پاورپوینت کامل عبدالله بهابادی یزدی معلم منطق ۹۹ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل عبدالله بهابادی یزدی معلم منطق ۹۹ اسلاید در PowerPoint دارای ۹۹ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل عبدالله بهابادی یزدی معلم منطق ۹۹ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

---

بخشی از متن پاورپوینت کامل عبدالله بهابادی یزدی معلم منطق ۹۹ اسلاید در PowerPoint :

ملانجم الدین عبدالله بن شهاب الدین حسین بهابادی یزدی در اوایل قرن دهم هجری در بهاباد پا به عرصه وجود گذاشت. پدرش شهاب الدین ازمتدینان بهاباد بود که از تمکن مالی خوب و از منزلت و مرتبتی خاص برخوردار بود.[۶] ملاعبدالله بعد از رشد و شکوفایی و تحصیلات مقدماتی پس از چندی اقامت در زادگاه خود برای فرا گرفتن علوم دینی به شهرهای اسلامی شیرازو اصفهان مسافرت کرد.[۷]

(ملا عبدالله بهابادی یزدی متوفای۹۸۱قمری)

بهاباد در یک نگاه

بهاباددر ۲۱۰ کیلومتری جنوب شرقی شهر یزد و بر روی تپه ی ماهورهای بین دو رشته کوه قرار گرفته است. آب و هوای خشک دارد.[۱]

بهاباد منطقه ای کوهستانی است و هوای آن معتدل و آب زراعتی آن بیشتر از چشمه و قنوات تامین می شود.[۲] وسعت آن حدوداً ۴۵۰۰ کیلومترمربع که ۹۶۰ کیلومتر آن دشت و بقیه را نواحی کوهستانی و کوهپایه ای تشکیل می دهد.[۳]

مهم ترین محصولات بهاباد، انگور، پسته، زیره، گندم، جو، زعفران، پنبه، انواع صیفی جات، محصولات سر درختی است. پنبه و زعفران آن، در کنار انگور و پسته، از مرغوبیت خاصی برخوردار است. در قرن هفتم بهاباد جزء استان کرمان بود و توتیا[۴] از صادرات قابل توجه این استان بود که در بهابادو کوه بنان به عمل می آمده است.[۵]

مردم بهاباد به خاطر ریشه دار بودن سنت های مذهبی و عمق اعتقادات دینی، اصالت فرهنگی اجتماعی و مذهبی خود را حفظ کرده اند. آنان و مردمی سخت کوش و مقاوم و در عین حال مؤمن و متعبّد هستند. اهالی بهاباد مردمی مهمان نواز و خون گرم و خوش فکر و سلحشور و اهل دین و دیانت اند. همگی شیعه ی اثنا عشری و شیفته ی مکتب اهل بیت، علیهم السلام، هستند.

آقای احمد ترحمی بهابادی صاحب کتاب ملا عبدالله بهابادی صاحب حاشیه یکی از نویسندگان خوش قلمی هستند که در این مقاله از کتاب ایشان بهره ها گرفته ایم و جا دارد در این مجال از زحمات طاقت فرسای ایشان در تهیه و چاپ کتاب مذکور قدردانی و تشکر ویژه داشته باشیم.

تولد و تحصیل

ملانجم الدین عبدالله بن شهاب الدین حسین بهابادی یزدی در اوایل قرن دهم هجری در بهاباد پا به عرصه وجود گذاشت. پدرش شهاب الدین ازمتدینان بهاباد بود که از تمکن مالی خوب و از منزلت و مرتبتی خاص برخوردار بود.[۶] ملاعبدالله بعد از رشد و شکوفایی و تحصیلات مقدماتی پس از چندی اقامت در زادگاه خود برای فرا گرفتن علوم دینی به شهرهای اسلامی شیرازو اصفهان مسافرت کرد.[۷]

وی در شیراز مقیم مدرسه ی صدریه ی منصوریه گشت و به کسب معارف پرداخت.[۸] ملاعبدالله در عین حالی که به فراگیری علوم اشتغال داشت، در مدرسه ی منصوریه به تدریس نیز مشغول بود و شاگردانی را تربیت کرد.[۹]

آخوند مدتی را نیز در جوار مرقد مطهر امام اوّل شیعیان امیرالمؤمنین، علیهم السلام، در نجف اشرف به بحث و تدریس مشغول بود.

