پاورپوینت کامل فلسفه عکس ۷۶ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل فلسفه عکس ۷۶ اسلاید در PowerPoint دارای ۷۶ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل فلسفه عکس ۷۶ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل فلسفه عکس ۷۶ اسلاید در PowerPoint :

پاورپوینت کامل فلسفه عکس ۷۶ اسلاید در PowerPoint1 یکی از رشته‌های جدید تفکر فلسفی ا‌ست که هم‌ارز و هم‌دوره فلسفه‌های نوینی‌ به شمار می‌آید که به فلسفه‌های موضوعی۲ معروف‌ هستند. همان فلسفه‌هایی که در ایران به غلط به «فلسفه‌های مضاف» معروف شدند. وظیفه عمده و اساسی فلسفه‌های موضوعی، بررسی پژوهش‌گونه یک موضوع تجربی‌ است، اما نه از نظر علمی، بلکه از نظر فلسفی. این بررسی و پژوهش بیشتر برای شناخت، تحلیل و بررسی پیش‌ فرض‌ها، مبانی متافیزیکال و قواعد متدولوژیکال و روش‌شناختی همان موضوع و سپس نقد آنها انجام می‌شود. مقدم‌ترین فلسفه موضوعی در جهان (و در ایران ) فلسفه علم۳ بوده است.

نگاهی تحلیلی به مبانی زیبا‌شناختی تصویر

پاورپوینت کامل فلسفه عکس ۷۶ اسلاید در PowerPoint1 یکی از رشته‌های جدید تفکر فلسفی ا‌ست که هم‌ارز و هم‌دوره فلسفه‌های نوینی‌ به شمار می‌آید که به فلسفه‌های موضوعی۲ معروف‌ هستند. همان فلسفه‌هایی که در ایران به غلط به «فلسفه‌های مضاف» معروف شدند. وظیفه عمده و اساسی فلسفه‌های موضوعی، بررسی پژوهش‌گونه یک موضوع تجربی‌ است، اما نه از نظر علمی، بلکه از نظر فلسفی. این بررسی و پژوهش بیشتر برای شناخت، تحلیل و بررسی پیش‌ فرض‌ها، مبانی متافیزیکال و قواعد متدولوژیکال و روش‌شناختی همان موضوع و سپس نقد آنها انجام می‌شود. مقدم‌ترین فلسفه موضوعی در جهان (و در ایران ) فلسفه علم۳ بوده است. اما رایج‌ترین فلسفه‌های موضوعی اینک در جهان، فلسفه ذهن۴، فلسفه زبان۵ و معرفت‌شناسی۶ یا فلسفه معرفت۷ هستند. پاورپوینت کامل فلسفه عکس ۷۶ اسلاید در PowerPoint به این ترتیب به این موارد می‌پردازد: ربط و تعلق مبانی زیبا‌شناسی با تولید عکس، تاثیر چگونگی علیت در عکاسی، بررسی چگونگی تاثیر پیش‌ فرض‌های عکاس در شکل‌گیری عکس، بررسی مفهومی و منطقی چگونگی تاثیر زمینه‌های بیرونی و جامعه‌شناختی خلق عکس، شناخت قواعد روش‌شناختی برای فهم چگونگی تحول در عکاسی و نیز شناخت رازهای چگونگی خلق عکاسی آوانگارد.

