پاورپوینت کامل عتاب و خطاب به قبله عالم ۴۱ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل عتاب و خطاب به قبله عالم ۴۱ اسلاید در PowerPoint دارای ۴۱ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل عتاب و خطاب به قبله عالم ۴۱ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل عتاب و خطاب به قبله عالم ۴۱ اسلاید در PowerPoint :

ابعاد مختلف شخصیت امیرکبیر تاکنون در پژوهش‌های بی‌شماری مورد توجه قرار گرفته و چندین کتاب نیز در این زمینه منتشر شده است؛ کاوش شخصیت این مرد بزرگ اما از خلال نامه‌هایی که وی با خط خویش، خطاب به ناصرالدین ‌شاه و دیگران نگاشته یا گاه گفته و منشیانش تقریر کرده‌اند، حکایتی دیگر است؛ حکایتی که طبیعتاً می‌توان با ضمیری مطمئن‌تر از دیگر آثار به سراغش رفت و بر واقعیت انطباقش داد.

روابط امیرکبیر و ناصرالدین شاه به روایت نامه‌ها

ابعاد مختلف شخصیت امیرکبیر تاکنون در پژوهش‌های بی‌شماری مورد توجه قرار گرفته و چندین کتاب نیز در این زمینه منتشر شده است؛ کاوش شخصیت این مرد بزرگ اما از خلال نامه‌هایی که وی با خط خویش، خطاب به ناصرالدین ‌شاه و دیگران نگاشته یا گاه گفته و منشیانش تقریر کرده‌اند، حکایتی دیگر است؛ حکایتی که طبیعتاً می‌توان با ضمیری مطمئن‌تر از دیگر آثار به سراغش رفت و بر واقعیت انطباقش داد.

«امیرکبیر و ناصرالدین ‌شاه» نیز کوششی از همین دست است و حاصل سال‌ها تتبع سیدعلی آل‌داود در اسناد مربوط به امیرکبیر. این کتاب که منقسم بر سه مجلد و مشتمل بر مجموعه‌ای از اسناد و نامه‌های امیر به شاه و دیگران، نامه‌های شاه به امیر و نیز داستان‌ها و حکایاتی درباره امیر است، برخلاف دیگر آثاری که با قصد قبلی به دنبال انتقال دیدگاهی به مخاطب‌اند، به خواننده مجال می‌دهد تا با مواجهه مستقیم با اسناد و به‌ ویژه نامه‌ها، شخصیت امیر را مورد بررسی قرار دهد و بدون دخالت اندیشه مؤلف، خود به تحلیلی در باب این شخصیت برجسته تاریخی و حتی بخشی از تاریخ آن برهه برسد.

امیر هر روز از درخانه به شاه نامه می‌نوشت

بخش اعظم کتاب «امیرکبیر و ناصرالدین ‌شاه»، مشتمل بر نامه‌هایی از جانب امیر به شاه و در باب مسائل مختلف مملکتی، احوال روزانه امیر و گاه مسائل مربوط به اندرونی است. به اعتقاد آل‌داود، با توجه به مدت سه ساله صدارت امیر و اینکه وی «ظاهراً هر روز نامه‌ای از درخانه به شاه می‌نوشته» رقم نامه‌های وی به شاه، باید چیزی بالغ بر ۱۰۰۰ باشد که وی از این رقم تنها توانسته به ۳۴۵ نامه دسترسی پیدا کند. آن هم به همت دوستعلی‌خان معیرالممالک، نوه دختری ناصرالدین ‌شاه که بیشتر آن‌ها را گردآوری کرده و اکنون در کتابخانه مجلس نگهداری می‌شود. مابقی نیز از خلال مجموعه‌ها و اسناد موجود در سازمان اسناد ملی، کتابخانه مرکزی دانشگاه تهران و… به دست آمده است. این در حالی است که هنوز تعداد زیادی از اسناد و نامه‌های امیر در کتابخانه‌ها، سازمان‌ها و یا در دست اشخاص است. بگذریم از اینکه دسترسی به برخی از این اسناد در مراکز غیرشخصی نیز همچنان کار آسانی نیست و آل‌داود به رغم سال‌ها کوشش در این زمینه، به جهت موانع موجود هنوز به برخی از آن‌ها در کاخ گلستان دست نیافته است.

