پاورپوینت کامل ادبیات عصر تجدد ۴۸ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل ادبیات عصر تجدد ۴۸ اسلاید در PowerPoint دارای ۴۸ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل ادبیات عصر تجدد ۴۸ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل ادبیات عصر تجدد ۴۸ اسلاید در PowerPoint :

ادبیات به عنوان بخشی از فرهنگ جامعه انعکاس اوضاع و احوال سیاسی، اجتماعی، اقتصادی و فرهنگی آن است. در عین حال بیانگر آرمانها و آرزوها و از سوی دیگر نظام ارزشی حاکم بر آن است ادبیات بیان حال جامعه است و نهادی است اجتماعی که زندگی را به نمایش در می‏ آورد.۱

ادبیات جدید ایران از دوره مشروطه آغاز می ‏شود و به تدریج گسترش می‏ یابد. مجموعه عوامل مختلف به تحولات فرهنگی عصر مشروطه مدد می ‏رساند.

ادبیات به عنوان بخشی از فرهنگ جامعه انعکاس اوضاع و احوال سیاسی، اجتماعی، اقتصادی و فرهنگی آن است. در عین حال بیانگر آرمانها و آرزوها و از سوی دیگر نظام ارزشی حاکم بر آن است ادبیات بیان حال جامعه است و نهادی است اجتماعی که زندگی را به نمایش در می‏ آورد.۱

ادبیات جدید ایران از دوره مشروطه آغاز می ‏شود و به تدریج گسترش می‏ یابد. مجموعه عوامل مختلف به تحولات فرهنگی عصر مشروطه مدد می ‏رساند. رفت و آمد نخبگان سیاسی و فکری جامعه ایران از قبیل سیاحان، بازرگانان، دیپلماتها و دانشجویان به کشورهای غربی و از سوی دیگر، ورود غربیان به ایران، ایجاد مؤسسات مدنی، فکری و فرهنگی مدرن از قبیل مدرسه دارالفنون، ترجمه کتب و رساله ‏های غربی، به ویژه در زمینه فلسفه، اجتماع و سیاست، در قالب مقالات، رمانها و نمایشنامه‏ ها، ورود دستگاه چاپ و گسترش روزنامه ‏نگاری و در تعقیب آن نیازهای جامعه انقلابی به بسط و گسترش فعالیتهای فکری، سیاسی در مقابله با استبداد شاهی عوامل اصلی این تحولات‏ اند.

به تدریج نیاز به زبان محاوره ‏ای و ساده برای ارتباط فکری با توده مردم، ضرورت ایجاد ادبیاتی، اعم از نثر و شعر، را به وجود آورد که نتیجتا زبان را دچار دگردیسی کرد. در این زمان، دیگر زبان نثر مجرد، منشیانه و رسمی گذشته که بسیار پرتکلف می ‏نمود و کارآمدی آن در حد خواص بود جوابگوی نیازهای روز نبود. بنابراین، نثر واقع‏گرای جدید در میان عوام جای باز کرد.

ادبیات مدرن دوره ‏های مختلفی را طی کرد، به صورتی که می‏ توان این دوره ‏ها را، بنا به ملاحظاتی، از یکدیگر تفکیک کرد؛ گرچه این تقسیم‏ بندی بسیار مشکل و گاه به علت تشابهات غیردقیق است. ادبیاتی که در شب قبل از انقلاب مشروطیت ابداع و پایه ‏گذاری شد تا سالهای پس از استبداد صغیر سبک ویژه‏ ای را به خود اختصاص می‏ دهد. سپس در سالهای ابتدایی دهه دوم قرن بیستم مصادف با ۱۳۰۰ه . ش وارد مرحله جدیدی می‏ شود به صورتی که می ‏توان این سال را، به تسامح، مرز مشترک دو دوره قلمداد کرد. در عین حال، هر دو دوره دارای مؤلفه‏ های مشترکی هستند که برخی مؤلفه‏ ها در یک دوره پررنگ‏تر و یا کم‏رنگ است. این مؤلفه ‏های مشترک عبارت ‏اند از: حاکمیت گفتمان ناسیونالیسم و اندیشه ترقی شامل مفاهیمی چون تجدد، آزادیخواهی، قانون‏خواهی، استبدادستیزی، مشروطه ‏طلبی، اصلاح ‏طلبی، ملی ‏گرایی، که به نوبه خود به اجزای ریزتری از قبیل نقد سیاست و اجتماع، اعتراض به دستگاه حاکمه، دین‏ستیزی و زرتشتی‏گری، ایرانی‏گرایی افراطی و فائق آمدن بر حس حقارت در مقابل غرب بخش‏ پذیر است. با این وصف، می ‏توان گفت این ادبیات، که تبلور آن را بیشتر در نثر ادبی می‏ بینیم، دارای مضمون سیاسی ـ اجتماعی است. این نثر در رسانه‏ ها، روزنامه ‏ها، نمایشنامه ‏ها، ترجمه ‏ها، رمانها و داستانهای کوتاه و خاطره ‏نویسیها قابل پیگیری است. در سالهای ابتدایی نهضت مشروطه فرهنگ و هنر و اصولاً مقوله ادبیات بیشتر جنبه اعتراضی دارد. لذا عنصر اعتراض خود را در نثر و نظم موجود نشان می‏ دهد. این رهیافت تا سالهای پایانی عصر قجرها ادامه می‏یابد.

