پاورپوینت کامل محرم به مثابه رفراندوم ۳۴ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل محرم به مثابه رفراندوم ۳۴ اسلاید در PowerPoint دارای ۳۴ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل محرم به مثابه رفراندوم ۳۴ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل محرم به مثابه رفراندوم ۳۴ اسلاید در PowerPoint :

محرم، در اندیشه بسیاری از مسلمانان و از جمله ایرانیان، نمادی از جنبش سیاسی آزادیخواهانه است. زیرا به تعبیر آنان قیام امام حسین(ع)، ماهیتی ضدظلم و ضداستکبار داشت. علاوه بر محرم، سازمانهای تشکیل شده در این ماه همچون حسینیه ها و منابر نیز از شبکه های ارتباطی مهم جهت گردهماییهای سیاسی علیه رژیمهای استبدادی بوده است.

محرم، در اندیشه بسیاری از مسلمانان و از جمله ایرانیان، نمادی از جنبش سیاسی آزادیخواهانه است. زیرا به تعبیر آنان قیام امام حسین(ع)، ماهیتی ضدظلم و ضداستکبار داشت. علاوه بر محرم، سازمانهای تشکیل شده در این ماه همچون حسینیه ها و منابر نیز از شبکه های ارتباطی مهم جهت گردهماییهای سیاسی علیه رژیمهای استبدادی بوده است. در همین رابطه، فرهنگ عاشورایی، یکی از عوامل مهم و تأثیرگذار در مبارزه با رژیم محمدرضا شاه پهلوی می باشد. اوج این فرهنگ در مراسم محرم سال ۵۶ و به خصوص آذر ۵۷ رخ می دهد که در جریان آن، مراسم عزاداری با تبدیل شدن به راهپیمایی سیاسی، به سان یک رفراندم، ضربه نهایی را بر رژیم وارد می کند که در ادامه به تفصیل تأثیرات این رویداد و نقش آن بر پیروزی انقلاب پرداخته می شود.

فرهنگ عزاداری در تاریخ معاصر ایران

محرم و عزاداری مربوط به آن، در تاریخ ایران از اهمیت ویژه‌ای برخوردار بوده است. من‌جمله در دوره قاجار و به خصوص ناصرالدین شاه، این مراسم از رونق و شرایط خوبی برخوردار بود؛ البته کمتر جنبه سیاسی داشت؛ در این شرایط شاهان قاجاری نیز با التزام خود به این ماه، نقش مهمی در برپایی باشکوه مراسم عزاداری داشتند. چنانچه تکیه های حسینی در این دوره شکل می گیرد. اما با سلطنت رضاشاه، تلاشها جهت محدود کردن و حتی از بین بردن این مراسم آغاز گردید. البته وی در ابتدا، جهت کسب مشروعیت سیاسی و جلب نظر مردم، خود را فردی معتقد به اصول مذهبی نشان می داد. اما بعد از آنکه نخست‌وزیری وی محرز گردید، اقدامات جهت محدود کردن این مراسم آغاز شد؛ هر چند در ابتدا این اقدامات چندان مستقیم و شدید نبود. در این رابطه اولین تلاش به سال ۱۳۰۴ برمی گردد که گویا تقاضاهایی از سوی مردم جهت محدود کردن مراسم محرم مطرح می گردد؛ که بعدها مشخص شد که اعلامیه ها در حرکتی نمایشی از سوی درباریان و بااطلاع رضاشاه پخش شده بودند. اما اقدامات رسمی از سال ۱۳۱۵ تا ۱۳۲۰ اتفاق افتاد که عزاداری رسماً از سوی دولت ممنوع اعلام شد. بعد از سقوط رضاشاه و شکل گیری پهلوی دوم، گرچه در ابتدا محدودیتهای مربوط به برپایی مراسم محرم کاهش یافت؛ اما به تدریج بسیاری از حوادث سیاسی با محرم عجین گشته و به دلیل مقارن بودن با این ماه بر شدت آن افزوده شد.

راهپیمایی گسترده مردم در محرم سال ۵۷

از جمله جنبشهای اعتراضی و مذهبی مردم در دوره پهلوی دوم می توان به عزاداریهای محرم سالهای ۵۶ و ۵۷ اشاره نمود که به عنوان جنبشی مذهبی- سیاسی، نقش مهمی در تغییر مسیر مبارزات و تسریع پیروزی انقلاب داشت. در مراسم تاسوعا و عاشورای سال ۵۷ که مقارن با ۱۹ و ۲۰ آذر می باشد جمعیت بزرگی از مردم دست به راهپیمایی علیه شاه زدند. گرچه به دلیل اعتصاب روزنامه ها از آبان تا دی ماه آن سال، جزئیات و یا تعداد تقریبی شرکت کنندگان در مراسم به خوبی انعکاس نیافت؛ اما بسیاری از مشاهدات تاریخی بر حضور دو تا سه میلیونی مردم در این راهپیمایی به خصوص در تهران حکایت دارد.۱ البته بعضی از منابع این رقم را حتی فراتر از این اعداد دانسته و آن را به چهار میلیون نفر نیز برآورد می‌کنند.۲ مقارن با این سالها و با شکست بسیاری از گروههای غیرمذهبی و چپ مارکسیستی، نیروهای مذهبی به رهبری روحانیونی چون امام (ره) از وزن و اعتبار بالایی برخوردار بودند. از این رو بسیاری از نهادها و یا نمادهای مذهبی به عنوان ابزاری جهت مبارزه با رژیم مورد استفاده قرار می گیرد.

در تاسوعا و عاشورای سال ۱۳۵۷، رهبری مراسم راهپیمایی با آیت الله طالقانی بود. آیت الله طالقانی در چهاردهم آذر ۱۳۵۷ با انتشار اعلامیه‌ای، از مردم درخواست نمود تا در راهپیمایی روز تاسوعا و عاشورا شرکت کنند. بنابراین با هماهنگی و درخواست رهبران، راهپیمایی عظیمی برگزار می گردد. علت این درخواست، کشته شدن عده ای از مردم توسط عوامل رژیم از آغاز محرم سال ۵۷ بود.

همزمان با آغاز محرم «در تهران صدها هزار نفر به پشت بامها رفته فریاد الله اکبر سردادند و هزاران کفن پوش هم مقررات منع و رفت و آمد شبانه را زیر پا گذاشتند و به خیابانها رفتند.»۳ درگیری و جنبش اعتراضی مردم تنها به تهران محدود نماند؛ بلکه در بسیاری از شهرستانها نیز مردم دست به راهپیمایی و اعتراض زدند. این اعتراضات با خشونت رژیم و کشته شدن عده ای از مردم همراه بود. «بر پایه برآورد یک منبع، در این درگیریها هفتصد نفر کشته شدند. در قزوین، ۱۳۵ نفر زیر تانک ماندند. در مشهد، به مردمی که ممنوعیت تظاهرات را زیر پا گذاشته و در برابر منزل یک روحانی محلی گرد آمده بودند، تیراندازی شد.»۴

در تاسوعا و عاشورای سال ۱۳۵۷، رهبری مراسم راهپیمایی با آیت الله طالقانی بود. آیت الله طالقانی در چهاردهم آذر ۱۳۵۷ با انتشار اعلامیه‌ای، از مردم درخواست نمود تا در راهپیمایی روز تاسوعا و عاشورا شرکت ک