پاورپوینت کامل نظامی و فردوسی ۳۳ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل نظامی و فردوسی ۳۳ اسلاید در PowerPoint دارای ۳۳ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل نظامی و فردوسی ۳۳ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

---

بخشی از متن پاورپوینت کامل نظامی و فردوسی ۳۳ اسلاید در PowerPoint :

به تازگی مجلد پایانی «دانشنامه زبان و ادب فارسی» در دسترس عموم قرار گرفته است و یکی از مقالات بسیار خواندنی آن گنجینه، نوشتار درازدامن استاد خالقی مطلق درباره حکیم نظامی گنجوی است که بخشی از آن به تأثیر حکیم توس بر او اختصاص دارد که در زیر با اندکی تلخیص در مآخذ ارزانی می‌شود

اشاره: به تازگی مجلد پایانی «دانشنامه زبان و ادب فارسی» در دسترس عموم قرار گرفته است و یکی از مقالات بسیار خواندنی آن گنجینه، نوشتار درازدامن استاد خالقی مطلق درباره حکیم نظامی گنجوی است که بخشی از آن به تأثیر حکیم توس بر او اختصاص دارد که در زیر با اندکی تلخیص در مآخذ ارزانی می‌شود:

نظامی بیش از همه از فردوسی و اثر او تأثیر پذیرفته است. او گذشته از اینکه خمیره بخش تاریخی «خسرو و شیرین» و «هفت‌پیکر» را از شاهنامه گرفته و «شرفنامه» را به تقلید از شاهنامه سروده و در آن از زبان و سبک شاهنامه سخت متأثر شده است، هر یک از پنج منظومه‌اش پر است از اشاره به اساطیر و روایات و داستان‌ها و اخبار و نام شاهان و پهلوانان ایران کهن که کمابیش همه از شاهنامه برگرفته شده و حاکی از مطالعه عمیق‌ شاعر در حماسه ملی است. البته می‌توان گفت که این مطالب در آثار پیش از شناهنامه، چه به فارسی و چه به عربی، نیز بود که شاعر به‌یقین آنها را خوانده بود و از این‌رو ممکن است او مطالب خود را از مآخذ نیز برگرفته باشد؛ ولی باید توجه داشت که چندان محتمل نیست که شاعری مانند نظامی اثری چون شاهنامه را فروگذاشته و مطالب خود را از آثار دیگر برگرفته باشد.

دیگر اینکه کاربرد نامهای خاص و عنوان داستان‌ها به همان گونه‌ای است که در شاهنامه به کار رفته‌اند. سوم اینکه، نظامی بارها مستقیم و غیر مستقیم به فردوسی و اثر او اشاره کرده است؛ مثلاً فردوسی گفته است:

چو دریای سبز اندر آید ز جای

ندارد دم آتش ‌تیزپای

و نظامی می‌گوید:

گر آن ژرف دریا برآید ز جای

ندارد در آن داوری، کوه ‌پای

(شرفنامه)

فردوسی ‌گوید:

اگر تندبادی برآید ز کنج

به خاک افگند نارسیده ترنج

و نظامی ‌گوید: جهان باد و از باد ترسد ترنج (شرفنامه).

فردوسی گوید:

از این پرده برتر سخن‌گاه نیست

ز هستی مراندیشه را راه نیست

و نظامی گوید:

بدو هیچ پیوند را راه نیست

خردمند از این حکمت آگاه نیست

(اقبالنامه)

فردوسی ‌گوید: «نه اندیشه یابد بدو نیز راه» و نظامی گوید: نه اندیشه داند بدو راه برد (اقبالنامه) و: که اندیشه را سوی او نیست راه (شرفنامه).

فردوسی ‌گوید: «نخستینت فکرت، پسینت شمار» و نظامی گوید: «اول اندیشه پسین شمار» (مخزن‌الاسرار).

فردوسی ‌گوید:

پی افگندم از نظم کاخی بلند

که از باد و باران نیابد گزند

نظامی گوید:

نه حرفی که عالم ز یادش برَد

نه باران بشوید، نه بادش برد

(شرفنامه)

فردوسی ‌گوید:

به فردوسی آواز دادی که می

مخور جز به آیین کاووس کی

نظامی ‌گوید:

ز باغ نظامی یکی طاس می

خوری هم به آیین کاووس کی

(اقبالنامه)

فردوسی ‌گوید:

چو بیکار باشی، مشو رامشی

فگارست بیکار اگر با هُشی

نظامی نقل به مضمون می‌کند و گوید:

به کار اندرآی، این چه پژمردگی‌ست

که پایان بیکاری افسردگی‌ست

(اقبالنامه)

فردوسی می‌گوید:

خروشید کای مرد جنگ‌آزمای

هماوردت آمد، مرو بازجای

و نظامی گوید:

بغرید کای مرد جنگ‌آزمای

هماوردت آمد، مشو بازجای

(شرفنامه)

فردوسی همیشه از این بیم داشته است که مبادا عمرش به سر آید و کار شاهنامه ناتمام بماند. او این نگرانی را چند بار بر زبان آورده است؛ از آن میان:

بپرسیدم از هر کسی بی‌شمار

بترسیدم از گردش روزگار

مگر خود درنگم نباشد بسی

بباید سپردن به دیگر کسی

و نظامی به تقلید از او گوید:

هراسیدم از دولت تیزگام

که بگذارد این نقش را ناتمام

از آن پیش کاید شبیخون خواب

به بنیاد این خانه کردم شتاب

(اقبالنامه)

برای پی بردن به تأثیر زبان شاهنامه به‌ویژه در «اسکندرنامه»، همین بسنده است که نگاهی گذرا بدین اثر نظامی بیندازیم تا ببینیم که کمتر صفحه‌ای خالی از این تأثیر است. نشد کارگر زخم بر جوشنش (شرفنامه)، برومند باد آن همایون درخت (همان)؛ جهان گشت بر چشم زنگی سیاه (همان)، یکی گرزه شیرپیکر به دست (همان)؛ نشد کارگر تیر بر درع شاه (همان)؛ نهنگ سیاه از میان برکشید (همان) و دهها نمونه دیگر از این‌گونه و یا دهها و صدها واژه و ترکیب حماسی که البته برخی از آنها پیش از فردوسی نیز جزو فرهنگ حماسی زبان فارسی بوده است.

همچنین تلمیحات نظامی به روایات شاهنامه بسیار است؛ از آن جمله است: سیاووشی نرست از زیر این تشت (خسرو و شیرین) که اشاره دارد به کشتن گروی‌زره سیاوش را و ریختن خود او در تشت به روایت شاهنامه:

یکی تشت زرین نهاد از برش

جدا کرد از آن سرو سیمین سرش

و باز:

مپندار کز خون گردنکشان

چون خون سیاوش نماند نشان

(شرفنامه)

و باز: که چرخ ایستاده‌ست با تی