پاورپوینت کامل آشنایی با ایران‌شناسان استاد ذبیح‌الله صفا ۳۵ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل آشنایی با ایران‌شناسان استاد ذبیح‌الله صفا ۳۵ اسلاید در PowerPoint دارای ۳۵ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل آشنایی با ایران‌شناسان استاد ذبیح‌الله صفا ۳۵ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل آشنایی با ایران‌شناسان استاد ذبیح‌الله صفا ۳۵ اسلاید در PowerPoint :

استاد دکتر ذبیح‌الله صفا [که] بیش از هفتاد سال از عمر ۸۸ ساله خود را به تحقیق و تألیف و ترجمه آثار ارجمندی در زمینه جنبه‌های گونه‌گون تمدن ایران بالاخص در تاریخ اندیشه و ادب ایران گذرانید، از نخستین کسانی بود که از دانشکده ادبیات تهران درجه دکتری گرفت و بلافاصله سمت دانشیاری و اندکی بعد استادی تاریخ ادبیات فارسی در آن دانشکده را یافت.

استاد دکتر ذبیح‌الله صفا [که] بیش از هفتاد سال از عمر ۸۸ ساله خود را به تحقیق و تألیف و ترجمه آثار ارجمندی در زمینه جنبه‌های گونه‌گون تمدن ایران بالاخص در تاریخ اندیشه و ادب ایران گذرانید، از نخستین کسانی بود که از دانشکده ادبیات تهران درجه دکتری گرفت و بلافاصله سمت دانشیاری و اندکی بعد استادی تاریخ ادبیات فارسی در آن دانشکده را یافت.

تأثیر عظیم دانشکده ادبیات دانشگاه تهران در حفظ و احیا و گسترش زبان و ادب فارسی و پایه‌ریزی تحقیقات ایرانی براساس صحیح بیش از آن است که بتوان در این مختصر بدان پرداخت. استادان بزرگی چون بدیع‌الزمان فروزانفر و ملک‌الشعرا بهار و عباس اقبال و جلال همایی و ابراهیم پور داوود و سعید نفیسی و چند تن دیگر به ترتیب دانشمندان جوان همت ورزیدند. از میان دست‌پروردگان آنان چهار استاد معروف: دکتر صفا، دکتر معین، دکتر پرویز خانلری و دکتر حسین خطیبی و چند تن دیگر خود استادان جوان‌تر را تربیت کردند.

با کوشش آن استادان و سه دانشمند عالیقدر خارج از دانشگاه: علامه محمد قزوینی و سیدحسن تقی‌زاده و علامه دهخدا عصر درخشان جدیدی در تحقیقات ایرانی پدید آمد که قرنها با تحسین و احترام از آن یاد خواهد شد و اگر در کاربرد تعبیرات خارجی اکراه نداشتم، آن دوره را به حق «عصر رنسانس علمی ایران» می‌نامیدم. پیش از آن، محققان ایرانی برای شناخت گذشته فرهنگی وطن و ملت خویش به آثار ایران‌شناسان خارجی چون «نولدکه» و «اته» آلمانی و «براون» انگلیسی و «کریستین‌سن» دانمارکی و «شبلی نعمانی» هندی و دیگران چشم دوخته بودند. در سایه کوشش این بزرگان، محافل علمی ما مرکز صدور کالای علم و ادب به کشورهای دیگر شد و اینک ایران‌شناسان جهان خود را نیازمند ایرانیان می‌دیدند و در تحقیقات خود به منابع جدید ایرانی روی آوردند.

برای اینکه به ارزش شخصیت آن بزرگان پی ببریم، به این نکته هم باید توجه کنیم که در آن سالها کتاب و کتابخانه و منابع تحقیق در ایران محدود بود و آن بزرگان با شور و عشقی که داشتند، با بررسی در نسخه‌های کمیاب خطی در جستجوی حقایق علمی بودند و با اختیار روش صحیح تحقیق راه را برای امروزیان هموار ساختند.

در این نهضت بزرگ علمی، دکتر صفا جایگاه والایی دارد و نام و یاد و آثارش جاودان خواهد ماند. می‌گویند مقام بزرگان مثل کوهی است که هر چه بیشتر از آن فاصله گرفته شود، عظمتش بیشتر درک می‌شود. دکتر صفا از چنین بزرگمردان بود. او از نوادر روزگار بود که کارهای قلمی خود را از نوجوانی و از سالهای تحصیل در دبیرستان با ترجمه آثار ادبی خارجی آغاز کرد. نخستین کتاب‌های او ترجمه مرگ سقراط و رافائل از آثار لامارتین شاعر فرانسوی است.

آثار پربار

بعد از اینکه به اخذ لیسانس از دانشکده ادبیات نائل شد، ‌ضمن خدمت دبیری در وزارت فرهنگ،‌به تحقیقات علمی و ادامه تحصیل در دوره دکتری ادبیات پرداخت. در همان سالها سردبیری مجله معتبر «مهر» را همراه استاد زنده‌یاد نصرالله فلسفی برعهده گرفت و نخستین مقالات علمی خود را در آن مجله به چاپ رسانید. تحقیقات او درباره جشنهای ملی و باستانی ایران و سلسله مقالاتش درباره شعوبیه مورد توجه محافل علمی قرار گرفت و نشان داد که محقق جوانی به میدان آمده است که آینده درخشانی خواهد داشت.

بدیع‌الزمان فروزانفر که گوهرشناس دقیقی بود، پی به استعداد او برد و زیر پر و بال حمایتش گرفت و راهنمایی پایان‌نامه دکتری او (حماسه‌سرایی در ایران) را عهده‌دار شد. آن کتاب که بارها به چاپ رسیده، شاهکار تحقیق و در زمینه خود معتبرترین منبع مورد استناد محققان است و خواهد بود.

استاد بزرگ شاگرد جوان خود را به دانشیاری کرسی تاریخ ادبیات خود برگزید و اندکی بعد او را به درجه استادی رسانید. دانشیار جوان کاری را که استاد بزرگ با تألیف شاهکار ارجمند خود (سخن و سخنوران) پی‌ریزی کرده بود، با همت و سختکوشی تمام دنبال کرد و جلد اول «تاریخ ادبیات در ایران» را در ۱۳۳۲ منتشر کرد و تألیف و تکمیل مجلدات دیگر این کتاب عظیم هشت جلدی را در ۶۰۰۰ صفحه تا بازپسین روزهای زندگی خود در غربت ادامه داد.

مدیریت‌های فرهنگی

دکتر صفا چه در طی دوره استادی دانشگاه و چه پیش از آن، ضمن تدریس در دبیرستان‌ها، مدیریت‌های اداری فرهنگی را نیز پذیرفت؛ از آن جمله: ریاست اداره دانشسراها، ریاست انتشارات دانشگاه، ریاست دانشکده ادبیات تهران، دبیرکلی شورای عالی فرهنگ و هنر، دبیرکلی و معاونت کمیسیون ملی یونسکو را داشت و در تمام این سمتها منشأ خیر و خدمت بود. اشتغال او در کمیسیون ملی یونسکو سبب شد که ایران در سازمان جهانی یونسکو نفوذ شایسته‌ای یابد و موجبات بزرگداشت جهانی بزرگان فرهنگ ایران (از فردوسی و سعدی و حافظ و چند تن دیگر) فراهم شود و از این راه فرهنگ درخشان ایران بهتر و بیشتر به جهانیان شناسانیده شود.

خدمات انتشاراتی

سابقه همکاری در نشر مجله مهر،‌ علاقه به خدمات انتشاراتی را در او ایجاد کرده بود