پاورپوینت کامل «نسبت ادبیات و فلسفه» ۲۰ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل «نسبت ادبیات و فلسفه» ۲۰ اسلاید در PowerPoint دارای ۲۰ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل «نسبت ادبیات و فلسفه» ۲۰ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل «نسبت ادبیات و فلسفه» ۲۰ اسلاید در PowerPoint :

از آن روز که فلسفه خوانده‌ام، همواره نوعی «رویارویی» البته نه به معنای تقابل بلکه به معنای «رو به رویی» با غیر خود داشته‌ام. امروزه در کشورهای غربی، امریکا، ژاپن و چین بحث‌های میان رشته‌ای بسیار مرسوم شده است. در دوره‌ای که من تحصیل می‌کردم دانشجوی فلسفه، فلسفه می‌خواند و دانشجوی تاریخ، تاریخ. این در حالی است که امروز تعامل و گفت‌وگوی میان رشته‌ای بسیار رواج یافته است تا آنجا که حتی در امریکا زیست‌شناسی با اقتصاد وارد گفت‌وگو شده است.

شاعرانی که فیلسوفانه می‌اندیشند

از آن روز که فلسفه خوانده‌ام، همواره نوعی «رویارویی» البته نه به معنای تقابل بلکه به معنای «رو به رویی» با غیر خود داشته‌ام. امروزه در کشورهای غربی، امریکا، ژاپن و چین بحث‌های میان رشته‌ای بسیار مرسوم شده است. در دوره‌ای که من تحصیل می‌کردم دانشجوی فلسفه، فلسفه می‌خواند و دانشجوی تاریخ، تاریخ. این در حالی است که امروز تعامل و گفت‌وگوی میان رشته‌ای بسیار رواج یافته است تا آنجا که حتی در امریکا زیست‌شناسی با اقتصاد وارد گفت‌وگو شده است.

اگر به رابطه فلسفه با ادبیات بپردازیم، باید به این نکته توجه کرد که نسبت فلسفه با ادبیات در شرق و غرب به کلی متفاوت است. در غرب بویژه در دوره تجدید حیات فرهنگی یعنی قرن ۱۶، ۱۷و ۱۸ این ارتباط قطع شد. در این دوره، فیلسوف دیگر با شعر، نمایشنامه و رمان کاری ندارد و بیشتر به «علوم» نزدیک می‌شود و نیوتنی می‌اندیشد. فلاسفه بر اساس اصول فیزیک نیوتن کار می‌کنند. برای مثال، کانت کاملاً نیوتنی است. این در حالی است که این وضعیت در سنت ما کاملاً متفاوت است.

برای پرداختن به نسبت فلسفه با ادبیات، از یونان آغاز می‌کنم. واقعیت این است که ادبیات یونانی بسیار غنی است؛ در یونان قدیم، شعر حماسی یونانی یعنی «هومری» همیشه از بعد فلسفی حرف زده است، علت این امر هم آن است که اساساً در آن دوره، فلسفه‌ای وجود نداشت و تنها چیزی که به تفکر انسان درخشش می‌بخشید، همان گفتار شاعران بود.

عنوان «فلسفه» از زمان فیثاغورس کلید خورد و مفهوم «فیلوسوفیا» یعنی کسی که حکیم نیست ولی دوستدار علم است شکل گرفت؛ فیلوسوفیا یعنی دانشجو. بنابراین فیلسوفی که دانشجو و پژوهشگر نیست، فیلسوف نیست.

کسی که در قرن پنجم قبل از میلاد، بعد از فیثاغورس، چهره «فیلسوف اخلاقی» را نمایان کرد، سقراط بود. او در آن دوره، با شعار «نمی‌دانم» شناخت مخاطبان خود را زیر سؤال می‌برد. اما سقراط همچون سایر چهره‌های یونانی نوشته‌ای ندارد. متفکران در قرن پنجم قبل از میلاد الزاماً نمی‌خواستند کتابی ادبی به وجود آورند یا اینکه یک ادیب، نویسنده و مؤلف باشند.

اما افلاطون که شاگرد وفادار سقراط است، در دوره جوانی ذوق شعری داشت تا آنجا که گویا نمایشنامه‌هایی با فاجعه‌های یونانی(تراژدی) منظوم نگاشته است اما مادامی که با سقراط آشنا می‌شود تمام ارتباط خود با دنیای شعر را از دست می‌دهد و همچون سقراط چنین می‌اندیشد که وظیفه دیگری جز شعر خواندن و نوشتن دارد و در برخی رساله‌هایش به تقبیح شعر پرداخته و از شعر به عنوان «یک