پاورپوینت کامل سفال محوطه اوروک در دوره سلوکی – پارتی ۷۹ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل سفال محوطه اوروک در دوره سلوکی – پارتی ۷۹ اسلاید در PowerPoint دارای ۷۹ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل سفال محوطه اوروک در دوره سلوکی – پارتی ۷۹ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

---

بخشی از متن پاورپوینت کامل سفال محوطه اوروک در دوره سلوکی – پارتی ۷۹ اسلاید در PowerPoint :

شهر باستانی اوروک (وارکا) (Uruk) جایگاه ویژه­ای را در تاریخ بین النهرین در طول هزاره ۴ ق.م داشته است، هر چند شواهد گسترده­ای نیز وجود دارد که نشان می دهد این شهر از آبادانی فرهنگی و اقتصادی در هزاره اول ق.م و همزمان با حاکمیت شاهان سلوکی و جانشینان اسکندر سوم برخوردار بوده است. با آنالیز مواد فرهنگی سفالی می توان انواع گروه های سفالی بر اساس مکان پیدایش آنها بر پایه گونه های نخستین و سابق آنها را طبقه بندی کرد، وجود و یا فقدان هر یک از این انواع سفالی در سطوح و بخشهای مختلف سایت را شناسایی ، تکرار و فراوانی هر یک از این گونه ها و انواع سفالی را در آن مناطق و سطوح نیز مشخص سازیم و نیز استفاده­ های خانگی یا آیینی از سفال ها و نیز تغییرات اساسی در استقرار سفالی را که در طول دوره سلوکی اتفاق می افتد، نیز مشخص ساخت.

برگردان علی اصغر سلحشور: شهر باستانی اوروک (وارکا) (

Uruk

) جایگاه ویژه­ای را در تاریخ بین النهرین در طول هزاره ۴ ق.م داشته است، هر چند شواهد گسترده­ای نیز وجود دارد که نشان می دهد این شهر از آبادانی فرهنگی و اقتصادی در هزاره اول ق.م و همزمان با حاکمیت شاهان سلوکی و جانشینان اسکندر سوم برخوردار بوده است. با آنالیز مواد فرهنگی سفالی می توان انواع گروه های سفالی بر اساس مکان پیدایش آنها بر پایه گونه های نخستین و سابق آنها را طبقه بندی کرد، وجود و یا فقدان هر یک از این انواع سفالی در سطوح و بخشهای مختلف سایت را شناسایی ، تکرار و فراوانی هر یک از این گونه ها و انواع سفالی را در آن مناطق و سطوح نیز مشخص سازیم و نیز استفاده ­های خانگی یا آیینی از سفال ها و نیز تغییرات اساسی در استقرار سفالی را که در طول دوره سلوکی اتفاق می افتد، نیز مشخص ساخت. شواهد شکلهای سفالی تنها بخش کوچکی از یک فرایند بسیار پیچیده ی تعاملات فرهنگی میان فرهنگ­های بابلی و یونانی است که تا پس از غلبه اسکندر نیز تداوم پیدا می کند. اولین بررسی ها در منطقه اوروک توسط لوفتوس و در سالهای ۱۸۵۰ و نیز ۱۸۵۴میلادی صورت گرفت. بعدها در طول قرن ۲۰، حدود ۳۵ فصل کاوش باستان شناسی در این مکان صورت گرفت که توسط موسسه باستان شناسی آلمان (

D.A.I

) و بغداد صورت گرفت که ابتدا بر دوره های قدیم تر و این اواخر بر مواد فرهنگی مربوط به اواخر هزاره اول ق.م تمرکز داشته است.

اصطلاحی موسوم به دوره سلوکی – پارتی در اوروک مطرح است و بر این نکته تاکید دارد که دوره سلوکی در اوروک و پایان آن و آغاز حکومت پارتی مربوط به سال ۱۴۱ ق.م و تسخیر بابل توسط شاه پارتی یعنی مهرداد نمی شود، بلکه چهار سال پس از فروپاشی ارتش آنتیوخوس هفتم در سال ۱۲۹ ق.م توسط فرهاد دوم، جانشین مهرداد در سال ۱۲۵ ق.م شروع می شود (آغاز حکومت پارتی ۱۲۵ ق.م است). فینک بینر (

