پاورپوینت کامل کار مترجم توسعه‌ی جهان است ۳۹ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل کار مترجم توسعه‌ی جهان است ۳۹ اسلاید در PowerPoint دارای ۳۹ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل کار مترجم توسعه‌ی جهان است ۳۹ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل کار مترجم توسعه‌ی جهان است ۳۹ اسلاید در PowerPoint :

مترجمان حرفه‌ای نگذاشته‌اند بن‌بست‌های فرهنگی و علمی گره بر کار توسعه‌ی جهان زند. غریزه‌ی انسانی به دنبال برقراری رابطه است. در سطح جهانی، این بد‌ان معناست که پیام از زبان اصلی در قالبی مناسب به گروه هدف انتقال یابد؛ انتقال مفاهیم از زبان اصلی به مفاهیمی همتراز در زبان هدف آسان نیست. تنها مترجمان حرفه‌ای‌اند که می‌توانند فرایند انتقال پیام را به‌درستی مدیریت کنند و پیام را بدون انحراف یا تأکید خاص به خواننده یا شنونده انتقال دهند.

مترجمان حرفه‌ای نگذاشته‌اند بن‌بست‌های فرهنگی و علمی گره بر کار توسعه‌ی جهان زند. غریزه‌ی انسانی به دنبال برقراری رابطه است. در سطح جهانی، این بد‌ان معناست که پیام از زبان اصلی در قالبی مناسب به گروه هدف انتقال یابد؛ انتقال مفاهیم از زبان اصلی به مفاهیمی همتراز در زبان هدف آسان نیست. تنها مترجمان حرفه‌ای‌اند که می‌توانند فرایند انتقال پیام را به‌درستی مدیریت کنند و پیام را بدون انحراف یا تأکید خاص به خواننده یا شنونده انتقال دهند. آنان‌اند که ارتباط لازم را در سطح جهانی برقرار می‌کنند و ابزار مؤثر این ارتباطات را در اختیار دارند. این ارتباط مؤثر با ترجمه‌ی کلمه‌به‌کلمه از زبان اصلی شکل نمی‌گیرد، بلکه انتقال هوشمندانه‌ی چارچوب پیام به زبانی ضروری است که جامعه‌ی هدف آن را دریابد. عبداله کوثری مترجمی است که در ایجاد این‌چنین ارتباطات و در جوش‌دادن زبان‌ها مهارت دارد.حداقل در عرصه‌ی ادبی، در گذشته‌های دور بین «تألیف» و «ترجمه» تمایز بنیادینی مشاهده نمی‌شد. نویسندگان بزرگ قرن‌های ۱۵ و ۱۶ در غرب فعالیت‌های ادبی مختلف از تألیف اصیل و ترجمه گرفته تا رونویسی و تقلید از دیگران را آثار خود تلقی کرده و ریز و درشت نمی‌کردند. نوشته‌های آنان سلسله‌مراتب نداشت. اما، اختراع چاپ، افزایش تعداد باسوادان، کاربرد متن ترجمه‌ برای آموزش، و مهم‌تر از همه فراوانی ترجمه‌های علمی و فنی همه و همه باعث تمایز عمیق «تألیف» از «ترجمه» شد؛ «ترجمه» ذیل «تألیف» قرار گرفت. تألیف «اصیل» و «خلاقانه» بر صدر «ترجمه» نشست. این تمییز تا آن‌جا پیش‌ رفت که گاه نویسندگان از فهرست کارهای ترجمه ذیل آثار خود سر باز می‌زنند، و تألیف مقاله‌ی شبه‌نظری کم‌مایه‌ای را در مثلاً رشته‌ی زبان‌شناسی در بالای فهرست ترجمه‌های ارزشمندی از پوشکین یا دانته می‌نشانند.عبداله کوثری و معدود مترجمان ادبی دیگر در ایران این قاعده را برهم زده‌اند.. این مترجمان ماهر با مدیریت کامل محتوا از جزئیات ریز و درشت فرایند ترجمه مراقبت می‌کنند. کافی است «پوست‌انداختن» فوئنتس به ترجمه‌ی کوثری را خوانده باشیم تا درک بهتری از انتقال دقیق کلام بیابیم. مخاطبانشان مطمئن‌اند که هر کلمه به‌درستی به زبان فارسی انتقال یافته است، هر چند که در ترجمه‌ی ادبی تقریباً همه‌چیز تغییر می‌کند: هر کلمه، هر عبارت، و حتی هر سیلاب واژه با متن اصلی متفاوت است. مترجم البته چیزی به متن اصلی می‌افزاید، و به‌علاوه توجه را به چیزهایی خاص در متن اصلی جلب می‌کند. سرزندگی و نشاطی که در ترجمه‌ی سور بز یوسا یا حتی متن غیرداستانی «ریشه‌های رمانتیسم» آیزایا برلین می‌یابیم، بیانگر ذوق و تدبیر مترجم در حفظ نبض تپنده‌ی کتاب مؤلف است.تبدیل چیزی زنده و تازه به چیزی مرده و راکد را نمی‌توان وفاداری عمیق تعریف کرد

.

