پاورپوینت کامل نگاهی به حیات سیاسی اجتماعی آیت الله میرزا حسین نائینی ۵۳ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل نگاهی به حیات سیاسی اجتماعی آیت الله میرزا حسین نائینی ۵۳ اسلاید در PowerPoint دارای ۵۳ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل نگاهی به حیات سیاسی اجتماعی آیت الله میرزا حسین نائینی ۵۳ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل نگاهی به حیات سیاسی اجتماعی آیت الله میرزا حسین نائینی ۵۳ اسلاید در PowerPoint :

آیت‌الله میرزا محمدحسین غروی نائینی «قدس‌سره» از فقهای نامدار شیعه عصر مشروطیت و از خاندانی مشهور است که در سال ۱۲۷۶ق در نائین اصفهان متولد شد.[۱] شیخ آقا بزرگ تهرانی از او با عنوان مجتهدی جاوید، عالمی برجسته و محققّی بزرگ یاد می‌کند.[۲] مدرس تبریزی در ریحانه‌الادب وی را از «فحول علماء و فقهای عصر»[۳] دانسته و صاحب اعیان‌الشیعه او را عالمی بزرگ، فقیه و اصولی می‌داند که دارای مقلّدین بسیار بوده است.

تولد و تحصیلات

آیت‌الله میرزا محمدحسین غروی نائینی «قدس‌سره» از فقهای نامدار شیعه عصر مشروطیت و از خاندانی مشهور است که در سال ۱۲۷۶ق در نائین اصفهان متولد شد.[۱] شیخ آقا بزرگ تهرانی از او با عنوان مجتهدی جاوید، عالمی برجسته و محققّی بزرگ یاد می‌کند.[۲] مدرس تبریزی در ریحانه‌الادب وی را از «فحول علماء و فقهای عصر»[۳] دانسته و صاحب اعیان‌الشیعه او را عالمی بزرگ، فقیه و اصولی می‌داند که دارای مقلّدین بسیار بوده است.[۴]

میرزا حسین نائینی مقدمات علوم اسلامی را در نائین ‌فرا گرفت. سپس در حوزه‌ی علمیه‌ی پرآوازه‌ی آن روزگار اصفهان رحل اقامت افکنده و به تکمیل تحصیلات پرداخت. او هفت سال در اصفهان ماند و نزد شیخ محمدباقر اصفهانی- دوست پدرش- فقه آموخت و در همانجا اصول فقه را از میرزا ابوالمعالی کلباسی فرا گرفته و در فلسفه و کلام نزد شیخ جهانگیر‌خان قشقایی و شیخ محمد حسین هزارجریبی شاگردی نمود.[۵]

میرزا در سال ۱۳۰۳ ه ق برای ادام تحصیلات خویش عازم عراق شد و تا سال ۱۳۱۴ ه ق یعنی به مدت یازده‌سال از دروس میرزای شیرازی و علماء دیگری چون سید اسماعیل صدر و سید محمد فشارکی بهره علمی برد. او در سال ۱۳۱۴ ه ق، با سید اسماعیل صدر به نجف رفت و در درس آخوند خراسانی حاضر گشت.[۶]

میرزا توانست با حضور در کلاس آخوند خراسانی رابطه دوستی بسیار نزدیک و پایداری با ایشان برقرار سازد؛ به گونه‌ای که از معاونان و یاران نزدیک آخوند در مسائل دینی و سیاسی محسوب گردید و آخوند او را از اصحاب فتوای خویش قرار داد.[۷] با شروع نهضت مشروطه در سال ۱۳۲۴ ه ق نائینی با آخوند خراسانی رابطه تنگاتنگی داشت و رأی او همانند رأی آخوند بوده است. باید گفت میرزای نائینی پس از آیات ثلاث نجف[۸]، در زمر بزرگترین پشتیبانان نهضت مشروطه است. میرزای نائینی با اینکه در زمان قبل از مشروطه و از جمله در نهضت تنباکو دارای فعالیت سیاسی بود و حتی هم­بحث وی شیخ حسن کربلائی، رسال دخانیه‌اش دربار این نهضت را به درخواست نائینی نگاشت[۹]، ولی دوران اصلی فعالیت‌های سیاسی ایشان پس از مهاجرت به نجف و آشنایی با آخوند خراسانی شروع می‌شود. با آغاز جنبش مشروطه که مرحوم آخوند از نجف رهبری آن را برعهده گرفته بود، میرزای نائینی بعنوان مشاور سیاسی اصلی آخوند مطرح شد و «اکثر کارهای مبارزاتی و اجتماعی مرحوم آخوند با مشاورت میرزای نائینی انجام می‌گرفت».[۱۰]