از ثمرات این اقامت، حاشیه ی معروف وی بر کتاب تهذیب المنطقسعدالدین تفتازانی است. کتاب مذکور شهرتی بسزا دارد و قرن ها است که به عنوان کتاب درسی در حوزه های علمیه تدریس می شود[۱۰]

مرحوم ملاعبدالله شرح نفیس خود را در روز چهارشنبه ۲۷ ذوالقعده ۹۶۷ هجری قمری در نجف اشرف به پایان رساند.[۱۱]

استادان

۱ ـ امیر غیاث الدین منصور شیرازی

ملا عبدالله در شیراز نزد عالم وارسته امیرغیاث الدین منصور شیرازی صاحب مدرسه ی معروف منصوریه مشغول به کسب معارف دینی شد.[۱۲]

او وحید ایام و جلالت علمی او مسلم دوران است. منصور در چهارده سالگی داعیه ی جدل و مناظره با علاّمه دوانی را در مطالب علمیه ی عالی در خود دید و در بیست سالگی از تحصیل و ضبط علوم فارغ و در سال ۹۳۶ هجری در عهد سلطنت شاه طهماسب(۹۸۳ ـ ۹۳۰) به صدرات عظمی نایل و به «صدر صدور ممالک» ملقّب و عاقبت در نتیجه ی پاره ای مباحثات علمیه که در محضر سلطان بین او و محقق کرکی وقوع یافته از صدرات استعفا کرد و به شیراز رفت و اقامت گزید.

مدرسه ای که به جهت انتساب او به مدرسه ی منصوریه معروف است، تأسیس کرد.

تألیفات طریفه ای دارد که در اثبات تبّحر او برهانی قاطع است:[۱۳]

ـ اثبات الواجب تعالی

ـ اخلاق منصوری

ـ الاساس (در هندسه)

ـ الاشارات والتلویحات

ـ التصوف والاخلاق

ـ تعدیل المیزان (در منطق)

ـ تفسیر سوره ی هل اتی

ـ جام جهان نما (فارسی)

ـ مقالات العارفین

ـ معرفه القبله[۱۴]

وفات این دانشمند نامی با اختلاف سال های ۹۴۰ و ۹۴۸ و ۹۴۹ هجری قمری در شیراز ذکر شد. جنازه ی او در مدرسه ی منصوریه ـ که خود ریاست آن را برعهده داشت ـ مدفون است.[۱۵]

۲ ـ جمال الدین محمود شیرازی

جمال الدین محمود شیرازی از مشاهیر فضل و سرامد شاگردان علامه دوانی بود. مدت چهل سال در اصفهان به تدریس اشتغال داشت. اکثر فضلا و مشاهیر در نزد او درس خوانده اند. و شهرتی عالم گیر به دست آورده اند.[۱۶] ازجمله شاگردان طراز اوّل او ملا عبدالله بهابادی صاحب حاشیه معروف در منطق است.

جمال الدین محمود تالیفاتی دارد، ازجمله چندین حاشیه بر کتب علامه دوانی و دیگران است.[۱۷]

همدرسان

آخوند ملاعبدالله با ملا احمد اردبیلی معروف به مقدس اردبیلی و همچنین میرزا جان باغنوی شیرازی همدرس بوده است و هرسه نزد جمال الدین محمود (از شاگردان علامه دوانی) علوم عقلی را در شهر اصفهان فرا گرفته اند.[۱۸]

در قرن دهم هجری قمری در شهر اردبیل، کودکی سعادت مند پا به عرصه ی وجود گذاشت. او بعد از رشد و شکوفایی و طی مراحل علمی و کسب کمالات معنوی و عرفانی به مرتبه ای از دانش و معرفت و زهد و تقوا رسید که تاکنون الگوی عالمان و پرهیزگاران است. نامش احمد و فرزند محمد از خانواده ای دوستدار اهل بیت بود. او علم و عمل را وجهه ی همت خویش ساخت و در زهد و تقوا به درجه ای رسید که به «مقدس» شهرت یافت و در تحقیق و ژرف نگری علمی به اندازه ای تبّحر داشت که به «محقّق» معروف شد. ایشان در رجب سال ۹۹۳ قمری از دنیا رفت.[۱۹]