***

۱- عکس و زیبا‌شناسی

زیبایی به مثابه بخشی از یک فرآیند چندگانه که از قوه ادراک آغاز شده و از طریق زبان به نوعی نگاه تبدیل و ختم می‌شود، اساس عکس زیبا را هم تشکیل می‌دهد، زیرا عکس به مثابه دیدن و نگاه با منظر زیبا‌شناختی کاملا مرتبط است. علت آنکه دیدن عکسی در یک نگاه جذاب است و گاه تا مدت‌ها انسان را نیازمند دیدنش می‌کند، وجود همین منشأ و منظر زیبا‌شناختی‌ است. بنابراین می‌توان به نتیجه دیگری هم رسید اینکه قدمت عکس به قدمت انسان است؛ حتی آن زمان که دوربینی برای عکاسی نداشته است؛ اما چگونه می‌توان باور داشت که نیاز به عکس قبل از اختراع دوربین عکاسی وجود داشته است؟ پاسخ این است که باید این پیش ‌فرض خود را اصلاح کنیم که می‌گوید: دوربین عکاسی، مولد عکاسی است. پیش ‌فرض دقیق‌تر اما این است که عکس قبل از دوربین عکاسی وجود داشته و وجود عکس بوده که دوربین عکاسی را به وجود آورده و نه برعکس. دلیل این سخن هم همان سخن آغازین است. اینکه نگاه و منظر زیبا‌شناسی ادراکی انسان، هم مولد زیبادیدن بوده و هم محرکی برای ثبت آن دیدن زیبا در حافظه کوتاه‌مدت و بلندمدتش. پس از آن بود که انسان برای ماندگاری‌های بعدی آن نگره‌های زیبا، شروع به نقاشی کرد و نقاشی‌های نخستین را روی دیواره‌های غارها آفرید. نقاشی روی سنگ و سپس نقاسی روی بوم، همه برآمده از نیاز به ثبت زیبایی دیده شده در منظر زیباشناخت آدمی بوده است.

اما عکس، مرحله ماقبل آخر این فرآیند زیبا‌شناختی‌ است. مرحله آخری که بشر در آن به سر می‌برد، سینماست که دقیقا برآمده از جهان عکس و نقاشی ا‌ست. به همین دلیل فرهنگ‌هایی که در شکل‌گیری زیبا‌شناسی عکس با دشواری‌های ایدئولوژیک و تئولوژیک روبه‌رو بودند، ( مثل ایران ) هم در خلق هنر عکاسی از دیگران عقب ماندند و هم از نتایج و پیامدهای بعدی آن ( شکل‌گیری سینما ) غافل شدند و به رکود رسیدند. علت رکود رشد عکس و سینما در این‌گونه فرهنگ‌ها، بخشی ناشی از تحریم‌های دینی و مذهبی و تئولوژیکی ‌ و بخشی دیگر هم ناشی از پیام‌های ایدئولوژیک، تئولوژیک و اخلاقی‌ است که این عکس‌ها و تصاویر قرار است حامل آنها باشند. زیبا‌شناسی تصویر، که منشأ اصلی رشد عکس و تصویر است، البته از منظرهای گوناگونی وارد دنیای تصویر می‌شود که در یک تقسیم‌بندی کلی می‌توان آن را به چند گروه یا روش تقسیم کرد:

الف : زیباشناسی پاپ یا عامه‌پسند۸

شاخص‌ترین نماینده زیبا‌شناسی پاپ، «اندی وارهول»۹ (۱۹۸۷- ۱۹۲۸) و «لری ریورز»۱۰( ۱۹۲۳) بودند. زیبا‌شناسی هنر پاپ که در دهه ۱۹۵۰ از انگلستان شروع شد، از تصاویر و کالاهای روزمره به عنوان یک هنجار گریزناپذیر زندگی مدرن استفاده می‌کند. تصاویری مثل تصادفات اتومبیل در اندازه‌های بزرگ با رنگ‌بندی‌های اغراق‌آمیز. اندی وارهول که از طرفداران ستاره‌های سینما بود و از کودکی عکس‌های تبلیغاتی آنها را جمع می‌کرد، با همین روش و از همین منظر زیبا‌شناختی، موفق به خلق آثار ماندگاری شد که مشهورترین‌شان چهره چندرنگی از مریلین مونرو است. او همین روش را در مواجهه با رویدادهای اجتماعی نیز به کار برد و تصاویر جذابی خلق کرد. بنیانگذاران و طرفداران هنر پاپ، مخالف تحصیلات دانشگاهی بودند و مطالب و موضوعاتی را که در مدارس هنر تدریس می‌شد، رد می‌کردند و به جای آن، عناصر گذرا، ارزان، کنایه‌دار، اروتیک، حیله‌گر و فریبنده را مورد توجه قرار می‌دادند.

