پاورپوینت کامل جنگ جهانی اول و کشتار بزرگ ۴۳ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل جنگ جهانی اول و کشتار بزرگ ۴۳ اسلاید در PowerPoint دارای ۴۳ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل جنگ جهانی اول و کشتار بزرگ ۴۳ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل جنگ جهانی اول و کشتار بزرگ ۴۳ اسلاید در PowerPoint :

پس از ۴۰ سال رقابت سخت سیاسی و نظامی در اروپا بالاخره کشورهای اروپایی وارد جنگی خونین با هم شدند که به جنگ جهانی اول موسوم شد. در این جنگ هر چند که ایران اعلام بی‌طرفی کرده بود اما مقدمات دخالت در ایران از سال ۱۹۰۷ و قرارداد تقسیم ایران بسته شده بود. انگلیسی‌ها که منافع بسیار مهمی در ایران داشتند، لشکریان خود را وارد ایران کرده و در چند جبهه با مقاومت عشایر و مردم بومی کشور مواجه شدند.

انگلیسی‌ها در ایران

پس از ۴۰ سال رقابت سخت سیاسی و نظامی در اروپا بالاخره کشورهای اروپایی وارد جنگی خونین با هم شدند که به جنگ جهانی اول موسوم شد. در این جنگ هر چند که ایران اعلام بی‌طرفی کرده بود اما مقدمات دخالت در ایران از سال ۱۹۰۷ و قرارداد تقسیم ایران بسته شده بود. انگلیسی‌ها که منافع بسیار مهمی در ایران داشتند، لشکریان خود را وارد ایران کرده و در چند جبهه با مقاومت عشایر و مردم بومی کشور مواجه شدند. در حالی که در بوشهر رزمندگان محلی بشدت در مقابل آنها استقامت می‌کردند، آنها برای حفظ خطوط لوله نفت و همچنین پالایشگاه تازه ساخت آبادان یک تیپ مختلط انگلیسی ـ هندی را وارد این منطقه کردند. ژنرال دیکسون به عنوان فرمانده کل قوای انگلیسی انتخاب و در ژانویه ۱۹۱۵ وارد ایران شد. او لشکری ‌به‌نام «خط خاوری ایران» راهی مناطق سیستان و خراسان کرد تا به زعم خود از ورود نظامیان عثمانی به‌افغانستان جلوگیری کند.۱

جنایاتی که انگلیسی‌ها از سال ۱۹۱۷ ـ پس از انقلاب بلشویکی در روسیه و خروج نظامیان آن از ایران ـ کردند بی‌سابقه بوده و جای تعجب دارد که چرا تاکنون به آن پرداخته نشده است. در حالی که صهیونیست‌ها با تمسک به داستان هولوکاست تمام دنیا را بابت کشتار چند میلیون یهودی به خود مشغول داشته و ارمنی‌ها نیز به خاطر کشتار کمتر از ۲‌میلیون ارمنی توسط ترک‌ها در خلال جنگ اول جهانی هنوز این کشور را به چالش می‌کشند، انگلیسی‌ها به خاطر قتل‌عام ۱۰ میلیون ایرانی هنوز جوابی نداده‌اند و کسی نیز از آنها بازخواست نکرده است.

اولین اقدامی که انگلیسی‌ها در ایران انجام دادند، این بود که سرزمین ما را به صورت کشوری تحت اشغال خود درآوردند. آنچه که در مورد این جنگ در این مجال می‌آید؛ اندکی است از آنچه که در ایران تحت اشغال انگلیسی‌ها اتفاق افتاده و باید مورد بررسی بیشتر قرار بگیرد. این سیاست‌ها را لردکرزن، وزیر امورخارجه وقت انگلیس که دوست داشت امپراتوری بریتانیا را در آسیا و خاورمیانه کاملا گسترش دهد، وضع کرد. او سیاست‌هایی داشت که در نتیجه آن ایران نتوانست در کنفرانس صلح ورسای به حقوق خود برسد.

پلیس جنوب: یکی از دخالت‌های آشکار انگلیسی‌ها پس از اشغال ایران، تشکیل نیرویی مزدور بنام پلیس جنوب یا

SPR

بود. این نیرو با توجه به نیازهای استعماری انگلیس و با فرماندهی افسران انگلیسی و نیروی سرباز بومی ایران تاسیس شد. هدف از این نیرو برقراری امنیت در مناطق جنوبی ایران بود و مدت ۳ سال کار خود را ادامه داد. این نیرو که در سال ۱۹۱۶/۱۳۳۴ تشکیل شد، در زمان اوج خود یعنی در سال ۱۹۱۸ حدود ۸ هزار سرباز، درجه‌‌دار و افسر ایرانی، هندی و انگلیسی داشت. بر‌اساس اسناد و مدارک موجود این نیرو در غیاب ارتش انگلیس که سرگرم پیشروی در مناطق شمالی ایران و قفقاز و آسیای مرکزی بود، نقش مهمی در سرکوب مردم جنوب ایفا می‌کرد و یکی از مهمترین بانیان کشتار بزرگ مردم ایران بود.۲