در سالهایی که دغدغه ‏های انقلابی عصر مشروطه، بنا به دلایل مختلف از جمله احساس شکست و ناکامی، کاهش یافت و گرد و غبار ناشی از چندین سال مجاهدت و تلاش فرو نشست، پابه پای رکود فعالیتهای اعتراضی، از میزان نوشتارهایی که در همان جهت نشر می‏یافت نیز کاسته شد. اگر نوشته‏ های سیاسی ـ اجتماعی قبل بسیار پرتنش و در عین حال صریح، خطابی و پر مغز به نظر می ‏رسند با کاهش فعالیت انقلابی و رکود در آن و به خصوص تبدیل انقلاب به تأسیس حکومت پهلوی آن دسته از نوشته ‏ها، چه از حیث اسلوب و چه محتوا، جای خود را به تألیف ادبیاتی میان مایه و کلاً مرتبط با ادبیات غرب می‏ دهد.

در این دوره آهنگ تجدد ادبی سیر صعودی می ‏پیماید و البته خود را در ساحتهای دیگری نشان می ‏دهد. هر چند نوشته‏ های سیاسی و انتقادی، به ویژه در راستای مقابله با استبداد شاهی، رنگ می‏ بازد؛ ولی این‏گونه نوشته ‏ها در صورتهای جدید مطرح می ‏شوند. در همین اثنا مفهوم «انقلاب ادبی» در متون ادبی جای باز می ‏کند. اما این مفهوم خالی از اشکال نبود. «در انقلاب ادبی موضوع و هدف ادبیات، ادبیات و دگرگونی ادبیات است»۲چرا که ادبیات موضوع انقلاب مشروطه نبود که آن را بخشی از انقلاب و یا تمام انقلاب بدانیم، چنانکه میرزا تقی ‏خان رفعت آن را تتمه انقلاب سیاسی و اجتماعی می ‏دانست، بلکه موضوع انقلاب مشروطه مؤلفه ‏های فوق بود. در عین حال، انقلاب خود موضوع ادبیات بود. از این رو، در این دوره می ‏توان از مفهوم «ادبیات انقلابی» نام برد؛ برای نمونه شعر در این دوره از اسارت دربار و دیوانیان خارج شد و به عنوان ابزاری فرهنگی در خدمت مبارزه با بیدادگری اجتماعی قرار گرفت. ادبای عصر با خلق آثار جدید خود در جهت اهداف و آرمانهای انسانی و اجتماعی انقلاب حرکت می‏ کردند. آثار ایشان با رویکرد به ارزشهای سیاسی، اجتماعی شکل گرفت. آنها، بسان سایر انقلابیون، در پی تحول اجتماعی بودند؛ به همین دلیل، نظم و نثرشان در بطن انقلاب و در خدمت آن بود. موضوع انقلاب ادبی تا خلق آثار «نیما»، به ویژه افسانه در سال ۱۳۰۱ه . ش، به موفقیت نرسید و در عین حال مورد طعنه سنت‏گرایان و حتی تجددگرایان بود. از جمله ایرج میرزا شاعر نوگرای وقت به طنز گفت:

انقلاب ادبی محکم شد

فارسی با عربی توأم شد

در تجدید و تجدد وا شد

ادبیات شلم شوربا شد

این جوانان که تجدد طلب‏اند

راستی دشمن علم و ادب‏اند

در دوره حکومت پهلوی اول رنگ سیاسی ادبیات کم می‏ شود و بیشتر جنبه اجتماعی و، البته از نوع نقد اجتماعی، پیدا می ‏کند، نقد انحطاط اجتماعی به ویژه در آنجایی که مناسبات و فعالیتهای مختلف نتوانسته است آمال و آرزوهای مشروطه‏ خواهان را برآورده سازد. در ساحات دیگر، از قبیل رمانهای اجتماعی جای باز می ‏نماید. مخاطب این دسته از رمانها بیشتر قشر متوسط و مرفه اجتماع هستند. شاید علت شکل‏ گیری این رویکرد آن باشد که بخشی از مشروطه‏ خواهان وظیفه سیاسی خود را با روی کار آوردن حکومت پهلوی پایان یافته تلقی می ‏کردند و بر آن بودند که باید به حکومت برآمده از مشروطه که شعار اصلاح ‏طلبی داشت مدد رسانند و در این زمینه باید به اصلاحات اجتماعی مورد نظر دستگاه حاکمه قیام نمایند. بخشی دیگر نیز به این نتیجه رسیدند که اگر سر و سامان دادن به امور کلان میسر نیست پس به تربیت امور اخلاقی و اجتماعی بسنده کنیم که این خواسته بسیاری از اهل ادب، حتی از دوره قبل هم، بود. و از همه مهم‏تر، فضای سانسور و خفقان حاکم اجازه پرداختن به امور دیگر به خصوص امر سیاست را جز برای پروژه‏های تجویزی نمی‏ داد.

اختناق حاکم در این دوره فرصت مساعدی را جهت خلق آثار بدیع ادبی، به ویژه آثار هنری از قبیل شعر، نمی‏ دهد. از آن روی که در این دوره فعالیتهای فکری، علمی و عملیاتی با مدیریت آمرانه صور