پاورپوینت کامل سالگرد تبعید غیر قانونی دکتر مصدق ۳۰ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل سالگرد تبعید غیر قانونی دکتر مصدق ۳۰ اسلاید در PowerPoint دارای ۳۰ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل سالگرد تبعید غیر قانونی دکتر مصدق ۳۰ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل سالگرد تبعید غیر قانونی دکتر مصدق ۳۰ اسلاید در PowerPoint :

دکتر محمد مصدق که دولت او با کودتای خارجی ۲۸ مرداد ۱۳۳۲ ساقط شده بود پس از محاکمه در یک دادگاه نظامی و هنگامی که جلسه را ترک می‌کرد به اعضای دادگاه و شخص دادستان اعلام داشت «حکم این دادگاه بر افتخارات تاریخی من افزود و بسیار متشکرم که مرا محکوم فرمودید. امشب معنای مشروطیت را به ملت ایران فهماندید».

دکتر محمد مصدق که دولت او با کودتای خارجی ۲۸ مرداد ۱۳۳۲ ساقط شده بود پس از محاکمه در یک دادگاه نظامی و هنگامی که جلسه را ترک می‌کرد به اعضای دادگاه و شخص دادستان اعلام داشت «حکم این دادگاه بر افتخارات تاریخی من افزود و بسیار متشکرم که مرا محکوم فرمودید. امشب معنای مشروطیت را به ملت ایران فهماندید». مصدق هنگام امضای حکم دادگاه تقاضای تجدید نظر نمود و این جمله را در ذیل آن نوشت «به این رای خلاف قانونی که از یک دادگاه غیر قانونی و بدون صلاحیت صادر شده بر طبق ماده ۵۹ لایحه قانونی دادرسی و کیفر ارتش مصوب ۱۶ فروردین ۱۳۳۲ که احکام دادگاه فوق العاده را قابل رسیدگی فرجامی می‌داند تقاضای فرجام می‌نمایم».

بدنبال قطعی شدن این حکم و سپری شدن حبس سه ساله وی در زندان لشگر دو زرهی مرکز، وی در ۱۳ مرداد سال ۱۳۳۵ به احمد آباد (ساوجبلاغ) تبعید شد تا واپسین سال‌های حیاتش را زیر نظر مامورین ساواک در باغ کوچکی که ملک شخصی‌اش بود، بگذراند. تبعید دکتر مصدق به این روستا، از سوی حقوقدانان عملی غیرقانونی اعلام شد، زیرا این تبعید به حکم دادگاه نبود و به اراده و طبق سیاست دولت وقت صورت گرفته بود. دولت وقت، دکتر مصدق را دو هفته زودتر از انقضای محکومیت (این محکومیت غیر قانونی بود چرا که طبق قانون آیین دادرسی وقت، محاکمه نخست وزیر و وزیران باید در دیوان عالی کشور صورت می‌گرفت نه محاکمه نظامی) از زندان خارج ساخته و به احمدآباد فرستاده بود. وی پیش از آن نیز از سال ۱۳۰۷ الی ۱۳۰۹ در این خانه تحت نظر بود که سرانجام توسط پلیس رضا شاه بازداشت شد و به زندان بیرجند انتقال یافت و تا حوالی شهریور ۱۳۲۰ آزاد نشد. مصدق تا پایان عمر به مدت ده سال و هفت ماه در احمد آباد تحت نظر بود.

در ابتدا ورود مصدق به قلعه احمد آباد مقامات حکومتی توصیه می‌کنند که برای مراقبت و در ظاهر تامین جانی او چند مامور در آن بگمارند. مصدق زیر بار نمی‌رود. چند روز بعد یک گروه از ماموران وابسته به دستگاه به احمد آباد هجوم می‌برند و این بهانه ای می‌شود تا ماموران امنیتی حضور پایدار خود را در آنجا توجیه کنند. پس از آن «ملاقات او با اهالی قطع می‌شود و کسی جز بستگان درجه اولش اجازه ملاقات با او را نمی‌یابند. به ندرت از ساختمان بیرون می‌آمد و به ندرت می‌گذاشت کسی پیش او برود. فقط روزهایی که هوا خوب بود در محوطه باغ قدم می‌زد و هواخوری می‌کرد. او روزهای نخست هر از چندی به روستای دیگر همر سری می‌زد ولی بعد ماموران گفتند که ما هم به همراه شما بیایم. او هم جواب داد که من بعد از این نه بیرون می‌روم و نه مامور می‌خواهم.

به این ترتیب، تنهایی ناخواسته‌ای که در بسیاری از نامه‌هایش از آن زبان به شکوه می‌گشاید، به او تحمیل می‌شود و چون تنهایی خسته‌اش کرده بود سفارش کرد یک اتاقک چوبی در وسط باغ درست کنند تا روزها را در آنجا بگذراند و رفت و آمد اشخاص را از دور تماشا کند. احمد آباد حکم زندان بزرگتری داشت با این تفاوت که در زندان معاشر و محشور با دیگر زندانیان بود و می‌توانست با آنها هم صحبت شود ولی در احمد آباد همراهان دوره تبعیدش فقط «نبات علی و لقا» بودند که اموراتش را رفع و رجوع می‌کردند. دیدار با سایر اعضای خانواده معمولا اواخر هفته اتفاق می‌افتاد رخدادی که وجود پیرمرد را سرشار از شور و شعف می‌کرد. ولی این شادی و زندگی دسته جمعی که او سخت به آن نیازمند بود چندان نمی‌پایید. عصرهای روزهای تعطیل که خانواده قصد بازگشت به تهران را داشت نشانه غم و اندوه در چشمانش به خوبی پیدا بود.

او که در کوران حوادث یکی از مهم ترین وقایع معاصر بود و همه عمرش را صرف کار و کوشش حتی کشاورزی کرده بود، نمی‌توانست بیکار بماند. بنابراین طی مکاتباتی با فرزندانش بلاخص احمد مصدق به رتق و فتق امور خانوادگی می‌پردازد. او همیشه فهرست بلند بالایی از وسایل درخواست را می‌فرستاد تا در تهران تهیه و برای او ارسال کنند. تنهایی باعث می‌شود که هیچ چیز از چشم او دور نماند. یک طرف این درخواست‌ها همواره روستائیان احمد آبادی هستند. او هرچند به زعم دستگاه فراموش شده و در عزلت و تنهایی بسر می‌برد ولی در باور بسیاری به عنوان نماد پایداری و عظمت یک رویداد ملی با