سرنوشت این سه همدرس و همکلاسی، چنین بود که مقدس اردبیلی به راه فقه و زهد رفت و آخوند ملاعبدالله و میرزا جان باغنوی شیرازی به راه ادب گام برداشتند، به طوری که ملاعبدالله از دانشمندان و مدرسان ادب و علوم کلاسیک سده ی دهم گشت و حاشیه هایی که این دو تن بر کتاب های کلاسیک روزگار خویش نگاشته اند، سال ها است که در شمار کتاب های درسی است.[۲۰]

شاگردان

ملاعبدالله پس از کسب تحصیل و مهارت فراوان، علامه ی روزگار خویش گردید. کسی در دانش و تقوا و فضیلت به او نرسد. ملاعبدالله سال های دراز به تدریس اشتغال داشت در این دوران متفکران بسیاری در مکتب درس او تربیت یافتند که شرح زندگی برخی از آنان در ذیل آورده می شود:

۱ ـ شیخ بهایی

شیخ بهاء الدین محمدبن حسین بن عبدالصمد حارثی جبعی عامل معروف به شیخ بهایی در سال ۹۵۳ هـجری قمری در بعلبک لبنان زاده شد. سپس به ایران آمد. وی در دامن پدر بزرگوارش که از مشایخ بزرگ بود، تربیت یافت تا جایی که همگان به فضل و کمالات او اعتراف کردند.

شیخ مدت ۳۰ سال به سیر در شهرها پرداخت و در این مدت از محضر اساتیدی بزرگ بهره مند شد و از هر خرمنی خوشه ای چید. یکی از اساتید وی، فقیه منطقی آخوند ملاعبدالله بهابادی یزدی بوده است.[۲۱] شیخ بهایی حکمت و کلام و یک قسمت از علم منقول را از ملاعبدالله بهابادی فرا گرفته است.[۲۲] در بعضی از مطالب، شیخ بهایی تصریح کرده که کلیّات قانون و دورس دیگر را نزد ملاعبدالله یزدی خوانده است.[۲۳]

از دیگر مباحثی که شیخ نزد ملاعبدالله یزدی و ملاّعلی و ملاّفضل علی قاینی فرا گرفته است.[۲۴]

شیخ بهایی در حاشیه بر تفسیر قاضی می نویسد که در خدمت آخوند ملا عبدالله یزدی که صاحب حاشیه بر تهذیب المنطقاست، تلمّذ کرده و او را وصف به علامه یزدی کرده است.[۲۵]

شیخ بهایی در تالیفات خود، حاشیه ای بر حاشیه استاد خود ملاعبدالله بر شرح ملاجلال الدین محمد دوانی بر تهذیب المنطق تفتازانی نوشته است.[۲۶]

شیخ بهایی سرانجام در اصفهان اقامت کرد و به تدریس و تحقیق مشغول شد تا این که در سال ۱۰۳۰ هجری قمری بعد از مراجعت از سفرِخانه خدا در سن ۷۷ سالگی در اصفهان وفات یافت جنازه او را به مشهدمقدس انتقال دادند و در خانه اش که مجاور آستان قدس رضوی بود، دفن کرده اند.

مزارش هم اکنون زیارت گاه مشتاقان و زائران است.[۲۷]

۲ ـ فرزند شهید ثانی

شیخ حسن بن زین الدین بن علی بن احمد عاملی ملقّب به جمال الدین مکنی به ابو منصور عالم و فقیه ادیب شاعر ماهر و زاهد جلیل القدر و عظیم الشان، از اعیان علمای امامیه اوایل قرن یازدهم هجری است. وی در سال ۹۱۱ قمری در شهرک جُبع در جنوب لبنان دیده به جهان گشود. پدر وی شهید ثانی، فردی فاضل و از عالمان با فضیلت جبل عامل بود.[۲۸] بسیاری از نیکان و دودمان شهید ثانی در زمره ی دانشمندان و عالمان شیعی اند و از بزرگان علم و ادب به شمار می روند. به همین سبب است که خاندان شهید ثانی، به سلسله الذهب، یعنی زنجیره های طلایی معروف گردیده اند.[۲۹]

