پاورپوینت کامل خلیل ملکی، از انشعاب تا همراهی با مصدق ۳۸ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل خلیل ملکی، از انشعاب تا همراهی با مصدق ۳۸ اسلاید در PowerPoint دارای ۳۸ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل خلیل ملکی، از انشعاب تا همراهی با مصدق ۳۸ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل خلیل ملکی، از انشعاب تا همراهی با مصدق ۳۸ اسلاید در PowerPoint :

خلیل ملکی در سال ۱۳۱۶ همراه با گروهی که به ۵۳ نفر شهرت یافتند دستگیر، محاکمه و زندانی شد. بعضی از اعضای این گروه در مجله غیرسیاسی «دنیا» ـ که دکتر تقی ارانی منتشر می‌کرد ـ مقاله می‌نوشتند ولی بیشترشان فقط آن را می‌خواندند. ملکی در هنگام درس خواندن در آلمان در سال‌های بحرانی ۱۹۲۰ و ۱۹۳۰ به سوسیال دموکراسی تمایلاتی پیدا کرده بود ولی مانند اغلب دیگر زندانیان در زندان ۵۳ نفر مارکسیست شد.

خلیل ملکی در سال ۱۳۱۶ همراه با گروهی که به ۵۳ نفر شهرت یافتند دستگیر، محاکمه و زندانی شد. بعضی از اعضای این گروه در مجله غیرسیاسی «دنیا» ـ که دکتر تقی ارانی منتشر می‌کرد ـ مقاله می‌نوشتند ولی بیشترشان فقط آن را می‌خواندند. ملکی در هنگام درس خواندن در آلمان در سال‌های بحرانی ۱۹۲۰ و ۱۹۳۰ به سوسیال دموکراسی تمایلاتی پیدا کرده بود ولی مانند اغلب دیگر زندانیان در زندان ۵۳ نفر مارکسیست شد.

با این وصف ملکی پس از شهریور ۱۳۲۰ و رفتن رضاشاه از ایران، حاضر نشد در تاسیس حزب توده شرکت کند. زیرا که از بیشتر سران آن، رفتارهایی را در زندان ۵۳ نفر دیده بود که رفتاری شایسته نمی‌دانست. حزب توده در چند سال نخست پیدایش و فعالیت خود یک حزب کمونیست نبود و ادعای آن را هم نداشت. حزب توده بر مبنای جبهه‌های ملی یا ضد فاشیستی‌ای تشکیل شده بود که در زمان جنگ در فرانسه، ایتالیا، یوگسلاوی، یونان و سایر کشورهای اروپایی برای مبارزه با نازیسم و فاشیسم پدید آمده بودند. رهبری این جبهه‌ها را غالبا عناصر مارکسیست تشکیل می‌دادند ولی چنانکه از عنوان‌شان پیداست در برگیرنده طیف وسیعی از لیبرال‌ها، سوسیالیست‌ها، دموکرات‌ها و کمونیست‌هایی بودند که به این ترتیب در جبهه‌ای برای مبارزه با اشغالگران نازی و فاشیست متحد شده بودند.

حزب توده هم در آن زمان جبهه وسیعی بود که طیف وسیعی از فعالان سیاسی را در بر می‌گرفت، و طبق منشور آن صریحا حزب اصلاح‌طلبی متعهد به رژیم مشروطه سلطنتی بود. اما این دیری نپایید و به زودی شکافی بین جناح لیبرال و دموکرات و سوسیالیست، از سویی، و جناح کمونیست که رشته رهبری در دستشان بود پدید آمد.

در این بین گروهی از جوانان زبده آن حزب به رهبری هنرمند برجسته عبدالحسین نوشین، مکررا پیش ملکی از رفتار سران حزب خود شکایت می‌کردند و از او دعوت می‌کردند که برای اصلاح حزب توده به آنان بپیوندد و آنان را در کوشش برای اصلاح حزب رهبری کند، که بالاخره پذیرفت. اعتراض اصلی انتقادکنندگان داخل حزب بر دو محور قرار داشت، یکی دیکتاتوری رهبری در داخل حزب، و دیگری اطاعت‌‌ همان رهبری از دستورهای سفارت شوروی. این انتقادکنندگان گروه بزرگی از سازمان ایالتی تهران (که در کنگره حزب دو سوم آرا را داشت) و بعضا جای دیگری بودند ـ مانند خلیل ملکی، اسحق اپریم، احمد آرام، رحیم عابدی، انور خامه‌ای، فریدون توللی و جلال آل‌احمد ـ که به اصلاح‌طلبان شهرت یافتند یعنی کسانی که می‌خواهند حزب را از داخل اصلاح کنند. احسان طبری، نورالدین کیانوری و احمد قاسمی نیز در ابتدا با این‌ها بودند ولی سر بزنگاه به آن سو رفتند و به دشمن‌ترین دشمنان اصلاح‌طلبان بدل شدند.

