پاورپوینت کامل داراشکوه و اندیشه وحدت ادیان ۸۰ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل داراشکوه و اندیشه وحدت ادیان ۸۰ اسلاید در PowerPoint دارای ۸۰ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل داراشکوه و اندیشه وحدت ادیان ۸۰ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل داراشکوه و اندیشه وحدت ادیان ۸۰ اسلاید در PowerPoint :

محمد داراشکوه از حاکمان دوره گورکانیان هند و از نوادگان اکبرشاه گورکانی ومیراث دار اندیشه وحدت ادیان است که با تکیه بر اندیشه وحدت وجود ابن عربی و همتای آن در مکتب ودانته سعی در تطبیق مبانی ادیانِ هندو و اسلام داشت. اوتلاش می کرد تا وحدت معنوی در ادیان را به اثبات برساند.از این رو، اگر نتوان او را نخستین پیشگام عرصه وحدت ادیان نامید می توان او را یکی از مؤثرترین افراد در این حوزه دانست که حتی جان بر سراین اندیشه نهاد.

محمد داراشکوه از حاکمان دوره گورکانیان هند و از نوادگان اکبرشاه گورکانی ومیراث دار اندیشه وحدت ادیان است که با تکیه بر اندیشه وحدت وجود ابن عربی و همتای آن در مکتب ودانته سعی در تطبیق مبانی ادیانِ هندو و اسلام داشت. اوتلاش می کرد تا وحدت معنوی در ادیان را به اثبات برساند.از این رو، اگر نتوان او را نخستین پیشگام عرصه وحدت ادیان نامید می توان او را یکی از مؤثرترین افراد در این حوزه دانست که حتی جان بر سراین اندیشه نهاد. وی در نیل به این مقصود ناکام ماند و برادر قشری مسلکش اورنگ زیب او را به اتهام الحاد کشت. بی شک اگر بخت یاریش می کرد و چنین اندیشه ای بسط می یافت می توانست صلح و وحدت قومی را نه تنها برای سرزمین هند بلکه برای جهانیان به ارمغان بیاورد. کلیدواژه: داراشکوه، اوپانیشادها،ادیان تطبیقی، مجمع البحرین، سرّالاکبر، وحدت ادیان.

زندگی

محمد داراشکوه در نیمه شب دوشنبه ۲۹ صفر ۱۰۲۴ هجری قمری برابربا نهم فروردین ماه از دهمین سال جلوس شاه جهان در اجمیر_ شهری که شیخ معین الدین چشتی در آن مدفون است_ به دنیا آمد. وی پسر ارشد شاه جهان و ممتازمحل بود . او خود در سفینه الاولیاء آورده است که چون مادرش پیش از او صاحب سه دختر شده بود و فرزند پسری نداشت و سنش به بیست و چهار سالگی رسیده بود پس به روح “شیخ معین الدین چشتی” متوسل می شود و درخواست فرزند پسر می کند و او به برکت روح این شیخ متولد می گردد. داراشکوه از نوادگان اکبرشاه گورکانی است. اکبر مردی مسالمت جو و اهل تسامح بود . از طرف مادری نسبش به شیخ احمد جام می رسید. به عرفان و تصوف گرایش داشت و در این میان فرق مختلف صوفیه از جمله چشتیه مورد احترام وی بودند . از این رو در غالب موارد به زیارت مزار “شیخ معین الدین چشتی” می رفت. وی مردی فرهنگ دوست و در زمینه ادیان دغدغه مند بود و اگرچه، به روایتی، سواد خواندن نداشت اما فردی عالم بود . وی برای گفتگوی ادیان، مرکزی به نام عدالتخانه تأسیس کرد تا در آن ارباب ادیان و مذاهب با یکدیگر به مباحثه و مناظره بپردازند و خود نیز غالباً در مجالس بحث و فحص ایشان شرکت می کرد . پس از گذشت زمان، او با دیدن اشتراکات بین ادیان به جهت برقراری وحدتی ملی – مذهبی درصدد برآمد تا آیینی را بنیان نهد که در آن همه ادیان به وحدت برسند. هرچند که او در پیشبرد هدفش به دلیل مخالفت های عمده علمای مذهبی و رقبای سیاسی ناکام ماند اما دیدگاه او در باب حق مداری همه ادیان که رویکردی صلح آمیز داشت و همچنین تلاشی که برای یکپارچگی هندوستان انجام داد قابل تقدیر است. داراشکوه را می توان ادامه برحق جد بزرگش اکبر دانست. از دوران کودکی داراشکوه اطلاع چندانی در دست نیست. فقط تا این حد می دانیم که پس ازسرکوبی شورش شاه جهان بر پدرش جهانگیر ، فرزندان وی ، داراشکوه و اورنگ زیب ، در نزد جهانگیرو ملکه نور جهان بیگم، به گرو باقی ماندند.

