پاورپوینت کامل فلسفه‌ورزی به مثابه راه نجات ۲۱ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل فلسفه‌ورزی به مثابه راه نجات ۲۱ اسلاید در PowerPoint دارای ۲۱ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل فلسفه‌ورزی به مثابه راه نجات ۲۱ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل فلسفه‌ورزی به مثابه راه نجات ۲۱ اسلاید در PowerPoint :

در دوران دانشجویی فلسفه، استاد معظم دکتر علی مرادخانی این باور خود را مدام تکرار می‌نمود که برای رهایی از انسداد و رسیدن به یک شرایط مطلوب چه به لحاظ فردی و چه از نظر جمعی راهی جز فلسفه نیست و فلسفه موقف اصلی برای یافتن بهترین راه‌حل‌ها و امید در جهت حل انسداد و رکود است. اینک که بیش از صد سال از ورود تئاتر به ایران و جاذبه‌اش نزد ادبا و روشنفکران و هنرمندان و طبقه “فرهنگی” این ملک می‌گذرد، همچنان تئاتر سرگشته و بی‌خانمان است. گروهی از مشغولین به این هنر از الزام وجودش می‌گویند و نمایش و تأثیرات فرهنگی آن را یادآوری می‌کنند، اما هیچگاه این هنر به جز مقاطعی کوتاه و کم نفس جایگاه خود را در فضای فرهنگی کشور نیافته و به آن به چشم یک امر قابل چشم‌پوشی و سربار دولت نگاه شده است.

در دوران دانشجویی فلسفه، استاد معظم دکتر علی مرادخانی این باور خود را مدام تکرار می‌نمود که برای رهایی از انسداد و رسیدن به یک شرایط مطلوب چه به لحاظ فردی و چه از نظر جمعی راهی جز فلسفه نیست و فلسفه موقف اصلی برای یافتن بهترین راه‌حل‌ها و امید در جهت حل انسداد و رکود است. اینک که بیش از صد سال از ورود تئاتر به ایران و جاذبه‌اش نزد ادبا و روشنفکران و هنرمندان و طبقه “فرهنگی” این ملک می‌گذرد، همچنان تئاتر سرگشته و بی‌خانمان است. گروهی از مشغولین به این هنر از الزام وجودش می‌گویند و نمایش و تأثیرات فرهنگی آن را یادآوری می‌کنند، اما هیچگاه این هنر به جز مقاطعی کوتاه و کم نفس جایگاه خود را در فضای فرهنگی کشور نیافته و به آن به چشم یک امر قابل چشم‌پوشی و سربار دولت نگاه شده است. از تولید و ساز و کار اقتصادی این هنر، میزان مشغولیت و امیدواری هنرمندان و فارغ‌التحصیلان آن، تا سبک‌ها و جریان‌های جاری در تئاتر ایران و… می‌توان به وضوح دید که تئاتر مسئله‌ای حل نشده و یک دشواری فرساینده در میان مشغولین خود شده است. این مشکلات جاری بی‌ارتباط به ابهام و سرگشتگی مفهومی این هنر نیست. درست همینجاست که صدای دکتر مرادخانی را می

‎

شنوم و یاد جمله

‎

اش می‌افتم، فلسفه به مثابه یک ناجی

.

فلسفه در نهایت تیغی دارد که خرافه را از عقل و اصل را از بدل جدا می‌سازد، نه به طور مطلق، اما دست‌کم اندیشه‌ای شفاف و راهی روشن را می‌تواند باز کند که خودتصحیح و بی‌تعصب است. تئاتر اگر نیازمند فلسفه به معنای اخص آن نباشد، بی‌شک نیازمند چنین تاملی هست. تأملی که جایگاهش، کارکردش و روندش را شفاف کند. این به معنای مختل‌کردن رهایی خلاقیت هنری نیست بلکه به معنای جدی‌گرفتن خلاقیت هنری و صورتبندی آن است. به معنای اخلال در کلیشه و تکرار و از نو تجربه‌کردن تجربه شده‌ است. تئاتر به همین علت‌هاست که نیازمند پشتوانه فلسفی و تأملی مداوم است، تا از یک خلاقیت ساده هنری به یک گفتمان فرهنگی مؤثر در نفوس شهروندان بدل شود. تهیه و تدوین پرونده‌ای با موضوع فلسفه و تئاتر هم انگیزه‌ای جز این ندارد که تئاتر را به اندیشه بیاورد و از ماهیتش بپرسد

.

فلسفه و تئاتر دست‌کم در طول تاریخ نسبت به هم بیگانه نبوده

‎

اند. از یونان باستان که دوران شکوه تئاتر و تأثیرات نفسانی، اخلاقی و سیاسی آن بوده است، تا دوران روشنگری و امروز تئاتر همچون آینه‌ای و شاید بیشتر از آینه، همچون سیستمی بازنمایانگر و گاه تحلیل

‎

کننده و دارای پاسخ روبروی انسان ایستاده است. تئاتر نه فقط در جستجوی بازنمایی طبیعت انسان که در کنار فلسفه در پی یافتن پاسخ