با پیروزی مشروطه و با جو سیاسی تازه‌ای که ایجاد شده بود، برخی مطبوعات هم‌سو با دیگران شروع به تهاجم علیه اسلام و مکتب تشیع نمودند. از سوی دیگر با ملاحظه برخی تبعات سوء مشروطیت، شبهاتی در مورد اصل مشروطه و ارکان سه‌گانه و سایر لوازم آن در میان برخی از علماء و مردم ایجاد شده بود که در اینجا میرزای نائینی وارد میدان شد و کتاب «تنبیه الامه و تنزیه الملّه» را برای پاسخگویی به آن شبهات و توضیح مبانی دینی مشروطه تحریر نمودند.[۱۱] درباره میرزای نائینی گفته می‌شود که با انحراف نهضت مشروطیت و ترور رهبران روحانی آن و بَر دار شدن شیخ فضل الله نوری، مرحوم نائینی از سیاست دست شست و گوشه‌نشینی را اختیار کردند و حتی کتاب خودشان را که در باب حمایت از مشروطه نوشته بود از بازار و کتابفروشی‌ها جمع نمود.[۱۲] جمع آوری تنبیه الامه اگر چه ناقلین مهمی دارد ولی برخی مانند فرزند میرزای نائینی، منکر جمع آوری آن شده‌اند[۱۳] و البته این مسئله با انتساب جمع آوری آن کتاب به برخی از مقلدان میرزای نائینی تقویت می‌شود.

در هر حال دوری گزیدن میرزای نائینی از سیاست امری ناصحیح است؛ چرا که میرزای نائینی علاوه بر حوادث نهضت تنباکو و سه سال اول مشروطه، در دو سال و چند ماه دیگری که استادش آخوند خراسانی زنده بود، در کنار وی حضور داشت و به عنوان مشاور و محرر وی ایفای نقش می کرد و در حرکت‌های اصلاحی و اجتماعی و سیاسی در کنار استاد خویش قرار دارد. حتی در زمانی که آخوند خراسانی تصمیم می‌گیرد اصل دوم متمّم قانون اساسی را اجرایی کند، میرزای نائینی را نیز در این اصل دخیل می‌داند. [۱۴] اصل مزبور می‌گوید: که در هر زمان بایستی مراجع شیعه ۲۰ مجتهد جامع‌الشرایط سه گانه اجتهاد، عدالت و آگاهی از مقتضیات زمانه را به مجلس معرفی کنند و مجلس با رأی‌گیری و یا قرعه از بین آنها حداقل ۵ نفر را انتخاب کند و کار این مجتهدین، که به طراز اول‌ها مشهورند، نظارت بر مصوبات مجلس در عدم تخطی آن مصوبات از شریعت شیعه امامیه است.[۱۵] این گونه نظارت استصوابی بعدها در جمهوری اسلامی ایران تحت عنوان نهاد شورای نگهبان ظهور کرد.

