پاورپوینت کامل چگونه اولین بار کمیسیونهای مجلس شورای ملی شکل گرفت؟ ۴۱ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل چگونه اولین بار کمیسیونهای مجلس شورای ملی شکل گرفت؟ ۴۱ اسلاید در PowerPoint دارای ۴۱ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل چگونه اولین بار کمیسیونهای مجلس شورای ملی شکل گرفت؟ ۴۱ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل چگونه اولین بار کمیسیونهای مجلس شورای ملی شکل گرفت؟ ۴۱ اسلاید در PowerPoint :

انقلاب مشروطه، نقطه عطفی در تاریخ معاصر این سرزمین است. شالوده بسیاری از سازمان های امروزی در دوران مشروطه ریخته شد، در این عصر قدم های بزرگی برای وضع قوانین عرف برداشته شد و تغییر و تحولات عظیمی در سازمان اداری سست و فرسوده ایران روی داد. در این مجال به بررسی چگونگی شکل گیری کمیسیون ها در عصر مشروطه و نقش آنها در ایران امروز خواهیم پرداخت.پس از امضای فرمان مشروطه توسط مظفرالدین شاه قاجار در ۱۴ جمادی الثانی ۱۳۲۴ قمری، نخستین مجلس شورای ملی در ۱۸ شعبان المعظم همان سال افتتاح شد.

انقلاب مشروطه، نقطه عطفی در تاریخ معاصر این سرزمین است. شالوده بسیاری از سازمان های امروزی در دوران مشروطه ریخته شد، در این عصر قدم های بزرگی برای وضع قوانین عرف برداشته شد و تغییر و تحولات عظیمی در سازمان اداری سست و فرسوده ایران روی داد. در این مجال به بررسی چگونگی شکل گیری کمیسیون ها در عصر مشروطه و نقش آنها در ایران امروز خواهیم پرداخت.پس از امضای فرمان مشروطه توسط مظفرالدین شاه قاجار در ۱۴ جمادی الثانی ۱۳۲۴ قمری، نخستین مجلس شورای ملی در ۱۸ شعبان المعظم همان سال افتتاح شد.

در آغاز مجلسی داشتیم آشفته و بی سروسامان. اکثر نمایندگان از دستور پارلمانی بی خبر بودند و انضباط اداری نداشتند. مجلس نوپا از نظرگاه قدرت پارلمانی چندان نیرومند نبود. در ابتدا، تکلیف روز معین نبود و کمتر وکیلی پایبند نظامنامه داخلی بود. رئیس مجلس هم به ناچار مدارا می کرد.[۱] مجلس به قدری شلوغ بود که به قول سید محمدتقی هراتی نماینده مجلس، در آن روضه هم نمی شد خواند.[۲]با ریاست احتشام السلطنه مجلس تحرک تازه ای یافت. او مردی قاطع و جدی بود و یکی از درخشان ترین چهره های مجلس اول. پس از این مرحله نظم پارلمانی ترقی شگرفی کرد، به حدی رسید که مایه شگفتی هر بیننده خارجی گردید. حتی آن را با «مادر پارلمان های جهان» قابل قیاس شمرده اند.

پابه پای آن مجلس اعتبار و قدرت فراوان کسب کرد، کارهای عمده از پیش برد و در یک بحران بزرگ اراده مجلس بر اوضاع سیاسی حاکم گردید.

ایرانیان در نخستین تجربه حکومت ملی، بسیار درخشان عمل کردند و این ترقی حاصل کوشش رهبران مجلس و نخبگان تربیت یافته بود. احتشام السلطنه همان روز اول اعلام کرد: «انشاء الله با کمال اهتمام از روز شنبه شروع خواهد شد عجالتاً خواهشی که دارم این است مطابق اول وقتی که از برای انعقاد مجلس تعیین میشود در همان وقت وکلای عظام بدون تخلف دقیقه حاضر شوند که اوقات مجلس مهمل نماند و با کمال دلگرمی باید وکلای عظام حفظ مقامات خود را نموده که طرز حرکات آنها سرمشق دیگران باشد و مهم ترین وظیف ما آنست که بر طبق نظامنامه داخلی رفتار نمائید. وقتی که این ترتیب شد انشاءالله کار پیشرفت خواهد کرد. تاکنون کارهای مجلس ناتمام مانده مالیه دولت زمین است، کمیسیون مالیه هنوز مشاغل خود را انجام نداده نظامنامه ها ناتمام است امورات مملکت هرج و مرج شده، جز اینکه وکلای عظام جدا در مقام کار برآمده، دقیقه تسامح نورزند، چاره نیست، طول زمان انعقاد مجلس خوب است چهار ساعت معین شود که سه ساعت آن صرف قرائت نظامنامه شود و یکساعت صرف مذاکرات گردد»[۳]ی