شیخ حسن در ۹ سالگی پس از آن که روخوانی قرآن مجید را فرا گرفت، تحصیلات خود را آغاز کرد. نخستین معلم وی، پدرش علی بن احمد عاملی بود. شهید، ادبیات عرب و کتاب های مختصر النافعتالیف محقق حلی و اللمعهالدمشقیّهاز محمد بن مکّی شهید اوّل و برخی کتاب های دیگر را از محضر وی فرا گرفت.[۳۰]

شهید با خواهرزاده ی خود سید محمد (صاحب مدارک) هم سن و هم درس بود و هر دو مصداق حقیقی نفس سلیم بودند. در نماز به هم اقتدا می کردند و به درس هم حاضر می شدند، بلکه هر کدام کتابی تالیف می کرد به دیگری عرضه داشت و بعد از مذاکره در اطراف مطلب و تنقیح آن با توافق هر دو، ثبت اوراق می کردند. هر دو از محضر مقدس اردبیلی و ملاعبدالله یزدی صاحب حاشیه منطق معروف استفاده کردند.

شیخ حسن بعد از مراجعت به لبنان، معالم را تصنیف کرد.[۳۱] وی بیش از هفتاد کتاب و رساله در موضوعات گوناگون نوشته است که دو کتاب شرح لمعهو مسالکوی در فقه و منیه المریددر اخلاق و تعلیم و تربیت از جمله مهم ترین آن ها است[۳۲]

شهادت وی در اوّل محرّم سال ۱۰۱۱ هجری قمری در قریه ی جُبع جبل عامل در سن ۵۲ سالگی بود و در کنار قبر خواهرزاده اش صاحب مدارک مدفون گردید[۳۳]

۳ ـ سید محمد ملقب به شمس الدین

محمدبن علی بن حسین موسوی عاملی جبعی ملقب به شمس الدین، خواهرزاده ی شهید ثانی عالمی است. اوعامل فقیه کامل، محدّث فاضل از علمای امامیه که در علم و زهد و تقوا دارای مقامی عالی بود. ایشان یکی از شاگردان بزرگ ملاعبدالله بهابادی بود که به همراه دایی خود شهید ثانی در درس ملاعبدالله حاضر می شد و علوم بسیاری را از محضر آن استاد فرزانه فرا گرفت.

سید محمد شمس الدین تالیفاتی دارد که بعضی از آن ها به شرح ذیل است:

۱ ـ حاشیه استبصار

۲ ـ حاشیه الفیه شهید

۳ ـ حاشیه تهذیب الاحکام شیخ طوسی

۴ ـ حاشیه الروضه البهیه

۵ ـ شرح مختصرالنافع محقق

۶ ـ مدارک الاحکام فی شرح شرایع الاسلامکه کتاب شرایع محقق را از اوّل تا آخر باب حج به طور تعلیقه و حاشیه شرح کرده است. بارها در ایران چاپ شده است.

سید محمّد (صاحب مدارک) در سال ۱۰۰۹ هجری قمری در سن ۶۲ سالگی در قریه ی جُبع از جبل عامل لبنان زندگی را بدورد گفت و دایی او شیخ حسن (صاحب معالم) بر سر قبرش نوشت: رِجالُ صَدَقُوا ما عاهَدوُا الله عَلَیه فمِنهُمْ مَنْ قَضی نَحْبَهُ وَ مِنْهُمْ مَن ینْتَظرِ وَ ما بَدَّلُوا تَبْدیلاً. (احزاب: ۲۳)[۳۴]

ملاعبدالله و دربار صفوی

شاهان صفوی بنا به دلایل مختلف دینی و سیاسی و مصالح حکومتی، ضمن احترام و تقدیس علمای دین از آنان در امورمختلف نظرخواهی می کردند. این احترام ها و تقدیس ها بیش تر برای حفظ موقعیت خویش و به منظور برخورداری از حمایت و پشتیبانی جامعه شیعی بود که سر در فرمان عالمان و فقیهان داشتند. از آن سو علما نیز از این موقعیت برای گسترش و نفوذ مکتب تشیع استفاده فراوان بردند. به واقع، ارتباط آنان با پادشاهان صفوی، نقشی انکارناپذیر در گسترش و نفوذ تشیع داشت. به طوری که تشیع در این زمان از انزوا خارج شد و با رسمیت مذهب تشیع، نشر و تبلیغ اندیشه های شیعی رواج فراوان یافت و دانشمندان و بزرگانی مانند محقق ثانی و شیخ بهایی و علامه بزرگوار مجلسی، با جهت دادن سیاست های دربار صفوی به سمت ترویج و تبلیغ تشیع، خدمات بی نظیری را برای اسلام و تشیع به انجام رساندند.

