پاورپوینت کامل رؤیای ترجمه بی‌غلط قرآن ۶۵ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل رؤیای ترجمه بی‌غلط قرآن ۶۵ اسلاید در PowerPoint دارای ۶۵ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل رؤیای ترجمه بی‌غلط قرآن ۶۵ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل رؤیای ترجمه بی‌غلط قرآن ۶۵ اسلاید در PowerPoint :

ابتدا اندکی درباره عنوان این بحث توضیح دهم. در عرف فارسی، کلمه عربی رؤیا که معنی آن خواب‌دیدن است، معنای دومی هم پیدا کرده است؛ یعنی آرزو، آرزوی دوردست و دست‌نیافتنی؛ چنان‌که فی‌المثل گویند: «صلح پایدار جهانی، رؤیایی بیش نیست» یا «ریشه‌کنی فقر و برقراری عدالت اجتماعی، یک رؤیاست». با این حساب مراد من از این عنوان، این است که ترجمه‌ای بی‌غلط از قرآن کریم به دست دادن، آرزویی دیریاب و دوردست است. در یک کلام اگر بخواهیم تعبیری عربی به کار بریم، رؤیا در این معنی، یعنی آرزوی بعیدالمنال، یا صعب‌المنال!

اشاره: آنچه در پی می‌آید، نوشتار کوتاه، اما پربار قرآن‌پژوه توانا و کوشایی است که ترجمانش از کلام‌الله مجید با استقبال فراوانی مواجه شده است. استاد در این نوشتار شروط و به واقع پیش‌شرطهای لازم برای ترجمه قرآن کریم را برشمرده‌اند که همواره ارزشش محفوظ خواهد ماند گرچه سالیانی از نگارشش گذشته باشد. این مقاله از کتاب ارزشمند «مجموعه مقالات ترجمه قران مجید» برگرفته شده است.

*****

ابتدا اندکی درباره عنوان این بحث توضیح دهم. در عرف فارسی، کلمه عربی رؤیا که معنی آن خواب‌دیدن است، معنای دومی هم پیدا کرده است؛ یعنی آرزو، آرزوی دوردست و دست‌نیافتنی؛ چنان‌که فی‌المثل گویند: «صلح پایدار جهانی، رؤیایی بیش نیست» یا «ریشه‌کنی فقر و برقراری عدالت اجتماعی، یک رؤیاست». با این حساب مراد من از این عنوان، این است که ترجمه‌ای بی‌غلط از قرآن کریم به دست دادن، آرزویی دیریاب و دوردست است. در یک کلام اگر بخواهیم تعبیری عربی به کار بریم، رؤیا در این معنی، یعنی آرزوی بعیدالمنال، یا صعب‌المنال!

مدّعای بنده این است که در طول تاریخ هزار و صد ساله و بلکه بیشتر، ترجمه فارسی، ‌ترجمه‌ای پاک و پیراسته و بی‌غلط و آراسته، از کتاب مقدس آسمانی اسلام که به عین الفاظ وحی الهی است، به فارسی درنیامده است. قهراً معنای دیگری که از این مدعا یا حکم زاده می‌شود، این است که ترجمه‌های فارسی قدیم و جدید قرآن کم یا بیش غلط دارد. ترجمه‌های هزار ساله یعنی از قرن دوم و سوم تا اوایل و اواسط قرن چهاردهم، قطع نظر از اغلاط موردی و واژگانی یا نحوی یا بلاغی و غیره، یک غلط یا نادرستی روشمندانه دارد و آن تحت‌اللفظی بودن شدید آن است. به طوری که کمتر ترجمه‌ای از ترجمه‌های قدما، به اصطلاح، بر سر پای خودش بند است و قابلیت آن را ندارد که مستقلاً خوانده شود و وافی به مقصود باشد.

در این بحث کاری به کار ترجمه‌های زبان دیگر نداریم. ترجمه سندی یا ترکی یا لاتین، قرآن کریم هم قدمت بسیار دارد؛ ولی دراین مقال نقد و نظری درباره آنها نداریم. گو اینکه به تقریب آنچه درباره ترجمه فارسی گفته شود و صادق باشد، درباره آنها هم صادق است.

حال باید دید، با آنکه قرآن کریم سنگ بنای تمدن و اساس فرهنگ اسلامی و ایرانی ‌اسلامی است و مسلمانان ایرانی از عهد خود رسول‌الله(ص)، از زمان سلمان فارسی که سوره حمد را ترجمه کرده بود و جواز این ترجمه را از حضرت محمد(ص) دریافت داشته بود، عاشقانه و عالمانه در راه ترجمه قرآن کوشیده‌اند، چرا توفیق نهایی نیافته‌اند؟

پاسخ ساده و سرراستش این است که قرآن یک کتاب عادی، مانند یک رساله تاریخ یا جغرافیایی یا طبی یا ریاضی یا فلسفی یا فقهی یا کلامی نیست که به صرف آشنایی با زبان مبدأ(یعنی عربی) و زبان مقصد (یعنی فارسی) و انس و احاطه به موضوع آن رساله، بتوان آن را پاک و پیراسته و درست و دقیق ترجمه کرد.