Finkbeiner

) دوره سلوکی – پارتی را دوره ای می داند که تا سال ۵۰ ق.م تداوم دارد. آنچه باید در مورد مدل پیشنهادی فینک بینر بیان کرد این است که او دوره سلوکی را از دوره موسوم به سلوکی – پارتی و نیز دوره پارتی جدا نمی کند، ولی آنچه به نظر درست­تر می آید این است که دوره پارتی از ۱۲۵ ق.م به بعد شروع می شود. با آنالیز روی سفال های به دست آمده از اوروک در دوره سلوکی و پارتی، استفاده از ظروف سفالی بیشتر در ساختارهای اقامتی و مذهبی (معابدی چون بیت رش (

Bit – Res

)، آنو زیگورات (

Anu – ziggurat

) و معبد ایریگال (

Irigal

) ) بوده است. علاوه بر سازه­های مذهبی، مواد مرتبط با لایه­های فرهنگی نیز از سطوح و لایه های موسوم به

U/V 18

و

J/K 17/ 18

به دست آمده است که مربوط به نهشت های خانگی و قبور می شوند. تنها مدرک نوشتاری مربوط به اوروک در دوره سلوکی، مختص خود دوره سلوکی نیست، بلکه نوشته ای است که مشخص می سازد که معبد گارئوس (

Gareus

) در اواخر دوره پارتی ساخته شده است.

داده های سفالی اوروک (دوره سلوکی و پارتی):

صرف نظر از تعداد کم سفال وارداتی از یونان که در اوروک یافت شده است، سفال های یافت شده در این سایت به صورت باالقوه تولید همین محل بوده اند که از شواهد آن هم می­توان به کشف تعداد زیادی کوره های سفال­پزی و نیز قطعات سفالی حرارت دیده در محل اشاره کرد که مربوط به دوره سلوکی می شوند. سفال هایی که ساخت محل (بومی و محلی) بوده اند به سه نوع تقسیم می شوند که شامل سفال لعاب دار، سفال متداول و رایج و سفال نازک و موسوم به پوست تخم مرغی (

Eggshell

)هستند. تکنیک ها و تزئینات رایج در سفال های یونانی چون نقش دار کردن یا مهر زدن (

Stamping

)، چرخاندن و یا غلتاندن (

Rouletting

) و کف حلقوی در سفال های به دست آمده از اوروک در این دوره دیده نمی شود. در عوض سنت استفاده از لعاب های قلیایی در سفال که مربوط به سفال­های بابلی بود استفاده گردیده است. اشکال و فرم های رایج سفال اوروک از نظر شکل نسبتاً زخیم (ضخیم) و کلفت هستند که دلالت بر این دارد که بافت و لعاب های به کار رفته در سفال متفاوت از همین ویژگی ها در آتن و دیگر مناطق حکومت سلوکی بوده است. ظروفی از قبیل بشقاب ماهی خوری، کاسه گرد با لبه خمیده، انواع بشقاب ها و آمفوراها که از سایت­های مربوط به یونان، آسیای صغیر، سوریه، فلسطین، بین النهرین، ایران و آیخانوم در باکتریا به دست آمده اند، در سایت­های بابلی و از جمله اوروک نیز یافت شده است. اشکال ظروف متاثر از سبک یونانی در اوروک به وضوح دیده می شود، اما آنچه مهم است سازگاری، تکرار و تدوام حضور یونانیان و سبک هنری آنها در این منطقه است که به نظر غیرقطعی و نامطمئن می نماید. وقتی ما در اوروک نهشت های لایه نگاری شده و انواع خاصی از ظروف را داشته باشیم، آن وقت می توانیم در مورد انواع خاصی از سفال های این سایت، تکرار و تدوام این گونه های خاص در سطوح و مناطق مشخص و توزیع این سفالها و در نهایت استفاده خاص و عمومی از این گونه های سفالی را صحبت کنیم.