داراشکوه در سیزده سالگی شاگرد “ملا عبدالطیف سلطانپوری” بود و در نزدش علومی چون قرآن، تفسیر، حدیث، متون فارسی و عربی و تاریخ تیموری را فرامی گرفت .او به علوم عرفانی علاقمند بود و در این زمینه مطالعه می کرد. در خوشنویسی چیره دست و در فنون نظامی هم دارای مهارت بود. زبان مادری او فارسی بود اما به عربی و هندو و سانسکریت هم تسلط داشت. در رابطه آشنایی او با سانسکریت، تاراچند در مقایسه ای که میان ترجمه فارسی اوپانیشادها با متن اصلی انجام داد معتقد است که آنقدر ترجمه به متن اصلی وفادار است که بی تردید حکایت از تسلط داراشکوه به این زبان دارد. داراشکوه با دختر سلطان پرویز ازدواج کرد . و دوسال بعد صاحب فرزندی شد که چندماه پس از تولد درگذشت. داراشکوه که فرزند مورد علاقه شاه جهان بود با لقب «شاه بلند اقبال» در سال ۱۰۵۲ ه ق به ولیعهدی رسید و در زمان حیات شاه جهان حکومت ایالت های الله آباد، پنجاب، گجرات، ملتان و کابل را در کنف اختیار داشت لیکن پس از مرگ پدربا شورش اورنگ زیب مواجه شد وبه دلیل عدم توانایی در فرماندهی جنگ مغلوب وی شد و اورنگ زیب نیز با گرفتن فتوایی مبنی بر الحادش ، او و دو پسرش را به قتل رسانید.

اندیشه داراشکوه در باب ادیان

داراشکوه مطالعات زیادی در عرصه عرفان و تصوف اسلامی داشت ومهم ترین دغدغه اش تقریب مذاهب بود. همچون جدش اکبر در این زمینه به تحقیق و تفحص می پرداخت و مردی فاضل و دانشمند بود. شاید تنها تفاوت وی با اکبر را بتوان در آن دانست که وی هرگز تلاش نکرد تا همچون جدش دست به تأسیس آیینی نو بزند. روحیه پژوهندگی و تقریب فرهنگ هندی و اسلامی اکبر در زمان جانشینش جهانگیر افول کرد. دوباره در زمان نوه زاده اش داراشکوه پدیدار شد واو همچون نیای خویش نسبت به آیین هندو و مذهب تطبیقی از خود علاقه نشان داد. وی اختلافات میان مذاهب اسلام و هندو را تنها در لفظ می دانست و نه در اصل؛ که از نظر او عرفان بود. آرزوی اکبر درباره تحقق یک دین جهانی که موجب صلح و سلامت می شد و همچنین تلاش داراشکوه برای نشان دادن وحدت حقایق مستور مذاهب در پس آداب و شعایرظاهری ادیان که متأثر از فرهنگ واندیشه های قومی بودند با اثبات یکسانی توحید در اسلام و ادویته در آیین هندو؛ اگرچه نتوانست دوام یابد لیکن آغازگر دوره ای خاص برای تاریخ هند بود که غیر قابل چشم پوشی است. از این رو ست که امروز تحلیلگران وقایع هند از جمله “راجا رائو” معتقدند که دیدگاه افرادی چون داراشکوه می توانست برای هند وحدت بخش بوده و همچون مانعی بر سر راه جدایی پاکستان از هند باشد. دورانی که داراشکوه در آن زندگی می کرد دورانی پر از تضادها و کشمکش های داخلی بود. به این جهت وی می کوشید تا راهی یابد که بتواند در سایه آن از میانه این کارزار بگذرد . از این رو اگرچه مردی دانشمند و مطلع بود اما در روش تحقیق نسبت به مغرب زمین دور بود و این به دلیل آن بود که وی می کوشید تا مشکلاتش را در مشرق زمین حل کند. او تصوف را از آن جهت که با تأکید بر حقیقت دین می توانست مایه اشتراک و اینهمانی باشد راه رهایی می دید و از این رو خود نیز شیفته طریقت قادریه بود.