ب : زیبا‌شناسی هنر مفهومی۱۱

در هنر مفهومی، برخلاف تصور عامه، اندیشه‌ورزی مفهومی صورت نمی‌گیرد و انگیزه سازنده اثر هنری این نیست که معنا یا مفهومی را به اثر تبدیل کند تا از این طریق مفهومی را به مخاطب منتقل کند، بلکه برعکس، مسأله اصلی در ساخت اثر هنری با زیبا‌شناسی هنر مفهمومی، رها کردن اثر و در اینجا عکس و تصویر، از مفاهیم پیش‌ساخته است به نحوی که مخاطب در مواجهه با اثر نهایی، خود به خلق معنا و مفهوم می‌پردازد. به عبارت دیگر مواجهه مخاطب با عکسی که از منظر زیبا‌شناسی هنر مفهومی گرفته شده، به بخشی از مفهوم و معنای همان تصویر و عکس تبدیل می‌شود و خوانش مخاطب از تصویر و عکس به بخشی از زیبا‌شناسی همان تصویر و عکس تبدیل شده و در نهتیت با مضمون همان عکس و تصویر پیوند می‌خورد. البته اینکه عکسی که از منظر زیبا‌شناسی هنر مفهومی گرفته شده، برای ارائه و تحمیل مفهومی به خواننده نبوده، به این معنا هم نیست که عکاس عکس مفهومی یا هنرمند هنر مفهومی، ذهنی غیرمفهوم‌کاو دارد و نسبت به مفهوم و نظریه بی‌تفاوت است؛ بلکه منظور این است که عکس و اثر هنری را برای انتقال مفهومی مشخص به ذهن مخاطب استفاده نمی‌کند و به این نوع استفاده از عکس و اثر هنری باور ندارد. عکاسان (و هنرمندان) هنر مفهومی از دهه‌ ۱۹۶۰ عکاسی را به عنوان یک ابزار مهم و اساسی در این هنر استفاده کردند، چرا که عکس این امکان را فراهم می‌کند تا سابقه هر اندیشه‌ای به مخاطب منتقل شود. به همین دلیل است که در یک چیدمان تصویری و موضوعی، استفاده از انواع اسلایدها، پروژکتورها و نمایش‌های مقطعی نیز به عکس‌ها ضمیمه می‌شوند. دو نفر از معروف‌ترین هنرمندان حوزه هنر مفهومی که عکس در خلق اثر هنری‌شان جایگاه اساسی داشت، «روبرت اسمیتسون» (۱۹۳۸- ۱۹۷۲) و «داگلاس هوبلر» آمریکایی (۱۹۲۴- ۱۹۹۷) بودند.

ج : زیبا‌شناسی هنر اندیشه

در این مدل از زیبا‌شناسی، معنا و مفهوم ضمن اینکه در سطح و کنش هنر مفهومی به کار می‌رود، نوعی نقادی هم از طریق مفهوم‌کاوی در دستور کار هنرمند، و در اینجا عکاس، قرار می‌گیرد. در هنر اندیشه، نه تنها به نقد پیش‌فرض مخاطب اثر از طریق اثر، بها داده می‌شود بلکه نقد پیش ‌فرض خالق اثر نیز از همین منظر امکانپذیر و انجام می‌شود. بنابراین در زیبا‌شناسی هنر اندیشه، پیش‌فرض‌های مخاطب، پیش‌فرض‌های خالق اثر و پیش‌فرض‌هایی که در دل واقعیت (سوژه عکس یا اثر هنری) قرار دارند نیر مورد واکاوی و نقد قرار می گیرند (عکس به مثابه نقد). در این مدل از زیبا‌شناسی، که تعداد و طرفدارانشان چندان زیاد نیست، (چرا که هم خلق اثر و هم فهم اثر در این مدل زیبا‌شناختی دشوار است)، هنرمندان باید به مثابه یک اندیشمند حضور داشته باشند، قبل از آنکه بخواهند به خلق اثر هنری بپردازند. هرچند اندیشمند بودن در دنیای تصویر، هم به معنای منتقد (مثل کوبریک و بلاتار) و هم به معنای شاعر (مثل تارکوفسکی، پاراجانف، ساخاروف) بسیار دشوار است. اندیشمندانی که در حوزه سینما نام‌آور شدند قبل از آن به زیبا‌شناسی اندیشه در حوزه عکس و نقاشی تعلق داشتند و از آنجا توانستند فیلم و سینما را، نه به عنوان یک سرگرمی عامه‌پسند قصه‌گو، بلکه به مثابه یک اثر حاوی اندیشه و حامل اندیشه، خلق و ماندگار کنند، آن هم با اتکا به زیباشناسی اندیشه. نکته مهم در اینجا این است که زیبا شناسی اندیشه با تبلیغ اندیشه و ایدئولوژی متفاوت است. بنابراین عکس و تصویر (و به طور خاص فیلم و سینما) در زیبا‌شناسی اندیشه، دیگر ابزاری تبلیغی‌ برای تبلیغ یک باور خاص یا یک ایدئولوژی خاص نیست.

