امکانپذیر نیست، نیازمند دستگاهی از مفاهیم است که توضیح‌دهنده بحران و راه‌های خروج از آن باشد. در شرایطی که سنت متصلب ما، دیری است که نه تنها قدرت پاسخگویی به مسائل ما را از دست داده، بلکه تجدید ایدئولوژیک آن خود در مضاعف کردن بحران مهم‌ترین نقش را ایفاء کرده است، گشودن راهی که با بازخوانی انتقادی و بازاندیشی سنت، زمینه‌های تاسیس اندیشه سیاسی جدید ایران را فراهم آورد، نیازمند تدوین و تنقیح دستگاهی از مفاهیم است که قدرت توضیح بحران و پاسخگویی به مسائل آن را داشته باشد. این مهم، یعنی تدوین و تنقیح مفاهیم، نیازمند بحث در «مبانی» و تامل در آن است. جلوتر به این بحث باز خواهم گشت، اما پیش از آن می‌خواهم توضیحی درباره جایگاه «تاریخ و تاریخنگاری» در تاسیس اندیشه سیاسی جدید بدهم. طباطبایی چنانچه موکدا گفته است، تاریخنگار نیست، اما چنانچه می‌دانیم، او نه تنها در سه‌گانه تاملی درباره ایران دست به تاریخنگاری می‌زند، بلکه در سه‌گانه تاریخ اندیشه سیاسی جدید در اروپا نیز به نگارش تاریخ اندیشه سیاسی در اروپا می‌پردازد. طباطبایی جای دیگری توضیح داده است که کار او «تامل فلسفی» در تاریخ ایران است و می‌توان همان سخن را به تاریخ اندیشه سیاسی جدید در اروپا تعمیم داد. اما برای روشن شدن موضوع، لازم است لَختی در معنای تاریخ، توقف کنیم تا معنای سخن طباطبایی را بهتر بفهمیم. تبدیل‌شدن تاریخ به موضوع تامل فلسفی و تکوین فلسفه تاریخ، در حد فاصل عصر روشنگری تا تقریر درس‌های فلسفه تاریخ هگل امکانپذیر شد، اما این به این معنی نبود که پیش از آن، تاریخ مورد غفلت متفکران اروپایی بوده باشد. چنانچه می‌دانیم، در آستانه دوران جدید تاریخ اروپا، در فلورانسِ دوره رنسانس، نوعی از تاریخنگاری ظهور کرد که از بطن آن، نویسنده تاریخ فلورانس، نیکولو ماکیاوللی، با بازخوانی ده کتاب اول تیتوس لیویوُس بنیان اندیشه سیاسی جدید اروپا را گذاشت. اینجا فرصت آن نیست که به اختلاف‌نظرهایی که بین او و گویچیاردینی در تاریخنگاری بروز کرد، بپردازیم، اما ذکر یک نکته برای آن دسته که به پیروی از دیدگاه کارل لوویت در کتاب تاریخ جهانی و واقعه قدسی، اندیشه تاریخی جدید را صورت جدید و عرفی‌شده آخرت‌شناسی مسیحی می‌دانند، خالی از فایده نخواهد بود و آن این‌که مورد ماکیاوللی که با اقتفاء به تاریخ الحادی بنیان اندیشه سیاسی جدید را گذاشت، استثنا موید قاعده نخواهد بود، چراکه با ماکیاوللی، گسستی در تاریخ اندیشه سیاسی ایجاد می‌شود که از آن به آستانه تاریخ اندیشه سیاسی جدید یاد می‌شود و با آن فصل جدید در اندیشه سیاسی آغاز می‌شود. کار ماکیاوللی در

Istorie fiorentine

چنانچه معنای قدمایی

Istorie

تایید می‌کند، «تتبع» در وقایع اتفاقیه فلورانس است و نه صرف تاریخنگاری. با این حال این هگل بود که نخستین‌بار در درس‌های فلسفه تاریخ، با تمایز بین

res gestae

(گذشته ها) و

res gerendae

(اکنون، زمان حاضر) بین تاریخنگار که به گذشته‌ها می‌پردازد، با فیلسوف که تاریخ را دستمایه تامل فلسفی برای «زمان حاضر» قرار می‌دهد، قائل به افتراق شد. بر مبنای اندیشه تاریخی هگل، نه تاریخ ایران در سه‌گانه تاملی درباره ایران، تاریخ در معنای رایج کلمه است و نه تاریخ اندیشه سیاسی جدید در اروپا، یک دوره تاریخ صرف اندیشه سیاسی در اروپاست. در این معنا، چنانچه هگل به مناسبتی گفته بود، می‌توان گفت، تاریخ فلسفه سیاسی عین فلسفه سیاسی است. با این توضیح مختصر به بحث در مبانی برمی‌گردم تا این دقیقه را توضیح دهم که در درجه نخست باید بین دو نوع تاریخنگاری اندیشه تفاوت قائل شد. یکی تاریخنگاری صرف که تنها نوشتنِ تاریخِ اندیشیده‌ها صرف‌نظر از نسبت آنها با ما و زمان حاضر است و دیگری «تامل» در تاریخ اندیشیده‌ها برای استوار کردن پایه‌های اندیشه‌ای جدید بر مبنای «زمان حاضر» و بحرانی که آن را فرا گرفته است. از این منظر، با توجه به بحرانِ زمانِ حاضرِ ماکیاوللی، یعنی بحران فلورانس، «گفتارها در ده کتاب اول تیتوس لیویوُس» نه تاریخی در معنای رایج آن، بل تاسیس اندیشه سیاسی جدید اروپا، با تامل در آن تاریخ است.

از آنجا که از لوازم تاسیس اندیشه سیاسی جدید ایران، تدوین نظام فلسفی آن در قالب دستگاه مفاهیم منقحی است که «مضمون» آن مفاهیم، با توجه به «زمانِ حاضرِ» نویسنده کتاب تاریخ اندیشه سیاسی جدید در اروپا، مضمونی جدید و متناسب با مواد تاریخ ایران خواهد بود، اثر دکتر طباطبایی که در این مختصر، به معرفی آن پرداختیم، نه کتابی حسب معمول تاریخ اندیشه‌ها برای آشنایی خواننده با اندیشه‌های سیاسی اروپاییان در ادوار ماضی، بلکه کوششی جهت تاسیس اندیشه سیاسی جدید ایران، از طریق تامل در نظام مفاهیم اندیشه سیاسی اروپا و اجتهاد در آن برای نشان دادن جایگاه پدیدار شدن مفاهیم نوآیین و مهم‌تر به دست دادن دریافتی دقیق و عمیق از «مضمون» مفاهیم است، تا در تنقیح مجتهدانه دستگاه مفاهیم فلسفی برای تاسیس اندیشه سیاس