چند سال بعد که حکومت عراق دگرگون، و انگلیسی‌ها بر اریکه قدرت عراق سوار شدند، باز هم نقش میرزای نائینی در فعالیت‌های سیاسی و تحریم انتخابات محرز و معلوم است و حتی در اخراج علمای نجف به ایران، برجسته‌ترین عالم اخراج شده از نجف کسی جز میرزای نائینی نیست که به همراه سید ابوالحسن اصفهانی و دیگر اعاظم حوزه به ایران آمده و در قم ساکن شدند.[۱۶]

شیخ عبدالکریم حائری یزدی به احترام میرزای نائینی مکان تدریس خود در قم را به میرزا واگذار کرد. علمای نجف که چندین ماه در قم اقامت داشتند، با احمد شاه و سپس رضاخان که در آن زمان سردار سپه بود دیدار داشتند.[۱۷] بعدها اغلب علما به نجف بازگشته برخی در قم و یا تهران سکنی گزیده و عده ای مانند آیت الله خالصی و میرزا احمد کفائی در مشهد سکونت گزیدند. میرزای نائینی در زمان حکومت رضاخان مبنای سیاسی‌اش بر این بود که به گونه ای با وی برخورد نماید که از طغیان بیش از حدش جلوگیری کنند، از این رو داستان ارسال تمثال به ایران اگر صحیح باشد نیز از همین روست[۱۸] و اینکه برخی این کار میرزا را ناصواب شمرده‌اند[۱۹] به علت عدم اطلاع از مشرب سیاسی وی در این زمان است. نائینی چند سال بعد به واسطه اهانت وهابی ها به حریم مقدس بقیع، حج را تحریم می کند.[۲۰] قبلا و در انقلاب ۱۹۲۰ عراق و پس از آن با انگلیسی ها و حضورشان در عراق مخالفت می نماید و انتخابات و استخدام در ادارات انگلیسی را غیر جایز شمرده و فتوا به حرام بودن اعانت دولت انگلیس می دهد.[۲۱] از این رو شبهه دوری گزیدن وی از سیاست ناصحیح است.

آثار نائینی در فقه سیاسی

میرزای نائینی با اینکه بیش از سی سال در عرصه سیاست دارای اقدامات عملی است، لکن بیشتر او را به عنوان نظریه‌پرداز و سیاست‌مدار در عرصه اندیشه می‌شناسند و کتاب تنبیه الامه وی مهمترین اثر سیاسی فقه حکومتی اسلام در عهد مشروطه است. میرزا در عمل طرفدار نظریه ولایت مطلقه فقیه است و مشروطه را از باب اضطرار می‌پذیرد[۲۲] ولی در عین حال در جلوه شرعی دادن بدان- به علت نزدیکی مشروطه به اسلام و دوری استبداد از اسلام- تلاش بسیار دارد. آثار سیاسی وی که با رویکرد فقهی بیان شده اند عبارت است از:

۱ـ تنبیه الامه و تنزیه المله (تحلیل مسائل سیاسی حکومت در اسلام و نقش مردم و فقیهان)؛

۲ـ منیه‌ الطالب (بحث از مراتب شؤون و اختیارات ولایت فقیه)؛

۳ـ تعلیقه بر المکاسب (بجث از حکومت و ولایت فقیه)؛

۴ـ حاشیه بر عروه (فقط فتاوی و مسائل شرعی).[۲۳]

اندیشه سیاسی میرزا حسین نائینی

اندیشه‌ها و نظرات سیاسی نائینی برآمدی از نگرش کلامی جامع دین شناختی وی و اجتهاد مبنایی او همراه با شناخت تحولات زمان و مکان است. حاصل تلاش این فقیه گرانقدر، کتاب «تنبیه الامه و تنزیه المله» است و فقه سیاسی برآمده از این کتاب آهنگی متفاوت با فقه سیاسی معمول و رایج گذشته خود دارد؛ از مجموع مباحث نائینی(ره) در تنبیه الامه و تنزیه المله می‌توان ارکان اندیشه فقهی سیاسی را بدست آورد و تحوّلات اندیشه سیاسی او را بیان نمود.

نائینی در آن کتاب با بهره‌گیری از آیات و روایات در صدد آن است که در مخالفت با نظام و آ