پاورپوینت کامل هایدگر و ماهیت علم مدرن ۷۲ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل هایدگر و ماهیت علم مدرن ۷۲ اسلاید در PowerPoint دارای ۷۲ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل هایدگر و ماهیت علم مدرن ۷۲ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

---

بخشی از متن پاورپوینت کامل هایدگر و ماهیت علم مدرن ۷۲ اسلاید در PowerPoint :

این مقاله از سه بخش تشکیل شده است. در بخش اول گزارشی از بخشی از کتاب شی‌ء چیست؟ نوشته هایدگر داده شد که مدخلی‌ برای‌ ورود به بـحثهای مـقاله «عصرِ‌ تصویرِ‌ جهان»‌ بود. در بخش دوم، مقاله «عصرِ تصویرِ جهان» شرح داده می‌شود. این بخش را باید در کنار اصل مقاله خواند. در این شرح‌ از‌ گفته‌های هایدگر در باره علوم انسانی ذکری بـه مـیان نـیامده است. در بخش سوم مقایسه‌ای مـیان آراء هـایدگر بـا‌ آراء‌ تاماس‌ کوون به عمل آمده است تا نسبت آراء هایدگر با‌ فلسفه جدید علم روشن شود.

این مقاله از سه بخش تشکیل شده است. در بخش اول گزارشی از بخشی از کتاب شی‌ء چیست؟ نوشته هایدگر داده شد که مدخلی‌ برای‌ ورود به بـحثهای مـقاله «عصرِ‌ تصویرِ‌ جهان»‌ بود. در بخش دوم، مقاله «عصرِ تصویرِ جهان» شرح داده می‌شود. این بخش را باید در کنار اصل مقاله خواند. در این شرح‌ از‌ گفته‌های هایدگر در باره علوم انسانی ذکری بـه مـیان نـیامده است. در بخش سوم مقایسه‌ای مـیان آراء هـایدگر بـا‌ آراء‌ تاماس‌ کوون به عمل آمده است تا نسبت آراء هایدگر با‌ فلسفه جدید علم روشن شود.

با توجه به شرحی که از ‌‌رساله‌ هایدگر ارائه کـردیم [در بخش اول این مقاله] اکنون می‌توان به مقاله «عصرِ تصویر جهان» بازگشت. ما بررسی‌ تذکرات‌ اولیه‌ هـایدگر درباره خصوصیت عصر مـدرن را از قـلم می‌اندازیم و تجسس درباره مقاله هایدگر را‌ با گفته هایدگر درباره نخستین مشخصه علم آغاز می‌کنیم. هایدگر بر آن است‌ که ماهیت علم مدرن‌ تحقیق‌ است، تحقیق با توجه به رویه خود، به قـلمروی خاص اعم از آنکه طبیعت باشد یا تاریخ مربوط می‌شود، رویه به معنای روش نیست، زیرا رویه نیازمند قلمروی باز است تا‌ در آن عمل کند و بازشدن چنین قلمروی است که واقعه مهم در تحقیق بـه شـمار می‌رود، باز شدن این قلمرو بر اثر فراافکندن برنامه کلان ثابتی انجام می‌گیرد. و این‌ برنامه‌ کلان انضباط تحقیق را معین می‌سازد. اگر از روی مسامحه بخواهیم گفته هایدگر را خلاصه کنیم، می‌توانیم آن را به ایـن شـکل ترسیم کنیم

:

فراافکندن برنامه جامع / ثابت باز شدن قلمرو‌ ـ رویه / انضباط / تحقیق

و اگر با توجه به آنچه در مقاله قبل درباره فیزیک ریاضی مدرن گفتیم، بخواهیم آن را با این شکل مطابقت دهیم به چـنین

نتیجه‌ای خواهیم رسید:

(نام‌ برنامه جامع ثابت)

کتاب شی‌ء چیست؟← مته‌متیکال طبیعت براساس تفسیر نیوتون دقت تحقیق فیزیکی

مقاله «عصر تصویر جهان»←تا مته‌متا (جسم و زمان و مکان و جز آن) بر‌ مبنای محاسبه ریاضی‌ امور واقع

