پاورپوینت کامل یک احساس مسئولیت تاریخی ۴۸ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل یک احساس مسئولیت تاریخی ۴۸ اسلاید در PowerPoint دارای ۴۸ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل یک احساس مسئولیت تاریخی ۴۸ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل یک احساس مسئولیت تاریخی ۴۸ اسلاید در PowerPoint :

«احساس مسئولیت» در برابر جامعه، منشأ وقف به شمار می‌آید؛ گرچه روشن است که ما اکنون از نیت‌های بسیاری از واقفان دوره‌های گوناگون تاریخ ایران ناآگاه‌ایم، اما می‌توان مطمئن بود در اندیشه برخی از واقفان، دغدغه پیشرفت جامعه همواره وجود داشته، نیز بهبود کیفیت زندگی برای دیگر نسل‌ها جزو مسئولیت‌هایی بوده است که آنان همواره بر دوش خود احساس می‌کرده‌اند.

پدیده وقف در تاریخ ایران چه بخش‌هایی از جامعه را هدف می‌گرفته است

«احساس مسئولیت» در برابر جامعه، منشأ وقف به شمار می‌آید؛ گرچه روشن است که ما اکنون از نیت‌های بسیاری از واقفان دوره‌های گوناگون تاریخ ایران ناآگاه‌ایم، اما می‌توان مطمئن بود در اندیشه برخی از واقفان، دغدغه پیشرفت جامعه همواره وجود داشته، نیز بهبود کیفیت زندگی برای دیگر نسل‌ها جزو مسئولیت‌هایی بوده است که آنان همواره بر دوش خود احساس می‌کرده‌اند. هدف اولیه نگارنده این بود که در این نوشتار هر بار که از وقف سخن می‌راند، منظور خود را در شئون بهداشت، آموزش و توسعه اقتصادی متمرکز کند؛ وقف‌هایی که با زندگی مادی مردمان پیوند دارد و نتیجه مستقیم آن‌ها زندگی آسان‌تر و بیرون از حصار تنگِ نداشته‌ها و ندانسته‌ها است. مختصات آشناتر وقف در میان ایرانیان اما جهت این حرکت خداپسندانه را به سوی سعادت اخروی نشان‌مان می‌دهد. آنچه در تاریخ وقف ایران مشهود است، نگاه ما را نیز در مجال پیش رو به سوی این چشم‌انداز تغییر می‌دهد زیرا بیشینه واقفان گام‌های نیک خود را در جاده رستگاری حقیقی برداشته‌اند.

وقف و نیازمندان

بی‌هیچ تردید می‌توان گفت وقف در دوران پیش از مدرن و در نبودِ دستگاه‌های دولتی، کارکردهای بالفعل بی‌شمار داشته است. جدای از هدف‌های این سنت خداپسندانه، جامعه هدف وقف بی‌شک توده مردم بوده‌اند. این ویژگی در تقسیم‌بندی گونه‌های وقف هم قابل مشاهده است. نگاهی به سندهای دوره‌های گوناگون این نکته را نیز آشکار می‌سازد که نیازمندان بخشی مهم از این جامعه هدف را دربرمی‌گرفته‌اند. ابن بطوطه، جهانگرد مشهور سده هشتم هجری در سفرنامه خود می‌نویسد «[در اصفهان] خانقاه بزرگی است که مردم از همه سوی بدانجا روی می‌آورند و به زیارت شیخ می‌پردازند. در آنجا برای هر واردی طعام مهیا است و دارای گرمابه باشکوهی است، که کف آن از سنگ فرش شده و دیوارهایش با آجر کاشی تزیین شده است. این حمام وقف است و هر کس می‌تواند بی‌پرداخت مزد داخل گرمابه شود». چنین مکان‌هایی مرکز گردآمدن تهیدستانی بسیار بود؛ مردمانی که رفع نیازهای اولیه زندگی‌شان را در موقوفه‌هایی اینچنین می‌جستند. مشاهده‌های ابن بطوطه در دیگر نقاط سرزمین‌های اسلامی نیز این نکته را تایید می‌کند «هر زاویه مخصوص گروه و دست‌های از فقرا و درویشان است … هر روز خادم خانقاه نزد هر یک از فقرا می‌رود و برای هر کدام غذایی را که میل دارند، مهیا می‌کند … به هر کدام جامه زمستانی و تابستانی داده می‌شود. در ماه هر کدام چند عدد صابون دارند و مزد رفتن به گرمابه به آنها داده می‌شود … از شرایط سکونت در این زاویه، حضور در نمازهای پنجگانه است».

موضوع وقف در نوشته‌های ادوارد پولاک، جهانگرد و پزشک آلمانی در دوره ناصرالدین شاه قاجار نیز به چشم می‌خورد «حمام های عمومی به اثر موقوفات دینی ایجاد می‌شود و مخارج نگاهداری آن نیز از همان محل است … در بسیاری از میدان‌های عمومی شهر تکیه وجود دارد که بر اثر موقوفات مذهبی ایجاد و نگهداری می‌شود». در میان دیگر گونه‌های وقف نیز جامعه هدف عمدتا نیازمندان، درراه‌ماندگان و مسافران، بیماران و یتیمان بوده‌اند. ساختن مریض‌خانه، جاده، پل، دارالایتام، آب‌انبار، کاروانسرا و چاه آب، از دیگر وقف‌هایی بوده که با هدف توسعه و بهبود شرایط اقتصادی و اجتماعی بیش‌وکم در گوشه و کنار ایران صورت می‌گرفته است. این اوقاف، جنبه‌های گوناگون اجتماعی داشته‌اند که شاخه‌های فرعی، به آزادسازی اسیران، یاری مسافران گرفتار (ابن‌السبیل) و تأمین زندگی زنان و کودکان بی‌سرپرست می‌انجامیده است.

