پاورپوینت کامل ستوده به نام و ستوده به کام ۱۳ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل ستوده به نام و ستوده به کام ۱۳ اسلاید در PowerPoint دارای ۱۳ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل ستوده به نام و ستوده به کام ۱۳ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل ستوده به نام و ستوده به کام ۱۳ اسلاید در PowerPoint :

«استاد دکتر منوچهر ستوده درگذشت»، این جمله‌ای به‌ظاهر کوتاه است، اما در بطن خود گزاره‌ای است بس بلند، شاید به بلندای بیش از یک سده عمر پژوهشگری بی‌مانند و بی‌جانشین. ستوده ۱۰۳ سال بزیست و آنگاه که چشم از جهان فروبست، کماکان امید به ماندنش داشتیم. کیست که بیش از صد سال زیستن جملگی مشتاقان قلمش و تشنگان اندیشه‌اش هنوز امید به دانه دانه خوشه‌چینی از خرمن دانشش داشته باشند

«استاد دکتر منوچهر ستوده درگذشت»، این جمله‌ای به‌ظاهر کوتاه است، اما در بطن خود گزاره‌ای است بس بلند، شاید به بلندای بیش از یک سده عمر پژوهشگری بی‌مانند و بی‌جانشین. ستوده ۱۰۳ سال بزیست و آنگاه که چشم از جهان فروبست، کماکان امید به ماندنش داشتیم. کیست که بیش از صد سال زیستن جملگی مشتاقان قلمش و تشنگان اندیشه‌اش هنوز امید به دانه دانه خوشه‌چینی از خرمن دانشش داشته باشند؟ستوده بزرگ بود، شاید نه فقط برای کارنامه بسیار درخشان و پُربار انتشارات علمی‌اش، شاید نه فقط برای نقش کتمان‌ناپذیرش در احیای دانش از میان‌رفته و مهجور جغرافیای تاریخی در آموزش دانشگاهی ما، شاید نه فقط برای برنوشتن اثر یادمانی و سترگ از آستارا تا استرآبادش، برای خلق‌وخو و منش ستوده‌اش؛ او براستی که ستوده بود، پاورپوینت کامل ستوده به نام و ستوده به کام ۱۳ اسلاید در PowerPoint. شاید هیچ‌یک از شیفتگان محضرش، خصوصاً در تمامی این سال‌های پس از بازنشستگی اداری و صوری‌اش، نخستین برخورد او را هرگز از یاد نبرند، ستوده آنچه بسیار نداشت تکبر بود و آنچه بسیار داشت حوصله بود. گذر ایام بسیار، آدمی را در پیرانه‌سری بدخلق و بی‌حوصله می‌کند، ولیک این سازوکار روزگاران، بر ستوده اثر نکرده بود، او هنوز تشنه شنیدن بود، درنگ می‌کرد، گوش فرا می‌داد، نزدش که می‌رفتی هرگز متکلم وحده نبود، بیش از آنکه بگوید، می‌شنید با اینکه برای گفتن و بازگفتن در سینه بسیار و بسیار می‌داشت.

محضرش تجربه‌ای وصف‌ناپذیر بود؛ زبان و بیانش دوست‌داشتنی بود و گهگاه بسیار پرشیطنت و شوخ وآزادوار، و در نگاه اول حتی