۲- عکس و علیت۱۲

عکس، نماد مجسمی‌ است از بازنمایی۱۳. بازنمایی با انعکاس امر واقع مرتبط است. چه انعکاس امر واقع در ذهن، ( که مقوله‌ای ا‌ست معرفت‌شناختی)۱۴ یا موضوعی‌ است مربوط به علوم شناختی۱۵ و چه انعکاس امر واقع در عکس، فیلم و انواع بازی‌های نمایشی. هرچند بحث رئالیته در امور هنری و زیبا‌شناسی خود موضوع بحث مستقلی ا‌ست که به پژوهشی دیگر نیاز دارد، اما در فهم چگونگی بازنمایی واقعیت در عکس و تصویر باید آن را فهمید و شناخت چرا که اساس خلاقیت بصری در عکاسی را تشکیل می‌دهد، به ویژه آنکه باید در نظر داشت که واقعیت در عکس، نه تنها منعکس می‌شود بلکه آفریده هم می‌شود. و این همان منظر زیبا‌شناسانه خود عکاس است که به مثابه یک واقعیت ناموجود، در کنار عناصری از واقعیات موجود قرار گرفته و واقعیت نوینی را شکل می‌دهد که هرچند عینا همان امر واقع نیست، اما بدون امر واقع هم امکان تولید و خلقش وجود ندارد. چنین ترکیبی از واقعیت و خلاقیت را پیش از این در شعر شاهد بودیم. جهان‌های ممکنی که شاعر می‌آفریند و همه عناصر آن هم از عناصر جهان واقع تشکیل شده‌اند، اما در نهایت جهانی ا‌ست که ساخته شاعر بوده و جالب آنکه وقتی این جهان به مخاطب ارائه شد خودش به بخشی از جهان رئال، و به ویژه به جهان واقعی جهان مخاطب، تبدیل می‌شود. عکاسی از منظر بازنمایی جهان واقع وقتی با قدرت تخیل زیبا‌شناسی و شاعرانه عکاس ترکیب شود، ترکیبی از بازنمایی، بازخوانی و بازآفرینی می‌شود که هم ارزش مستند دارد و هم بیانگر اندیشه و حس خاص عکاس است. نمونه آن عکسی ا‌ست از یک سرباز ویتنامی که یک فرد مسلح در حال شلیک به سر اوست؛ سربازی که چند لحظه بعد از شلیک، کشته می‌شود و جسد بی‌جانش به کف خیابان می‌افتد. این تصویر که تماما بازنمایی یک لحظه واقعی ا‌ست، در عین حال که مستند و بازنمای یک رویداد واقعی تاریخی است، بیانگر دقت زیبا‌شناسانه عکاس هم هست که موفق به شکار لحظه‌ای ناب شده، لحظه‌ای که در واقع به بازنمایی جهان انسان در برابر خود او تبدیل شده است. چنین عکسی دیگر فقط به حوزه زمانی و مکانی خود مربوط نیست بلکه فراتر از آن به بازنمایی جهان ممکنی که عکاس آفریده و بازنمایی جهان انسان در برابر دیدگان خود انسان تبدیل شده است. به این ترتیب عکسی که خود معلول علل بیرون از خود و قبل از خود بوده است، پس از تولید و ماندگاری، به علتی برای خلق آثار بعدی تبدیل می‌شود. تا به این ترتیب رابطه خطی علت و معلولی در عکاسی ( امر واقع – گرفتن عکس ) به رابطه حلقوی علت و معلولی در عکاسی ( امر واقع – گرفتن عکس – تبدیل عکس به امر واقع جدید – ایجاد دیدگاه نوین در مخاطب یا عکاس بعدی توسط عکس – خلق عکس یا اثر بعدی )تبدیل شود. موارد دیگری چون چاپ عکس از امر واقع عکاسی شده در انوا