پاورپوینت کامل معیار‌ها و متغیر‌های توسعه سیاسی ۲۷ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل معیار‌ها و متغیر‌های توسعه سیاسی ۲۷ اسلاید در PowerPoint دارای ۲۷ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل معیار‌ها و متغیر‌های توسعه سیاسی ۲۷ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل معیار‌ها و متغیر‌های توسعه سیاسی ۲۷ اسلاید در PowerPoint :

جوهر تاریخ سیاسی معاصر ایران کوشش برای ایجاد ساخت دولت مدرن مطلقه در درون جامعه مدنی ضعیفی است. بی‌شک انقلاب مشروطه از یک جهت مرز ایران قدیم و جدید به شمار می‌رود. هدف این انقلاب آشکارا افزایش اقتدار حکومت مرکزی به ایجاد نظام سیاسی یکدست و یکپارچه به عنوان جانشین نظام سیاسی از هم گسیخته و ضعیف دولت قاجار، ایجاد تحولات اقتصادی و اجتماعی و تشویق مشارکت مردم در زندگی سیاسی بود.

جوهر تاریخ سیاسی معاصر ایران کوشش برای ایجاد ساخت دولت مدرن مطلقه در درون جامعه مدنی ضعیفی است. بی‌شک انقلاب مشروطه از یک جهت مرز ایران قدیم و جدید به شمار می‌رود. هدف این انقلاب آشکارا افزایش اقتدار حکومت مرکزی به ایجاد نظام سیاسی یکدست و یکپارچه به عنوان جانشین نظام سیاسی از هم گسیخته و ضعیف دولت قاجار، ایجاد تحولات اقتصادی و اجتماعی و تشویق مشارکت مردم در زندگی سیاسی بود. به ویژه هدف افزایش اقتدار حکومت مرکزی چیزی بود که حکومت‌های بعدی در عمل تعقیب کردند و این خود چندان ربطی به وفاداری اهداف انقلاب مشروطه نداشت. انقلاب مشروطه ایران نیز مانند بسیاری از انقلاب‌ها در واقع ساخت قدرت دولتی نیرومندی را جانشین ساخت قدرت سنتی و فرسوده قدیم کرد. به عبارت دیگر گرچه هدف اصلی انقلاب مشروطه، دست کم از لحاظ نظری تحدید قدرت خودکامه بود اما در عمل کوشش در جهت افزایش کلیت و تمرکز منابع قدرت سیاسی مطلوب شناخته شد، هرچند این افزایش کمیت و تمرکز و در عین تداوم نحوه اعمال قدرت خودکامه کم و بیش به شیوه گذشته صورت گرفت.

از انقلاب مشروطه به بعد نظام سیاسی ایران در فرایند تمرکز منابع قدرت قرار گرفته و با وجود جنبش‌هایی به سوی پارلمانتاریسم و توزیع قدرت، عمدتا به سمت پیدایش ساختار قدرت مطلقه پیش رفته است، ‌لذا نمی‌توان انتظار داشت که رقابت و مشارکت سیاسی از درون چنین ساختی حاصل شود، آن چنانکه ساخت قدرت مطلقه مدرن خود مانع عمده‌ای بر سرراه توسعه سیاسی در ایران بوده است.

خواست‌های عمده انقلاب مشروطه یعنی حکومت قانون و پارلمان و مشارکت آزاد گروه‌ها در زندگی سیاسی، با تکوین ساخت دولت مطلقه غیرقابل اجرا شدند، ‌اما خواست‌های دیگر آن انقلاب، به ویژه اصلاحات بروکراتیک و مالی و آموزشی، نوسازی فرهنگی و گسترش نوعی ناسیونالیسم ایرانی، ‌در نتیجه تکوین ساخت دولت مطلقه مجال تحقق یافتند.

دولت رضا شاه نخستین دولت مدرن در ایران بود. حکومت رضاشاه با متمرکز ساختن منابع و ا بزارهای قدرت، ایجاد وحدت ملی، تاسیس ارتش مدرن، تضعیف مراکز قدرت پراکنده، اسکان اجباری و خلع سلاح عشایر، ایجاد دستگاه بروکراسی جدید و اصلاحات مالی و تمرکز منابع اداری، ‌مبانی دولت مطلقه مدرن را به وجود آورد. پس از او با تکوین مجدد ساخت دولت مطلقه، ابزارهای قدرت دولت مطلقه جدید مشتمل بر حزب، ارتش، منابع نفتی و بورکراسی متمرکز بود، که این فرایند تمرکز قدرت مانع عمده‌ای بر سرراه گسترش مشارکت و رقابت سیاسی در ایران بود، بطوری که باعث شد تا عوامل بی‌ثباتی سیاسی به تدریج موجبات فروپاشی نظام پهلوی و پیروزی انقلاب اسلامی را در سال ۱۳۵۷ فراهم کند. انقلابی که یکی از اهداف عمده‌اش رفع موانع مشارکت و رقابت سیاسی یعنی مخالفت با ساخت قدرت مطلقه بود. با توجه به این هدف، پیروزی انقلاب اسلامی در سال ۱۳۵۷ را می‌توان دنباله انقلاب مشروطیت دانست.

توسعه سیاسی چیست؟

مقوله سیاسی تاکنون در چارچوب مطالعه سیاست‌های مقایسه‌ای، دگرگونی‌ها و تغییرات اجتماعی و توجه به پارامترهای اجتماعی و سیاسی، ‌ابعاد و شاخص‌های اقتصادی مورد توجه بوده است. از اواخر دهه ۱۹۶۰به پارامترهای اجتماعی و سیاسی بیش از عوامل و شاخصه‌های اقتصادی بها داده شد. به گونه‌ای که اگر از والت روستو حمایت به عمل می‌آمد به خاطر دیدگاه‌های اقتصادی او نبود بلکه هدف حمایت از نگرش‌های سیاسی و اجتماعی‌اش بود.

در مراحل بعد مفهوم توسعه سیاسی با مقوله «فرهنگ سیاسی» پیوند خورد. برخی بر این نظر بودند که چنانچه از طریق تجزیه و تحلیل فرهنگ سیاسی جوامع بتوان به متغیرهایی دست یافت که این عناصر را در جهت بهره‌گیری از توانایی‌های نظام برای پاسخگویی بیشتر نسبت به نیازهای جامعه به کار انداخت، می‌توان به تحقق توسعه سی