پاورپوینت کامل «یقین ِ» ویتگنشتاین – زهیر باقری نوع پرست ۳۱ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل «یقین ِ» ویتگنشتاین – زهیر باقری نوع پرست ۳۱ اسلاید در PowerPoint دارای ۳۱ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل «یقین ِ» ویتگنشتاین – زهیر باقری نوع پرست ۳۱ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل «یقین ِ» ویتگنشتاین – زهیر باقری نوع پرست ۳۱ اسلاید در PowerPoint :

یقین چیست؟ چرا ما ۲=۱+۱ را یقینی می دانیم؟ یا چرا وجود کره زمین برای ما یقینی است؟ ویتگنشتاین برای یافتن پاسخ به این قبیل سؤال ها یادداشت هایی نوشت که تا آخرین روزهای عمرش او را به خود مشغول کرد و حاصل این یادداشت ها توسط دانشجویان و دوستانش به چاپ رسید. این کتاب در واقع واکنشی است به آنچه “جی ای مور” معرفت می نامید.

یقین چیست؟ چرا ما ۲=۱+۱ را یقینی می دانیم؟ یا چرا وجود کره زمین برای ما یقینی است؟ ویتگنشتاین برای یافتن پاسخ به این قبیل سؤال ها یادداشت هایی نوشت که تا آخرین روزهای عمرش او را به خود مشغول کرد و حاصل این یادداشت ها توسط دانشجویان و دوستانش به چاپ رسید. این کتاب در واقع واکنشی است به آنچه ‘جی ای مور’ معرفت می نامید.

یکی از چالش های کلاسیک فلسفه، اثبات وجود جهان خارج بوده است. «جی ای مور» بر این باور بود که اثبات جهان خارج با استفاده از عقل سلیم ممکن است. بنابراین او می گوید این دست چپ من است، این دست راست من است و دست های من خارج از ذهن من و در جهان خارج هستند بنابر این جهان خارج وجود دارد و به جهان خارج معرفت داریم.

علت مخالفت ویتگنشتاین با مور چیست؟ ویتگنشتاین معرفت را امری تعریف می کند که بتوان خلاف آن را تصور کرد، به عنوان مثال هنگامی که گفته شود ‘این خطوط به رنگ سیاه نوشته شده اند’، بتوانیم تصور کنیم که این خطوط ممکن بود به رنگ قهوه ای یا سبز نیز نوشته شوند. ما می توانیم تصور کنیم که دست نداشته باشیم (به صورت مادرزاد یا به واسطه یک حادثه رانندگی) ولی آیا می توانیم تصور کنیم که انسان ها از اساس دست نداشته باشند؟

«دست داشتن» در زندگی بشر نقش جاافتاده ای دارد. نقش هایی که دست های ما در زندگی بازی می کنند چندان فراوانند که به راحتی قابل شمارش نیستند. از دست دادن به هنگام ملاقات گرفته تا نوشتن و فعالیت های دیگر که در آنها از دست استفاده می کنیم. ما زندگی خود را به گونه ای ترتیب داده ایم که داشتن دست در آن بدیهی تصور شده است. در صورتی که جهان را به گونه ای تصور کنیم که هیچ کس دست نداشته باشد، زبان ما به شکلی انقلاب گونه تغییراتی خواهد یافت. کاربردهایی که برای واژه ‘دست’ در زبان خود داریم همگی باید برچیده شوند و از آنجایی که معنا با کاربردی که واژگان دارند گره خورده است و دیگر کاربردی برای دست نخواهیم داشت، واژه دست نیز بی معنا خواهد شد. از طرف دیگر می بینیم که ‘داشتن دست’ اساس عمل های ما است یا شاید بتوان گفت ما را به عمل وا می دارد.

هنگامی که می گوییم ناپلئون در جنگ استرلیتز پیروز شد، وجود کره زمین در پس آن مفروض است ولی یک استاد تاریخ هنگامی که به جنگ استرلیتز می پردازد، هرگز به دانشجویان خود نخواهد گفت: ‘ناپلئون در جنگ استرلیتز پیروز شد، بنابراین کره زمین وجود دارد’. اگر شخصی به نام ناپلئون و جنگی به نام استرلیتز وجود داشته، بنابراین کره زمین باید وجود داشته باشد تا بتوانیم به صورت معناداری از آنها سخن بگوییم. یا هنگامی که شما از دوست خود یک لیوان آب طلب می کنید در پس این گفته شما مطالب بسیاری نهفته است مانند اینکه شما سیستم گوارشی دارید، چیزی به نام لیوان در محیط زندگی شما وجود دارد و مواردی از این قبیل.

اگر کره زمین وجود نداشته باشد، چه اتفاقی خواهد افتاد؟ کره زمین در زبان ما نقش اساسی دارد، هر جمله ای که ما بر زبان می آوریم وجود زمین را به صورت نهفته در آن داریم. به نظر می آید برای سخن گفتن، وجود زمین باید برای ما یقینی باشد. در سر هر انسانی یک مغز وجود دارد، بدون این که ما سر را بشکافیم، قبول داریم که در هر سری مغز وجود دارد. وقتی با شخصی سخن می گوییم و او پاسخ ما را می دهد، داشتن مغز در سر او برای ما یقینی است.

ما امور یقینی را به زبان نمی آوریم و گویی با به زبان آوردن آنها کاری حشو یا عجیب انجام داده ایم. تصور کنید شخصی که در حال راه رفتن روی زمین است، پس از هر گام تکرار کند: ‘بنابراین زمین وجود دارد’ یا پس از هر جمله ای که شخصی در مکالمه با شما دارد، شما تکرار کنید: ‘بنابراین این آدم مغز دارد’. تنها در صورتی می توانیم معناداری این گونه جملات را بفهمیم که نقش یقینی در زبان ما را بازی نکنند، به عنوان مثال ممکن است شخصی مضطرب باشد و با تکرار این عبارات آرام بگیرد، یا روحیه ای عارفانه و شاعرانه داشته باشد و تکرار این سخن به او حالت وجد دهد یا قصد دست انداختن طرف مقابل در مکالمه را داشته باشد.

گزاره های یقینی در زبان به عنوان گزاره های یقینی کاربردی ندارند و معناداری کاربرد واژگان دیگر در گرو یقینی بودن این گزاره ها و در نتیجه مسکوت ماندن آنها هنگام همان مکالمه است. وقتی می گوییم ‘زمین وجود دارد’ این گزاره مانند یک لولا عمل می کند، در این