پاورپوینت کامل تأملی در نگاه ارسطو به عدالت ۴۶ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل تأملی در نگاه ارسطو به عدالت ۴۶ اسلاید در PowerPoint دارای ۴۶ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل تأملی در نگاه ارسطو به عدالت ۴۶ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

---

بخشی از متن پاورپوینت کامل تأملی در نگاه ارسطو به عدالت ۴۶ اسلاید در PowerPoint :

رویکردی ریشه‎‎‎شناختی به بحث عدالت در کتاب پنجم اخلاق نیکوماخوس ارسطو؛

مبحث عدالت در اخلاق نیکوماخوس ارسطو، در ارتباطی وثیق با دو شاخصه‌ی «فضیلت و قانون» مطرح شده است. از آنجایی‎‎‎ که یکی از مهم‎‎‎ترین دغدغه‎‎‎های این نوشتار تفکیک نسبی بین انواع قانون (ثمیس، ثسموس، نوموس، پسیما و کریگما) و نیز انواع عدالت (dike, dikaiosyne) است، قبل از ورود به بحث عدالت در اخلاق نیکوماخوس، به این مقوله می‎‎‎پردازیم.

رویکردی ریشه

‎‎‎

شناختی به بحث عدالت در کتاب پنجم اخلاق نیکوماخوس ارسطو؛

مبحث عدالت در اخلاق نیکوماخوس ارسطو، در ارتباطی وثیق با دو شاخصه‌ی «فضیلت و قانون» مطرح شده است. از آنجایی

‎‎‎

که یکی از مهم

‎‎‎

ترین دغدغه

‎‎‎

های این نوشتار تفکیک نسبی بین انواع قانون (ثمیس، ثسموس، نوموس، پسیما و کریگما) و نیز انواع عدالت (

dike, dikaiosyne

) است، قبل از ورود به بحث عدالت در اخلاق نیکوماخوس، به این مقوله می

‎‎‎

پردازیم.

به نظر می

‎‎‎

رسد قدیمی

‎‎‎

ترین معادل برای قانون، مفهوم «ثمیس/

Themis/ Θμις

» (حالت جمع آن:

themistes

) است که به عرف و سنت در قبایل یونان اطلاق می

‎‎‎

شده است و واجد سویه

‎‎‎

های مذهبی است و حتی گاهی به آن

‎‎‎

ها «فرمان

‎‎‎

های خدایان/

Decrees of go

» نیز اطلاق می

‎‎‎

شده است (

Gray,

۲۰۱۳

:

۳۵۴). این مفهوم با انتقال به پولیس جای خود را به «ثسموس» می

‎‎‎

دهد؛ بنابراین درک دیگری از مفهوم عدالت جایگزین درک قبل می

‎‎‎

شود، طوری که مناسب شرایط زیست پولیس باشد؛ ازاین‌رو ثمیس جای خود را به قانون رسمی

‎‎‎

تری به نام ثسموس داد. البته بنا بر نظر اوکشات، «این تغییر از ثمیس به ثسموس هیچ تغییر بنیادی در این مفهوم جدید قانون باقی نگذاشت و ثسموس نیز هنوز سویه

‎‎‎

های مذهبی خود را حفظ کرد. نکته قابل ‌توجه اینجاست که در این گذار باارزش

‎‎‎

ترین، قابل‌قبول‌ترین و مفیدترین سنت

‎‎‎

های قبایل به ثسموسِ پولیس تبدیل شد»(

Oakeshott,

۲۰۱۱

:

۶۸) .