پشتیبانی رهبری و نمایندگان حزب توده در مجلس چهاردهم از دادن امتیاز نفت به شوروی، حزب توده را اندکی تکان داد ولی برخورد بزرگ بین اصلاح‌طلبان و رهبری بر سر مساله آذربایجان پیش آمد. فرقه دموکرات آذربایجان به رهبری کمونیست‌های آذربایجانی مانند جعفر پیشه‌وری قیام کرده و خواستار خودمختاری برای آذربایجان بودند. در آن زمان آذربایجان در اشغال شوروی بود و علائم و امارات گوناگون نشان می‌داد که نیت اصلی جدا کردن آذربایجان ایران و پیوستن آن به آذربایجان شوروی بود که اسناد و مدارک به دست آمده آن را تایید کرده‌اند.

اصلاح‌طلبان حزب توده عقیده داشتند که حزب در این زمینه روش بی‌طرفی مثبت در پیش گیرد، یعنی ضمن دفاع از حقوق پایمال شده مردم آذربایجان، خود را به قیام دموکرات‌ها ـ کمونیست‌ها متعهد نکنند. رهبری حزب توده هم در ابتدا همین نظر را داشت ولی پس از دریافت دستور از سفارت شوروی تغییر جهت داد، سازمان ایالتی حزب خود را در آذربایجان عملا در اختیار پیشه‌وری گذاشت و از قیام‌کنندگان پشتیبانی بلا شرط و بی‌چون و چرا کرد.

طولی نکشید که شوروی در عوض قولی که دولت ایران برای دادن امتیاز نفت شمال به آن کشور داد ارتش خود را از ایران برد و از پشتیبانی از فرقه دست برداشت. به این ترتیب فرقه و قیام آذربایجان در اندک مدتی فرو پاشیدند و سران آن از مرز گذشتند. این واقعه عملا رهبری فرقه را ورشکست کرد، چنانکه فریدون توللی عضو اصلاح‌طلبان حزب، قصیده‌ای خطاب به رهبران آن را با این بیت آغاز کرد:

ای رهبران که تکیه به باد خزان زدید/ برق محن به چادر زحمتکشان زدید

صادق هدایت که اگرچه عضو حزب توده نبود ولی به اصلاح‌طلبان ارادت داشت و جلسات آنان در خانه او تشکیل می‌شد، در نامه‌ای نوشت: «خیانت دو، سه جانبه بود حالا توده‌ای‌ها خودشان را گه‌ مالی می‌کنند تا اصل واقعه را بپوشانند. به هر حال باید افتخارات گه‌آلود خودمان را قاشق قاشق بخوریم و به‌به بگوییم.»

رهبری حزب به هیات اجتماع استعفا کرد و یک هیات اجراییه موقت تشکیل شد که ۹ تن از ۱۱ تن اعضای آن از اصلاح‌طلبان بودند ولی ملکی پیشنهاد دبیرکلی را نپذیرفت زیرا که حاضر نبود که رابط بین حزب توده و سفارت شوروی باشد. اما این شرایط ـ دقیقا به خاطر ماهیت حزب توده و روابط آن با شوروی ـ دیری نپایید، زیرا که نفوذ و قدرت شوروی و (به‌‌ همان دلیل) دگردیسی بعضی از سران اصلاح‌طلبان مانند کیانوری و طبری باعث شد که بار دیگر کار به منوال سابق باز گردد.

در نتیجه عده‌ای از جوانان اصلاح‌طلب، به ویژه جلال آل‌احمد و حسین ملک، بر آن شدند که دیگر کوچکترین امکانی برای تغییر ماهیت