طبق این گفته‌ آنـچه‌ پارادایـمی‌ را از پارادایـم دیگر جدا می‌سازد فراافکندن بـرنامه جـامع ثـابتی است. این برنامه شیوه یا رویه‌ای را مشخص می‌سازد که بر‌ مبنای‌ آن‌ امور واقع باید با قلمروی که طرح باز‌ کـرده‌ اسـت سـازگار شوند. همه علوم در متن برنامه فراافکنده‌شده کار مـی‌کنند و ایـن امر خود را به بهترین وجه‌ در‌ فیزیک‌ مدرن که علم معیار است نشان می‌دهد. در فیزیک مدرن‌ که موءسس آن نیوتون (و گـالیله و…) بـوده اسـت، «طرحْ» طبیعت را به عنوان روابط مکانی ـ زمانی‌ که‌ می‌باید‌ بـه طور ریاضی توصیف شود، فرامی‌افکند. عنصر ریاضی در فیزیک جدید‌ نوع‌ خاصی از برخورد پیشینی با جهان است زیرا

ta mathemata

کـه ریـاضیات جـدید شکل خاصی از‌ آن‌ است‌ در اساس دانشی است که آدمی قبل از آشـنا شـدن با اشیاء‌ و امور‌ آن را در اختیار دارد. اعداد بارزترین تامته‌متا هستند و بنابراین توانسته‌اند در عصر‌ جدید‌ به‌ جای آن بنشینند

.

بر همین اسـاس فـیزیک جـدید معرفت از حرکت و جنبدگی اجسام است‌ در‌ شبکه زمانی ـ مکانی. در این شبکه فراافکنده‌شده بـرخلاف فـیزیک ارسـطویی هیچ مکانی‌ یا‌ زمانی‌ بر مکان و زمان دیگر رجحان ندارد (۱) هیچ حرکتی نیز حرکت اعـلا شـمرده نـمی‌شود.‌ تمامی‌ حرکات بر مبنای تـغییر مـکان سـنجیده می‌شوند و از آنجا کـه حـرکت حاصل نیروست می‌توان آن را سنجید

.

بر اثـر فـراافکندن‌ طرح جامع در فیزیک جدید، این فیزیک از امور واقع استفاده می‌کند تا طرح را مشروعیت بـبخشد، هـرچند امر واقع از آن جهت امر واقع اسـت کـه در درون طرح‌ قـرار‌ دارد

.

طرح امـر واقع را مشخص می‌سازد و هـمین‌ امـر واقع طرح را تأیید می‌کند. این تأیید دوجانبه در آزمون رخ می‌دهد. اگر آنچه را هایدگر وصف‌ می‌کند‌ به‌ زبان تاماس کوون از اصحاب فلسفه علم معاصر ترجمه کنیم، درمی‌یابیم‌ که‌ هایدگر در حال توصیف علم مـتعارف

(normal science)

است. اما آنچه از نظر کوون باعث انقلاب‌ در‌ علمِ‌ بهنجار می‌شود، ظهور آن امور واقعی است که علم بهنجار قادر به‌ تحلیل‌ نیست،‌ این موارد خلاف

(anomaly)

در نهایت دوْری را که در پارادایم حاکم است می‌شکند‌ و بـه‌ ظـهور پارادایم جدیدی منجر می‌گردد. اما با وصفی که هایدگر از پارادایم عصر جدید‌ یا‌ مته‌متیکال ارائه می‌کند، از قبل بروز چنین موارد خلافی را مردود می‌داند. پس‌ در‌ نظریه‌ هایدگر چیست آنچه باعث تغییر پارادایـمها مـی‌گردد و پارادایمی را به جای پارادایم دیگر‌ می‌نشاند؟

در بخش آخر این مقاله به این نکته بازخواهیم گشت

.

