پاورپوینت کامل فرهنگ ساعت در ایران ۳۸ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل فرهنگ ساعت در ایران ۳۸ اسلاید در PowerPoint دارای ۳۸ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل فرهنگ ساعت در ایران ۳۸ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل فرهنگ ساعت در ایران ۳۸ اسلاید در PowerPoint :

“ساعت” به مثابه یک ابزار مهم در زندگی بشر متمدن نقش کلیدی دارد. این ابزار فی النفسه، ابزار تولید نیست، بلکه حسب رابطه ای که با مفهوم زمان دارد مبنایی برای انتظام بخشی به زندگی است. به عبارت دیگر ساعت تجلی ریتم زندگی و ضرباهنگ مراحل مختلف جریان اجتماعی است. دهخدا در تعریف ساعت، آورده که “دستگاهی است مصنوع که بدان تعیین گذشت زمان کنند و گذشته و مانده روز و شب دانند”. در تاریخ بشر انواع مختلفی از ابزارهای زمان سنجی وجود دارد که دقت‌های مختلفی هم داشته اند.

“ساعت” به مثابه یک ابزار مهم در زندگی بشر متمدن نقش کلیدی دارد. این ابزار فی النفسه، ابزار تولید نیست، بلکه حسب رابطه ای که با مفهوم زمان دارد مبنایی برای انتظام بخشی به زندگی است. به عبارت دیگر ساعت تجلی ریتم زندگی و ضرباهنگ مراحل مختلف جریان اجتماعی است. دهخدا در تعریف ساعت، آورده که “دستگاهی است مصنوع که بدان تعیین گذشت زمان کنند و گذشته و مانده روز و شب دانند”. در تاریخ بشر انواع مختلفی از ابزارهای زمان سنجی وجود دارد که دقت‌های مختلفی هم داشته اند. تلاش فرهنگ ها برای سنجش زمان از یکسو به دنبال ارائه یک مدل نظری و مفهومی یعنی مدل تقویم برای محاسبه زمان ذیل چرخه سالیانه و ماهیانه و روزانه بوده و از سوی دیگر به دنبال ابداع ابزارهایی تکنولوژیک جهت این سنجش و نشان دادن تقویم بوده است.

تاریخ فرهنگ بشری را می توان ذیل مقوله ساعت یا زمان سنج بازنویسی کرد. عمده ساعت ها یا زمان سنج ها در حوزه های مشاغل و نظام های معیشتی شکل گرفتند، اما نقاط عطف زمان بواسطه نظام های آیینی پیوندی میان منطق زمان (به مثابه ضرباهنگ جریان اجتماعی)، نظم معیشتی و در نهایت نظام اعتقادی جامعه برقرار میکردند. ابتدا ساعت پیوند عمیقی با قدرت های مرکزی داشت و عملا در دربارها و بواسطه حمایت شاهان ابداع شده و به کار گرفته می شد. مهمترین فضای کاربرد زمان سنج ها، کاخ ها و عبادتگاه ها بودند. به همین دلیل اولین مکانهای نصب ساعت ها کاخ ها و عبادتگاه ها بودند و سپس به تدریج در تاریخ غرب از قرون ۱۴ به بعد در میدان های شهرها نصب شدند. تحولات و ابداعات تکنولوژیکی منجر به شکل گیری و اختراع ساعت های جدید شد.

در نتیجه روند اختراع ساعت های جدید، در تاریخ جهان سه نوع ساعت شکل گرفت: ساعت های بزرگ غیر منقول مثل تخت تاقدیس خسرو پرویز یا ساعت های آبی و در تاریخ غرب مثل ساعت های کلیساها و کاخ ها. دسته دوم ساعت های متوسط منقول هستند که همانند ساعت های دیواری، رومیزی و طاقچه ای و دسته سوم ساعت های ظریف و تزئینی مچی و جیبی هستند. در تاریخ ایران، ساعت های جدید از نیمه قرن یازدهم هجری در عهد شاه صفی اول صفوی به ایران آمد. به تدریج بخشی از زندگی درباریان شد آنقدر که شاه صفی اولین ساعت را که به او هدیه شده بود به گردن می آویخت.