قرآن کتابی است بسیار پرموضوع، چنان‌که فهرست موضوعیی که بنده و دوست دانشورم آقای کامران فانی از آن ترتیب داده‌ایم، هفت ـ هشت‌هزار مدخل و عنوان موضوعی دارد و حجم آن (بدون ذکر آیه‌ها و نصوص قرآنی، فقط با اشاره به نام سوره و شماره آیه) برابر با خود قرآن است. بر این نکته بیشتر تأمل فرمایید. فهرست موضوعی یک کتاب ۱۰ جلدی فی‌المثل می‌شود یک جلد، یا فی‌المثل دایره‌المعارف بریتانیکا که در طبع ۱۹۹۰، بیست و نه جلد است، فهرستش دو جلد است. اینکه فهرست موضوعی یک کتاب برابر با خود آن کتاب شود،‌ معنایش این است که آن کتاب، چگالی معنایی‌اش بسیار بالاست و تعدد و تنوع موضوعاتش خارق‌العاده است. پس تعدد موضوعات، نخستین خصیصه قرآن است و در جنب آن و نظیر آن، تنوع موضوعاتش. بنده در مقاله «قرآن و قرآن پژوهی» که در کتاب قرآن پژوهی، ص ۱۲ـ۱۱، به طبع رسیده است، کلی‌ترین زمینه‌های مضامین قرآن را چنین برشمرده‌ام:

۱ـ اشاره به وقایع تاریخی (غزوات، هجرت رسول‌الله(ص) و نظایرآن).

۲ـ قصص انبیا و حکایات دیگر.

۳ـ اندیشه توحیدی و دعوت به ایمان و اسلام و توصیف صفات خداوند.

۴ـ نهی از شرک و نفاق.

۵ـ معادشناسی و توصیف عوالم اخروی و حیات پس از مرگ.

۶ـ فرشته‌شناسی (شامل بحث درباره شیطان و شیاطین و جن).

۷ـ احکام فقهی.

۸ ـ احکام اخلاقی(اعم از وعظ و ارشاد و توصیف اخلاق حمیده و اخلاق رذیله وامر به معروف و نهی از منکر).

۹- توجه دادن به آیات الهی و شگفتی‌های آفاق و انفس

۱۰ـ اشاره به شرایع پیشین و اقوام پیشین و کتب و صحایف آسمانی.

۱۱ـ داستان آفرینش و خلقت انسان و انسان‌شناسی روان‌شناسانه.

در اینجا می‌افزایم: اشاره به عصر نزول وحی و عصر جاهلیت و پاسخ دادن به سؤالها و استفتاهایی که مسلمانان از پیامبر(ص)، یا از طریق پیامبر(ص)، از خداوند داشته‌اند، نظیر پرسش درباره اهلّه قمر، یا کَلاله (نوعی ارث)، یا حتی مسائل عادی زندگی، نظیر حیض زنان و اشاره به حرکات و سکنات مؤمنان نومسلمان از یک سو و منافقان ضداسلام و توطئه‌های آنان از سوی دیگر. حاصل آنکه، قرآن مجمع‌المعارف عظیمی است و هیچ دایره‌المعارف فشرده یک جلدی قدیم و جدید به اندازه آن تعدد و تنوع مضامین ندارد. همین است که با توجه به نفوذ عظیم قرآن کریم در ذهن و زبان و ضمیر و زندگی فردی و جمعی مسلمانان، این معجزه مستمر، سرچشمه واقعی اغلب و بلکه همه علوم اسلامی و نیز فرهنگ اسلامی است.

صرف و نحو و علوم زبانی و بلاغی و فرهنگ نویسی و فقه و اصول فقه و کلام و عرفان و اخلاق و حکمت و هنرهای اسلامی همه از قرآن نشأت گرفته است. و یک سلسله معارف خاص قرآن و قرآن‌پژوهی نیز به نام «علوم قرآنی» بر محور قرآن و برای فهم و شرح آن پدید آمده است. پس اولین شرط ترجمه، یعنی اولین صفتی که مترجم قرآن باید داشته باشد، جامع‌العلوم بودن و جامع الاطراف بودن اوست. از آنجا که ترجمه با تفسیر فرق ماهوی ندارد، مگر از این نظر که ترجمه موجز و مجمل است، اما تفسیر مفصل است، لذا مترجم قرآن باید یکایک و همگی شرایط و صفات مفسر قرآن را داشته باشد، به اضافه فضل و هنرهای دیگر که در دنباله این مقال به آنها فهرست‌وار اشاره می‌شود.