اما نوموس از مفاهیم چندپهلو و چندمعنایی در یونان باستان بوده که چند لایه معنایی را پشت سر گذاشته است. از معنای اولیه‌ی آن که به عرف و سنت نانوشته اطلاق می

‎‎‎

شد تا معانی بعدی آن که به قوانین نوشته و موضوعه

‎‎‎

ای که بشر برای سامان زیست سیاسی و اجتماعی خود آن

‎‎‎

ها را وضع می

‎‎‎

کند، اطلاق شد. نکته

‎‎‎

ای در اینجا قابل ذکر است، اینکه همان‌طور که گاگارین با اشاره به پژوهش

‎‎‎

های مارتین استوالد اشاره می

‎‎‎

کند، یکی از بغرنج

‎‎‎

ترین مباحث در این ‌ارتباط، مبحث نوموس و ثسموس است؛ زیرا مفهوم نوموس که در دوران کلاسیک به قوانین نوشته اطلاق می

‎‎‎

شد، در دوران باستان به معنای «عرف و سنت و قوانین نانوشته» بود. در همین دوران وقتی یونانیان شروع به نگارش قوانین کردند برای اشاره به «قوانین نانوشته» از مفاهیمی چون ثسموس یا

agrophos” / “αγραφος

و مانند این

‎‎‎

ها نیز استفاده می

‎‎‎

کردند.

بااین‌حال، نوموس حتی بعد از گذار به دوران کلاسیک که بیشتر در مورد قوانین نوشته به کار گرفته می

‎‎‎

شد کاملاً از معانی قبلی خود یعنی «عرف و سنت» تهی نشد؛ به‌عنوان ‌مثال در آنتیگونه سوفوکلس، هر جا که آنتیگونه از قانون نانوشته خدایان صحبت می

‎‎‎

کند از عباراتی مانند “

nomima”

،

“agraphoi nomoi

” و مانند این

‎‎‎

ها استفاده می

‎‎‎

کنند که «منظور همان قوانین نانوشته خدایان/

thesmos

است» (

Gagarin,

۲۰۰۸

:

۳۳-۳۴).

«پسیما» را در انگلیسی با مفاهیمی چون “حکم مجمع/

Decree of the assembly

” و یا “حکم شهروندان/ “

ordinance of the people

معادل

‎‎‎

گذاری کرده

‎‎‎

اند. در ارتباط با مفهوم یونانی پسیما باید گفت که پسیما به احکامی گفته می

‎‎‎

شد که به شکلی رسمی توسط “اکلسیا/

Ecclesia/ ekklesia/

κκλησα

” یا “مجلس شهروندان/

Assembly of citizens

” و “بول/ “

Boule/ βουλ

یا “شورای شهروندان/ “

council of citizens

گرفته می

‎‎‎

شد (

Roisman,

۲۰۱۱

:

۳۵). بنابراین، پسیما به احکامی گفته می

‎‎‎

شد که به ‌نوعی شهروندان پولیس واضع آن بودند و به همین منظور در برخی منابع برای توضیح پسیما از عبارت رأی دادن استفاده می

‎‎‎

کنند. چنانچه کارتلج و میلت ذکر می

‎‎‎

کنند: «پسیما در یونان باستان حکمی بود که به رأی رسمی از سوی مجلس شهروندان نیاز داشت» (

Cartledge & Millett,

۲۰۰۳

:

۲۳۰).

«کریگما» با معادل

‎‎‎

هایی نظیر “

edict”

،

decree

“” ” به معنی اعلام و فرمانی عمومی است که توسط بالاترین مقام اجرایی یعنی رئیس پولیس صادر می

‎‎‎

شود و از ضمانت اجرایی و نیروی اقتدار بهره

‎‎‎

مند است.