عبداله مثل بسیاری از مترجمان حرفه‌ای کشور در خانه کار می‌کند؛ برنامه‌ی کاری تقریباً منظمی دارد. هر چند که خویش کارفرماست؛ هر روز ساعت‌های طولانی و فراتر از ساعات کار مقّرر قانون کار، می‌نویسد. در انتخاب متن‌های موضوع ترجمه حالا دیگر دقت بسیار دارد. وقتی بر زبان نویسنده‌ای بزرگ مسلط می‌شود، از آن سرمایه برای ترجمه‌ی بیش‌تر آثار همان نویسنده به‌خوبی استفاده می‌کند. با انتظارات مادی محدودی از زندگی، توازن دخل و خرجش برقرار است. نرخ بازده اصلی‌اش در ترجمه‌ با «لذت» اندازه‌گیری می‌شود. می‌خواهد لذتی که از مطالعه و ترجمه‌ی «استاد شیشه‌ای» سروانتس برده است را به خواننده منتقل کند، وگرنه ترجمه‌ی سه‌گانه‌ی «اورستیا»ی آیسخولوس اگر کار دل نباشد، کار کدام عقل مادی است؟ به آن حد از استقلال مادی رسیده که فقط برای دلش کار کند. کتاب و خواندن و زبان فارسی را دوست دارد. این‌ها البته تنها لوازم کار ترجمه‌اش نیست. می‌داند که زبان با خود بار فرهنگی عظیمی را حمل می‌کند. از این‌رو، کار اصلی‌اش آن است که اندیشه‌ها و انگاره‌های متن اصلی را دریابد و آن‌ها را هنرمندانه در زبان فارسی با ته‌صداها و پس‌زمینه‌های درست انعکاس دهد. «درست» با معیارهای ادبی خودش؛ و چنین است که کار مشترک کم‌تر دارد. در کار ترجمه‌ی متون ادبی در ایران، به طور کلی کار مشترک کم‌تر انجام شده است

.

عبداله کوثری معتقد به نظریه‌ی رشد مداوم ترجمه‌ی خود و منتقد دائمی آثار خود است. چاپ آخر همراه با تجدیدنظر «آئورا» این خواست و گرایش را نشان می‌دهد. ارتقای کیفی آثارش را البته مسیری عادی می‌شمرد، و چون کتابخوان قهاری است، در دو طرف فرایند ترجمه ایستاده است: مترجم و خواننده‌ی ترجمه‌ها. فروتنانه همه‌ی خوبی‌های ترجمه را هم به نویسنده نسبت می‌دهد. کار مترجم را کار در قلمرو دیگران و زمین غصبی می‌پندارد؛ به‌رغم ابتکارات بسیار خود، همه‌چیز را از آن مؤلفان می‌خواند. بنابراین، با همه‌ی خلاقیت‌های خود در ترجمه، می‌خواهد دائماً از صحنه غایب باشد و مُهر خود را پای صفحات ترجمه نگذارد. ناخودآگاه، متن ترجمه‌ای را خوب می‌داند که در آن مترجم نامرئی باشد. آن قصه‌ای که ترجمه می‌کند، آن زندگینامه‌ای که به فارسی می‌آورد، … اثر متعلق به دیگری است. حتی به شکل غیرواقعی، این را تبلیغ می‌کند؛ گویی که متن ترجمه آفریننده‌ای ندارد. از این‌که بگویند «ترجمه از متن اصلی بهتر است،» به‌شدت متنفر است. اقدامش به ارتکاب ترجمه از ضرورت تام احترامی عمیق به نویسنده نشأت می‌گیرد. نویسندگان کتاب‌هایش بزرگ‌اند، چون این را در آثار خود به اثبات رسانده‌اند، اما گویی بزرگی مترجم را در غیبت‌اش در متن ترجمه می‌داند

.

به دنبال نشان‌دادن «منِ» عبداله کوثری در ترجمه‌هایش نیست. می‌گوید، «نباید با بی‌توجهی در متن دست برد.» مثل آدمی است که امین اموال درگذشته‌ای شده باشد؛ امانت‌دار مغازه‌ی دیگران است. وظیفه آن است که عین مال امانی را به خواننده‌ی فارسی برگرداند. «فارغ از این‌که جمله‌ای را دوست داری، از آن متنفری، یا نسبت به آن بی‌تفاوت، کار «تُو»ی مترجم آن است که یادت باشد این مال امانی است.» این امانت‌داری را در هر یک