از نظر هایدگر دومین خصوصیت‌ ماهوی‌ علم‌ جدید روش‌شناسی است. تحقیق در متن قلمرو بازشده انجام می‌گیرد و رویـه در مـتن همین‌ قلمرو‌ است که با تکیه بر انضباط باید کاملاً قلمرو تحقیق را عینی‌ کند‌ تا‌ بتواند تمامی لایه‌های آن را جستجو کند. اما از آنجا که در طرح جدید همه‌ چیزها‌ در‌ جریان تـغییر و تـحول مـستمر هستند، محقق باید تمامی تـوجه خـود را‌ بـه‌ تغییر معطوف کند، زیرا در متن همین تغییر است که امر واقع به عنوانِ امر واقع‌ آشکار‌ می‌شود. امر واقع و تغییر امـر واقـع هـمان چیزی است که باید‌ روشمندانه‌ به آنها پرداخـت. امـر واقع باقی‌ماندنِ امر‌ واقع‌ به‌ رغم تغییراتش «قاعده

» (Rule)

یا به عبارت‌ دیگر‌ «نظم» (۲) نام دارد، اما ثباتِ تغییر در ناگزیری و ضرورتِ مـسیرش «قـانون

» (Law)

‌

نـام‌ دارد و فقط در محدوده‌ قاعده‌ (نظم) و قانون‌ است‌ که امور واقع فـهمیدنی هستند

.

با‌ توجه‌ به اینکه هایدگر در زمانی که این مقاله و حتی کتاب شی‌ء‌ چیست؟‌ را می‌نوشت در این گمان بـود‌ کـه پوزیـتیویسم الگوی اصلی‌ تحقیق‌ علمی است، می‌توان گفته‌های وی‌ را‌ چنین تفسیر کـرد. عـلم جدید با روءیت امر واقع کار خود را انجام‌ می‌دهد،‌ فی‌المثل «حرارت موجب تغییر اجسام‌ می‌شود»‌ یـا‌ «آب بـر اثـر‌ گرما‌ بخار می‌شود». این امور‌ واقع‌ مبینِ نظمی هستند که میان حـرارت و اجـسام یـا آب و گرما وجود دارد.‌ اما‌ زمانی‌که به شکل استقرایی «تصدیق» کردیم‌ که‌ «آب در‌ صد‌ درجه‌ حرارت بـه‌جوش مـی‌آید» بـه‌ قانونی دست یافته‌ایم. طبق تعبیر هایدگر ما در حالت اول براساس قطعیت امور واقع، تغییرآنها را‌ مدنظر‌ داریم‌ و در‌ حالت‌ دوم بـه نـوعی رابطه ضروری یا «علّی» دست می‌یابیم که مبین استمرارِ تغییر و ضروری بودن آن اسـت. هـایدگر سـپس می‌گوید روش‌شناسی باید تبیین کند یعنی نادانسته‌ را با ابزار دانسته توضیح دهد و در عین حال دانـسته را بـا ابزار همان نادانسته تصدیق کند. در توضیح این امر نیز می‌توانیم از یکی مـثالهای فـوق اسـتفاده کنیم:‌ ما‌ نمی‌دانیم چرا آب بخار می‌شود (نادانسته)، اما می‌دانیم که گرما و حرارت باعث تغییر حـالت در اجـسام مـی‌شود (دانسته)، دست به تحقیق می‌زنیم و آب را گرم می‌کنیم و آب‌ بخار می‌شود. در نتیجه نـادانسته را بـه کمک دانسته توضیح می‌دهیم (بخار شدن آب را با گرما و حرارت)، اما در عین حال‌ امر‌ دانسته را نیز بـه کـمک‌ امر‌ نادانسته تصدیق می‌کنیم (بخار شدن آب تصدیق می‌کند که گرما و حرارت بـاعث تـغییرشکل اجسام می‌شود). تبیین در جریان پژوهش (تحقیق تـخصصی) و بـا‌ ابـزار‌ آزمون رخ می‌دهد. آزمون‌ همان‌ کاری است کـه مـا ضمن گرم کردن آب انجام دادیم، حال یا این آزمون تصدیق می‌شود یعنی آب بـخار مـی‌شود یا تصدیق نمی‌شود. هایدگر بـاز در ایـنجا با شـگرد هـرمنوتیکی‌ خـود‌ نکته‌ای را متذکر می‌شود و آن این است کـه فـیزیک به آن سبب به تحقیق مبدل نمی‌شود که دست به آزمون می‌زند، بـلکه آزمـون فقط زمانی ممکن می‌گردد که دانـش‌ از‌ طبیعت براساس‌ فراافکنده‌شدن طـرح جـامع ثابت یا مته‌متیکال، خود از قـبل بـه تحقیق بدل شده باشد

.

