پاورپوینت کامل واقع‌گروی در گزاره‌های اخلاقی از منظر خواجه‌نصیر ۳۶ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل واقع‌گروی در گزاره‌های اخلاقی از منظر خواجه‌نصیر ۳۶ اسلاید در PowerPoint دارای ۳۶ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل واقع‌گروی در گزاره‌های اخلاقی از منظر خواجه‌نصیر ۳۶ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل واقع‌گروی در گزاره‌های اخلاقی از منظر خواجه‌نصیر ۳۶ اسلاید در PowerPoint :

خواجه در فنون مختلف تبحر داشت و بیشترین تبحر او در بخش ریاضیات و فلسفه بود. اگر خواجه در زمان بعد از فخر و غزالی نمی‌درخشید وضعیت فلسفه نامعلوم بود. وی در کتاب اساس الاقتباس که کتاب منطقی ایشان است، تقریباً با کسی درگیری ندارد، اما در کتاب‌های تلخیص المحصل و شرح اشارات با فخر تقریباً درگیر می‌شود. این دو کتاب به نظر من جزو بهترین کتاب‌هایی هستند که باید در حوزه تدریس شود، تلخیص المحصل اکنون تقریباً در حوزه‌ی به فراموشی سپرده شده است.

فاطمه شمسی: همایش «بزرگداشت روز حکیم خواجه نصیر‌الدین طوسی» با حضور استاد غلامحسین ابراهیمی دینانی، استاد فلسفه دانشگاه تهران، حجت‌الاسلام دکتر عبدالحسین خسروپناه، رییس موسسه پژوهشی حکمت و فلسفه و محمدحسین حشمتی‌پور، در موسسه پژوهشی حکمت و فلسفه برگزار شد. شهین اعوانی، عضو هیات علمی موسسه پژوهشی حکمت و فلسفه دبیری علمی این نشست را بر عهده داشت. گزاره اخلاقی در نزد خواجه نصیر، ریاضیات در نزد خواجه نصیر، شهود اندیشه در نزد خواجه از جمله موضوعات این نشست بود. گزارش اول این همایش اختصاص داشت به سخنان خسروپناه که ضمن بیان مقام علمی خواجه نصیر به نوآوری هایی که این فیلسوف در کتاب التجرید خود به کاربردند اشاره داشتند. گزارش دوم اختصاص داشت به سخنان دینانی که ایشان هم ضمن اشاره به مقام علمی خواجه نصیر در خصوص چگونگی بازشناسی عقلانیت و شهود سخن گفت. بخش سوم این گزارش سخنان رحمانی در این نشست است. گزارش سوم اختصاص داشت به ابوالقاسم رحمانی، محقق حوزوی، که در مورد کتاب اقلیدس سخن گفت و این گزارش اختصاص دارد به حشمتی پور.

***

خواجه در فنون مختلف تبحر داشت و بیشترین تبحر او در بخش ریاضیات و فلسفه بود. اگر خواجه در زمان بعد از فخر و غزالی نمی‌درخشید وضعیت فلسفه نامعلوم بود. وی در کتاب اساس الاقتباس که کتاب منطقی ایشان است، تقریباً با کسی درگیری ندارد، اما در کتاب‌های تلخیص المحصل و شرح اشارات با فخر تقریباً درگیر می‌شود. این دو کتاب به نظر من جزو بهترین کتاب‌هایی هستند که باید در حوزه تدریس شود، تلخیص المحصل اکنون تقریباً در حوزه‌ی به فراموشی سپرده شده است. در تلخیص، خواجه سعی‌اش بر این است که کلمات فخر را بررسی کند و در آن مقداری که مقبول است (چنانچه لازم به توضیح باشد) به توضیح می‌پردازد و آن مقداری را که مردود می‌داند سعی می‌کند که جواب دهد. دو نفر از قوی‌ترین متشرعین با این کتاب زورآزمایی می‌کنند و به نظر می‌رسد که این اثر برای ذهن افرادی که می‌خواهند کلام کار کنند، بسیار سازنده است (شرح اشارات همین‌طور است).