توسعه مفهوم ساعت در جهان مدرن عمیقا متاثر از درک منطق زمان و زمان سنجی توسط جهان مدرن است. عقلانی شدن زندگی، یکی از مهمترین ابعادش، در عقلانیت ابزاری ای است که در مواجهه با زمان شکل می گیرد. زمان نه تنها روز و شب، بلکه نحوه، کیفیت و حتی امکان و عدم امکان مناسبات اجتماعی را نشان می داد. به همین دلیل زمان ها به خصوصی و عمومی، یا ممنوعه و غیر ممنوعه و… تقسیم شدند. به عبارت دیگر زمان همیشه یک نمادکلیدی فرهنگ بوده است. انواع زمان، دلالت های مختلفی در زندگی داشتند و عملا ریتم زندگی را تنظیم می کردند.

در جامعه امروز، ابزار ساعت و مفهوم دقیق زمان به یک پدیده فراگیر تبدیل شد. به همین دلیل ابزاری که روزگاری فقط شاهان داشتند، امروز هرکس نه تنها یکی بلکه چندین ساعت سنج دارد و توسعه تکنولوژی اشکال مختلفی از ابزارهای زمان سنج را نیز تولید کرده است که به اشکال مختلف به کار گرفته می شوند. به همین دلیل ساعت به مثابه یک ابزار زمان سنج و به مثابه نماد زمان، شاخص بسیار کلیدی و حیاتی در شناخت فرهنگ و جامعه است. می توان مواجهه جامعه با مساله زمان و زمان سنج را نشانه ای برای شناخت آن جامعه دانست.

در ایران امروز هم می توان آن سه گونه تاریخی ساعت را دید. ساعت های بزرگ غیر منقول که در زیارتگاه ها (مثلا حرم امام رضا) یا در میادین نصب شده اند. ساعت هایی که در دیوارها و روی میزها هستند و ساعت هایی که به صورت ساعت مچی، در موبایل ها و… به کار گرفته می شوند. البته گونه ظریف و کوچکی از ساعت در ابزارهای دیگر مانند ماشین، موتور، حتی خودکار و… نیز نصب می شود که جز ساعت های دسته دوم است.

اما می توان حسب درک فرهنگی مردم نیز دسته بندی دیگری از ساعت در ایران داشت. می توان گونه شناسی ساعت ها را در جامعه امروز ایران حسب نوع مواجهه مردم با آنها به دسته های زیر بیان کرد:

۱- ساعت های بی مصرف، که ظاهرا ساعت هستند اما کار نمی کنند. صرفا یک شی تزئینی هستند که در خانه ها برای تزئین و مصرف تجملی به عنوان تزئین دکوراسیون به کار گرفته می شوند. می توان آنها را ساعت های بی مصرف دانست مانند ساعت های بزرگ پاندولی تزئینی که در خانه ها هستند، اما بی استفاده اند و فقط دکور خانه اند.

۲- دسته دوم ساعت های تزئینی و تجملی هستند. کارکرد اصلی آنها نشان دادن قدرت اقتصادی و موقعیت طبقاتی و سبک زندگی فرد است. این ساعت های تجملی همان هایی هستند که صرفا به طور نمادین برای نمایش ثروت به کار گرفته می شوند و گاه مدتها هم در کمد و صندوق خانه حبس می شوند تا در یک مهمانی و مجلس خاص، به نشانه قدرت تجملی، مصرف نمایشی پیدا کنند.

۳- دسته سوم، دسته ساعت های لعنتی هستند. شاید این عنوان اندکی غریب به نظر برسد، اما واکنش بسیاری از مردم در موقع رانندگی و پشت چراغ قرمز، لحظه ای که ناگهان زمان سریع تمام می شود، یا چراغ سبز نمی شود، در نگاه به این زمان سنج راهنمایی و رانندگی، واژه لعنتی بسیار به کار گرفته می شود، یا زمانی که فردی در اداره در پا