هایدگر سپس میان علم‌ کهن و علم قرون وسطی و علم جدید، کـه بـر براهین‌ متفاوتی‌ استوارند،‌ مقایسه‌ای بـه عـمل مـی‌آورد و می‌گوید که آزمـون و تـصدیق در هر یک از این بـراهین از ‌‌چـارچوب‌ متفاوتی پیروی می‌کند: میان برهان عقلی

(argumentum ex re)

و برهان نقلی

verbo)

‌

ex

‌

(argumentum

‌

و برهان ریاضی

(argumentum ex ta mathemata)

برحسب دلایلی که تـاکنون ارائه شـده است، تفاوتی‌ پارادایمی وجود دارد

.

جای دارد امری را کـه هـایدگر در مورد آزمـون عـصر جـدید‌ متذکر می‌شود و باز‌ از‌ شـیوه هرمنوتیکی خود برای توضیح آن استفاده می‌کند بیان کنیم. هایدگر می‌نویسد: «فراهم آوردن آزمون به معنای بـازنمودن یـا متصور شدن (پیش نهادنِ) شرایطی اسـت کـه تـحت آنـها زنـجیره خاصی از‌ حرکتها را بـتوان در جـریان پیشرفت ناگزیرش پی گرفت؛ یعنی از پیش با محاسبه کنترل کرد.» (عصر تصویر جهان) بر این مبنا آزمـون بـرای تـصدیقِ رابطه‌ای صورت می‌گیرد که به شکل‌ ریـاضی‌ بـیان شـده بـاشد، تـا بـه قانونی جدید دست یابد. بنابراین قانون باید به امور واقعی توسل جوید که یا قانون را تصدیق کنند یا نکنند، اما آشکارا آزمون به همان‌ امور‌ واقعی تـوسل می‌جوید که از قبل در طرح به عنوان امر واقع پذیرفته شده‌اند

.

سومین خصوصیت ماهوی که هایدگر برای علم متصور می‌شود «فعالیت مداوم» است. درذیل این خصیصه هایدگر‌ خصایص‌ دیگری نیز برای علم برمی‌شمارد: تـخصصی‌شدن و نـهادی‌شدن. از آنجا که علم متوجه امور واقعی است که مدام در حال تغییر است، ضرورتاً فعالیتی پویا و مداوم است تا‌ بتواند‌ تغییرات‌ امور واقع را بفهمد، اما‌ علم‌ از‌ جهت دیگری نیز فـعالیتی مـداوم است، از آنجا که تمامی امور واقع به شیوه‌ای ریاضی قابل محاسبه‌اند، علم نمی‌پذیرد که رمز‌ و رازی‌ در طبیعت وجود داشته باشد که او نتواند‌ آنـ‌ را بـا توسل به شیوه‌های خود بـگشاید. فـقط لازم است که تحقیقات پیچیده‌تر و محاسبات دقیقتری انجام دهد. تخصصی‌شدن‌ از‌ پی‌ چنین فعالیتی پدید می‌آید. اگرچه تخصصی‌شدن از پی چنین فعالیتی‌ ظاهر می‌شود، اما نباید پنداشت کـه تـخصصی‌شدن نتیجه پیشرفت علم اسـت، بـلکه برعکس پیشرفت علم ناشی از تخصصی‌بودن‌ آن‌ است.‌ تخصصی‌شدن بر اثر جمع شدن داده‌ها به وجود نمی‌آید بلکه تخصصی‌شدن‌ است‌ که مدام داده‌های جدید به وجود می‌آورد، زیرا که تخصصی‌بودن عـلم از قـبل در «طرح فراافکنده‌شده»‌ مندرج‌ است

.

نهادی‌شدن علم خصوصیت دیگر آن است. هایدگر بر آن است که علم فقط‌ زمانی‌ به‌ احترامی که سزاوار آن است دست می‌یابد که قابلیت نهادی‌شدن داشته باشد. اما هایدگر‌ باز‌ در‌ ایـنجا شـگرد هرمنوتیکی خـود را به‌کار می‌زند و تصور معمول را باژگونه می‌سازد، علم‌ به‌ عنوان تحقیق به این سبب فعالیت مداوم نیست کـه در نهادها به سرانجام‌ می‌رسد،‌ بلکه‌ نهادها ضروری هستند، زیرا که عـلم بـه عـنوان تحقیق خص