سخنرانی من در مورد واقع‌گرایی اخلاقی بود که من به طور وسیع‌تر و نه محدود به این موضوع در اینجا به صحبت می‌پردازم. در اینجا می‌خواهم مختصری راجع به آنچه خواجه در شرح اشارات و کتاب‌های دیگرش در مورد نفس گفته است صحبت کنم. خواجه در اخلاق، پایه‌ی اصلی را بر نفس قرار داده و از آن شروع کرده است. می‌دانیم که انسان مرکب است از نفس و بدن و قوای زیادی از قوه‌های نفس در بدن قرار دارد که نفس از آن‌ها استفاده می‌کند -این نظر مشاء است که عرض می‌کنم-، خواجه این قوا را توضیح می‌دهد و در مجموع سه قوه‌ی اصلی برای انسان قائل است: عقل، شهوت و غضب. قوه‌ی عقل مربوط به نظر و قوه‌ی شهوت و غضب مربوط به عقل است. وی معتقد است که قوه‌ی شهوت و غضب، که دو قوه‌ی حیوانی برای انسان هستند باید تحت تسلط عقل باشد؛ در این حالت اگر عقل بتواند بر آن‌ها کمال تسلط را پیدا کند، می‌تواند از آن‌ها بهره‌ی کامل برد. به قول ایشان این دو قوه نه تنها مزاحم قوه‌ی عاقله نیستند بلکه مشایع او نیز هستند و او را در رسیدن به کمالات و ترقیاتش کمک می‌کنند. اخلاق به‌طورکلی یک هیئتی است که از ارتباط قوه‌ی عاقله و قوای حیوانیه به وجود می‌آید. گاهی هیئت اخلاقی عبارت است از هیئتی که از غلبه‌ی عقل بر قوای حیوانی حکایت می‌کند، این هیئت منشأ اخلاق فضیلت است. گاهی هم هیئتی است که مغلوبیت عقل را نسبت به قوای حیوانی نشان می‌دهد که این می‌شود اخلاق رذیلت. خواجه و همچنین بسیاری از کسانی که در این زمینه کار کردند معتقد هستند که ایمان منشأ اخلاق می‌شود و اخلاق منشأ اعمال می‌شود؛ یعنی انسان اگر ایمان درستی داشته باشد، اخلاق درستی خواهیم داشت و اگر اخلاق درستی داشته باشیم، اعمال به‌جایی انجام می‌دهیم. اینکه اسلام هم به ایمان اصرار زیادی دارد به همین خاطر است؛ ایمان است که توسط اخلاق اعمال ما را تنظیم می‌کند. به‌طوری‌که مشخص است کسانی که ایمان دارند و از اخلاق حسنه برخوردار هستند اعمالشان متفاوت از دیگران است. البته ایمانی که عرض می‌کنم ایمان واقعی است نه ایمان ظاهری که بسیاری از مردم از آن برخوردار هستند، مراد ایمانی است که واقعاً سازنده‌ی انسان باشد.

خواجه در بعضی از کلماتش به این اخلاق و همچنین به مراتب نفس اشاره کرده است، از نظر ایشان نفس اماره همان قوای حیوانیه است که در ما وجود دارد. در ابتدا به خاطر تعلق نفس ما به بدن، از آنجا که بدن متعلق به دنیا است و دنیا جایگاه حیوانی ماست، قوای حیوانی ما فعالیت زیادی پیدا می‌کند و ما موظف هستیم که این تعلق را ضعیف سازیم تا قوای حیوانی اثر کمتری داشته باشد؛ یعنی باید نفس اماره را تحت تدبیر قوه‌ی عاقله قرار دهیم و قوه‌ی عاقله را با ریاضت مسلط گردانیم، زیرا از بین قوا، قوه‌ی عاقله مخدوم همه‌ی قوا است؛ یعنی همه‌ی قوای نفسانی ما باید خدمتگزار عاقله باشند، اگر ما این سمت را برای عاقله حفظ کردیم، می‌توانیم بگوییم که فطرت اولیه‌مان محفو