کشتار بزرگ مردم ایران: جنگ جهانی اول مصیبت‌های بسیاری برای مردم ایران داشت و شاید تاکنون گوشه‌های بسیاری از آن ناشناخته مانده باشد اما بررسی آنها می‌تواند راه را برای پژوهش‌های بیشتر و در نتیجه اعاده حقوق از دست رفته ایرانیان باز کند. اگر بگوییم ایران بزرگ‌ترین قربانی جنگ اول جهانی و آن هم بر اثر سیاست‌های استعماری انگلیس است، راه دوری نرفته‌ایم. آنچه که در طول سال‌های ۱۹۱۷ تا ۱۹۱۹ در ایران اتفاق افتاد هر چند از چشم بسیاری به دور مانده است و مورخان انگلیسی که به حقیقت نویسی، شهره‌اند و تاریخ جهان آرا را می‌نویسند نیز به آن اشاره‌ای نکرده‌اند اما مرگ ۱۰ میلیون ایرانی بر اثر قحطی مصنوعی که انگلیسی‌ها به وجود آوردند، باید بیشتر مورد بررسی قرار گیرد و سران این کشور به خاطر این جنایت باید مورد بازخواست قرار گیرند.

محمدقلی مجد در کتاب «قحطی بزرگ»۳ به این موضوع مهم پرداخته و پرده از این جنایت بزرگ انگلیسی‌ها در ایران برداشته است. مجد می‌نویسد: «برای بازشناسی جنگ جهانی اول در ایران ۴ مرحله شاخص وجود دارد؛ در مرحله اول ـ نوامبر ۱۹۱۴ تا پایان ۱۹۱۵ ـ انگلیسی‌ها، ترک‌های عثمانی و روس‌ها بی‌طرفی ایران را نقض کردند. بریتانیا و روسیه برای تقسیم جدید ایران به توافقی پنهانی رسیدند و ایرانی‌ها نیز به کمک آلمانی‌ها برای بیرون راندن روس و انگلیس منفور شجاعانه تلاش کردند. در مرحله دوم ـ دسامبر ۱۹۱۵ تا مارس ۱۹۱۷ ـ ایران بار دیگر مورد تهاجم روسیه و انگلیس قرار گرفت؛ تلاش عثمانی به سرانجامی نرسید و روسیه و انگلستان بخش‌های وسیعی از خاک ایران را به کنترل خود درآوردند. انگلستان که پیشتر بخش‌های جنوب‌غرب ایران (خوزستان) را در نوامبر ۱۹۱۴ اشغال کرده بود، از سال ۱۹۱۵ استیلای خود را بر دیگر مناطق جنوب و غرب ایران گسترش داد؛ اشغال بوشهر در سال ۱۹۱۵، تاسیس پلیس شرق ایران در سال ۱۹۱۵ و ورود هیات سایکس به فارس در سال ۱۹۱۶. در مرحله سوم ـ آوریل ۱۹۱۷ تا ژانویه ۱۹۱۸ـ انقلاب روسیه رخ داد؛ ارتش روسیه در ایران از هم پاشید و کشور را ترک کرد. ایالات متحده به نفع متفقین وارد جنگ شد. انقلاب روسیه، ورود ایالات متحده به جنگ جهانی اول به نفع متفقین در بهار ۱۹۱۷ و موفقیت انگلستان در بین‌النهرین ـ از جمله خارج شدن بغداد از کنترل ترک‌های عثمانی در مارس ۱۹۱۷ ـ اوضاع را در ایران کاملا تغییر داد و وضعیتی به وجود آورد که انگلستان توانست تمام خاک ایران و نیز بخش وسیعی از خاور نزدیک را به تصرف درآورد. روسیه تزاری ـ رقیب تاریخی انگلستان در ایران ـ از صحنه خارج شد و ۲ قرارداد تقسیم ایران ـ اوت ۱۹۰۷ و مارس ۱۹۱۵ ـ بی‌اثر شد. با ورود ایالات متحده به نفع انگلستان و فرانسه، متفقین از پیروزی خود اطمینان یافتند. ورود نیروهای آمریکایی به اروپا، انگلیسی‌ها را قادر ساخت تا نیروهای بیشتری در قالب نیروی موسوم به دنسترفورس به خاور نزدیک و ایران منتقل کنند. افراد این نیرو از جبهه‌های غرب اروپا به ایران گسیل شده و در بهار ۱۹۱۸ به این کشور هجوم بردند. با این وضعیت تا ژانویه ۱۹۱۸، تنها بخش کوچکی از نیروهای روس در ایران باقی ماند.