پاورپوینت کامل نکاتی درباره یکی از شاگردان مدرسه سیّار علامه حلی ۳۶ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل نکاتی درباره یکی از شاگردان مدرسه سیّار علامه حلی ۳۶ اسلاید در PowerPoint دارای ۳۶ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل نکاتی درباره یکی از شاگردان مدرسه سیّار علامه حلی ۳۶ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل نکاتی درباره یکی از شاگردان مدرسه سیّار علامه حلی ۳۶ اسلاید در PowerPoint :

یکی از مهمترین خدماتی که در قرن هشتم هجری برای تشیع ایرانیان صورت گرفت توسط علامه حلی (ت ۷۲۶ هـ) بود؛ او که خود سبب تشیع سلطان محمد خدابنده بود او را نیز در بسیاری از سفرهایش همراهی کرد تا با این همراهی بتواند بنیان تشیع را در ایرانی که اغلب شهروندانش در آن زمان عامی مذهب بودند، مستحکم گرداند. او سه کتاب «نهج الحق و کشف الصدق»، «منهاج الکرامه» و «کشف الیقین» را برای سلطان نوشت تا این سلطان تازه شیعه را در راهی که انتخاب کرده راسخ گرداند.

یکی از مهمترین خدماتی که در قرن هشتم هجری برای تشیع ایرانیان صورت گرفت توسط علامه حلی (ت ۷۲۶ هـ) بود؛ او که خود سبب تشیع سلطان محمد خدابنده بود او را نیز در بسیاری از سفرهایش همراهی کرد تا با این همراهی بتواند بنیان تشیع را در ایرانی که اغلب شهروندانش در آن زمان عامی مذهب بودند، مستحکم گرداند. او سه کتاب «نهج الحق و کشف الصدق»، «منهاج الکرامه» و «کشف الیقین» را برای سلطان نوشت تا این سلطان تازه شیعه را در راهی که انتخاب کرده راسخ گرداند.

سلطان عِلم دوست هم مدرسه ای را که حدود ۱۰۰ شاگرد داشت به پیشنهاد خواجه رشید الدین در کنار اردوی خود همراه کرد تا هر موقع که خواست از آنها بهره علمی ببرد؛ در رأس این مدرسه علامه حلی با شاگردانش بودند که شهر به شهر با سلطان مسافرت و مباحثات علمی می کردند؛ تمام ما یحتاج این مدرسه سیّار و نقّال اعم از مَرکب، طعام و لباس برای آنها تهیه می شد تا در خدمت سلطان باشند؛ تأثیر علامه در این مدرسه سیّار در ایران تا بدانجا بود که خواجه رشید الدین شافعی مذهب، او را به (یگانه ایران) می نامد؛ او در کتاب «بیان الحق» ص ۵۵ علامه را با این الفاظ می ستاید: «مولانا المعظم ملک الحکماء والمشایخ، علامه العالم، وحید ایران المعتمد المکین، جمال المله والدین ابن المطهر الحلی الذی کان رئیس عصره وکان ملازما للبلاط الاعلی».

یکی از افرادی که علامه را در همین سفرها همراهی می کرده فردی است به نام «محمّد بن أبی طالب آوی»؛ از شهر آوه که از شهرهای کهن شیعی ایران در کنار شهر ساوه که مشهور به تعصّب به تسنّن است. او یکی از شخصیت ها شیعی است که از قراینی که خواهد آمد از دانشمندان، متکلمین و فقهای برجسته نیز بوده است.

از او در الحقائق الراهنه شیخ آقا بزرگ تهرانی (ص ۲۰۸ / ق ۸)، و تراجم الرجال سید احمد اشکوری (ج ۱، ص ۴۸۳، شمار ۸۸۹) یاد شده است. نام او در یکی از اجازات علّامه به صراحت به این شکل آمده است: (شمس الدین محمّد بن أبی طالب ابن الحاج محمّد بن الحسن الآوی)، وی غیر از: (محمد بن هلال بن أبی طالب بن الحاج محمد الطبیب بن محمد، شمس الدین أبو یوسف الآوی) است که مجاز از فخر المحققین (ت ۷۷۱ هـ) می باشد؛ که مرحوم شیخ آقا بزرگ در ذریعه (ج ۱ ص ۲۳۴) اجازه ای را مورّخ سال ۷۰۵ هجری از فخر المحققین به او و جمال الدین ابو الفتوح احمد بن ابی عبد الله بلکو بن ابی طالب بن علی آوی یاد می کند که بنا به تصریح او اجازه ای مفصل هم می باشد.