بین سال های ۱۹۸۲ و ۱۹۸۴میلادی کاوش در اوروک و در مناطقی که قبلاً در آنها کاوش نشده بود صورت گرفت. در مورد داده های سفالی، فینک بینر به این نتیجه رسید که تغییرات مختلفی در توزیع سفالی و تفاوت میان فازهای بابل نو، سلوکی/ اوایل پارتی و اواخر پارتی دیده می شود (شکل­های ۳، ۴ و ۵). استقرار دوره سلوکی/ اوایل پارتی گسترش زیادی را به سمت شمال شرقی، شرق و جنوب استقرار مربوط به بابل نو پیدا می کند. مواد فرهنگی سلوکی/ اوایل پارتی سایت در حدود ۳۵/۵۳% از کل مواد فرهنگی سایت را در بر می گیرد که ۴ برابر بیشتر از مواد فرهنگی دوره اورک این سایت است. در دوره اواخر پارتی استقرار در شمال شرق سایت رها می شود و تمرکز استقراری بیشتر در جنوب و اطراف معبد گارئوس است (شکل ۵). سفال­های این دوره بر اساس مبدا پیدایی و شکل سفال ها و نیز منشأ پیدایی آنها بر اساس سنت سفالی بابلی و یا یونانی طبقه بندی می شوند. در بررسی های این سایت ۳۴ گونه و نوع ظرف به همراه ۱۲ گونه اضافی و متفاوت دیگر و نیز دو روش تکنیکی و تزئینی خاص مربوط به دوره سلوکی/ پارتی شناسایی گردید که روی هم رفته ۴۸ شکل و فرم سفالی به دست آمد (اشکال ۶، ۷، ۸ و ۹). این گونه­ها توسط فینک بینر تنها به طور خاص پارتی و به همراه آن، تنها آنهایی که شباهت هایی پارتی و یا ساسانی دارند، شناسایی نشده است.

در مورد سفال های دوره سلوکی/ پارتی اوروک می­توان گفت که حدود ۷۱% از گونه­های سفالی و ۷۶% نمونه ها دارای منشأ بابلی هستند، ولی با این وجود سهم و درصد (۲۷%) نمونه های سفالی متاثر از سبک یونانی نمی تواند نادیده گرفته شود و این نکته از این نظر اهمیت دارد که این نمونه های متاثر از سبک سفالی یونانی به طور مستقیم دارای مابه ازای قبلی (نمونه های قبلی) از دوره های بابل نو و هخامنشی نبوده اند. نمونه های سفالی متاثر از بابل نو (اشکال ۱۰ و ۱۱) شامل طیف متنوعی از کاسه های سفالی است که (موارد ۱ – ۹) از نظر ابعاد و اندازه شبیه به برخی نمونه های سفالی دوره های جدیدتر هستند. هر چند که نوع کاسه با انحنا و خمیدگی لبه (شکل ۶، مورد ۴) شبیه به نمونه فرم های سفالی بابل نو/ هخامنشی است (شکل ۱۰، مورد ۲) و جالب اینجاست که شباهت هایی نیز با نمونه سفال­های فیلکه در جنوب (کویت)، آی خانوم در شرق (بلخ افغانستان) و آتن در غرب نیز دارد.

بر اساس بررسی های آماری و تجزیه و تحلیل صورت گرفته بر روی سفال ها ، سفال لعاب دار با فروانی زیاد و حدود ۴۵% از این سایت به دست آمد که این از ۷۱% شبکه مربعات بررسی شده بود. از طرفی سفال پوسته تخم مرغی و ظریف در پایین ترین سطح خود از نظر مقدار بود و از ۴۱% مربعات بررسی شده حدود ۲۵% نمونه ها به دست آمد و از سفال برگ زیتونی تا اخرایی رنگ از ۵۲% شبکه مربعات حدود ۳۰% نمونه ها به دست آمد.

سفال های به دست آمده از سازه ها و قبور داخل دیوارهای شهر اوروک:

در تجزیه و تحلیل دوره سلوکی سایت در این ناحیه، فینک بینر گاهنگاری تطبیقی را برای نهشت های مناطق مختلف سایت پیشنهاد کرد که قبل از استقرار دوره سلوکی، دارای استقرار بابل نو و هخامنشی بود که ۵۰۰ تا ۳۰۰ ق.م را در بر می گیرد. در دوره سلوکی (۳۰۰ – ۱۲۵ ق.م) محوطه بیت رش و زیگورات ایریگال، منطقه

U/V 18

، بیت آکیتو، و مقابر فرهات – ان- نوفیگی (

Frehat – en- Nufegi

) همه مورد استفاده قرار گرفتند و به تولید محصولات سفالی می پرداختند. نکته جالب توجه این است که همه نمونه­های سفالی از سطح و رویه سایت به دست آمدند. سفال های این منطقه از مناطق زیر به دست آمدند: محوطه بیت رش و زیگورات و محوطه ای- آنا (

E-anna

) و زیگورات، ایریگال، محوطه و محدوده

U/V 18

، سازه ها و قبور، محدوده و منطقه

J/K 17/18

.