سیوطی ـ قرآن‌پژوه ‌معروف قرن دهم ـ در کتاب «الاتقان فی علوم القرآن» بر آن است که مفسر باید در پانزده علم دست داشته باشد: ۱ـ لغت، ۲ـ نحو، ۳ـ تصرف یا صرف (تا به روشنی، فی‌المثل فرق نکاح را با انکاح یا سماع را با اسماع و رجوع را با ارجاع بداند)، ۴ـ اشتقاق، ۵ و ۶ و ۷ معانی و بیان بدیع (= علم بلاغی)، ۸ـ علم قرائت (و شناخت وجوه اختلاف قراآت که در بعضی فرهنگهای خاص این فن، بیش از ده‌هزار مورد است)،۹ـ اصول دین (= علم کلام و عقاید)، ۱۰ـ اصول فقه، ۱۱ـ اسباب النزول و قصص (و توسعاً: تاریخ )، ۱۲ـ ناسخ و منسوخ، تا محکم از غیر محکم شاخته شود؛ و معلوم شود که به حکم آیه منسوخه نباید عمل شود، ۱۳ـ فقه (و باید افزود خلاف و فقه مقارن یعنی فقه تطبیقی پنج مذهب فقهی اسلامی)، ۱۴ـ احادیث (اعم از روایت الحدیث و درایه‌الحدیث)، ۱۵ـ علم موهبت: و این علمی است که خداوند به کسی که به علم خویش عمل می‌کند می‌بخشد و حدیثی مناسب این مقام هست که: «من عمل بما علم ورثه الله علم مالم یعلم:۱ کسی که به مقتضای علمش عمل کند، خداوند علم نادانسته‌ها یا نادانستنی‌ها را به او می‌بخشد.» علاوه بر این پانزده علم و فن، مترجم قرآن باید از این معارف یا از این صفات هم برخوردار باشد:

۱۶ـ عربیّت: یعنی دانش زبان عربی که صرف و نحو و لغت، از لوازم و ارکان آن است؛ ولی ممکن است کسی صرف و نحو و لغت بداند، اما زبان‌دان نباشد، بلکه لغت‌دان و دستور زبان (=گرامر)دان باشد.

۱۷ـ انس با قرآن، که خود یک پیش‌شرط دارد؛ یعنی یک مقدمه لازم و آن اسلام و ایمان است؛ زیرا چنان‌که مفسران قدیم و جدید گفته‌اند، یک معنای آیه معروف: «لایمسه الا المطهرون»۲ این است که جز کسانی که طهارت قلبی یعنی توحید و ایمان دارند، کسی حقایق و معانی اصلی و بطون آیات قرآنی را درک و دریافت نمی‌کند. پس از احراز این مقدمه واجب و پیش‌شرط لازم، مترجم قرآن باید یک انس بیست، سی ‌ساله با قرآن کریم داشته باشد و اگر هم حافظ سراسر قرآن نیست، استحضار ذهنی بسیار به آیات قرآنی داشته باشد، تا از اصل اصیل «القرآن یُفسّر بعضه بعضا»۳ حداکثر استفاده را ببرد.

۱۸ـ علم تفسیر: مترجم قرآن باید غواص خستگی‌ناپذیر اقیانوس تفسیرهای قرآنی باشد و مدام به تفسیرهای مهم از پیش از طبری (نظیر تفسیر ابن‌عباس و مجاهد و زید شهید) تا پس از طباطبایی (نظیر تفسیر کاشف مغنیه و سایر تفسیرهای معاصر) رجوع و در آنها تعمق و آنها را با یکدیگر تطبیق کند. و فقط به یک نوع تفسیر (مثلاً تفسیرهای روایی یا مأثور) و متعلق به یک مذهب یا مکتب (یعنی فی‌المثل فقط تفسیرهای شیعی یا معتزلی یا اسماعیلی یا عرفانی یا ادبی) اکتفا نکند. چون درباره قرآن کریم و قرآن‌پژوهی هم این حکم صادق است که همه‌ چیز را همگان دانند. اگر مترجم قرآن کریم به فارسی، ‌فی‌المثل نتواند به تفسیرهای مهمی چون تبیان، مجمع‌البیان و کشّاف زمخشری و مفاتیح‌الغیب امام فخررازی مراجعه کند و عملاً هم شب و روز، پیش از اقدام به ترجمه قرآن و پس از آن و در حین ترجمه، با این تفاسیر مأنوس و محشور نباشد، زحمت بیهوده می‌کشد و حاصل ترجمه‌اش مقبول طبع مردم صاحب نظر نخواهد گردید.

گفتنی است که توجه و تکیه به امهات متون تفاسیر مه