پاورپوینت کامل خاقانی و داوری منتقدان ۴۱ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل خاقانی و داوری منتقدان ۴۱ اسلاید در PowerPoint دارای ۴۱ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل خاقانی و داوری منتقدان ۴۱ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل خاقانی و داوری منتقدان ۴۱ اسلاید در PowerPoint :

خاقانی در زمره شاعرانی قرار دارد که افکار و اشعارش ‌همواره در معرض نقد و نظر بسیاری قرار گرفته است؛ قضاوت‌هایی که گاه همسو و گاه متناقض بوده‌اند. قضاوت دیگران درباره خاقانی، به دو دسته متفاوت تقسیم می‌شود: یک بخش آن مربوط به گذشتگان است؛ کسانی که در تذکره‌ها شرح احوال شاعران را نوشته‌اند. یک بخش هم مربوط به معاصران می‌شود. طبعاً در بیشتر تذکره‌های قدیمی، نام خاقانی جزو شاعرانی آمده که درباره‌‌شان قضاوت شده است. البته کار تذکره‌نویسان، روی هم رفته، هم پر از اغراق است و همچنین از یکدیگر تقلید می‌کنند. نهایت آنکه به اغراق‌های قبلی مقداری اضافه کرده‌اند. به هر حال، هم در تذکره‌ها درباره خاقانی مطالبی هست و هم در بعضی از کتاب هایی که مربوط به علم بلاغت می‌شود.

اشاره: سی‌‌ و‌ دومین نشست از مجموعه درس‌گفتارهایی درباره خاقانی به داوری منتقدان درباره خاقانی اختصاص داشت که با سخنرانی دکتر منصور ثروت در مرکز فرهنگی شهر کتاب برگزار شد. منصور ثروت در آغاز سخنانش گفت

:

خاقانی در زمره شاعرانی قرار دارد که افکار و اشعارش ‌همواره در معرض نقد و نظر بسیاری قرار گرفته است؛ قضاوت‌هایی که گاه همسو و گاه متناقض بوده‌اند. قضاوت دیگران درباره خاقانی، به دو دسته متفاوت تقسیم می‌شود: یک بخش آن مربوط به گذشتگان است؛ کسانی که در تذکره‌ها شرح احوال شاعران را نوشته‌اند. یک بخش هم مربوط به معاصران می‌شود. طبعاً در بیشتر تذکره‌های قدیمی، نام خاقانی جزو شاعرانی آمده که درباره‌‌شان قضاوت شده است. البته کار تذکره‌نویسان، روی هم رفته، هم پر از اغراق است و همچنین از یکدیگر تقلید می‌کنند. نهایت آنکه به اغراق‌های قبلی مقداری اضافه کرده‌اند. به هر حال، هم در تذکره‌ها درباره خاقانی مطالبی هست و هم در بعضی از کتاب هایی که مربوط به علم بلاغت می‌شود. برای مثال عوفی که نمونه انشای او در بسیاری از تذکره‌ها تکرار شده است، درباره خاقانی می‌نویسد: «آفریدگار سبحانه و تعالی همت بلند او را وسیلت ثروت و نعمت او ساخته تا هر قصیده که به حضرت پادشاهی فرستادی، هزار دینار صله آن بود و تشریف و انعام درخور آن». یا به گفته «خلاصه الاشعار»: «خاقانی در اتاقی چراغ پیه‌سوز می‌سوزاند. اتاقی که از شیشه ساخته بودند. چراغ می‌سوخته و او در اتاق دیگر از نور ساطع اتاق شیشه‌ای مطالعه می‌کرده است!» این بیان‌ها تا حدودی متضاد هم هستند. بدین معنی که گاهی وقتها سعی کرده‌اند که شاعر را در حد یک صوفی پاکباخته بی‌نیاز به مسائل دنیوی معرفی بکنند و گاهی ثروت او را به رخ بکشند و گفته‌اند که به خاطر اشعار قوی‌اش از او تمجید و استقبال شده است

.

