پاورپوینت کامل جلوه های مناقب و کرامات امام هادی(ع)درمنابع اهل سنت ۲۸ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل جلوه های مناقب و کرامات امام هادی(ع)درمنابع اهل سنت ۲۸ اسلاید در PowerPoint دارای ۲۸ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل جلوه های مناقب و کرامات امام هادی(ع)درمنابع اهل سنت ۲۸ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل جلوه های مناقب و کرامات امام هادی(ع)درمنابع اهل سنت ۲۸ اسلاید در PowerPoint :

دوران امامت امام هادی(ع)، همزمان با حکومت متوکل عباسی بود؛ حاکمی که بیشتر مورخان جهان اسلام، درباره ستمگری و خونریزی وی، اتفاق نظر دارند. افزون بر این صفات، متوکل فردی ناصبی بود و نسبت به امیرالمؤمنین(ع) و فرزندان آن حضرت، بغض و کینه فراوانی داشت. «ابن‌جوزی»، مورخ و عالم اهل‌سنت، ضمن شرح دلایل فراخوانده شدن امام‌هادی(ع) به سامرا، می‌نویسد: «برخی علما بر آنند که دلیل فراخواندن علی‌ بن محمد[(ع)] از مدینه به بغداد و سپس سامرا، بغض و کینه متوکل نسبت به علی[(ع)] و فرزندان او بوده‌است.»(تذکره‌الخواص؛ ص۳۲۱) با این حال، رفتار ظالمانه متوکل با امام‌هادی(ع)، تنها ناشی از اعتقادات ناصبی خلیفه عباسی نبود.

دوران امامت امام هادی(ع)، همزمان با حکومت متوکل عباسی بود؛ حاکمی که بیشتر مورخان جهان اسلام، درباره ستمگری و خونریزی وی، اتفاق نظر دارند. افزون بر این صفات، متوکل فردی ناصبی بود و نسبت به امیرالمؤمنین(ع) و فرزندان آن حضرت، بغض و کینه فراوانی داشت. «ابن‌جوزی»، مورخ و عالم اهل‌سنت، ضمن شرح دلایل فراخوانده شدن امام‌هادی(ع) به سامرا، می‌نویسد: «برخی علما بر آنند که دلیل فراخواندن علی‌ بن محمد[(ع)] از مدینه به بغداد و سپس سامرا، بغض و کینه متوکل نسبت به علی[(ع)] و فرزندان او بوده‌است.»(تذکره‌الخواص؛ ص۳۲۱) با این حال، رفتار ظالمانه متوکل با امام‌هادی(ع)، تنها ناشی از اعتقادات ناصبی خلیفه عباسی نبود. امام‌هادی(ع)، با وجود همه محدودیت‌ها، همچون خورشیدی تابنده می‌درخشیدند و مسلمانان را از شعاع دانش و معنویت خویش بهره‌مند می‌کردند و این امر باعث تشویش و وحشت خلیفه ستمگر عباسی می‌شد

.

مکارم اخلاقی امام‌هادی(ع) به روایت علمای اهل‌سنت

شخصیت بی‌بدیل آن حضرت، بر تمام اندیشمندان جهان اسلام تأثیرگذار بود. این امر را می‌توان از ستایش‌ها و شرح مناقب امام‌هادی(ع) در آثار علمای مشهور اهل‌سنت دریافت. «عمر بن شجاع موصلی» درباره آن حضرت می‌نویسد:«کنیه علی بن محمد[(ع)]، ابوالحسن و القابش زکی، هادی و عسکری است. به بردباری شهرت داشت و همه او را آگاه به تمام فنون و دانش‌ها و رازهای سربه مُهر می‌دانستند. زهد و کثرت عبادتش زبانزد بود و برایش کرامات فراوانی نقل کرده‌اند. چه بسیار مشکلات لاینحل که توسط او حل و چه بسیار گره‌هایی که با دستان او گشوده شد. علی بن محمد[(ع)] با خدای خود خلوت‌ها داشت و مقامات بلند و معانی لطیف در او جمع شده بود.»(النعیم‌المقیم؛ ص۱۴۸) حتی «محمد بن احمد ذهبی» که نسبت به شیعیان نظر دوستانه‌ای ندارد نیز، در کتاب خود امام هادی(ع) را با واژگانی مانند «شریف» و «اصیل» ستوده است و اقرار می‌کند که آن حضرت، یگانه روزگار خود بوده است.(سیراعلام‌النبلاء؛ ص۱۲۱) «خطیب بغدادی» در کتاب مشهور «تاریخ بغداد»، به ذکر مناقب و ویژگی‌های شخصیتی امام‌هادی(ع) پرداخته و روایاتی از پاسخ‌های آن‌حضرت به پرسش‌های دینی و معرفتی دانشمندان بنامی همچون «یحیی بن هبیره»، نقل کرده است.(ص۵۶ و ۵۷) جلوه‌های مکارم اخلاقی در سیره امام‌هادی(ع) چنان وافر و چشمگیر است که «محمد بن طلحه نصیبی»، عالم اهل سنت، در کتابش، پس از اشاره به برخی از آنها، خود را از درک و شرح همه این ویژگی‌های ممتاز اخلاقی، عاجز می‌داند و می‌نویسد:«این‌ها که برشمردم، تنها برخی از آن روایاتی است که درباره مکارم اخلاق او به دست من رسیده و همه علما بر آن اتفاق نظر دارند.»(مطالب السؤول؛ ص۳۰۸) در کتاب‌های علمای اهل‌سنت، به کرامات امام‌هادی(ع) نیز، اشاره شده است. «خواندمیر»، عالم شافعی مذهب، در این باره می‌نویسد:«جمعی از اهل اصفهان که ابوالعباس، احمد بن النصر، از جمله آنهاست، روایت کرده‌اند که [از] شخصی از متوطنان[ساکنان] بلده[شهر] مذکور که عبدالرحمن نام داشت و شیعی مذهب بود، پرسیدند که سبب چیست که تو به امامت علی الهادی[(ع)] اعتقاد کرده و نسبت به دیگری از سادات، این عقیده نداری؟ جواب داد که من از او چیزی مشاهده نمودم که دلالت بر امامتش می‌کرد. گفتند: چه چیز دیده‌ای از او؟ گفت: من مردی فقیر بودم، اما به صفت جرات و طلاقت لسان[سخنوری] اتصاف داشتم و در یکی از سنوات[سال‌ها]، مردم اصفهان مرا با جمعی جهت دادخواهی به درگاه متوکل خلیفه فرستادند. روزی بر در دارالخلافه ایستاده بودم که ناگاه حکم شد که علی بن محمد[(ع)] را حاضر سازن