پاورپوینت کامل نسبت فلسفه و علوم‌اجتماعی ۲۵ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل نسبت فلسفه و علوم‌اجتماعی ۲۵ اسلاید در PowerPoint دارای ۲۵ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل نسبت فلسفه و علوم‌اجتماعی ۲۵ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل نسبت فلسفه و علوم‌اجتماعی ۲۵ اسلاید در PowerPoint :

«فلسفه» و «علوم‌انسانی» در کشور ما گرچه با هم بیگانه نبودند اما رقابت و نسبتی نیز با هم نداشتند. آن زمان که دانشجو بودم، دکتر غلامحسین صدیقی به ما فلسفه یونان و جامعه‌شناسی درس می‌داد. در آن دوره، هنوز رشته‌های علوم‌اجتماعی در کشور تأسیس نشده‌ بود. واقعیت این است که در تأسیس علوم‌اجتماعی، فلاسفه بسیار دخیل بودند و می‌توان گفت فیلسوفان بنیانگذار این علم هستند.

«فیلسوفان» بنیانگذار علوم‌اجتماعی بودند

«فلسفه» و «علوم‌انسانی» در کشور ما گرچه با هم بیگانه نبودند اما رقابت و نسبتی نیز با هم نداشتند. آن زمان که دانشجو بودم، دکتر غلامحسین صدیقی به ما فلسفه یونان و جامعه‌شناسی درس می‌داد. در آن دوره، هنوز رشته‌های علوم‌اجتماعی در کشور تأسیس نشده‌ بود. واقعیت این است که در تأسیس علوم‌اجتماعی، فلاسفه بسیار دخیل بودند و می‌توان گفت فیلسوفان بنیانگذار این علم هستند. عنوان «جامعه‌شناسی» نام جعلی عجیبی است که توسط «اگوست کنت» بنیان نهاده شد؛ وی با ترکیب زبان یونانی و لاتین، لفظ

sociology

را ایجاد کرد و دکتر صدیقی، آن را بدرستی «جامعه‌شناسی» ترجمه کرد و این ترجمه چنان رایج شد که گویی جامعه‌شناسی از ازل ترجمه لفظ

sociology

بوده است!

«علوم‌اجتماعی» در فرانسه، انگلیس و آلمان در شرایط بسیار خاص قوام پیدا کرد تا به رفع تعارضات و حل مسائل بپردازد. واقعیت این است که علوم‌اجتماعی همه‌جا و همیشه نمی‌توانست وجود داشته باشد؛ یعنی ما نمی‌توانستیم در قرون وسطی علوم‌اجتماعی داشته باشیم؛ چراکه انسان قرون وسطی انسان دیگری بود و عالم قرون وسطی عالم دیگری و هر عالمی، علم‌ها، قول‌ها، فعل‌ها و زبان‌های خود را دارد و هر قول، فکر، زبان و علمی را نمی‌توان از عالمی به عالم دیگری برد.

علوم‌اجتماعی در قرن هجدهم به وجود آمد، قبل از آن هم اصلاً چنین علمی وجود نداشت در حالی که «دانش فلسفه» و «علم سیاست» وجود داشت و این دو به‌هم پیوسته بودند و وقتی افلاطون از «فلسفه»، «اخلاق» و «علم» حرف می‌زد، این موضوعات از بحث «مدینه» منفک نبودند. اینها بحث‌های به‌هم وابسته بودند. ارسطو انسان را «حیوان مدنی‌الطبع» تعریف می‌کرد؛ یعنی انسان در مدینه و با مدینه «انسان» می‌شود. اینجا باید تذکر داد که نباید دیدگاه ارسطو را با نظریه دورکیم که انسان را ساخته و پرداخته جامعه می‌داند، یکسان بینگاریم؛ این مطلب دیگری است. من از درستی و نادرستی و ترجیح یکی بر دیگری حرف نمی‌زنم اما مطلب ارسطو چیز دیگری است؛ حرف او این است که انسان در «مدینه» تحقق پیدا می‌کند و انسان به «مدینه» و «سیاست» نیاز دارد. تأکید افلاطون و ارسطو بر سیاست، سیاست «‌دوستی» است و با سیاست زمان ما و سیاستی که بعد از رنسانس و در قرن هجدهم به وجود آمد، متفاوت است. زیرا آن عالم، عالم متفاوتی بود. آن عالم، اصول و مبادی خود را داشت و این عالم اصول و مبادی دیگری دارد. اگر بخواهم به تحولاتی که در این دو عالم اتفاق افتاده است، بپردازم؛ بسیار مطول خواهد شد. از این رو، تنها بر یک بعد متمرکز می‌شوم. قبل از تجدد، علم، «علم واقع» بود. انسان صرفاً جزئی از عالم پنداشته می‌شد و به تعبیری انسان از آن حیث که انسان است در دوره جدید متولد می‌شود و «انسان‌شناسی» در دوره جدید به وجود می‌آید.

«انسان‌شناسی» محصول تفکر کانت است. کانت پرسید که «چه می‌توانم بدانم؟»، «چه باید انجام دهم؟» و «به چه امیدی می‌توانم باشم؟» این سه سؤال مهم کانت است و هر سه پرسش را در قالب سؤال «انسان کیست؟» پاسخ می‌دهد. کانت، از «کیستی» و «چیستی» انسان پرسید. انسان با عالم جدید «مظهر قدرت» شد؛ یعنی قدرت پیدا کرد و طبیعت را تصرف کرد. اما این جهان، جهان تصرف بود. این جهان، جهانی بود که انسان را هم تصرف می‌کرد. بر این اساس، «انسان تصرف‌‌کننده» تصرف شده بود، «مسخرکننده» مسخر شده بود. اما این جهان جدید، ا