طریقه قادریه که مؤسس آن شیخ عبدالقادر گیلانی است ز فراگیرترین فرق طریقتی در هند بوده است.استاد طریقت داراشکوه “میانمیر” و پس از او جانشینش “ملا شاه بدخشانی” بود . ایشان سخت تحت تأثیر وحدت وجود “ابن عربی” بودند و خود داراشکوه با این ایده سعی در قرابت ادیان داشت. قادریه با این نوع تفکر نسبت به سایر ارباب ادیان و مذاهب به دیده حق می نگریستند و با ایشان به تسامح رفتار می کردند که گفته شده این نوع اندیشه دارا شکوه نیز متأثر از سرسپردگی طریقتی اش بود.هرچند که این طریقه پس از مرگ داراشکوه به دست برادرش اورنگ زیب از رونق افتاد. لیکن همچنان به دلیل مشی انسانی محبوب باقی ماند. دارا همه تعلیمات باطنی این طریقه از جمله حبس دم و ذکر خفی اسم اعظم و…را آموخت.همانطور که پیشتر گفته شد داراشکوه صاحب فرزندی بود که در دوسالگی درگذشت و این واقعه عاملی برای انقلاب روحی او شد و در این میان بود که وی “میانمیر” را ملاقات نمود و به او سرسپرد. وی شرح دیدارش را با استادش و همچنین درباره پیران قادری در کتاب سکینه الاولیاء به تفصیل گفته است . تعلق خاطر وی به این فرقه عرفانی سبب گردید تا در اشعارش به قادری تخلص کند. داراشکوه از “ملاشاه بدخشانی” اجازه هدایت طالبان را یافت.اما سندی در این زمینه در دست نیست. داراشکوه نیز خود را در سیرو سلوک راهنما و مربی می دید و معتقد بود که درهای معرفت الهی روی او باز شده است و در رساله حق نما و سکینه الاولیاء به خوابی اشاره می کند که در آن هاتفی چهاربار تکرار می کند که “خداوند آنچه را که به هیچیک از سلاطین نداده به تو داده است.” و او از این عنایت به “معرفت” تعبیر می کند و خود تصریح می کند که چون در سال ۱۰۴۹ هجری به درک “ملاشاه” فیض یاب شدم درهای معرفت الهی بررویم گشوده شد. داراشکوه شیفته عرفان “ابن عربی” بوده و در این زمینه از بزرگانی چون “شیخ محبّ الله چشتی” ، از مشایخ قادریه ، که در هند اورا با عنوان «ابن عربی ثانی » می شناختند در تماس بود . چنانکه وی نسخه ای از شرح فصوص الحکم “ابن عربی” را به زبان فارسی برای داراشکوه فرستاد و در این زمینه بین ایشان نامه هایی رد و بدل می شد. از جمله کسانی که داراشکوه در این زمینه با او در ارتباط بود “شاه فتح علی قلندر” بوده است. آرای وحدت وجودی در هند مدت ها پیش از “ابن عربی” در اوپانیشادها مطرح شده بود و در واقع، این موضوع نقطه عطفی برای وحدت معرفت ادیان و در نظر گرفتن اشتراکات بین مذاهب در اندیشه او شد . وی که کتب مقّدس سایر ادیان را مطالعه کرده بود، با این نگاه ، نتیجه گرفت که همه این ادیان از یک حقیقت منشاء گرفته اند و اگر نظریه توحید در قرآن و تورات و انجیل مکنون آمده است لیکن در اوپانیشادها کاملاً ظاهر و آشکار بیان شده است و به نوعی اوپانیشادها شرحی آشکار از حقیقتی پنهانی در قرآن است. از این رو در قدم نخست هندوان را امّت صاحب کتاب می داند . او با این نگاه ، مفاهیم اسلامی و هندویی را با یکدیگر معادل می گیرد. به عنوان مثال : “عرش اکبر” را معادل “مهاکاشه” و “مایا” معادل خودِ “عشق الهی” و ” قیامت ” را معادل “پرالایا” و” سه خدای هندی را ” کاملاً معادل ” سه ملک ” از ملائک اسلامی می داند.