وجود یا فقدان اشکال سفالی نشان می دهد که بخش مهمی از سفال­های استفاده شده در سایت اوروک، اشکال متاثر و ملهم از سبک سفالی یونان در حدود ۲۴% از نمونه های انتخابی بود و این در حالی است که اشکال سنتی سفالی بابلی در حدود ۶۹.۵% از گونه ها و ظروف بود. البته این به معنای جایگزینی متدوام و ادامه دار استفاده از سبک سفالی بابلی در بخش اعظمی از گونه های بومی و محلی سایت نیست و به معنای استفاده از دو سبک سفالی در ساخت ظروف سفالی در سایت می باشد.

نکته جالب در مورد گونه های سفالی اوروک، فقدان ظروف مخروطی و یا دوکی شکلی است که یک گونه رایج در غرب آسیای صغیر، سوریه و لوانت بود و نیز به عنوان یک گونه سفالی در سلوکیه در ساحل رودخانه دجله، بابل و فیلکه مورد استفاده بود. رایج ترین شکل سفالی مورد استفاده در فیلکه، کاسه با لبه منحنی تنها نمونه ای است (شکل ۶، مورد ۴) که در سایت اوروک در همه مناطق مورد بررسی سایت ظاهر می شود، در حالی که بشقاب با لبه زخیم داخلی (شکل ۶: مورد ۱) به عنوان رایج ترین نوع ظروف هم در بررسی و هم بافت های لایه نگاری شده به دست آمد و از طرفی پس از این ظروف، بشقاب ماهی خوری (شکل ۶: مورد ۵) رایج ترین ظروف بودند که البته نمونه های به دست آمده از بررسی کمتر به دست آمد. در آتن، کاسه زاویه دار، و با لبه بیرون آمده (شکل ۶: مورد ۵ در این سایت) رایج ترین نوع کاسه به ویژه پس از سال ۲۲۵ ق.م بود. این در حالی است که همین نوع ظرف تنها دو مرتبه از نظر لایه نگاری ظاهری می شوند (یا دو بار از لایه­ها به دست آمده است). همه ی این نوع ظروف به همراه بشقاب های بزرگ تر، با لبه داخلی زخیم (شکل ۶: مورد ۸) از نظر راتروف به عنوان ظروفی برای نوشیدن شراب بودند (

Rotroff, 1997

). نمونه­های دیگر ظروف یونانی شامل آمفورا با اشکال متنوع (شکل ۸: نمونه­های ۲۵ و ۲۸

a-b

) انواع دیگ های پخت غذا (شکل ۷: نمونه های ۱۹ و ۲۰) هستند. از طرفی نمونه ها و گونه هایی که دارای مبدأ و منشأ بابلی هستند، شامل طیف و تنوعی از کاسه ها (اشکال ۶ و ۷: نمونه­های ۱۲, ۱۳

a, 13b, 14

و ۱۵

a – b

)، کاسه های سفالی ظریف و پوست تخم مرغی (شکل ۶: ۱۰

a

)، کاسه های شبیه پوست تخم مرغی (شکل ۶: ۱۱

a-c

)، آمفوراهای (جام های دسته دار) بین النهرینی ( شکل ۸: نمونه های ۲۶

c, 27

) می شوند. ۳۳ مورد از ۵۳ نمونه ای که از معبد بیت آکیتو به دست آمد، از لایه سطحی و بررسی به دست آمد و تنها ۳ مورد از لایه نگاری به دست آمدند که از نظر آماری قابل توجه نیستند. در مقابل داده های سفالی بیت رش، تعداد بیشتری از گونه ها با تنوع بیشتر را نسبت به بیت آکیتو نشان می دهد. در این محدوده کاسه ای با لبه خمیده (شکل ۶: نمونه ۴) و بشقابی با لبه