سبک نگارش امیر

نامه‌های منتشرشده امیر خطاب به ناصرالدین ‌شاه حاوی سبکی از نگارش است که به نظر می‌رسد، وی آن را به عنوان قالب کلی بیشتر نامه‌هایش به شاه رعایت می‌کرد؛ قالبی که با جمله «قربان خاک پای همایونت شوم» آغاز و با «باقی‌الامر همایون» به پایان می‌رسید. ویژگی دیگر نامه‌های امیر اختصار آن‌هاست. امیر برخلاف بسیاری از رجل سیاسی هم‌عصر خویش، بی‌هیچ حاشیه و صغری کبرایی، لُب مطلب خویش را حتی گاه در دو خط می‌نوشت و نامه را ختم می‌کرد:

«قربان خاک پای همایونت شوم. دستخط همایون زیارت شد. در باب کاغذها که مقرر فرموده بودند به زودی روانه می‌کنم. چون خانم اینجا تشریف دارند زیاده جسارت نورزید. باقی‌الامر همایون.»

قلم امیر ساده و بی‌تکلف بود؛ علاوه بر آن آل‌داود معتقد است، نامه‌های امیر برخلاف آثار قائم‌مقام ارزش ادبی چندانی نیز ندارد و نفوذ زبان ترکی در آن مشهود است. البته او دلیل امیر را در پافشاری بر این سبک و سیاق موجه دانسته و می‌نویسد: «… البته امیر هم وقت چنین کارهایی را نداشته و معلوم است که آن‌ها را با سرعت و سردستی نوشته و چنین برمی‌آید که مجال بازخوانی و حذف کلمات مکرر را هم نداشته است.»

شما باید سلطنت کنید یا نه؟

آنچه بیش از همه در برخی نامه‌های امیرکبیر خطاب به ناصرالدین شاه جلب توجه می‌کند، نوع نگاهش به شاه است؛ نگاهی از بالا که شاید پیش و پس از آن، کمتر وزیری جسارت آن را داشت؛ امیر اما شاید بیش از وزیر، مرادی بود که راه را از چاه مرید خویش تشخیص می‌داد. او بدون تردید در پی اصلاحات بود و ادا و اطوار شاه را در این زمینه برنمی‌تافت. این بود که‌ گاه برخی نامه‌هایش رنگ و بویی از تحکم به خود می‌گرفت: «قربان خاک پای همایون مبارکت شوم… در باب سان سواره نانکلی، مقرر فرموده بودید که در میدان نمی‌شود بیرون بروید، اگر آجودان‌باشی عرض کرده یا خود اختیار فرموده‌اند امر با قبله عالم است؛ و لکن به این طفره‌ها و امروز و فردا کردن و از کار گریختن در ایران به این هرزگی حکماً نمی‌توان سلطنت کرد… هر روز از حال شهر چرا خبردار نمی‌شوید که چه واقع می‌شود… بنده ناخوشم و گیرم هیچ خوب نشدم؛ شما نباید دست از کار خود بردارید یا دائم محتاج وجود یک بنده‌ای باشید. اگرچه جسارت است اما ناچار عرض کردم. باقی‌الامر همایون؛»

«قربان خاک پای مبارکت شوم، آقا محمدحسن را به حضور همایون فرستادم و عرضی به توسط او خاک پای همایون کرده‌ام. اگر قرق هم باشد، انشاءالله احضار خواهند فرمود تا عرض را حضور همایون معروض دارد. امیدوار است که از همان قرار ان‌شاءالله حکم خواهند فرمود…»

«… ترکیب غریبی شنیدم که می‌خواهید از این دروازه شهر بروید و از دروازه دیگر بیرون آیید. راستش حرکت درستی نیست…»

علاوه بر نامه‌ها، این نوع نگاه، از خلال برخی از حکایاتی که آل‌داود در انتهای کتاب خویش آورده نیز قابل تشخیص است: «… روزی شاه در بیرون راه می‌رفت، باران گرفت. شاه تند تند حرکت نمود تا خود را به زیر سقفی برساند. امیر متغیر شده گفت: سنگین و باوقار باش، مگر کلوخی که از باران وا بروی؟»

امیر همیشه بیمار

«قربان خاک پای همایونت شوم… احوال این غلام را استفسار فرموده بودید، این غلام امروز از ترس مرض و ناخوشی که بستری نشوم ـ زیرا که در ارزنه‌الروم اول همین‌طور شد، از تنبلی خوابیدم شش ماه طول کشید ـ اول صبح ب