خاقانی و عوالم صوفیانه

از اظهارنظرهای گوناگونی که وجود دارد، دو شکل و سیما از خاقانی در نظر گرفته شده است: یکی شاعری درباری که در مقابل قصائدش صله‌های گرانبهایی دریافت کرده است؛ دوم شاعری که تا حدودی به مال دنیا اهمیت نداده است. البته در مورد شعر او هم مثل بقیه شاعران، عبارات و اصطلاحاتی از قبیل اینکه «قصائد غرا می‌سروده است» و از این دست مطالب گفته شده است که در مورد اکثر شعرا بیان کرده‌ا‌ند و برای ما مفید معنا نیست و مقصود آنها را خیلی نمی‌رساند؛ اما آنچه معاصران درباره خاقانی گفته‌اند، گاه به استناد گفته‌های تذکره‌نویسان است و وقتهایی هم با تحلیل محتوایی اشعار آنهاست. گاه هم اشاره به گرایش‌های صوفیانه خاقانی شده است. در بعضی از نوشته‌های امروزی گفته شده است که خاقانی از سالگی از مال دنیا اعراض کرد. بعضی‌ها معتقدند که این اتفاق بعد از سفر مکه رخ داد؛ بنا بر این خاقانی سعی کرد که خود را از محیط درباری دور کند و پس از آن عوالم صوفیانه در او هویدا شد

.

ریشه عرفان و تصوف در ایران قدیمی است

در «تذکره الشعراء» از خاقانی با عنوان «به خدمت فقرا و اهل سلوک درآمده» یاد شده است. این سخن دولتشاه بعدها در سخن بسیاری از تذکره‌نویسان مانند احمد رازی، اوحدی بلیانی، آذر بیگدلی و رضاقلی‌خان هدایت راه پیدا کرده است. البته پیش از دولتشاه، جامی هم چنین نظری داشته و گفته است: «وی را از مشرب صافی صوفیان شرب تمام بوده است». مرحوم فروزانفر این گرایش خاقانی را به اواخر عمر او نسبت می‌دهد و معتقد است که خاقانی بعد از رنج‌هایی که کشید و مشکلاتی که در زندگی‌اش پدید آمد، به سوی عرفان گرایش پیدا کرد. البته چنین حرفهایی با توجه به متن اشعار خاقانی، به‌ویژه در غزلیات و بعضی از قصائد او، خیلی پذیرفتنی نیست. دلیل گفته من این است که ریشه عرفان و تصوف در ایران قدیمی است و شاعران عارف‌مسلک جایگاهی خاص در ادب فارسی پیدا کرده‌اند. اصطلاحات صوفیانه و عارفانه هم از بس تکرار شده، طبیعی است که هر شاعر بزرگی، مستقیم یا غیرمستقیم، تحت تأثیر قرار گرفته است. در نتیجه به استناد حضور و وجود مصطلحات عرفانی در دیوان یک شاعر، درست نیست که فوراً نتیجه بگیریم که او عارف‌مسلک بوده است. از نظر روان‌شناسی هم طبیعی است که هر آدمی متوجه این نکته هست که خرسندی و قناعت، فضیلت بالاتری از مادی‌گرایی است؛ بنابراین هر کسی سعی می‌کند که خودش را به این صفات متصف بکند؛ ولو آنکه آدمی معمولی باشد. وجود اصطلاحات و لغات مربوط به عرفان و تصوف در آثار خاقانی را نمی‌توان به حساب این گذاشت که او صوفی است

.

ممدوحان خاقانی

شاعران ما دو سه دسته بیشتر نیستند. یک عده واقعاً صاحب تفکر هستند، مثل فردوسی، نظامی، خیام و مولانا. طبیعتاً اگر آنها بر اساس اعتقاد خود سخن گفته‌اند، آن ایده و ایمان در سرتاسر آثارشان منتشر است؛ ولی شاعرانی هم هستند که گاهی وقتها ممکن است که از این رده به رده دیگر نقل مکان پیدا بکنند یا آرزوی این را داشته باشند که مثل شاعران صاحب ‌‌ایده باشند؛ مانند ناصرخسرو. وقتی به کلیات آثار خاقانی نگاه می‌کنیم، می‌بینیم که چنان چیزی وجود ندارد. دلیل مهمتر آن است که از مجموع قصائد خاقانی بسیاری‌شان مدح است. من حدود سی و چند نفر از ممدوحان خاقانی را یادداشت کرده‌ام. اینها به چند طبقه تقسیم می‌شوند که یکی اصحاب دین است. اشخاصی مانند امام محمد یحیی از بزرگان شافعی و شاگرد امام محمد غزالی، ناصرالدین ابراهیم ابواسحاق از صوفیه عهد، ابومنصور عمده‌الدین که در بحران روحی، خاقانی او را در تبریز ملاقات کرده است، عزالدین بوعمران که ساکن تبریز بود و معاصر ابوالعلاء گنجوی، تاج‌الدین ابن امین‌الدین رازی کاتب وزیر و