این دوران یکی از دوران های اوج گیری تفکر شیعی است. ملاعبدالله نیز از جمله عالمانی است که در پرتو رابطه با دربار صفوی بر گسترش تشیع و حل مشکلات شیعیان تلاش های فراوانی به ثمر نشاند. آخوند از طرف سلاطین صفوی، سمت خزانه داری حرم شریف حضرت علی، علیه السلام، را بر عهده داشت.

بعد از وفات او نیز فرزندانش عهده دار این سمت شدند.

طایفه ای که اکنون در نجف اشرف به «بیت الملا» معروف هستند، منسوب به آخوندند.[۳۵]

مقام معنوی و علمی

آخوند، سرامد علمای عصر خود بود. در زهد و تقوا بی نظیر بود. تعابیری از قبیل علاّمه ی زمان، فقیه منطقی، عالم فاضل، اتقی و ازهد عصر خود، شارح متفکر منطق، همه، دال بر علوّ درجه و شأن و مرتبت علمی و معنوی او است.[۳۶]

از جمله کرامات آخوند ملا عبدالله یزدی این که وقتی وارد اصفهان شد، چون قدری از شب گذشت، با توجه باطنی نظری به شهر اصفهان کرد. پس به همراهانش گفت: وسایل ما را جمع کنید تا از این شهر با عجله بیرون رویم؛ زیرا، چند هزار بساط شراب می بینم که در این شهر چیده شده است که اگر خدای تعالی عذابی نازل کند، ما هم با آن می سوزیم. پس همراهانش اسباب و وسایل را برداشتند و ملا عبدالله سوار بر مرکب خویش شد.

هنوز بیرون شهر نرسیده بودند که وقت سحر فرار رسید آخوند دوباره توجه باطنی به شهر اصفهان کرد. پس به همراهانش گفت: برگردید؛ زیرا، چندین هزار سجاده را می بینم که پهن شده و نماز شب می خوانند. این جبران آن را می کند. آن گاه به منزلی که در شهر داشت، مراجعت کرد.[۳۷]

قصه ی مذکور حاکی از آن است که ملا عبدالله را اشتغالات اجتماعی و دل مشغولی های تحصیلی و علمی، از فتوحات معنوی غافل نساخته بود. هر روز که می گذشت، شکوفایی اخلاقی و عطر ملکوتی بر شاخسار وجود این فقیه منطقی فرهیخته بیش تر و افزون تر می گردید. دوری گزیدن از دنیای فانی، موجب آرامش نفس و اطمینان خاطر آن فرزانه ی والا گوهر شده بود، به طوری که رسیدن به قلّه ی تکامل و تهذیب نفس برای او آسان شده و ارجمندی شخصیت ملاعبدالله را پدید آورد.

سخنانی که از نفس گرم ملاعبدالله سرچشمه می گرفت، نه تنها نسخه ای کارآمد، بلکه دارویی شفابخش حساب می شد و نورانیتی ویژه با خود داشت.

آخوند ملاعبدالله در علوم فقه نیز در غایت تبحّر و استادی بود، به حدّی که بالاستحقاق گفته است اگر بخواهم، به توفیق خداوندی، می توانم تمامی مسائل آن را با ادّله و براهین عقلی طوری واضح و روشن کنم که ابداً جای رد و مجال و چون و چرا.[۳۸]

شهرت ملاعبدالله

مسعود بن عمر بن عبدالله هروی خراسانی ملقب به سعدالدین و معروف ملا سعد تفتازانی از اکابر علمای مسلمانان و در سال ۷۲۲ هـجری قمری در قریه ی تفتازان نزدیک شهر نساءاز بلاد خراسان متولد شد.[۳۹]

ملا سعد تفتازانی در فقه و اصول و تفسیر و کلام و منطق و تمامی فنون ادبی و اکثر علوم متداول، استاد کلّ و محقّق و وحید عصر خ