از این رو با در نظرگرفتن این روش تطبیقی، او را از پیشگامان “علم ادیان تطبیقی” نیز می توان شناخت. هرچند که وی در آن زمان به شکل امروزی در صدد استفاده از روش پدیدارشناسی نبود لیکن در نوع خود روشی تطبیقی دارد. در کلیه آثار داراشکوه نکته ای که نشان دهنده بازگشت او از دین اسلام باشد وجود ندارد.هرچند که برخی از نویسندگان اروپایی درباره مذهب او عقایدی باور نکردنی دارند و او را با کافر کافر و با مسلمان مسلمان و با مسیحی مسیحی می دانند.آنچنان که “مانوچی” نیز معتقد بوده که او مذهبی نداشته و با هر دینی که تماس می گرفته از آن تمجید می کرده است و از بحث با علمای دین لذّت می برده اما واقعیت آن است که او مسلمانی معتقد بود که تنها با نگرشی توحیدی برای تمام ادیان و مذاهب حقانیت قائل بوده و همه را یکی می دانسته و اختلافات را تنها در لفظ می دیده است. اساتیدی که او خود ادعای شاگردی آنها را کرده است عبارتند از:میانمیر، ملاشاه بدخشانی، محبّ الله الله آبادی، شاه فتح علی قلندر، حضرت باری، سلیمان مصری، شاه محمد دلربا. از افرادی که دارا با آنها ملاقات داشت می توان به “بابالعل داس” از حکمای هندو که یک موندیای مذهبی بود اشاره کرد که مباحثات ایشان در کتابی تحت عنوان مکالمه بابالعل و داراشکوه که توسط منشی دارا ثبت می شد به رشته تحریر در آمد. او همچنین با شاعر و دانشمند هندو که از شاه جهان، لقب افتخاری “پاندیت راجه” را گرفته بود ملاقات کرد که به عقیده برخی در واقع دارا اندیشه تقریب بین آیین هندو و اسلام را از او گرفته بود.

آثار داراشکوه:

آثار داراشکوه به دو دسته تقسیم می شود:

دسته اول که به حوزه تصوف اسلامی مربوط می شود عبارتند از :

۱)سفینه الاولیاء

۲)سکینه الاولیاء

۳)رساله حق نما

۴)حسنات العارفین

۵)دیوان داراشکوه (اکسیراعظم)

دسته دوم آثاری که متأثر از عرفان و فلسفه هندوست:

۱)مجمع البحرین

۲)سرّالاسرار(سرّ اکبر)

سفینه الاولیاء

این کتاب در ۲۷ رمضان ۱۰۴۹ه ق نگارش یافت که در آن به زندگانی ۴۱۱ نفر از مشایخ صوفیه اشاره شده است. این کتاب در هشت باب تدوین شده است که موضوعات آنها عبارتند از: زندگانی چهارخلیفه اول، دوازده امام و اصحاب پیامبر و تابعین، مشایخ متعلق به سلسله عارفان جنیدی و قادری، سلسله نقشبندیه از شیخ بایزید بسطامی تا عبدالرحمن جامی، مشایخ چشتیه، کبرویه، سهروردیه، م