از گزارشاتی که روی بعضی نسخه های خطی وجود دارد فهمیده می شود که آوی در بین سالهای ۷۰۲ تا ۷۱۰ هجری یعنی نزدیک به ۸ سال علّامه و فرزندش فخر المحقّقین را در سفرهایشان همراهی می کرده.

آوی بعضی از مؤلّفات علّامه را به خط خود کتابت کرده و همچنین از علّامه و فخر المحقّقین اجازه روایت بعضی مؤلفاتشان را دریافت کرده است؛ او اوّل بار کتاب «نهج المسترشدین فی أصول الدین» که یکی از کتاب های کلامی عقائدی مختصر علّامه است را به خط خود در ذی الحجّه سال ۷۰۲ هـ، زمانی که در بغداد بوده اند کتابت کرده. کتابت این کتاب در این تاریخ بیانگر آغاز اشتغال آوی به درس و بحث و ملحق شدن به استادش دارد البته در این تاریخ (۷۰۲ هـ) هنوز مدرسه سیّار خدابنده تأسیس نشده بود؛ چرا که سلطان محمد در سال ۵ ذو الحج ۷۰۳ در تبریز تکیه بر عریکه قدرت زد و بعدها مدرس سیّار و کاروان علمی علامه آغاز شد. به هر حال این نسخه قدیمیترین و مهمترین نسخ این کتاب به شمار می آید.

وی همین کتاب را پس از ۳ سال در رجب سال ۷۰۵ هـ در کربلاء معلی بر خود علامه قرائت، و علامه گواهی قرائت آن را بر پشت نسخه به خطّ مبارکشان نوشته اند؛ و این نصّ عبارت علامه:

«قرأ علی هذا الکتاب الشیخ الأجل الأوحد الکبیر العالم الفاضل المحقّق المدقّق ملک العلماء قدوه الفضلاء رئیس الأصحاب الفقیه شمس الدین محمد بن أبی طالب ابن الحاج محمد بن الحسن الآوی ـ أدام الله إفضاله ـ من أوّله إلى آخره قراءهً مهذّبهً تشهد بفضله وقد أجزت له روایه هذا الکتاب عنّی وغیره من مصنّفاتی. وکتب العبد الفقیر إلى الله تعالى حسن بن یوسف بن المطهر مصنّف الکتاب فی الحضره الشریفه الحائریه صلوات الله على مشرّفها فی مستهل شهر رجب من سنه ۷۰۵ حامداً مصلیاً».

سپس همین نسخه را در همان سال بر فرزند علامه فخر المحقّقین نیز قرائت کرده وفخر نیز اجازه ای به خط خود برای او در کنار اجاز والدش داده است. این نسخه در کتابخانه آستان قدس رضوی در مشهد به شمارگان ۹۵۵ نگهداری و در فهرست آنجا ج ۴، ص ۲۶۸. معرفی شده است (مکتبه العلامه الحلّی؛ سید عبد العزیز طباطبائی، ص ۲۱۴)

آخرین اطلاعی که تا به حال از شمس الدین آوی در منابع کتابشناسی آمده این است که او بعد از ۵ سال قسم منطق نسخ کتاب «مراصد التدقیق ومقاصد التحقیق» را بر مؤلف آن علّام حلّی، در إیران زمانی که علامه در خدمت سلطان محمّد الجایتو خدابنده در سلطانیه بوده، خوانده است، و علامه گواهی و بلاغِ اجاز قرائت کتاب را به خط مبارکشان در جمادی الثانی سال ۷۱۰ ه