آنچه در خور توجه می‌نماید، این نکته است که در همه رکن‌های وقف، چه در حوزه‌های مذهبی، درمانی و آموزشی، چه در زمینه توسعه زیرساخت‌های شهری و روستایی، همه اقدامات با هدف برطرف‌ساختن بخشی از نیاز توده مردم صورت می‌گرفته است و طبقات فرودست جامعه، گروه‌های هدف بوده‌اند که با یکدیگر تفاوتی چندان در تجمیع گرفتاری‌ها نداشته‌اند.

وقف و توسعه فضاهای شهری

موقوفات در ایران به روزگار آل بویه، غزنویان، سلجوقیان و تیموریان گسترش می‌یابند. درآمد بخشی از آن‌ها به کارهای امور عام‌المنفعه و ساختن پل، حمام، بیمارستان، مدرسه و جاده موقوفات می‌شود. ساخت بیمارستان‌ها و مراکز درمانی بر اساس این سنت در دستور کار قرار می‌گیرد که ایجاد بیمارستان عضدی یکی از آن پیامدها است. بیماران همواره از مهم‌ترین دلیل‌های اقدام به وقف در گذر تاریخ ایران بوده‌اند. اهمیت این موضوع را می‌توان در زمانه کنونی نیز با درنگی بر تعداد بیمارستان‌های وقفی دریافت؛ بیمارستان‌های نمازی و خلیلی در شیراز، بهبهانی درکازرون، شیبانی در طبس، شاهین‌فر و شیخ در مشهد، در این زمره می‌گنجند. «در دوره تیموریان املاک وقفی توسعه یافت … در خراسان، اصفهان، تبریز و شیراز کاروان‌سراهایی به وجود آمد و مساجد، حمام‌ها و مدارس بسیاری از همین موقوفات ساخته شد». مدرسه رکنیه و مسجد امیرچخماق در یزد، مسجد کبود و مسجد حظیره در تبریز، مسجد گوهرشاد در مشهد و سه روستای بیدگل، هراسکان و مختص‌آباد از ماندگارترین موقوفات این سده‌ها به شمار می‌آیند. نمازگزاران، مسافران و روستاییان، مهم‌ترین بهره‌گیرندگان این موقوفات بوده‌اند. وقف در روستاها نیز توسط ساکنان یا حاکمان به شکل‌های گوناگون انجام می‌شد. موقوفه‏ حاجیه خاتون خانم و دخترش سارا سلطان خانم یکی از آن وقف‌ها است که در پی آن در مجموع ۱۳ دکان وقف اهالی روستا شد. موارد مصرف این موقوفه‌ها عزاداری‌های مذهبی و کمک به فقیران بود. منافع این اوقاف اما بیش از همه به خود شهرنشینان می‌رسید. توسعه فضاهای شهری بر پایه سنت وقف را در شهر کرمان از دریچه سندهای تاریخی به خوبی می‌توان به تماشا نشست. این شهر در دوره سلجوقیان به دلیل انبوه موقوفات، یکی از آبادترین شهرهای ایران به شمار می‌آمد. در میانه سده هفتم هجری کاروانسراها، قنات‌ها، مسجدها و مدرسه‌های فراوانی در کرمان بر پایه موقوفات بنا شد که ترکان خاتون، حاکم قراختایی کرمان واقف بسیاری از آن‌ها بود. خواجه نظام‌الملک توسی که در دربار سلجوقی منشأ برکت‌هایی فراوان برای جامعه ایرانی شد، به عنوان یکی از واقفان مهم این دوره شناخته می‌شود. وی زمین‌های بسیاری بر مدرسه‌ها، رباط‌ها و مسجدها وقف کرد. وقف مسجد در همه دوره‌ها از جمله این زمانه، کارکرد آموزشی داشت. مکان‌های مذهبی و بازار دو رکن مهم وقف به شمار می‌آمدند. این پدیده در دوره صفویان خود را بهتر می‌نمایاند. مصارفی گوناگون مانند اطعام زائران، تامین روشنایی مکان‌های متبرکه، تجهیز دارالشفا، یاری‌رسانی به زائران، برپایی مجلس‌های جشن، سوگواری و عزاداری امامان شیعه علیهم‌السلام، ساخت و تجهیز کتابخانه‌ها و احداث دارالقرآن از دیگر اوقافی بود که بیشتر در شهرهایی چون مشهد و قم صورت می‌گرفت و جامعه هدف آن‌ها را زیارت‌کنندگان و مجاوران بقعه‌های متبرکه تشکیل می‌دادند.

وقف و مراکز علمی