کی از اقدامات احتشام السلطنه جهت انتظام امور، تأسیس کمیسیون های ثابت مجلس است. مذاکرات زیادی بین نمایندگان برای تأسیس کمیسیون ها شکل گرفت، در مرحله نخست، تصمیم به تشکیل سه کمیسیون داشتند، کمیسیون برای تحقیق، اصلاح مالیه و اصلاح عدلیه.[۴] به پیشنهاد صدیق حضرت «یک قاعده هست در خارجه که یازده کمیسیون ترتیب داده اند از جهت پانزده اداره که هروقت لازم شد آن اداره با آن کمیسیون مذاکره نماید، حالا خوبست ما هم در مقابل هشت وزراتخانه هشت کمیسیون تشکیل بدهیم»[۵] سید حسن تقی زاده نیز بر تأسیس کمیسیون داخله تأکید داشت، به عقیده وی «کمیسیون باید تشکیل شود و کارهای جزئی مجلس را کم کند، خصوصاً کمیسیون وزارت داخله که فی الحقیقه این مجلس در این مدت کمیسیون وزارت داخله شده بود»[۶] برخی نمایندگان نیز نظر به تأسیس کمیسیون های جنگ، بودجه مجلس، تجارت و معارف را داشتند.[۷] اما عاقبت هفت کمیسیون عدلیه، مالیه، عرایض، داخله، خارجه، اداره مجلس و لوایح قانونی شکل گرفتند.[۸]

نکته لازم به ذکر اینکه نمایندگان می دانستند «کمیسیون از طرف مجلس است و بدون تصویب مجلس کار را تمام نخواهد کرد» و «کمیسیون فقط برای مشاوره و مذاکره است، نه اینکه یک مرتبه وزرا همچو تصور کنند که وقتی این کمیسیون تشکیل شد مسئولیت از آنها ساقط میشود»[۹]وظیفه کمیسیون عدلیه رسیدگی به امور محاکم، وظیفه کمیسیون عرایض رسیدگی به شکایات و عریضه های مردمی و وظیفه کمیسیون لوایح قانونی ملاحظه قوانین ادارات دولتی و تنقیح آنان بود. وظیفه کمیسیون مالیه نیز عبارت بود از تهیه نقشه اصلاح مالیه و جمع و خرج دولتی از جغرافیا و ممیزی املاک و تعداد نفوس و ترتیب رسیدگی به اراضی و مالیات.[۱۰]تحولات مجلس از چشم تیزبین نمایندگان سفارت خانه های روس و انگلیس نیز به دور نمانده است، والتر اسمارت مأمور وزارت خارجه انگلیس دراین باره چنین نوشته است: «هیچکس نیست که مباحثات مجلس ملی را از آغاز تأسیس آن دنبال کرده باشد و از ترقی که در کیفیت آن در ظرف یکی دو ماهه اخیر تحقق یافته به حیرت نیفتاده باشد… در اول کار نه تنها نادانی و ناشیگری اکثر نمایندگان در امور مملکتی نمایان بود، بلکه جهالت آنان را نسبت به عادی ترین اصول سیاست آشکار می ساخت؛ و تعصب جاهلانه بسیاری از وکلا سبب دلسردی خیراندیشان مجلس گردیده بود… اکنون مباحثات مجلس خیلی ترقی کرده، درک مسئولیت و حیثیت تازه ای میان نمایندگان ملاحظه می شود. از نظرگاه نظام پارلمانی، مجلس ملی ایران از اکثر پارلمانهای اروپا برتر است و حتی از این نظر با مادر پارلمانهای جهان قابل قیاس می باشد… هنوز این عیب هست که مذاکرات به مرحله قطعی و نهایی نمی رسند و نیز در حین گفت و شنودها پرت و پلاهای خارج از موضوع می گویند، اما کارهای عملی در کمیسیون ها انجام می گیرند که در صورت جلسه ها منعکس نیستند و هر روز نمایندگان بیشتر تجربه می آموزند… مجلس ملی آن نیست که کسی بنابر قضاوت های بداندیشانه خارجی، آنرا دستگاهی خوار و بی مقدار بشمرد»[۱۱]اما مشکلات کار در کمیسیون هم کمتر از خود مجلس نبود. به پیشنهاد مرحوم مشیرالدوله پیرنیا وزیر عدلیه قرار بر این شد که مجلس