پاورپوینت کامل سبک‌‌شناسی ترجمه‌های قرآن ۳۸ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل سبک‌‌شناسی ترجمه‌های قرآن ۳۸ اسلاید در PowerPoint دارای ۳۸ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل سبک‌‌شناسی ترجمه‌های قرآن ۳۸ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل سبک‌‌شناسی ترجمه‌های قرآن ۳۸ اسلاید در PowerPoint :

بررسی دوره اول متون زبان فارسی از تاریخ زبان و شکل‌گیری زبان غیرممکن است. چون پس از اسلام، زبان فارسی در حوزه‌های مختلف زبانی متفاوت حرکت کرده است. در حوزه مرکزی به یک صورت بوده و در حوزه خراسان بزرگ به یک صورت دیگر بوده و اگر فرارود و ماوراء‌النهر را در نظر بگیریم، باز شکل‌گیری زبان به شکل دیگری بوده. همچنان که در سیستان و در هرات هم متفاوت است.

بررسی دوره اول متون زبان فارسی از تاریخ زبان و شکل‌گیری زبان غیرممکن است. چون پس از اسلام، زبان فارسی در حوزه‌های مختلف زبانی متفاوت حرکت کرده است. در حوزه مرکزی به یک صورت بوده و در حوزه خراسان بزرگ به یک صورت دیگر بوده و اگر فرارود و ماوراء‌النهر را در نظر بگیریم، باز شکل‌گیری زبان به شکل دیگری بوده. همچنان که در سیستان و در هرات هم متفاوت است.

ترجمه‌های قرآن، تعداد زیادی نسخه دارد. اگر قدیمی‌ترین را در نظر بگیریم، «ترجمه تفسیر طبری» که باز هم مشخصاً به حوزه ماوراءالنهر مربوط می‌شود. البته در مقدمه تفسیر طبری، بلخ را از شهرهای ماوراء‌النهر، یعنی فرارود می‌داند، در حالی که بلخ در حوزه فرورود است. اما اینکه چرا فرارود می‌داند، شاید به دلیل زبان همخوانی است که با حوزه فرارود دارد.

نمونه‌های مختلفی که از ترجمه‌ها داریم، فقط یک زبان‌ فارسی شناخته‌­شده امروز را نمی‌بینیم. گونه‌های زبانی مختلفی است که بدون بررسی سبک‌‌شناسی این ترجمه‌های قرآن، تصحیح آنها دشوار است. به این ترتیب که اگر ما یک متنی را داشته باشیم مربوط به حوزه ماوراءالنهر و احتمالاً نسخه‌ای از این ترجمه و تفسیر در حوزه دیگری شکل گرفته باشد، قطعاً تفاوت­‌های زبانی در این بسیار زیاد است.

برای نمونه ترجمه «قرآن قدس» به گونه زبانی سیستان است که آمیخته‌ای از زبان سیستانی و شاید با کاربردهایی از گونه زبانی بلوچی هست. نمونه‌های متعددی را از دگرگونی آوایی و واژه‌هایی هست که در آن حوزه به کار می‌رود، نشان­دهنده این است که ترجمه قرآن مربوط به حوزه سیستانی است. فرض بفرمایید نسخه‌ای از تفسیرطبری در حوزه سیستان استنساخ بشود، طبعاً اثرپذیری دارد از زبانی که در حوزه سیستان هست و این آمیخته­‌کردن ترجمه‌ها یکی از کارهای دشوار است.

باید اول با زبان یک متن کاملاً آشنا بود و بعداً نسخه‌ها را براساس آن‌گونه‌ها و یا ناهمخوانی­‌هایی که در این زبانها وجود دارد، پیش‌ رفت و شناخت و تصحیح کرد.