اما درخصوص مفهوم عدالت یکی از قدیمی

‎‎‎

ترین معادل

‎‎‎

ها برای عدالت در یونان باستان، مفهوم دیکه است. در ارتباط با “دیکه/

Θμις / Dike

” نیز -که در اسطوره

‎‎‎‎‎‎

شناسی یونانی حاصل پیوند زئوس و ثمیس است- همان

‎‎‎

گونه که در کتاب «تفکر یونانی: راهنمای دانش کلاسیک» اشاره شده است، «در ابتدا به نظم طبیعی “کیهان/ “

natural order of kosmos

اشاره داشته است» (

Brunschwig & Pellegrin,

۲۰۰۰

:

۹۸). یا درجایی دیگر از کتاب، از دیکه به “عنصر طبیعی کیهان/

natural element of the kosmos

” و یا “طبیعت/

physis

” اشاره می

‎‎‎

کند (

Brunschwig & Pellegrin,

۲۰۰۰

:

۹۸) . بنابراین دیکه در ابتدا بیشتر با نظم طبیعی کیهان هم

‎‎‎

پیوندی می

‎‎‎

یابد.

در زمان هومر، دیکه به تجاوز از مرزهای مشخص و غرامتی که باید به خاطر این تجاوز پرداخت شود، گفته می

‎‎‎

شد که معمولاً این مرزها تجاوز از مرزهای مشخص و غرامتی که باید به خاطر این تجکانی مشخص است. بعبارت دیگر قانون کرئن اولا توسط ساختار طبقاتی جامعه دیکته می

‎‎‎

شد. به نظر می

‎‎‎

رسد اولین کاربرد فلسفی دیکه در قطعه‌ی موجود از آناکسیمندر است، جایی که “عناصر/

Elements/ stoicheia/ Στοιχε

α

” که طبیعتاً با “اضداد/

Forces/ enantia

ναντος

” در تغایرند، به جبران خسارت تخطی

‎‎‎

های دوجانبه در “فرایند زایش-تباهی/ “

process of genesis-phthora

نیازمند می

‎‎‎

شوند. «این محدودیت

‎‎‎

ها که اینجا مورد تخطی قرار می

‎‎‎

گیرند، محدودیت

‎‎‎

های جامعه‌ی انسانی نیست، بلکه به نظمی اشاره دارد که در جهان به‌مثابه کیهان، انضمامی می

‎‎‎

شود» .(

Peters,

۱۹۶۷

:

۳۸)

با سقوط طبقه‌ی اریستوکراتیک، دیکه به‌عنوان چیزی که به شکلی فراگیر در جامعه و بر همه‌ی شهروندان به ‌طور یک‌سان اعمال می

‎‎‎

شود و خودِ زئوس ضامن آن است، مورد توجه قرار گرفت. در این معنا دیکه با قوانین نوشته

‎‎‎

/ نوموس ارتباط می

‎‎‎

یابد و از این نظر اصطلاح

dikaiosyne”/ “δικαιοσνη

که در انگلیسی با مفهوم “

righteousness

” و “

justice

” معادل

‎‎‎

گذاری شده است، برای عدالت به ‌کار برده شد که در این معنا عدالت به کیفیت اخلاقی انسانی اطلاق می

‎‎‎

شد که محدودیت

‎‎‎

های قانونی را مراعات می

‎‎‎

کند و از این نظر “عادل/

Dikaios/ δκαιος

” است .(

Peters,

۱۹۶۷

:

۳۸-۳۹) اوفیر نیز در اشاره به تحول معنایی دیکه اظهار می

‎‎‎

دارد که «معمولاً دیکه بر یک الگوی کنش و واکنش دلالت دارد و در تقابل با دیکه، “

dikaiosyne

” در ارتباط با زمینه‌ی سیاسی و به‌ویژه در ارتباطی وثیق با نوموس قرار می

‎‎‎

گیرد» (

Ophir,

۱۹۹۱

:

۱۷۰).

ازاین‌رو مفهوم “

justice

” معادل “

dikaiosyne

” در یونانی است و ازاین‌رو مفهوم

justice

“” معادل مناسبی برای دیکه که به نظم کیهانی اشاره دارد، نیست؛ زیرا «بعد از قرن ششم و نیمه

‎‎‎

های قرن پنجم قبل از میلاد -که قوانین نانوشته نقش اصلی را داشتند و دیکه نیز در پیوند با این قوانین قرار می

‎‎‎

گیرد- قوانین