ترجمه تفسیر طبری واژگان ویژه‌ای دارد؛ ولی نسخه‌هایی که از این ترجمه داریم، مال دوره‌های قبل هست. هم متعلق به ۵۵۰ و ۶۰۸ و ۶۱۸ نسخه‌های متعددی وجود دارد و همه بعد از قرن ششم هست. و این خود نشان می‌دهد تفاوت‌هایی که در این مدت حداقل دو قرن یا دو قرن و نیم در تدوین ترجمه تفسیر طبری انجام شده بسیار زیاد است و نسخه‌هایی که در حوزه‌های مختلف نوشته شده، یکسان نیست. این مسئله را در مورد متون دیگر هم می‌شود گفت؛ بنابراین تصحیح متون از این به بعد راه دشواری را پی می‌گیرد، یعنی ما نمی‌توانیم متن فارسی را به شیوه‌ای که تا کنون تصحیح شده، تصحیح کنیم؛ یعنی بیاییم نسخه‌ها را با هم آمیخته بکنیم، بدون اینکه شناخته باشیم که این نسخه مربوط به چه حوزه زبانی است. نسخه‌ای از ترجمه تفسیر طبری که در حوزه ری نوشته شده، به­‌کلی متفاوت است با ترجمه‌ای که در حوزه ماوراءالنهر نوشته شده.

زبان ماوراءالنهری طبعاً ترکیبی است از زبان فارسی آن روزگار همراه با زبان سُغدی که از زبانهای ایرانی است، زبان خوارزمی، خُتنی و جُغتایی و احتمالاً بلخی. این آمیختگی زبانی باعث شده که زبان ماوراءالنهری، زبان قوی و توانمندی باشد. شاید به­‌جرأت بتوانم بگویم که زبان فارسی موجود در ماوراءالنهر، قوی‌تر و غنی‌تر از زبانی است که ما امروز در ایران به کار می‌گیریم!

پس برای تصحیح متن، دیگر نباید فقط تکیه به این کرد که از این کتاب نسخه‌های متعدد را با هم آمیخته کنیم، بلکه باید یک نسخه را اساس قرار داد و بعد بر پایه شناختی قطعی‌ که از آن نسخه‌ داریم و مربوط به حوزه اصلی است، نسخه‌های دیگر را از نظر واژگان، ساختار و آوا بررسی کرد.

هر کدام از اینها دلیلی دارد. ساختار قرآن قدس از پسوند «ار» بسیار زیاد استفاده شده است؛ مثلاً برای کائن، بودار می‌گذارد. برای «واقع» بودار قرار می‌دهد. از خود این بودن «ببند دادار» می‌گذارد. ببند دادار، یعنی کسی که تمام و کامل باشد.

کلماتی که در این ترجمه قرآن هست، به هیچ وجه در متون دیگر ـ جز متون حوزه سیستان ـ دیده نشده است، که آن هم دلایلی سیاسیر اجتماعی دارد. به دلیل اینکه قرآن قدس، مربوط به حوزه‌ای است که بیشتر غُلات و خوارج و زرتشتی­‌ها و کسانی که از حکومت مرکزی بغداد ناراضی بودند، در آنجا جمع شدند، و این نشان­دهنده این است که این ترجمه قرآن، گرایش­‌های ویژه‌ای دارد. کما اینکه نام دو سوره این قرآن متفاوت است با ترجمه‌های قرآنی که داریم.

بررسی زبان‌های مختلفی که در ترجمه‌ها هست، نشان می‌دهد که حداقل پنج گونه زبانی شناخته‌­شده داریم، که این پنج گونه، یکی مربوط به حوزه «ماوراء‌النهر» است که پرتر و قوی‌تر هست از سایر گونه‌ها. دوم «سیستانی» است، سوم «هروی» است، چهارم «مرکزی» است و پنجم «سورآبادی»، که برای هر کدام از اینها دلایل مختلفی باید وجود داشته باشد که بتوانیم اثبات بکنیم این واژه مثلاً مربوط به حوزه سیستان است؛ زیرا بسیار کلمات را داریم که در متون قرآنی به کار رفته­‌اند و مربوط به حوزه ماوراءالنهر و سُغد و حتی زبان سُغدی هم هستند، ولی به‌طور مطلق در زبان سُغدی به کار نرفته‌اند. نمونه این کلمه را در کتاب الاغراض می‌بینیم.

کلمه «ویاس» به معنی خمیازه است. خود این کلمه سُغدی است؛ ولی در لهجه سمنانی به کار می‌رود. کلماتی از این دست زیاد داریم. کلمه «دیم» (به معنای صورت) سغدی است؛ ولی در متون